Mieczysław Karski
| Zagłębiowskie Biogramy | |
| |
| Imię i nazwisko | Mieczysław Karski |
| Data i miejsce urodzenia | 25 października 1887 Zawidzk (pow. sierpecki) |
| Data i miejsce śmierci | 22 maja 1944 Warszawa |
| Przyczyna śmierci | Zamordowany (rozstrzelany) przez Niemców |
| Miejsce spoczynku | ??? |
| Zawód | Żołnierz Pierwszej Kompanii Kadrowej Józefa Piłsudskiego |
| Odznaczenia | |
| Krzyż Niepodległości | |
Mieczysław Karski, pseudonim "Witeź". Urodził się 25 października 1887 r. w Zawidzku (pow. sierpecki) jako syn Adolfa i Marii z Gorzechowskich.
Uczęszczał do liceum w Sosnowcu, a po strajku szkolnym przeniósł się do Warszawy, gdzie uzyskał maturę. Studia rozpoczął na Politechnice w Liege, tam też z początkiem 1909 r. był jednym z inicjatorów powstania sekcji PPS-Frakcji Rewolucyjnej, należał także do ZWC i był komendantem obwodu belgijskiego ZS (od 1910), podjął również działalność w Stowarzyszeniu Młodzieży Postępowo Niepodległościowej "Filarecja".
W 1914 roku wyjechał do Lwowa na staż zawodowy z zamiarem równoczesnego uczestniczenia na kursie w Oleandrach. Rozpoczął służbę w piechocie, ale już 8 sierpnia 1914 r. przeniósł się do kawalerii. Służbę w jednostce "Beliny" rozpoczął jako kapral.
15 listopada 1914 r. awansował na wachmistrza, przeniesiony w kwietniu 1915 r. do 3 szwadronu; doszedł do stopnia podporucznika i stanowiska zastępcy dowódcy szwadronu, przechodząc cały szlak bojowy aż do 27 lipca 1917 r., kiedy to został internowany w Beniaminowie.
W listopadzie 1918 r. powrócił do służby i otrzymał awans na porucznika, Od końca listopada 1918 r. był dowódcą kadry 7 pułku ułanów, potem dowódcą szwadronu, a następnie zastępcą dowódcy tegoż pułku.
W 1919 r. został zastępcą Inspektora Jazdy DOGen. Warszawa i 1 grudnia 1919 r. awansował na rotmistrza; od 1921 r. służył w 3 pułku szwoleżerów jako dowódca szwadronu zapasowego.
Przeniesiony do rezerwy 24 marca 1922 r. i zweryfikowany jako major rezerwy ze starszeństwem z l czerwca 1919. Podjął pracę jako radca w Ministerstwie Skarbu, a następnie został dyrektorem Państwowej Stadniny Koni. Podczas okupacji działał w ZWZ-AK. Aresztowany 12 kwietnia 1944 r. wraz z pułkownikiem Konstantym Abłamowiczem (beliniakiem), został osadzony na Pawiaku. W dniu 22 maja 1944 roku został rozstrzelany przez Niemców w warszawskiej Cytadeli. Odznaczony był m.in. VM, KN.
źródła: CAW, AP; Kasprzycki; Pomarański II; ,.Beliniak" 1956, nr 6; 1962, nr 12; S. Eichler;Na marginesie historii ZS' w Belgii, "Niepodległość" 1958, t. VI; Gluchowski II; R. Domańska, Pawiak, więzienie Gestapo. Warszawa 1978.
