Jan Bątorek: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 16 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
|opis grafiki = - | |opis grafiki = - | ||
|podpis = | |podpis = | ||
|data urodzenia = [[ | |data urodzenia = [[9 lipca]][[ 1910]] | ||
|miejsce urodzenia = | |miejsce urodzenia = [[Kidów (gm. Pilica)|Kidów]] | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
|data śmierci = [[1940]] | |data śmierci = [[3 kwietnia]] [[1940]] | ||
|miejsce śmierci = | |miejsce śmierci = Katyń | ||
|przyczyna śmierci =Ofiara Mordu Katyńskiego | |przyczyna śmierci =Ofiara Mordu Katyńskiego | ||
|miejsce spoczynku = | |miejsce spoczynku = | ||
|zawód = Nauczyciel | |zawód = Nauczyciel, podporucznik rezerwy WP | ||
|odznaczenia = Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939, Medal Za udział w wojnie obronnej 1939 | |odznaczenia = Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939, Medal Za udział w wojnie obronnej 1939 | ||
|commons = | |commons = | ||
| Linia 25: | Linia 25: | ||
[[Plik:Nagrobek symboliczny Jana Bątorka w Kidowie.JPG|thumb|300px|Symboliczny nagrobek Jana Bątorka na cmentarzu w Kidowie. Fot. J. Hetmańczyk]] | [[Plik:Nagrobek symboliczny Jana Bątorka w Kidowie.JPG|thumb|300px|Symboliczny nagrobek Jana Bątorka na cmentarzu w Kidowie. Fot. J. Hetmańczyk]] | ||
'''Jan Batorek''' urodził się [[9 lipca]] [[1910]] r. w [[Kidów (gm. Pilica)|Kidowie]], w [[powiat olkuski|powiecie olkuskim]] (obecnie [[Gmina Pilica (powiat zawierciański)|Gmina Pilica]], [[powiat zawierciański]]). Był synem Jana i Franciszki z Pasierbów. W latach [[1917]]-[[1924]] uczył się w szkole powszechnej w Kidowie. W [[1924]] roku złożył egzamin wstępny na I kurs miejskiego [[Seminarium Nauczycielskiego Męskiego w Dąbrowie Górniczej]]. W seminarium tym uczył się w latach [[1924]]/[[1925]] -[[1928]]/[[1929]] r., zdając tam w maju [[1929]] r. egzamin dojrzałości i zdobywając uprawnienia do pełnienia obowiązków nauczyciela w szkołach powszechnych. W tej szkole opanował język niemiecki. | |||
[[10 sierpnia]] [[1931]] r. został powołany do wojska. [[29 listopada]] [[1931]] r. złożył przysięgę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie. Podchorążówkę ukończył [[30 czerwca]] [[1932]] r. w stopniu kaprala podchorążego. Po otrzymaniu przydziału do 75 pp, [[12 września]] [[1932]] r. został awansowany do stopnia plutonowego podchorążego. | |||
Po zaliczeniu ćwiczeń rezerwy w 75 pp na przełomie czerwca i lipca [[1933]] r., otrzymawszy opinię bardzo dobrego dowódcy plutonu c.k.m., mianowany został podporucznikiem rezerwy piechoty, ze starszeństwem od [[1 stycznia]] [[1934]] r. Równocześnie otrzymał przydział mobilizacyjny otrzymał do 75 pp. | |||
W tej jednostce odbywał kolejne ćwiczenia w roku [[1935]] i [[1937]], jako dowódca plutonu c.k.m. W Rocznej liście kwalifikacyjnej za rok [[1937]] zarówno dowódca 1 kompanii karabinów maszynowych, jak zastępca dowódcy 75 pp, oceniali iż jest „dobrze opanowany, energiczny, pracowity, na trudy wytrzymały, dobrze wyszkolony wojskowo, ma duże zdolności dowodzenia, orientuje się szybko, w rozkazodawstwie jest pewny siebie”. | |||
Jan Bątorek mieszkał w [[Dobieszowice (gm. Bobrowniki)|Dobieszowicach]] w [[1933]] r. W tym roku został nauczycielem i kierownikiem [[tutejszej siedmioklasowej szkoły powszechnej]] – uczył w niej do końca roku szkolnego [[1938]]/[[1939]]. | |||
[[22 kwietnia]] [[1935]] r. ożenił się z Kazimierą Szota, córką Józefa i Marianny ze Szwejów, urodzoną w [[Kidów (gm. Pilica)|Kidowie]] [[18 maja]] [[1911]] r., absolwentką Państwowej Preparandy Nauczycielskiej w Skałce i [[Państwowego Seminarium Nauczycielskiego Żeńskiego im. Antoniego Osuchowskiego w Zawierciu]], także nauczycielką w [[Dobieszowice (gm. Bobrowniki)|Dobieszowicach]]. Państwo Bątorkowie zamieszkiwali w [[Dobieszowice (gm. Bobrowniki)|Dobieszowicach]] przy ulicy Wolności 11. [[5 marca]] [[1936]] r. w [[Dobieszowice (gm. Bobrowniki)|Dobieszowicach]] urodziła im się córka Krystyna. | |||
Jan Bątorek | Jan Bątorek był członkiem [[Ochotnicza Straż Pożarna w Dobieszowicach|Ochotniczej Straży Pożarnej w Dobieszowicach]] – w [[1937]] r. pełnił funkcję przewodniczącego komisji rewizyjnej. | ||
Jan Bątorek | Zarządzeniem Ministra Spraw Wojskowych z [[16 listopada]] [[1937]] r. Jan Bątorek został przeniesiony z 75 do 74 pułku piechoty, z przydziałem do batalionu zapasowego, który stacjonował w Piotrkowie Trybunalskim. | ||
Po sierpniowej mobilizacji w [[1939]] r. Jan Bątorek walczył w kampanii wrześniowej. Jego piotrkowski batalion, nie skompletowany i słabo uzbrojony, [[5 września]] wyszedł z miasta. [[24 września]] [[1939]] r. batalion znajdował się w okolicy Janowa Lubelskiego. Potem kluczył w kilkukilometrowej szerokości pasie „ziemi niczyjej”, pomiędzy okopanymi już na Sanie wojskami niemieckimi, a zajmującymi Ulanów Sowietami, zaś kilka dni później dostał się do sowieckiej niewoli w okolicy Tarnogrodu, około 20 km na południe od Biłgoraja. | |||
Jan Bątorek, wraz z tysiącami innych polskich oficerów i żołnierzy, został osadzony w sowieckim obozie jenieckim w Kozielsku. [[3 kwietnia]] [[1940]] r. Jan Bątorek został zamordowany przez NKWD w Katyniu. | |||
W [[1991]] r. zmarła żona Jana Bątorka, Kazimiera. Podczas jej pochówku, do grobu na cmentarzu w Kidowie złożono także garść ziemi przywiezionej z lasu katyńskiego, symbolizującą prochy Jana. | |||
W niepodległej III Rzeczpospolitej Jan Bątorek – wraz z 7842 innymi oficerami – decyzją Ministra Obrony Narodowej z 5 października [[2007]] r., został pośmiertnie awansowany. Jego awans do stopnia porucznika został ogłoszony w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”, [[9 listopada]] [[2007]] r. w Warszawie. | |||
W niepodległej III Rzeczpospolitej Jan Bątorek – wraz z 7842 innymi oficerami – decyzją Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 r., został pośmiertnie awansowany. Jego awans do stopnia porucznika został ogłoszony w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”, 9 listopada 2007 r. w Warszawie. | |||
Nazwisko Jana Bątorka figuruje w Księdze Cmentarnej Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu. | Nazwisko Jana Bątorka figuruje w Księdze Cmentarnej Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu. | ||
Odznaczenia | '''Odznaczenia''' | ||
Odznaka Pamiątkowa „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. Londyn, 15.08.1985 r. – pośmiertnie. | *Odznaka Pamiątkowa „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. Londyn, 15.08.1985 r. – pośmiertnie. | ||
Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”. Warszawa, 24.04.1995 r. – pośmiertnie. | *Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”. Warszawa, 24.04.1995 r. – pośmiertnie. | ||
'''''Opracował: Janusz Hetmańczyk''''' | |||
'''Bibliografia:''' | |||
*1. Hetmańczyk J. [[2009]]. ''[[Dobieszowice z "przyległościami": Niebyła, Wesoła, Wymysłów. Historia wsi]]''. [[Dobieszowice (gm. Bobrowniki)|Dobieszowice]], [[Stowarzyszenie "Brynica"]]. ISBN 978-83-929170-0-7. S.283-286. | |||
*2. Wojskowe Biuro Historyczne, akta osobowe Jana Bątorka, sygn. akt: CAW AP I.481.B.3354. | |||
*3. Publikacja jubileuszowa szkoły podstawowej w Dobieszowicach. [[Dobieszowice (gm. Bobrowniki)|Dobieszowice]], [[1999]]. ISBN 83-909041-2-8. S.12. | |||
*4. ''[[Pamiętnik Jubileuszowy z okazji 30-lecia Stowarzyszenia Ochotniczej Straży Pożarnej w Dobieszowicach powiatu będzińskiego (1907-1937)]]'' [[Dobieszowice (gm. Bobrowniki)|Dobieszowice]], [[1937]]. S.32 | |||
*5. ''Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu''. Oprac. zespół pod kier. Marka Tarczyńskiego. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Warszawa, [[2000]]. ISBN 83-905590-7-2. Lista jeńców (…), s.26. | |||
==Zobacz też== | |||
*[[Zagłębiowska Lista Katyńska]] | |||
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Bątorek, Jan]] | |||
[[Kategoria:Zagłębiowska Lista Katyńska|Bątorek, Jan]] | [[Kategoria:Zagłębiowska Lista Katyńska|Bątorek, Jan]] | ||
[[Kategoria:ZLK urodzeni w Zagłębiu Dąbrowskim|Bątorek, Jan]] | |||
[[Kategoria:ZLK powiat zawierciański|Bątorek, Jan]] | |||
[[Kategoria:ZLK urodzeni w powiecie zawierciańskim|Bątorek, Jan]] | |||
[[Kategoria:ZLK Gmina Pilica|Bątorek, Jan]] | |||
[[Kategoria:ZLK urodzeni w Gminie Pilica|Bątorek, Jan]] | |||
[[Kategoria:ZLK powiat będziński|Bątorek, Jan]] | |||
[[Kategoria:ZLK związani z powiatem będzińskim|Bątorek, Jan]] | |||
[[Kategoria:ZLK Gmina Bobrowniki|Bątorek, Jan]] | |||
[[Kategoria:ZLK związani z Gminą Bobrowniki|Bątorek, Jan]] | |||
Aktualna wersja na dzień 20:32, 6 gru 2020
| Zagłębiowskie Biogramy | |
 - | |
| Imię i nazwisko | Jan Bątorek |
| Data i miejsce urodzenia | 9 lipca1910 Kidów |
| Data i miejsce śmierci | 3 kwietnia 1940 Katyń |
| Przyczyna śmierci | Ofiara Mordu Katyńskiego |
| Zawód | Nauczyciel, podporucznik rezerwy WP |
| Odznaczenia | |
| Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939, Medal Za udział w wojnie obronnej 1939 | |
Jan Batorek urodził się 9 lipca 1910 r. w Kidowie, w powiecie olkuskim (obecnie Gmina Pilica, powiat zawierciański). Był synem Jana i Franciszki z Pasierbów. W latach 1917-1924 uczył się w szkole powszechnej w Kidowie. W 1924 roku złożył egzamin wstępny na I kurs miejskiego Seminarium Nauczycielskiego Męskiego w Dąbrowie Górniczej. W seminarium tym uczył się w latach 1924/1925 -1928/1929 r., zdając tam w maju 1929 r. egzamin dojrzałości i zdobywając uprawnienia do pełnienia obowiązków nauczyciela w szkołach powszechnych. W tej szkole opanował język niemiecki.
10 sierpnia 1931 r. został powołany do wojska. 29 listopada 1931 r. złożył przysięgę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie. Podchorążówkę ukończył 30 czerwca 1932 r. w stopniu kaprala podchorążego. Po otrzymaniu przydziału do 75 pp, 12 września 1932 r. został awansowany do stopnia plutonowego podchorążego. Po zaliczeniu ćwiczeń rezerwy w 75 pp na przełomie czerwca i lipca 1933 r., otrzymawszy opinię bardzo dobrego dowódcy plutonu c.k.m., mianowany został podporucznikiem rezerwy piechoty, ze starszeństwem od 1 stycznia 1934 r. Równocześnie otrzymał przydział mobilizacyjny otrzymał do 75 pp. W tej jednostce odbywał kolejne ćwiczenia w roku 1935 i 1937, jako dowódca plutonu c.k.m. W Rocznej liście kwalifikacyjnej za rok 1937 zarówno dowódca 1 kompanii karabinów maszynowych, jak zastępca dowódcy 75 pp, oceniali iż jest „dobrze opanowany, energiczny, pracowity, na trudy wytrzymały, dobrze wyszkolony wojskowo, ma duże zdolności dowodzenia, orientuje się szybko, w rozkazodawstwie jest pewny siebie”.
Jan Bątorek mieszkał w Dobieszowicach w 1933 r. W tym roku został nauczycielem i kierownikiem tutejszej siedmioklasowej szkoły powszechnej – uczył w niej do końca roku szkolnego 1938/1939.
22 kwietnia 1935 r. ożenił się z Kazimierą Szota, córką Józefa i Marianny ze Szwejów, urodzoną w Kidowie 18 maja 1911 r., absolwentką Państwowej Preparandy Nauczycielskiej w Skałce i Państwowego Seminarium Nauczycielskiego Żeńskiego im. Antoniego Osuchowskiego w Zawierciu, także nauczycielką w Dobieszowicach. Państwo Bątorkowie zamieszkiwali w Dobieszowicach przy ulicy Wolności 11. 5 marca 1936 r. w Dobieszowicach urodziła im się córka Krystyna.
Jan Bątorek był członkiem Ochotniczej Straży Pożarnej w Dobieszowicach – w 1937 r. pełnił funkcję przewodniczącego komisji rewizyjnej.
Zarządzeniem Ministra Spraw Wojskowych z 16 listopada 1937 r. Jan Bątorek został przeniesiony z 75 do 74 pułku piechoty, z przydziałem do batalionu zapasowego, który stacjonował w Piotrkowie Trybunalskim. Po sierpniowej mobilizacji w 1939 r. Jan Bątorek walczył w kampanii wrześniowej. Jego piotrkowski batalion, nie skompletowany i słabo uzbrojony, 5 września wyszedł z miasta. 24 września 1939 r. batalion znajdował się w okolicy Janowa Lubelskiego. Potem kluczył w kilkukilometrowej szerokości pasie „ziemi niczyjej”, pomiędzy okopanymi już na Sanie wojskami niemieckimi, a zajmującymi Ulanów Sowietami, zaś kilka dni później dostał się do sowieckiej niewoli w okolicy Tarnogrodu, około 20 km na południe od Biłgoraja. Jan Bątorek, wraz z tysiącami innych polskich oficerów i żołnierzy, został osadzony w sowieckim obozie jenieckim w Kozielsku. 3 kwietnia 1940 r. Jan Bątorek został zamordowany przez NKWD w Katyniu.
W 1991 r. zmarła żona Jana Bątorka, Kazimiera. Podczas jej pochówku, do grobu na cmentarzu w Kidowie złożono także garść ziemi przywiezionej z lasu katyńskiego, symbolizującą prochy Jana.
W niepodległej III Rzeczpospolitej Jan Bątorek – wraz z 7842 innymi oficerami – decyzją Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 r., został pośmiertnie awansowany. Jego awans do stopnia porucznika został ogłoszony w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”, 9 listopada 2007 r. w Warszawie. Nazwisko Jana Bątorka figuruje w Księdze Cmentarnej Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu.
Odznaczenia
- Odznaka Pamiątkowa „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. Londyn, 15.08.1985 r. – pośmiertnie.
- Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”. Warszawa, 24.04.1995 r. – pośmiertnie.
Opracował: Janusz Hetmańczyk
Bibliografia:
- 1. Hetmańczyk J. 2009. Dobieszowice z "przyległościami": Niebyła, Wesoła, Wymysłów. Historia wsi. Dobieszowice, Stowarzyszenie "Brynica". ISBN 978-83-929170-0-7. S.283-286.
- 2. Wojskowe Biuro Historyczne, akta osobowe Jana Bątorka, sygn. akt: CAW AP I.481.B.3354.
- 3. Publikacja jubileuszowa szkoły podstawowej w Dobieszowicach. Dobieszowice, 1999. ISBN 83-909041-2-8. S.12.
- 4. Pamiętnik Jubileuszowy z okazji 30-lecia Stowarzyszenia Ochotniczej Straży Pożarnej w Dobieszowicach powiatu będzińskiego (1907-1937) Dobieszowice, 1937. S.32
- 5. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu. Oprac. zespół pod kier. Marka Tarczyńskiego. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Warszawa, 2000. ISBN 83-905590-7-2. Lista jeńców (…), s.26.
