Jan Pierzchała: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(→Praca) |
||
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
|podpis = | |podpis = | ||
|data urodzenia = [[26 września]] [[1921]] | |data urodzenia = [[26 września]] [[1921]] | ||
|miejsce urodzenia = | |miejsce urodzenia = Jaworzno | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
|data śmierci = [[7 grudnia]] [[2003]] | |data śmierci = [[7 grudnia]] [[2003]] | ||
|miejsce śmierci = [[Sosnowiec]] | |miejsce śmierci = [[Sosnowiec]] | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
|miejsce spoczynku = | |miejsce spoczynku = [[Sosnowiec]] | ||
|zawód = polski prozaik, poeta, autor adaptacji scenicznych, dramaturg, tłumacz | |zawód = polski prozaik, poeta, autor adaptacji scenicznych, dramaturg, tłumacz | ||
|odznaczenia = | |odznaczenia = | ||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
}} | }} | ||
Jan Pierzchała ( | '''Jan Pierzchała''' - (ur. [[26 września]] [[1921]] r. w Jaworznie, zm. [[7 grudnia]] [[2003]] r. w [[Sosnowiec|Sosnowcu]]) polski prozaik, poeta, autor adaptacji scenicznych, dramaturg, tłumacz. | ||
Choć Jan Pierzchała urodził się w 1921 roku w Jaworznie, to od 1953 do swojej śmierci w 2003 r. mieszkał w Sosnowcu. Mówi się, że był Sosnowiczaninem z wyboru. Tutaj też znajduje się jego grób | Choć Jan Pierzchała urodził się w [[1921]] roku w Jaworznie, to od [[1953]] do swojej śmierci w [[2003]] r. mieszkał w [[Sosnowiec|Sosnowcu]]. Mówi się, że był Sosnowiczaninem z wyboru. Tutaj też znajduje się jego grób. | ||
==Edukacja== | |||
W [[Sosnowiec|Sosnowcu]] uczył się w Liceum Pedagogicznym, którego nie ukończył ze względu na wybuch II wojny światowej. W 1950 r. został absolwentem polonistyki na Uniwersytecie Wrocławskim. W trakcie studiów (1947-49) był sekretarzem redakcji „Zeszytów Wrocławskich”. Brał udział w pracach Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego i Literatury we Wrocławiu, był też dyrektorem do spraw programowych rozgłośni Polskiego Radia. | |||
==Praca== | |||
Od [[1956]] do [[1959]] zajmował stanowisko attaché kulturalnego w Berlinie. Po powrocie do kraju w licznych artykułach, felietonach, szkicach i recenzjach podejmował kwestie literatury i kultury krajów niemieckojęzycznych (RFN, NRD, Austria), a także sprawy polsko-niemieckich kontaktów literackich. Najpierw pracował w redakcji wydania niedzielnego „Trybuny Robotniczej”, a latach [[1962]] – [[1981]] był zastępcą redaktora naczelnego „Poglądów”. W latach [[1964]] – [[1966]] był kierownikiem literackim Teatru Dramatycznego im. Adama Mickiewicza w Częstochowie. W okresie [[1964]] - [[1968]] [[Rada Miejska w Sosnowcu|radny Miejskiej Rady Narodowej w Sosnowcu]], w latach [[1966]] - [[1997]] kierownik literacki w [[Teatr Zagłębia (Sosnowiec)|Teatrze Zagłębia]], a w [[1986]] r. współzałożyciel, a następnie prezes Klubu Pisarzy Zagłębia Dąbrowskiego. Był autorem licznych adaptacji scenicznych, redaktorem programów teatralnych i autorem setek artykułów zawartych w tych programach. Tutaj wystawił swoją sztukę ”Nieproszona”. Za rolę w tej sztuce [[Jan Klemens]] otrzymał Złotą Maskę. | |||
Również monografie [[Teatr Zagłębia (Sosnowiec)|Teatru Zagłębia]] wydawane z okazji kolejnych jubileuszy wyszły spod ręki Jana Pierzchały. W swojej twórczości poświęca wiele miejsca problematyce historyczno-społecznej, dotyczącej [[Sosnowiec|Sosnowca]] i okolic. Jak piszą o nim: „To była jego mała ojczyzna i niejednokrotnie dawał temu wyraz w felietonach i szkicach biograficzno-krytycznych. (..) na każdym kroku podkreślał wyjątkowy duchowy związek z [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębiem]]: Zagłębie Dąbrowskie jest dla mnie tylko tym, jakim postrzegano je od lat 20. XIX wieku. To po prostu Polska, jej znak, jej symbol” . | |||
Od [[1948]] roku jest członkiem Związku Literatów Polskich. W [[1949]] roku otrzymał nagrodę literacką Wrocławia. Od [[1954]] do [[1956]] roku był redaktorem Wydawnictwa "Śląsk" w Katowicach. W [[1962]] roku otrzymał nagrodę województwa katowickiego i rozpoczął trwającą prawie 20 lat pracę w dwutygodniku "Poglądy" na stanowisku zastępcy redaktora naczelnego, publikując wiele artykułów o tematyce niemieckiej, literaturze i sprawach społecznych. Laureat [[Nagroda Artystyczna Miasta Sosnowca|Nagrody Artystycznej Miasta Sosnowca]] za [[1998]] rok. | |||
Był piewcą Sosnowca i Zagłębia Dąbrowskiego, jako „małej ojczyzny”, wybitnym pisarzem, działaczem kultury. Poprzez Legendę Zagłębia, odegrał wielką rolę w potwierdzeniu i utrwaleniu w świadomości społecznej obecności w Zagłębiu: Stefana Żeromskiego, Marii Dąbrowskiej, Artura Gruszeckiego, Andrzeja Niemojewskiego, Gabrieli Zapolskiej, Juliusza Kadena-Bandrowskiego, Lecha Piwowara, Władysława Sebyły oraz Leona Kruczkowskiego. Dzięki Janowi Pierzchale i prof. Władysławowi Wójcikowi powstał w Sosnowcu pomnik Leona Kruczkowskiego. Odegrał też dużą rolę w utrwaleniu w mieście pamięci o Emilu Zegadłowiczu. Wielkim osiągnięciem Pierzchały jest wzbogacenie kalendarium zagłębiowskich działań politycznych Józefa Piłsudskiego o konkretne fakty i daty. | Na podstawie prozy Jana Pierzchały powstały także dwa filmy "Wielki las" i "Gorąca linia". Posiada bardzo bogaty dorobek publicystyczny. Jego artykuły prasowe zamieszczane były na łamach wspomnianych "Poglądów", "Śląska" oraz "Miesięcznika Literackiego", "Życia Literackiego" i wielu innych czasopism. Tematyka artykułów jest bardzo bogata i różnorodna. Znajdujemy tu przede wszystkim całą mnogość tematów literackich, wiele historycznych, dużo miejsca w swych rozważaniach poświęcał sprawom kultury, sztuki, języka. Teatr stanowił znaczną część jego zainteresowań teoretycznych, jak i praktycznych. | ||
Był piewcą [[Sosnowiec|Sosnowca]] i [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębia Dąbrowskiego]], jako „małej ojczyzny”, wybitnym pisarzem, działaczem kultury. Poprzez Legendę [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębia]], odegrał wielką rolę w potwierdzeniu i utrwaleniu w świadomości społecznej obecności w [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębiu]]: [[Stefan Żeromski|Stefana Żeromskiego]], Marii Dąbrowskiej, Artura Gruszeckiego, [[Andrzej Niemojewski|Andrzeja Niemojewskiego]], Gabrieli Zapolskiej, [Juliusz Kaden-Bandrowski|Juliusza Kadena-Bandrowskiego]], [[Lech Piwowar|Lecha Piwowara]], Władysława Sebyły oraz [[Leon Kruczkowski|Leona Kruczkowskiego]]. Dzięki Janowi Pierzchale i prof. Władysławowi Wójcikowi powstał w [[Sosnowiec|Sosnowcu]] pomnik [[Leon Kruczkowski|Leona Kruczkowskiego]]. Odegrał też dużą rolę w utrwaleniu w mieście pamięci o [[Emil Zegadłowicz|Emilu Zegadłowiczu]]. Wielkim osiągnięciem Pierzchały jest wzbogacenie kalendarium [[Zagłębie Dąbrowskie|zagłębiowskich]] działań politycznych Józefa Piłsudskiego o konkretne fakty i daty. | |||
==Książki== | |||
Liczne pozycje książkowe, zarówno poezja, proza jak i literatura popularna. <br> | |||
Autor m.in. | |||
* "Noce bez światła" - [[1954]] | |||
* "Rozstanie i powrót" - [[1957]] | |||
* "Antykwariat przy ulicy Barbarossy" - [[1962]] | |||
* "Legenda Zagłębia" - [[1962]] | |||
* "Anastazy Kowalczyk" - [[1962]] | |||
* "Dzień z nocą na trzy podzielony" - [[1964]] | |||
* "Krzak gorejący" - [[1972]] | |||
* "Poczekaj deszcz" - [[1975]] | |||
* "Opasani ciemnością" - [[1983]] | |||
* "Jak krótkie lato" - [[1985]] | |||
''Biogram opracował: Piotr Dudała'' | ''Biogram opracował: Piotr Dudała'' | ||
Aktualna wersja na dzień 07:36, 26 wrz 2016
| Zagłębiowskie Biogramy | |
 Jan Pierzchała | |
| Imię i nazwisko | Jan Pierzchała |
| Data i miejsce urodzenia | 26 września 1921 Jaworzno |
| Data i miejsce śmierci | 7 grudnia 2003 Sosnowiec |
| Miejsce spoczynku | Sosnowiec |
| Zawód | polski prozaik, poeta, autor adaptacji scenicznych, dramaturg, tłumacz |
Jan Pierzchała - (ur. 26 września 1921 r. w Jaworznie, zm. 7 grudnia 2003 r. w Sosnowcu) polski prozaik, poeta, autor adaptacji scenicznych, dramaturg, tłumacz.
Choć Jan Pierzchała urodził się w 1921 roku w Jaworznie, to od 1953 do swojej śmierci w 2003 r. mieszkał w Sosnowcu. Mówi się, że był Sosnowiczaninem z wyboru. Tutaj też znajduje się jego grób.
Edukacja
W Sosnowcu uczył się w Liceum Pedagogicznym, którego nie ukończył ze względu na wybuch II wojny światowej. W 1950 r. został absolwentem polonistyki na Uniwersytecie Wrocławskim. W trakcie studiów (1947-49) był sekretarzem redakcji „Zeszytów Wrocławskich”. Brał udział w pracach Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego i Literatury we Wrocławiu, był też dyrektorem do spraw programowych rozgłośni Polskiego Radia.
Praca
Od 1956 do 1959 zajmował stanowisko attaché kulturalnego w Berlinie. Po powrocie do kraju w licznych artykułach, felietonach, szkicach i recenzjach podejmował kwestie literatury i kultury krajów niemieckojęzycznych (RFN, NRD, Austria), a także sprawy polsko-niemieckich kontaktów literackich. Najpierw pracował w redakcji wydania niedzielnego „Trybuny Robotniczej”, a latach 1962 – 1981 był zastępcą redaktora naczelnego „Poglądów”. W latach 1964 – 1966 był kierownikiem literackim Teatru Dramatycznego im. Adama Mickiewicza w Częstochowie. W okresie 1964 - 1968 radny Miejskiej Rady Narodowej w Sosnowcu, w latach 1966 - 1997 kierownik literacki w Teatrze Zagłębia, a w 1986 r. współzałożyciel, a następnie prezes Klubu Pisarzy Zagłębia Dąbrowskiego. Był autorem licznych adaptacji scenicznych, redaktorem programów teatralnych i autorem setek artykułów zawartych w tych programach. Tutaj wystawił swoją sztukę ”Nieproszona”. Za rolę w tej sztuce Jan Klemens otrzymał Złotą Maskę.
Również monografie Teatru Zagłębia wydawane z okazji kolejnych jubileuszy wyszły spod ręki Jana Pierzchały. W swojej twórczości poświęca wiele miejsca problematyce historyczno-społecznej, dotyczącej Sosnowca i okolic. Jak piszą o nim: „To była jego mała ojczyzna i niejednokrotnie dawał temu wyraz w felietonach i szkicach biograficzno-krytycznych. (..) na każdym kroku podkreślał wyjątkowy duchowy związek z Zagłębiem: Zagłębie Dąbrowskie jest dla mnie tylko tym, jakim postrzegano je od lat 20. XIX wieku. To po prostu Polska, jej znak, jej symbol” .
Od 1948 roku jest członkiem Związku Literatów Polskich. W 1949 roku otrzymał nagrodę literacką Wrocławia. Od 1954 do 1956 roku był redaktorem Wydawnictwa "Śląsk" w Katowicach. W 1962 roku otrzymał nagrodę województwa katowickiego i rozpoczął trwającą prawie 20 lat pracę w dwutygodniku "Poglądy" na stanowisku zastępcy redaktora naczelnego, publikując wiele artykułów o tematyce niemieckiej, literaturze i sprawach społecznych. Laureat Nagrody Artystycznej Miasta Sosnowca za 1998 rok.
Na podstawie prozy Jana Pierzchały powstały także dwa filmy "Wielki las" i "Gorąca linia". Posiada bardzo bogaty dorobek publicystyczny. Jego artykuły prasowe zamieszczane były na łamach wspomnianych "Poglądów", "Śląska" oraz "Miesięcznika Literackiego", "Życia Literackiego" i wielu innych czasopism. Tematyka artykułów jest bardzo bogata i różnorodna. Znajdujemy tu przede wszystkim całą mnogość tematów literackich, wiele historycznych, dużo miejsca w swych rozważaniach poświęcał sprawom kultury, sztuki, języka. Teatr stanowił znaczną część jego zainteresowań teoretycznych, jak i praktycznych.
Był piewcą Sosnowca i Zagłębia Dąbrowskiego, jako „małej ojczyzny”, wybitnym pisarzem, działaczem kultury. Poprzez Legendę Zagłębia, odegrał wielką rolę w potwierdzeniu i utrwaleniu w świadomości społecznej obecności w Zagłębiu: Stefana Żeromskiego, Marii Dąbrowskiej, Artura Gruszeckiego, Andrzeja Niemojewskiego, Gabrieli Zapolskiej, [Juliusz Kaden-Bandrowski|Juliusza Kadena-Bandrowskiego]], Lecha Piwowara, Władysława Sebyły oraz Leona Kruczkowskiego. Dzięki Janowi Pierzchale i prof. Władysławowi Wójcikowi powstał w Sosnowcu pomnik Leona Kruczkowskiego. Odegrał też dużą rolę w utrwaleniu w mieście pamięci o Emilu Zegadłowiczu. Wielkim osiągnięciem Pierzchały jest wzbogacenie kalendarium zagłębiowskich działań politycznych Józefa Piłsudskiego o konkretne fakty i daty.
Książki
Liczne pozycje książkowe, zarówno poezja, proza jak i literatura popularna.
Autor m.in.
- "Noce bez światła" - 1954
- "Rozstanie i powrót" - 1957
- "Antykwariat przy ulicy Barbarossy" - 1962
- "Legenda Zagłębia" - 1962
- "Anastazy Kowalczyk" - 1962
- "Dzień z nocą na trzy podzielony" - 1964
- "Krzak gorejący" - 1972
- "Poczekaj deszcz" - 1975
- "Opasani ciemnością" - 1983
- "Jak krótkie lato" - 1985
Biogram opracował: Piotr Dudała
