Jan Łakota
| Zagłębiowskie Biogramy | |
| |
| Imię i nazwisko | Jan Łakota |
| Data i miejsce urodzenia | 24 grudnia 1881 Blanowice (Zawiercie) |
| Data i miejsce śmierci | 1 września 1952 Zawiercie |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz parafialny w Zawierciu |
| Zawód | Poseł na Sejm II RP |
Jan Łakota, ur. 24 grudnia 1881 r. w Blanowicach(Zawiercie), zm. 1 września 1952 r. w Zawierciu). W latach 1919 - 1922 i 1928 - 1930 poseł na Sejm RP.
Rodzina
Urodził się w rodzinie Pawła i Magdaleny z Kotarskich. Ojciec Jana był właścicielem młyna wodnego oraz dóbr w Blanowicach(Zawiercie), zmarł gdy Jan miał niespełna 3 lata. Matka wyszła powtórnie za mąż za Antoniego Pałuchowskiego z Kromołowa, będacego w późniejszym czasie wójtem gminy Kromołów w Zawierciu. Krewnym Jana był m.in. ks. Antoni Kotarski ekonom inspektorialny ks. Salezjanów w Polsce.
Edukacja
Początkowo uczęszczał do szkoły gminnej w Kromołowie oraz powszechnej w Zawierciu oraz uczył się prywatnie. Następnie od 1899r. uczył się wieczorowo w szkole 4-klasowej technicznej zorganizowanej przez grono inzynierów przy fabryce Towarzystwa Akcyjnego Zawiercie.
Praca zawodowa
Zamiłowanie do rysunków sprawiło że w 1899 roku opuścił dom rodzinny i zaczął praktykę w Towarzystwie Akcyjnym Zawiercie. Początkowo pracował w dziale rytowniczym, następnie wykazując na kursach technicznych zamiłowanie do fizyki i chemii przeszedł do oddziału farbiarskiego i apretury. Po kilku latach pracy i nauki z oszczędnościami opuścił fabrykę. Po spłacie sukcesorów stał się właścicelem rodzinnego majątku z młynem wodnym, który wymagał renowacji. W 1914 roku w wyniku działań wojennych wojsk austryiackich gospodarstwo zostało zdewastowane wraz ze zniszczeniem kilku tysięcy sztuk lasu. W wyniku tego doszło do kolizji z władzami wojskowymi za co Jan był więziony dwa tygodnie. Do kolejnej dewastacji wszystkich budynków doszło w 1919 roku w wyniku spalenia. Odbudowa zajęła kilkanaście lat. W latach 30-stych młyn Jana Łakoty stał się jednym z najnowoczesniejszych i najlepiej umaszynowionych w okolicy Zawiercia. W skład kilkudzesięciohektarowego majątku wchodził także staw hodowlany, lasy oraz pola. W 1918 roku zostaje sekretarzem Okręgowego Towarzystwa Rolniczego Powiatu Będzińskiego z siedzibą w Zawierciu(działalość obejmowała cały ówczesny powiat będziński oraz kilka gmin powiatu olkuskiego). W tym czacie założył kółka rolnicze i spółki spożywcze w Blanowicach i Skarżycach. Stowarzyszenia te wyrabiały w ludziach pozytywny pogląd na pracę społeczną w wyniku czego ludzie nauczyli się być dobrymi handlowcami i kupcami.
Należał do związku młynarzy polskich, brał udział w pierwszym zjeździe młynarzy w wolnej Polsce który odbył się w dniach 4-5 maja w Warszawie,z tej okazji w Gazecie Lwowskiej z 22 maja 1919 roku pisano: "(...) Po nabożeństwie w kościele Pokarmelickim o godz. 9 rano odbyło się po godzinie 11 otwarcie Zjazdu w gmachu techników. Słowo wstępne wypowiedział p. Olszewski, wicedyrektor Towarzystwa przemysłowców. Do prezydium powołano dzesięciu przedstawicieli młynarstwa z wszytskich ziem polskich a obradom przewodniczyli kolejno pp. Stanisław Inglot prezes galic. Koła młynarzy, inż Fr. Pałaszewski, poseł Jan Łakota i Alfred Freakel prezes galic. Związku młynarzy(...)"
Działalność polityczna
W 1916 roku został wybrany do nowoutworzonego sejmiku powiatowego w Dąbrowie Górniczej oraz do Rady gminnej w Kromołowie. Funkcje tę pełnił do 1919 roku. Był członkiem Polskiego Zjednoczenia Ludowego i Polskiego Stronnictwa Republikańskiego koła w Dąbrowie Górniczej. W 1919 roku w wyborach do Sejmu Ustawodawczego został wybrany posłem z listy nr.2 w 29 okręgu wyborczym będzińskim jako bezparyjny. W sejmie przystąpił do Stronnictwa Polskiego Zjednoczenia Ludowego a następnie w wyniku połączenia członków Zjednoczenia Narodowego i Bezpartyjnych z P.Z.L. stał się członkiem Narodowego Zjednoczenia Ludowego do końca kadnecji sejmowej. Pracował w komisji administracyjnej , której był wiceprezesem oraz w komisji przemysłowo-handlowej. Brał czynny udział w debacie sejmowej nad reformą rolną. Na forum Sejmu interpelował m.in. w sprawach zaopatrzenia mieszkańców Zagłębia Dąbrowskiego w żywność i artykuły rolnicze oraz w sprawach przekazania środków na prace publiczne jak np. budowy dróg. Był jednym z uczestników tworzenia powstałego w 1927 roku powiatu Zawierciańskiego. Od jego powstania przez kilka kadencji był jego radnym. Należał także do Zawierciańskiej Powiatowej Rady Szkolnej.
W 1928 roku ponownie zostaje wybrany posłem na sejm II kadencji z listy nr. 1(BBWR) z okręgu wyborczego nr. 21(Będzin) W latach 30-stych był członkiem Rady Wojewódzkiej w Kielcach.
