Stanisław Okamfer

Zagłębiowskie Biogramy
Imię i nazwisko	Stanisław Okamfer
Data i miejsce urodzenia	24 października 1909 Dębowa Góra (Sosnowiec), od 1915 r. dzielnica Sosnowca
Data i miejsce śmierci	24 września 1992 Częstochowa
Miejsce spoczynku	krypta kaplicy cmentarnej w Sosnowcu Zagórzu
Zawód	ksiądz

Stanisław Okamfer - (ur. 24 października 1909 r. w Dębowej Górze (od 1915 r. dzielnica Sosnowca), zm. 24 września 1992 r. w Częstochowie) ksiądz prałat, wychowawca, znawca historii Zagłębia Dąbrowskiego. Był synem Władysława, woźnego w Fabryce Lin i Drutu Adolfa Deichsla, i Wiktorii z Piechotów.

Edukacja

Naukę szkolną podjął w rodzinnym mieście – maturę uzyskał w 1930 r. w Państwowym Gimnazjum im. B. Prusa. W tym samym roku rozpoczął studia w Wyższym Częstochowskim Seminarium Duchownym w Krakowie i na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Początki kapłaństwa

Święcenia kapłańskie otrzymał na Jasnej Górze 7 lipca 1935 r. Po ukończeniu studiów objął obowiązki wikariusza w parafii w Rozprzy. Jednocześnie pracował jako prefekt w miejscowej szkole powszechnej i w pobliskich Niechcicach. W 1937 r. został przeniesiony do Radomska na stanowisko katechety Szkoły Handlowej oraz szkół powszechnych.

Okres II wojny światowej

Podczas okupacji hitlerowskiej był również kapelanem radomskiego szpitala i kapelanem Armii Krajowej. Za tę działalność został aresztowany przez Niemców i uwięziony w Piotrkowie. Zwolniono go dzięki wstawiennictwu ks. Białeckiego, kapelana wojsk niemieckich.

Praca w Sosnowcu po II wojnie światowej

Po wyzwoleniu pracował przez krótki czas jako prefekt w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Fabianiego w Radomsku. We wrześniu 1945 r. powrócił do Sosnowca, gdzie został zatrudniony w charakterze prefekta w Państwowym Żeńskim Gimnazjum i Liceum im. E. Plater. Prowadził również Sodalicję Mariańską Inteligencji, Absolwentek i Uczennic oraz był kapelanem SS Karmelitanek Dzieciątka Jezus i Związku Harcerstwa Polskiego dla dziewcząt. Za zorganizowanie wczasów dla młodzieży w formie dzisiejszych oaz, w 1950 r. usunięto go ze szkoły i pozbawiono prawa do emerytury.

Praca w Częstochowie

We wrześniu 1950 r. władze kościelne powierzyły mu obowiązki wychowawcy kleryków (ojca duchowego) i wykładowcy ascetyki w Częstochowskim Seminarium Duchownym w Krakowie, które pełnił przez sześć lat. W połowie 1956 r. z kolei otrzymał nominację na rektora Niższego Seminarium Duchownego w Częstochowie.

Po roku objął, na własną prośbę, obowiązki proboszcza parafii p.w. Opatrzności Bożej w Częstochowie, a od 1958 r. także wicedziekana dekanatu częstochowskiego II. Poza pracą w parafii, rozwijał szeroką działalność duszpasterską. Przez kilka lat wykładał na Prymasowskim Studium dla Przełożonych u SS Zmartwychwstanek i u SS Nazaretanek, prowadził rekolekcje na Jasnej Górze dla nauczycieli, a raz w miesiącu konferencje dla kobiet z Klubu Inteligencji Katolickiej i Sióstr Przełożonych Diecezji Częstochowskiej. Pełnił ponadto szereg funkcji kościelnych m. in. krajowego referenta Duszpasterstwa Kobiet, rejonowego wizytatora religii dla szkół podstawowych Częstochowy, prezesa częstochowskiego oddziału Towarzystwa Teologicznego.

Probostwo w Sosnowcu w latach 70

W czerwcu 1970 r. został przeniesiony do Sosnowca na probostwo parafii [[Parafia p.w. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Sosnowcu|Niepokalanego Poczęcia NMP. Jednocześnie sprawował obowiązki dziekana dekanatu sosnowieckiego II i ojca duchowego kapłanów dekanatu sosnowieckiego I.

Probostwo w innych parafiach

W latach 1974 - 1982 był proboszczem w Lututowie, a od maja 1982 r. w Ojsakowie. W tym samym roku otrzymał nominację na wizytatora urzędów i parafii dziekańskich regionu częstochowskiego.

Emerytura

W maju 1985 r. przeszedł w stan spoczynku i zamieszkał w Domu Księży w Częstochowie. Jako emeryt nadal był bardzo aktywny. Angażował się m.in. w sprawę beatyfikacji Wandy Malczewskiej. Piastował godność kanonika gremialnego Kapituły Kolegiaty Wileńskiej oraz prałata dziekana tej Kapituły.

Zainteresowania historią Zagłębia

Interesował się historią Zagłębia Dąbrowskiego. Skompletował ogromny zbiór książek o tym terenie, który przed śmiercią przekazał Seminarium Duchownemu przy Kurii Sosnowieckiej.

Współpracował z redakcją ,,Ekspresu Zagłębiowskiego”. Był gorącym orędownikiem wydawania tego regionalnego czasopisma, współtwórcą jego magazynowej formy i autorem wielu artykułów m. in. o Wandzie Malczewskiej, ks. kanoniku Franciszku Raczyńskim, rodzinie Siemieńskich i Mieroszewskich.

Bibliografia

• Małgorzata Śmiałek: Sosnowieckie ABC, tom VI. Muzeum w Sosnowcu, 2007, s. 50-51. ISBN 978-83-89199-34-8.