Toporowice (gm. Mierzęcice): Różnice pomiędzy wersjami
Linia 6: | Linia 6: | ||
We wczesnym średniowieczu miejscowość znajdowała się w granicach dużego i silnego państwa Wiślan, potem należała do ziemi krakowskiej. | We wczesnym średniowieczu miejscowość znajdowała się w granicach dużego i silnego państwa Wiślan, potem należała do ziemi krakowskiej. | ||
Wraz ze statutem Bolesława Krzywoustego rozpoczął się proces przechodzenia Siewierza i okolic z rąk do rak. | Wraz ze statutem Bolesława Krzywoustego rozpoczął się proces przechodzenia [[Siewierz|Siewierza]] i okolic z rąk do rak. | ||
W spisie z roku [[1442]] znajduje się informacja o posiadaniu Toporowic przez Koziegłowskich, herbu Lis. W [[1448]] roku wieś przeszła na własność biskupów krakowskich. Wioska zyskała status własności duchowej , będąc w rzeczywistości folwarkiem biskupim o nazwie Toporów, położonym na wzgórzu poza obrębem | W spisie z roku [[1442]] znajduje się informacja o posiadaniu Toporowic przez Koziegłowskich, herbu Lis. W [[1448]] roku wieś przeszła na własność biskupów krakowskich. Wioska zyskała status własności duchowej , będąc w rzeczywistości folwarkiem biskupim o nazwie Toporów, położonym na wzgórzu poza obrębem wsi. | ||
Przez Wieś prowadziła droga publiczna (''via strata et publica'') wspomniana w [[1580]] roku, nazwana później "drogą siewierską", prowadząca na Śląsk. | Przez Wieś prowadziła droga publiczna (''via strata et publica'') wspomniana w [[1580]] roku, nazwana później "drogą siewierską", prowadząca na Śląsk. | ||
Linia 19: | Linia 19: | ||
W [[1866]] roku zniesiono dawny podział administracyjny , dzieląc kraj na 10 guberni, a te na powiaty. Na mocy aktów prawnych z [[Powiat olkuski|powiatu olkuskiego]] wyodrębniono [[Powiat będziński|powiat będziński]], w jego skład weszła m.innymi gmina Sulików z Mierzęcicami i okolicznymi wioskami. | W [[1866]] roku zniesiono dawny podział administracyjny , dzieląc kraj na 10 guberni, a te na powiaty. Na mocy aktów prawnych z [[Powiat olkuski|powiatu olkuskiego]] wyodrębniono [[Powiat będziński|powiat będziński]], w jego skład weszła m.innymi gmina Sulików z Mierzęcicami i okolicznymi wioskami. | ||
Po odzyskaniu niepodległości w [[1918]] roku władze polskie zachowały na terenie dawnego zaboru rosyjskiego istniejący podział administracyjny. [[1 stycznia]] [[1927]] roku [[Powiat będziński|powiat będziński]] został podzielony i z części oddzielonej utworzono [[Powiat zawierciański|powiat zawierciański]]. Gminę Mierzęcice włączono do nowego [[Powiat zawierciański|powiatu zawierciańskiego]]. Po II Wojnie Światowej Toporowice należały do [[Gromada Przeczyce|Gromady Przeczyce]]. [[1 stycznia]] [[1973]] roku z [[Gromada Przeczyce|Gromady Przeczyce]] i [[Gromada Mierzęcice|Gromady Mierzęcice]] utworzono Gminę | Po odzyskaniu niepodległości w [[1918]] roku władze polskie zachowały na terenie dawnego zaboru rosyjskiego istniejący podział administracyjny. [[1 stycznia]] [[1927]] roku [[Powiat będziński|powiat będziński]] został podzielony i z części oddzielonej utworzono [[Powiat zawierciański|powiat zawierciański]]. Gminę Mierzęcice włączono do nowego [[Powiat zawierciański|powiatu zawierciańskiego]]. Po II Wojnie Światowej Toporowice należały do [[Gromada Przeczyce|Gromady Przeczyce]]. [[1 stycznia]] [[1973]] roku z [[Gromada Przeczyce|Gromady Przeczyce]] i [[Gromada Mierzęcice|Gromady Mierzęcice]] utworzono [[Mierzęcice (gm. Mierzęcice)|Gminę Mierzęcice]]. | ||
==Dzielnice - osiedla== | ==Dzielnice - osiedla== |
Wersja z 20:07, 8 lis 2014
Toporowice - wieś położna w gminie Mierzęcice, w powiecie będzińskim, w województwie śląskim.
W poprzednim podziale administracyjnym Polski (lata 1975-1998) miejscowość należała do województwa katowickiego.
Historia
We wczesnym średniowieczu miejscowość znajdowała się w granicach dużego i silnego państwa Wiślan, potem należała do ziemi krakowskiej.
Wraz ze statutem Bolesława Krzywoustego rozpoczął się proces przechodzenia Siewierza i okolic z rąk do rak. W spisie z roku 1442 znajduje się informacja o posiadaniu Toporowic przez Koziegłowskich, herbu Lis. W 1448 roku wieś przeszła na własność biskupów krakowskich. Wioska zyskała status własności duchowej , będąc w rzeczywistości folwarkiem biskupim o nazwie Toporów, położonym na wzgórzu poza obrębem wsi.
Przez Wieś prowadziła droga publiczna (via strata et publica) wspomniana w 1580 roku, nazwana później "drogą siewierską", prowadząca na Śląsk.
W 1746 r. dziesięcinę z pól folwarcznych pobierał biskup, z kmiecych pleban w Mikołowie, zaś z karczmy pleban w Targoszycach. Po 1790 r. miejscowość przeszła w dzierżawę Józefa Rachowskiego. Wraz z sąsiednimi wioskami weszła w skład Nowego Śląska i stała się pruską prowincją.
Na mocy układu w Tylży, w 1807 roku tereny te przyłączono do Księstwa Warszawskiego, a po jego upadku do Królestwa Polskiego. Rozpoczęły się lata podlegania wpływom rusyfikacyjnym.
Jeszcze w 1833 r. w wiosce istniał piękny dwór modrzewiowy. Stał przy drodze do Targoszyc. W południowej stronie wioski leżała mała kopalnia rudy żelaza. W 1827 r. w wiosce było 50 domów i 340 mieszkańców.
W 1866 roku zniesiono dawny podział administracyjny , dzieląc kraj na 10 guberni, a te na powiaty. Na mocy aktów prawnych z powiatu olkuskiego wyodrębniono powiat będziński, w jego skład weszła m.innymi gmina Sulików z Mierzęcicami i okolicznymi wioskami.
Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku władze polskie zachowały na terenie dawnego zaboru rosyjskiego istniejący podział administracyjny. 1 stycznia 1927 roku powiat będziński został podzielony i z części oddzielonej utworzono powiat zawierciański. Gminę Mierzęcice włączono do nowego powiatu zawierciańskiego. Po II Wojnie Światowej Toporowice należały do Gromady Przeczyce. 1 stycznia 1973 roku z Gromady Przeczyce i Gromady Mierzęcice utworzono Gminę Mierzęcice.
Dzielnice - osiedla
Wykaz ulic
- Dąbrowska
- Czerwonego Zagłębia
- Łąkowa
- Mostowa
- Źródlana