Jan Maria Włodzimierz Ciechanowski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 32: | Linia 32: | ||
Podczas I wojny światowej pracował w Radzie Głównej Opiekuńczej (RGO) - polskiej organizacji charytatywnej. W roku [[1917]] odbył kursy dla urzędników państwowych w Warszawie oraz w Paryżu. W roku [[1918]] został sekretarzem w stronnictwie Polityki Realnej, w listopadzie tegoż roku objął stanowisko referenta ds. brytyjskich w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Warszawie. Rok później został szefem sekretariatu premiera Ignacego Paderewskiego na konferencji pokojowej w Paryżu. Od roku [[1919]] lub [[1920]] do roku [[1925]] był radcą legacyjnym w Poselstwie RP w Londynie, a od [[1 lipca]] [[1920]] do [[15 marca]] [[1921]] kierował tą placówką w randze chargé d’affaires. Od [[12 października]] [[1925]] do [[20 lutego]] [[1929]] był posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym w Waszyngtonie. To właśnie on doprowadził do uzyskania pożyczki stabilizacyjnej dla Polski z konsorcjum banków w Nowym Jorku. Dzięki pokrewieństwu z Janem Ciechanowskim nominację na polskiego posła w Danii uzyskał jego szwagier, wspomniany wcześniej hrabia Aleksander Dzieduszycki, były attaché wojskowy w Madrycie, absolwent Theresianum, ekskluzywnej szkoły w Wiedniu, a następnie - Wyższej Szkoły Wojennej w Wiedniu oraz Akademii Wojskowej w Wiener Neustadt. | Podczas I wojny światowej pracował w Radzie Głównej Opiekuńczej (RGO) - polskiej organizacji charytatywnej. W roku [[1917]] odbył kursy dla urzędników państwowych w Warszawie oraz w Paryżu. W roku [[1918]] został sekretarzem w stronnictwie Polityki Realnej, w listopadzie tegoż roku objął stanowisko referenta ds. brytyjskich w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Warszawie. Rok później został szefem sekretariatu premiera Ignacego Paderewskiego na konferencji pokojowej w Paryżu. Od roku [[1919]] lub [[1920]] do roku [[1925]] był radcą legacyjnym w Poselstwie RP w Londynie, a od [[1 lipca]] [[1920]] do [[15 marca]] [[1921]] kierował tą placówką w randze chargé d’affaires. Od [[12 października]] [[1925]] do [[20 lutego]] [[1929]] był posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym w Waszyngtonie. To właśnie on doprowadził do uzyskania pożyczki stabilizacyjnej dla Polski z konsorcjum banków w Nowym Jorku. Dzięki pokrewieństwu z Janem Ciechanowskim nominację na polskiego posła w Danii uzyskał jego szwagier, wspomniany wcześniej hrabia Aleksander Dzieduszycki, były attaché wojskowy w Madrycie, absolwent Theresianum, ekskluzywnej szkoły w Wiedniu, a następnie - Wyższej Szkoły Wojennej w Wiedniu oraz Akademii Wojskowej w Wiener Neustadt. | ||
Jan Ciechanowski, ożenił się w Londynie w roku [[1921]] z Gladys de Gooreynd, z którą miał trzech synów: Jana, Władysława i Stanisława. Po śmierci ojca uzyskał dwuletni urlop ze służby dyplomatycznej, by zająć się rodzinnymi sprawami majątkowymi. W roku [[1929]] kupił od rodziny Halpertów zespół pałacowo-parkowy [[Szczekociny]] wraz z majątkiem rolnym. Rodzina Ciechanowskich zamieszkała w [[Szczekociny|Szczekocinach]]. | Jan Ciechanowski, ożenił się w Londynie w roku [[1921]] z Gladys de Gooreynd, z którą miał trzech synów: Jana, Władysława i Stanisława. Po śmierci [[Stanisław Ciechanowski |'''ojca''']] uzyskał dwuletni urlop ze służby dyplomatycznej, by zająć się rodzinnymi sprawami majątkowymi. W roku [[1929]] kupił od rodziny Halpertów zespół pałacowo-parkowy [[Szczekociny]] wraz z majątkiem rolnym. Rodzina Ciechanowskich zamieszkała w [[Szczekociny|Szczekocinach]]. | ||
Jan Ciechanowski z uwagi na swą polityczną aktywność przebywał tu stosunkowo rzadko. Spędzał w Szczekocinach krótkie urlopy, podczas których najczęściej polował. Idąc śladem matki, aktywnie działającej na rzecz lokalnej społeczności Grodźca, sprowadził do miasteczka siostry zakonne, aby poprowadziły ochronkę dla biednych dzieci. Były to siostry Zmartwychwstanki. | Jan Ciechanowski z uwagi na swą polityczną aktywność przebywał tu stosunkowo rzadko. Spędzał w [[Szczekociny|Szczekocinach]] krótkie urlopy, podczas których najczęściej polował. Idąc śladem matki, aktywnie działającej na rzecz lokalnej społeczności [[Grodziec (Będzin)|Grodźca]], sprowadził do miasteczka siostry zakonne, aby poprowadziły ochronkę dla biednych dzieci. Były to siostry Zmartwychwstanki. | ||
Po klęsce wrześniowej [[1939]] roku Jan Ciechanowski został reaktywowany w służbie dyplomatycznej. Podczas II wojny światowej był sekretarzem generalnym MSZ w rządach generała Władysława Sikorskiego, a w latach [[1941]]–[[1945]] ambasadorem RP w prestiżowej placówce w Waszyngtonie. Ambasada w Waszyngtonie była jedną z pierwszych polskich placówek dyplomatycznych, uruchomionych po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w roku [[1918]]. Od momentu otwarcia mieści się ona w przepięknym budynku przy 16 ulicy. | Po klęsce wrześniowej [[1939]] roku Jan Ciechanowski został reaktywowany w służbie dyplomatycznej. Podczas II wojny światowej był sekretarzem generalnym MSZ w rządach generała Władysława Sikorskiego, a w latach [[1941]]–[[1945]] ambasadorem RP w prestiżowej placówce w Waszyngtonie. Ambasada w Waszyngtonie była jedną z pierwszych polskich placówek dyplomatycznych, uruchomionych po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w roku [[1918]]. Od momentu otwarcia mieści się ona w przepięknym budynku przy 16 ulicy. | ||
Wersja z 15:46, 15 mar 2012
| Zagłębiowskie Biogramy | |
 Jan Maria Włodzimierz Ciechanowski | |
| Imię i nazwisko | Jan Maria Włodzimierz Ciechanowski |
| Data i miejsce urodzenia | 15 maja 1887 Grodziec |
| Data śmierci | ? 1973 |
| Zawód | ekonomista, dyplomata |
| Odznaczenia | |
| .... | |
Jan Maria Włodzimierz Ciechanowski, późniejszy ekonomista i dyplomata polski, przyszedł na świat w Grodźcu (obecnej dzielnicy Będzina) 3/15 maja 1887 roku jako drugie dziecko Stanisława i Marii z Garbińskich. Rok wcześniej urodziła się jego siostra Róża Maria Paulina Ciechanowska (1886-1941), która 8 lipca 1908 roku wyszła za mąż za hrabiego Aleksandra Pawła Dzieduszyckiego (1874-1947).
Jan Ciechanowski uczył się w sosnowieckiej szkole realnej, a następnie w warszawskiej szkole realnej, po zamknięciu której - jako absolwent klasy 6-tej - przez rok pobierał nauki prywatnie. W maju 1905 roku zdał maturę w szkole realnej Aleksandra w Smoleńsku.
Zgodnie z życzeniem ojca podjął studia politechniczne na Wydziale Mechanicznym Politechniki w Karlsruhe, które przerwał po 3 semestrach. Na jego decyzję wpływ miał fakt konieczności ponownego zdawania egzaminów z mechaniki, wytrzymałości materiałów i części maszyn, czyli podstawowych dla kierunku mechanicznego, a jednocześnie najtrudniejszych przedmiotów zawodowych.
Jan Ciechanowski nie powrócił już do studiów technicznych. Naukę kontynuował w Anglii na uniwersytecie w Birmingham na Wydziale Ekonomicznym. Edukację zakończył w roku 1909. Przez dwa lata odbywał praktyki w instytucjach bankowo - giełdowych Londynu, po czym powrócił do kraju.
W latach 1911-1917 Jan Ciechanowski kierował administracją należących do ojca kopalń i fabryk w Grodźcu. Podczas I wojny światowej pracował w Radzie Głównej Opiekuńczej (RGO) - polskiej organizacji charytatywnej. W roku 1917 odbył kursy dla urzędników państwowych w Warszawie oraz w Paryżu. W roku 1918 został sekretarzem w stronnictwie Polityki Realnej, w listopadzie tegoż roku objął stanowisko referenta ds. brytyjskich w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Warszawie. Rok później został szefem sekretariatu premiera Ignacego Paderewskiego na konferencji pokojowej w Paryżu. Od roku 1919 lub 1920 do roku 1925 był radcą legacyjnym w Poselstwie RP w Londynie, a od 1 lipca 1920 do 15 marca 1921 kierował tą placówką w randze chargé d’affaires. Od 12 października 1925 do 20 lutego 1929 był posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym w Waszyngtonie. To właśnie on doprowadził do uzyskania pożyczki stabilizacyjnej dla Polski z konsorcjum banków w Nowym Jorku. Dzięki pokrewieństwu z Janem Ciechanowskim nominację na polskiego posła w Danii uzyskał jego szwagier, wspomniany wcześniej hrabia Aleksander Dzieduszycki, były attaché wojskowy w Madrycie, absolwent Theresianum, ekskluzywnej szkoły w Wiedniu, a następnie - Wyższej Szkoły Wojennej w Wiedniu oraz Akademii Wojskowej w Wiener Neustadt.
Jan Ciechanowski, ożenił się w Londynie w roku 1921 z Gladys de Gooreynd, z którą miał trzech synów: Jana, Władysława i Stanisława. Po śmierci ojca uzyskał dwuletni urlop ze służby dyplomatycznej, by zająć się rodzinnymi sprawami majątkowymi. W roku 1929 kupił od rodziny Halpertów zespół pałacowo-parkowy Szczekociny wraz z majątkiem rolnym. Rodzina Ciechanowskich zamieszkała w Szczekocinach.
Jan Ciechanowski z uwagi na swą polityczną aktywność przebywał tu stosunkowo rzadko. Spędzał w Szczekocinach krótkie urlopy, podczas których najczęściej polował. Idąc śladem matki, aktywnie działającej na rzecz lokalnej społeczności Grodźca, sprowadził do miasteczka siostry zakonne, aby poprowadziły ochronkę dla biednych dzieci. Były to siostry Zmartwychwstanki.
Po klęsce wrześniowej 1939 roku Jan Ciechanowski został reaktywowany w służbie dyplomatycznej. Podczas II wojny światowej był sekretarzem generalnym MSZ w rządach generała Władysława Sikorskiego, a w latach 1941–1945 ambasadorem RP w prestiżowej placówce w Waszyngtonie. Ambasada w Waszyngtonie była jedną z pierwszych polskich placówek dyplomatycznych, uruchomionych po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w roku 1918. Od momentu otwarcia mieści się ona w przepięknym budynku przy 16 ulicy.
Syn ambasadora, także Jan służył podczas wojny w wojsku polskim w I Dywizji, drugi syn Władysław był lotnikiem w RAF i zginął nad Anglią, natomiast najmłodszy Stanisław odbył służbę wojskową w armii amerykańskiej już po wojnie. Jan Ciechanowski senior po zakończeniu II wojny światowej osiadł wraz z rodziną w USA. O latach swego posłowania napisał książkę wspomnieniową pt. "Defeat in Victory". Dwukrotnie został wyróżniony doktoratem honoris causa. Zmarł w roku 1973.
Biogram opracowała: Dorota Starościak
