Eugeniusz Arnold: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
{{Biogram infobox
{{Biogram infobox
  |imię i nazwisko      = Eugeniusz Arnold
  |imię i nazwisko      = '''Eugeniusz Arnold'''
  |imię i nazwisko org  =
  |imię i nazwisko org  =
  |pseudonim            =
  |pseudonim            =
Linia 6: Linia 6:
  |opis grafiki        = Eugeniusz Arnold
  |opis grafiki        = Eugeniusz Arnold
  |podpis              =  
  |podpis              =  
  |data urodzenia      = [[1866]]
  |data urodzenia      = [[30 grudnia]] [[1866]]
  |miejsce urodzenia    =  
  |miejsce urodzenia    = Kącik (pow. Piotrków Trybunalski)
  |imię przy narodzeniu =
  |imię przy narodzeniu =
  |data śmierci        = [[1935]]
  |data śmierci        = [[2 lutego]] [[1935]]
  |miejsce śmierci      =  
  |miejsce śmierci      = Lubanowo (pow. Błaszki)
  |przyczyna śmierci    =
  |przyczyna śmierci    =
  |miejsce spoczynku    =  
  |miejsce spoczynku    =  
Linia 21: Linia 21:
}}
}}


'''Eugeniusz Arnold''' - syn Jana, lekarz-chirurg i działacz społeczny. Urodzony w 1866 roku. Chirurg szpitala górniczego na [[Sielec (Sosnowiec)|Sielcu]], prezes Sieleckiego Towarzystwa Muzycznego. Jego prywatny gabinet mieścił się przy ul. [[Ulica Warszawska (Sosnowiec)|Warszawskiej]] 8. W 1907 roku zademonstrował jako pierwszy w [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębiu]] działanie aparatu rentgenowskiego. Od 1914 roku był prezesem [[Polskie Towarzystwo Lekarskie w Zagłębiu Dąbrowskim|Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego]], członek Centralnego Komitetu Pomocy Górnoślązakom w Sosnowcu, w 1933 roku uhonorowany godnością członka honorowego Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego. Zmarł w 1935 roku.
'''Eugeniusz Arnold''' - (ur. [[30 grudnia]] [[1866]] r. w Kąciku, zm. [[2 lutego]] [[1935]] r. w Lubanowie) lekarz-chirurg i działacz społeczny. Chirurg szpitala górniczego na [[Sielec (Sosnowiec)|Sielcu]], prezes Sieleckiego Towarzystwa Muzycznego. Jego prywatny gabinet mieścił się przy ul. [[Ulica Warszawska (Sosnowiec)|Warszawskiej]] 8. W [[1907]] roku zademonstrował jako pierwszy w [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębiu]] działanie aparatu rentgenowskiego.


==Życiorys==
==Życiorys==
Eugeniusz Arnold urodził się [[30 grudnia]] [[1866]] roku we wsi Kącik (pow. Piotrków Trybunalski). Maturę uzyskał w Płocku w roku 1886. Studiował medycynę - początkowo w Warszawie, później w Dorpacie. Dyplom uzyskał w roku 1894. Po studiach osiadł w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]] jako lekarz wolno praktykujący w latach 1895-1902. W 1903 r. został lekarzem ambulatoryjnym i szpitalnym w Towarzystwie Górniczym "Hrabia Renard" w sosnowieckim szpitalu sieleckim. W 1905 r. dokształcał się w chirurgii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1906 r. został starszym lekarzem szpitala kopalni i ordynatorem oddziału chirurgicznego, a w 1911 r. lekarzem naczelnym szpitala kopalnianego (sieleckiego).


Podczas I wojny światowej był lekarzem wojskowym w szpitalu fortecznym w Brześciu Litewskim (1914 r.), a później w Smoleńsku jako starszy ordynator szpitala polowego (1915-1917).  
Maturę uzyskał w Płocku w [[1886]]. Studiował medycynę - początkowo w Warszawie, później w Dorpacie. Dyplom uzyskał w [[1894]]. Po studiach osiadł w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]] jako lekarz wolno praktykujący w latach [[1895]]-[[1902]].
W 1918 roku, w Smoleńsku, był lekarzem jednostki artylerii polowej Armii Czerwonej. W tym samym roku wrócił do Sosnowca i objął stanowisko dyrektora Szpitala Sieleckiego (1918-1922). W 1919 r. był członkiem Głównego Komitetu Pomocy Górnoślązakom w Sosnowcu, opiekował się powstańcami śląskimi i uchodźcami. Po 20 latach zrezygnował z pracy, gdy zażądano od niego postępowania niezgodnego z etyką. Przeniósł się do Krzywinia
(pow. Kościan) (1922-1924), po czym został lekarzem w Kaliszu (1924-1925). Później praktykował w Raszkowie (pow. Odolana), stamtąd przeniósł się do Liskowa (pow. Kalisz). Pod koniec życia mieszkał w Korytkowie (pow. Turek, obecnie Adamów). Zmarł [[2 lutego]] [[1935]] roku w Lubanowie (pow. Błaszki).


Był jednym z założycieli Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego w 1907 roku, trzykrotnie jego prezesem oraz członkiem Komisji Rewizyjnej. Na posiedzeniach TLZD wygłosił 25 referatów. Nadano mu godność Honorowego Członka tego Towarzystwa w 1932 roku. W 1911 roku był założycielem i pierwszym prezesem oddziału Sosnowieckiego Towarzystwa Higienicznego Warszawskiego. Był organizatorem pierwszego pogotowia ratunkowego (konnego) przy kopalni.
W [[1903]] r. został lekarzem ambulatoryjnym i szpitalnym w [[Gwarectwo „Hrabia Renard”|Towarzystwie Górniczym "Hrabia Renard"]] w [[Szpital Sielecki|sosnowieckim szpitalu sieleckim]]. W [[1905]] r. dokształcał się w chirurgii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W [[1906]] r. został starszym lekarzem szpitala kopalni i ordynatorem oddziału chirurgicznego, a w [[1911]] r. lekarzem naczelnym szpitala kopalnianego ([[Sielec (Sosnowiec)|sieleckiego]]).


Opracował EMILIAN KOCOT.
Podczas I wojny światowej był lekarzem wojskowym w szpitalu fortecznym w Brześciu Litewskim ([[1914]]), a później w Smoleńsku jako starszy ordynator szpitala polowego ([[1915]]-[[1917]]). W [[1918]] roku, w Smoleńsku, był lekarzem jednostki artylerii polowej Armii Czerwonej. W tym samym roku wrócił do [[Sosnowiec|Sosnowca]] i objął stanowisko dyrektora [[Szpital Sielecki|Szpitala Sieleckiego]] ([[1918]]-[[1922]]). W [[1919]] r. był członkiem [[Komitet Pomocy Górnoślązaków w Sosnowcu|Głównego Komitetu Pomocy Górnoślązakom w Sosnowcu]], opiekował się powstańcami śląskimi i uchodźcami. Po 20 latach zrezygnował z pracy, gdy zażądano od niego postępowania niezgodnego z etyką. Przeniósł się do Krzywinia (pow. Kościan) ([[1922]]-[[1924]]), po czym został lekarzem w Kaliszu ([[1924]]-[[1925]]). Później praktykował w Raszkowie (pow. Odolanów), stamtąd przeniósł się do Liskowa (pow. Kalisz). Pod koniec życia mieszkał w Korytkowie (pow. Turek, obecnie Adamów).  


Źródła:
==Działalność społeczna==
*Piotr Szarejko, ''Słownik Lekarzy Polskich XIX wieku'', Warszawa 1991 r.  
 
Był jednym z założycieli [[Towarzystwo Lekarskie Zagłębia Dąbrowskiego|Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego]] w [[1907]] roku, trzykrotnie jego prezesem oraz członkiem Komisji Rewizyjnej. Na posiedzeniach TLZD wygłosił 25 referatów. Nadano mu godność Honorowego Członka tego Towarzystwa w [[1932]] roku. W [[1911]] roku był założycielem i pierwszym prezesem oddziału Sosnowieckiego [[Towarzystwo Higieniczne Warszawskie|Towarzystwa Higienicznego Warszawskiego]]. Był organizatorem pierwszego pogotowia ratunkowego (konnego) przy kopalni.
 
==Źródła==
 
*Piotr Szarejko, ''Słownik Lekarzy Polskich XIX wieku'', Warszawa 1991 r.
*''Pamiętnik XXV-letniej działalności i obchodu Jubileuszu Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego'', Sosnowiec 1933.
*''Pamiętnik XXV-letniej działalności i obchodu Jubileuszu Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego'', Sosnowiec 1933.


==Źródło==  
==Źródło==
[[Emilian Kocot]]: ''[[Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego - Wstęp do słownika biograficznego]]''
(zamieszczone na stronie za zgodą autora)


*[[Emilian Kocot]]: ''[[Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego - Wstęp do słownika biograficznego]]'' (zamieszczone na stronie za zgodą autora)


[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Arnold, Eugeniusz]]
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Arnold, Eugeniusz]]
[[Kategoria:Lekarze|Arnold, Eugeniusz]]
[[Kategoria:Lekarze|Arnold, Eugeniusz]]

Aktualna wersja na dzień 09:02, 3 lip 2024

Zagłębiowskie Biogramy
Eugeniusz Arnold
Eugeniusz Arnold
Imię i nazwisko Eugeniusz Arnold
Data i miejsce urodzenia 30 grudnia 1866
Kącik (pow. Piotrków Trybunalski)
Data i miejsce śmierci 2 lutego 1935
Lubanowo (pow. Błaszki)
Zawód Lekarz, chirurg, działacz społeczny

Eugeniusz Arnold - (ur. 30 grudnia 1866 r. w Kąciku, zm. 2 lutego 1935 r. w Lubanowie) lekarz-chirurg i działacz społeczny. Chirurg szpitala górniczego na Sielcu, prezes Sieleckiego Towarzystwa Muzycznego. Jego prywatny gabinet mieścił się przy ul. Warszawskiej 8. W 1907 roku zademonstrował jako pierwszy w Zagłębiu działanie aparatu rentgenowskiego.

Życiorys

Maturę uzyskał w Płocku w 1886. Studiował medycynę - początkowo w Warszawie, później w Dorpacie. Dyplom uzyskał w 1894. Po studiach osiadł w Dąbrowie Górniczej jako lekarz wolno praktykujący w latach 1895-1902.

W 1903 r. został lekarzem ambulatoryjnym i szpitalnym w Towarzystwie Górniczym "Hrabia Renard" w sosnowieckim szpitalu sieleckim. W 1905 r. dokształcał się w chirurgii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1906 r. został starszym lekarzem szpitala kopalni i ordynatorem oddziału chirurgicznego, a w 1911 r. lekarzem naczelnym szpitala kopalnianego (sieleckiego).

Podczas I wojny światowej był lekarzem wojskowym w szpitalu fortecznym w Brześciu Litewskim (1914), a później w Smoleńsku jako starszy ordynator szpitala polowego (1915-1917). W 1918 roku, w Smoleńsku, był lekarzem jednostki artylerii polowej Armii Czerwonej. W tym samym roku wrócił do Sosnowca i objął stanowisko dyrektora Szpitala Sieleckiego (1918-1922). W 1919 r. był członkiem Głównego Komitetu Pomocy Górnoślązakom w Sosnowcu, opiekował się powstańcami śląskimi i uchodźcami. Po 20 latach zrezygnował z pracy, gdy zażądano od niego postępowania niezgodnego z etyką. Przeniósł się do Krzywinia (pow. Kościan) (1922-1924), po czym został lekarzem w Kaliszu (1924-1925). Później praktykował w Raszkowie (pow. Odolanów), stamtąd przeniósł się do Liskowa (pow. Kalisz). Pod koniec życia mieszkał w Korytkowie (pow. Turek, obecnie Adamów).

Działalność społeczna

Był jednym z założycieli Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego w 1907 roku, trzykrotnie jego prezesem oraz członkiem Komisji Rewizyjnej. Na posiedzeniach TLZD wygłosił 25 referatów. Nadano mu godność Honorowego Członka tego Towarzystwa w 1932 roku. W 1911 roku był założycielem i pierwszym prezesem oddziału Sosnowieckiego Towarzystwa Higienicznego Warszawskiego. Był organizatorem pierwszego pogotowia ratunkowego (konnego) przy kopalni.

Źródła

  • Piotr Szarejko, Słownik Lekarzy Polskich XIX wieku, Warszawa 1991 r.
  • Pamiętnik XXV-letniej działalności i obchodu Jubileuszu Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego, Sosnowiec 1933.

Źródło