Eugeniusz Arnold: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
Eugeniusz Arnold - lekarz, działacz społeczny. Urodził się w 1866 roku, jako syn Jana. Pracował jako chirurg w szpitalu górniczym w Sielcu, prezes Sieleckiego Towarzystwa Muzycznego, jego prywatny gabinet mieścił się przy ul. Warszawskiej 8. W 1907 roku zademonstrował jako pierwszy w Zagłębiu działanie aparatu rentgenowskiego. Od 1914 roku był prezesem Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego, członek Centralnego Komitetu Pomocy Górnoślązakom w Sosnowcu, w 1933 roku uhonorowano Go godnością członka honorowego Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego. Zmarł w 1935 roku.
{{Biogram infobox
|imię i nazwisko      = '''Eugeniusz Arnold'''
|imię i nazwisko org  =
|pseudonim            =
|grafika              = Eugeniusz_Arnold.jpg
|opis grafiki        = Eugeniusz Arnold
|podpis              =
|data urodzenia      = [[30 grudnia]] [[1866]]
|miejsce urodzenia    = Kącik (pow. Piotrków Trybunalski)
|imię przy narodzeniu =
|data śmierci        = [[2 lutego]] [[1935]]
|miejsce śmierci      = Lubanowo (pow. Błaszki)
|przyczyna śmierci    =
|miejsce spoczynku    =
|zawód                = Lekarz, chirurg, działacz społeczny
|odznaczenia          =
|commons              =
|wikiźródła          =
|wikicytaty          =
|www                  =
}}
 
'''Eugeniusz Arnold''' - (ur. [[30 grudnia]] [[1866]] r. w Kąciku, zm. [[2 lutego]] [[1935]] r. w Lubanowie) lekarz-chirurg i działacz społeczny. Chirurg szpitala górniczego na [[Sielec (Sosnowiec)|Sielcu]], prezes Sieleckiego Towarzystwa Muzycznego. Jego prywatny gabinet mieścił się przy ul. [[Ulica Warszawska (Sosnowiec)|Warszawskiej]] 8. W [[1907]] roku zademonstrował jako pierwszy w [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębiu]] działanie aparatu rentgenowskiego.
 
==Życiorys==
 
Maturę uzyskał w Płocku w [[1886]]. Studiował medycynę - początkowo w Warszawie, później w Dorpacie. Dyplom uzyskał w [[1894]]. Po studiach osiadł w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]] jako lekarz wolno praktykujący w latach [[1895]]-[[1902]].
 
W [[1903]] r. został lekarzem ambulatoryjnym i szpitalnym w [[Gwarectwo „Hrabia Renard”|Towarzystwie Górniczym "Hrabia Renard"]] w [[Szpital Sielecki|sosnowieckim szpitalu sieleckim]]. W [[1905]] r. dokształcał się w chirurgii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W [[1906]] r. został starszym lekarzem szpitala kopalni i ordynatorem oddziału chirurgicznego, a w [[1911]] r. lekarzem naczelnym szpitala kopalnianego ([[Sielec (Sosnowiec)|sieleckiego]]).
 
Podczas I wojny światowej był lekarzem wojskowym w szpitalu fortecznym w Brześciu Litewskim ([[1914]]), a później w Smoleńsku jako starszy ordynator szpitala polowego ([[1915]]-[[1917]]). W [[1918]] roku, w Smoleńsku, był lekarzem jednostki artylerii polowej Armii Czerwonej. W tym samym roku wrócił do [[Sosnowiec|Sosnowca]] i objął stanowisko dyrektora [[Szpital Sielecki|Szpitala Sieleckiego]] ([[1918]]-[[1922]]). W [[1919]] r. był członkiem [[Komitet Pomocy Górnoślązaków w Sosnowcu|Głównego Komitetu Pomocy Górnoślązakom w Sosnowcu]], opiekował się powstańcami śląskimi i uchodźcami. Po 20 latach zrezygnował z pracy, gdy zażądano od niego postępowania niezgodnego z etyką. Przeniósł się do Krzywinia (pow. Kościan) ([[1922]]-[[1924]]), po czym został lekarzem w Kaliszu ([[1924]]-[[1925]]). Później praktykował w Raszkowie (pow. Odolanów), stamtąd przeniósł się do Liskowa (pow. Kalisz). Pod koniec życia mieszkał w Korytkowie (pow. Turek, obecnie Adamów).
 
==Działalność społeczna==
 
Był jednym z założycieli [[Towarzystwo Lekarskie Zagłębia Dąbrowskiego|Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego]] w [[1907]] roku, trzykrotnie jego prezesem oraz członkiem Komisji Rewizyjnej. Na posiedzeniach TLZD wygłosił 25 referatów. Nadano mu godność Honorowego Członka tego Towarzystwa w [[1932]] roku. W [[1911]] roku był założycielem i pierwszym prezesem oddziału Sosnowieckiego [[Towarzystwo Higieniczne Warszawskie|Towarzystwa Higienicznego Warszawskiego]]. Był organizatorem pierwszego pogotowia ratunkowego (konnego) przy kopalni.
 
==Źródła==
 
*Piotr Szarejko, ''Słownik Lekarzy Polskich XIX wieku'', Warszawa 1991 r.
*''Pamiętnik XXV-letniej działalności i obchodu Jubileuszu Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego'', Sosnowiec 1933.
 
==Źródło==
 
*[[Emilian Kocot]]: ''[[Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego - Wstęp do słownika biograficznego]]'' (zamieszczone na stronie za zgodą autora)
 
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Arnold, Eugeniusz]]
[[Kategoria:Lekarze|Arnold, Eugeniusz]]

Aktualna wersja na dzień 09:02, 3 lip 2024

Zagłębiowskie Biogramy
Eugeniusz Arnold
Eugeniusz Arnold
Imię i nazwisko Eugeniusz Arnold
Data i miejsce urodzenia 30 grudnia 1866
Kącik (pow. Piotrków Trybunalski)
Data i miejsce śmierci 2 lutego 1935
Lubanowo (pow. Błaszki)
Zawód Lekarz, chirurg, działacz społeczny

Eugeniusz Arnold - (ur. 30 grudnia 1866 r. w Kąciku, zm. 2 lutego 1935 r. w Lubanowie) lekarz-chirurg i działacz społeczny. Chirurg szpitala górniczego na Sielcu, prezes Sieleckiego Towarzystwa Muzycznego. Jego prywatny gabinet mieścił się przy ul. Warszawskiej 8. W 1907 roku zademonstrował jako pierwszy w Zagłębiu działanie aparatu rentgenowskiego.

Życiorys

Maturę uzyskał w Płocku w 1886. Studiował medycynę - początkowo w Warszawie, później w Dorpacie. Dyplom uzyskał w 1894. Po studiach osiadł w Dąbrowie Górniczej jako lekarz wolno praktykujący w latach 1895-1902.

W 1903 r. został lekarzem ambulatoryjnym i szpitalnym w Towarzystwie Górniczym "Hrabia Renard" w sosnowieckim szpitalu sieleckim. W 1905 r. dokształcał się w chirurgii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1906 r. został starszym lekarzem szpitala kopalni i ordynatorem oddziału chirurgicznego, a w 1911 r. lekarzem naczelnym szpitala kopalnianego (sieleckiego).

Podczas I wojny światowej był lekarzem wojskowym w szpitalu fortecznym w Brześciu Litewskim (1914), a później w Smoleńsku jako starszy ordynator szpitala polowego (1915-1917). W 1918 roku, w Smoleńsku, był lekarzem jednostki artylerii polowej Armii Czerwonej. W tym samym roku wrócił do Sosnowca i objął stanowisko dyrektora Szpitala Sieleckiego (1918-1922). W 1919 r. był członkiem Głównego Komitetu Pomocy Górnoślązakom w Sosnowcu, opiekował się powstańcami śląskimi i uchodźcami. Po 20 latach zrezygnował z pracy, gdy zażądano od niego postępowania niezgodnego z etyką. Przeniósł się do Krzywinia (pow. Kościan) (1922-1924), po czym został lekarzem w Kaliszu (1924-1925). Później praktykował w Raszkowie (pow. Odolanów), stamtąd przeniósł się do Liskowa (pow. Kalisz). Pod koniec życia mieszkał w Korytkowie (pow. Turek, obecnie Adamów).

Działalność społeczna

Był jednym z założycieli Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego w 1907 roku, trzykrotnie jego prezesem oraz członkiem Komisji Rewizyjnej. Na posiedzeniach TLZD wygłosił 25 referatów. Nadano mu godność Honorowego Członka tego Towarzystwa w 1932 roku. W 1911 roku był założycielem i pierwszym prezesem oddziału Sosnowieckiego Towarzystwa Higienicznego Warszawskiego. Był organizatorem pierwszego pogotowia ratunkowego (konnego) przy kopalni.

Źródła

  • Piotr Szarejko, Słownik Lekarzy Polskich XIX wieku, Warszawa 1991 r.
  • Pamiętnik XXV-letniej działalności i obchodu Jubileuszu Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego, Sosnowiec 1933.

Źródło

Źródło: „https://wikizaglebie.pl/index.php?title=Eugeniusz_Arnold&oldid=122675”