Konrad Gamper: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(→Praca) |
||
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 11: | Linia 11: | ||
|miejsce śmierci = Kramatorsk (Rosja carska) | |miejsce śmierci = Kramatorsk (Rosja carska) | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
|miejsce spoczynku = | |miejsce spoczynku = [[Cmentarz ewangelicki w Sosnowcu]] | ||
|zawód = przemysłowiec | |zawód = przemysłowiec | ||
|odznaczenia = | |odznaczenia = | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
[[Plik:Konrad Gamper grob-0001.jpg|thumb|thumb|250px|Grobowiec]] | |||
[[Plik:Konrad Gamper grob-0002.jpg|thumb|thumb|250px|Grobowiec]] | |||
'''Konrad Gamper''' - (ur. [[30 kwietnia]] [[1846]] r. w Neuhaus (kanton Turgale, Szwajcaria), zm. [[29 września]] [[1899]] r. w Kramatorsku (Rosja carska)) konstruktor, menadżer, przemysłowiec, współzałożyciel fabryki kotłów w [[Sosnowiec|sosnowieckim]] [[Konstantynów (Sosnowiec)|Konstantynowie]]. | |||
''' | ==Edukacja== | ||
W wieku 17 lat terminował u ślusarza, a następnie pracował jako ślusarz. Nieprzeciętnie zdolny, systematycznie pogłębiał wiedzę drogą samokształcenia; później ukończył studia politechniczne. | |||
==Praca== | |||
'''Praca za granicą i Wrocławiu'''<br> | |||
W latach [[1867]] - [[1873]] pracował w montażowniach różnych zakładów we Francji, Niemczech, Czechach i na Węgrzech. Przełomowym w jego działalności zawodowej był rok [[1874]], kiedy powierzono mu stanowisko konstruktora w fabryce von Ruffera we Wrocławiu. Okazał się uzdolnionym projektantem i budowniczym mostów żelaznych przez rzekę Odrę; wybudował również wiadukt kolejowy pod Koźlem (Kętrzynem). W [[1876]] roku objął funkcje dyrektora fabryki kotłów parowych i mostów żelaznych w Pielahutte na Górnym Śląsku. | |||
'''Przyjazd do Sosnowca ([[Gubernia Piotrkowska]])'''<br> | |||
Wtedy to zwrócił uwagę na sąsiednie [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębie Dąbrowskie]] jako miejsce sprzyjające inwestycjom i zaproponował von Rufferowi założenie na tym terenie filii zakładów. Ponieważ do tego nie doszło, przyjął propozycję [[Wilhelm Fitzner|W. Fitznera]], właściciela kotlarni w Siemianowicach, aby wspólnie wybudować fabrykę w [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębiu]]. | |||
'''Fabryka kotłów'''<br> | |||
Projekt ten zrealizowano w [[1880]] r. w [[Sosnowiec|sosnowieckim]] [[Konstantynów (Sosnowiec)|Konstantynowie]] powstała [[Fabryka Kotłów Parowych W. Fitzner i K. Gamper|wytwórnia kotłów parowych]]. K. Gamper zarządzał nią, pełnił również funkcje dyrektora technicznego. Pod jego kierownictwem niewielki zakład szybko się rozwijał. W [[1893]] r. przyłączył do niego odlewnię i fabrykę maszyn w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie]]. W dwa Jata później Gamper spłacił wspólnika, a w [[1897]] r. przekształcił fabrykę w przedsiębiorstwo pn. [[Towarzystwo Akcyjne Zakładów Kotlarskich i Mechanicznych „W. Fitzner i K. Gamper”|Towarzystwo Akcyjne Zakładów Kotlarskich i Mechanicznych "W. Fitzner i K. Gamper"]]; był jego głównym udziałowcem, prezesem i dyrektorem zarządu. Firma ta, posiadająca wiele filii i przedstawicielstw, stała się jednym z najpoważniejszych przedsiębiorstw w całym imperium carskim. | |||
Oprócz różnego typu kotłów produkowała konstrukcje stalowe, aparaturę dla cukrowni, gorzelni, browarów i fabryk chemicznych oraz żurawie, krany i in. | |||
'''Fabryka na Ukrainie'''<br> | |||
K. Gamper wybudował również fabrykę maszyn w Kramatorsku w guberni charkowskiej na Ukrainie ([[1896]]); w [[1899]] r. utworzył z niej odrębne towarzystwo akcyjne. | |||
'''Inne posady w Polsce'''<br> | |||
Przez długi okres zarządzał majątkami i kopalniami księcia Hohenlohe, był prezesem rady nadzorczej [[Huta "Milowice" (Sosnowiec)|walcowni "Milowice"]], a także dyrektorem zarządu towarzystwa akcyjnego Augusta Repphana w Warszawie. | |||
==Ciekawostki== | |||
*W [[1990]] roku, w 110 rocznicę założenia [[Fabryka Kotłów Parowych W. Fitzner i K. Gamper|fabryki kotłów]] w [[Sosnowiec|Sosnowcu]], jej załoga (FAKOP) ufundowała mu grobowiec. | |||
*W [[Sosnowiec|Sosnowcu]] na [[Konstantynów (Sosnowiec)|Konstantynowie]] jedną z ulic nazwano jego imieniem. Po [[1945]] roku zmieniono ją na Przodowników Pracy, a później na Fabryczną. | |||
==Linki zewnętrzne== | |||
*[https://www.fotopolis.pl/newsy-sprzetowe/wydarzenia/7074-karnasiewiczowie-z-wystawa-w-kramatorsku/ Artykuł ''Karnasiewiczowie z wystawą w Kramatorsku'' na fotopolis.pl] | |||
==Bibliografia== | |||
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Śmiałek| imię = Małgorzata |nazwisko2= |imię2= | tytuł = [[Sosnowieckie ABC (5)|Sosnowieckie ABC, tom V]] | data =[[2006]] | wydawca = [[Muzeum w Sosnowcu]] | miejsce = | isbn = 978-83-89199-37-9 | strony = 22-23}} | |||
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Gamper, Konrad]] | [[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Gamper, Konrad]] | ||
[[Kategoria:Ludzie związani z Sosnowcem|Gamper, Konrad]] | [[Kategoria:Ludzie związani z Sosnowcem|Gamper, Konrad]] | ||
[[Kategoria:Przemysłowcy|Gamper, Konrad]] | [[Kategoria:Przemysłowcy|Gamper, Konrad]] | ||
Aktualna wersja na dzień 09:37, 28 maj 2022
| Zagłębiowskie Biogramy | |
| Imię i nazwisko | Konrad Gamper |
| Data i miejsce urodzenia | 30 kwietnia 1846 Neuhaus (kanton Turgale, Szwajcaria) |
| Data i miejsce śmierci | 29 września 1899 Kramatorsk (Rosja carska) |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz ewangelicki w Sosnowcu |
| Zawód | przemysłowiec |
Konrad Gamper - (ur. 30 kwietnia 1846 r. w Neuhaus (kanton Turgale, Szwajcaria), zm. 29 września 1899 r. w Kramatorsku (Rosja carska)) konstruktor, menadżer, przemysłowiec, współzałożyciel fabryki kotłów w sosnowieckim Konstantynowie.
Edukacja
W wieku 17 lat terminował u ślusarza, a następnie pracował jako ślusarz. Nieprzeciętnie zdolny, systematycznie pogłębiał wiedzę drogą samokształcenia; później ukończył studia politechniczne.
Praca
Praca za granicą i Wrocławiu
W latach 1867 - 1873 pracował w montażowniach różnych zakładów we Francji, Niemczech, Czechach i na Węgrzech. Przełomowym w jego działalności zawodowej był rok 1874, kiedy powierzono mu stanowisko konstruktora w fabryce von Ruffera we Wrocławiu. Okazał się uzdolnionym projektantem i budowniczym mostów żelaznych przez rzekę Odrę; wybudował również wiadukt kolejowy pod Koźlem (Kętrzynem). W 1876 roku objął funkcje dyrektora fabryki kotłów parowych i mostów żelaznych w Pielahutte na Górnym Śląsku.
Przyjazd do Sosnowca (Gubernia Piotrkowska)
Wtedy to zwrócił uwagę na sąsiednie Zagłębie Dąbrowskie jako miejsce sprzyjające inwestycjom i zaproponował von Rufferowi założenie na tym terenie filii zakładów. Ponieważ do tego nie doszło, przyjął propozycję W. Fitznera, właściciela kotlarni w Siemianowicach, aby wspólnie wybudować fabrykę w Zagłębiu.
Fabryka kotłów
Projekt ten zrealizowano w 1880 r. w sosnowieckim Konstantynowie powstała wytwórnia kotłów parowych. K. Gamper zarządzał nią, pełnił również funkcje dyrektora technicznego. Pod jego kierownictwem niewielki zakład szybko się rozwijał. W 1893 r. przyłączył do niego odlewnię i fabrykę maszyn w Dąbrowie. W dwa Jata później Gamper spłacił wspólnika, a w 1897 r. przekształcił fabrykę w przedsiębiorstwo pn. Towarzystwo Akcyjne Zakładów Kotlarskich i Mechanicznych "W. Fitzner i K. Gamper"; był jego głównym udziałowcem, prezesem i dyrektorem zarządu. Firma ta, posiadająca wiele filii i przedstawicielstw, stała się jednym z najpoważniejszych przedsiębiorstw w całym imperium carskim.
Oprócz różnego typu kotłów produkowała konstrukcje stalowe, aparaturę dla cukrowni, gorzelni, browarów i fabryk chemicznych oraz żurawie, krany i in.
Fabryka na Ukrainie
K. Gamper wybudował również fabrykę maszyn w Kramatorsku w guberni charkowskiej na Ukrainie (1896); w 1899 r. utworzył z niej odrębne towarzystwo akcyjne.
Inne posady w Polsce
Przez długi okres zarządzał majątkami i kopalniami księcia Hohenlohe, był prezesem rady nadzorczej walcowni "Milowice", a także dyrektorem zarządu towarzystwa akcyjnego Augusta Repphana w Warszawie.
Ciekawostki
- W 1990 roku, w 110 rocznicę założenia fabryki kotłów w Sosnowcu, jej załoga (FAKOP) ufundowała mu grobowiec.
- W Sosnowcu na Konstantynowie jedną z ulic nazwano jego imieniem. Po 1945 roku zmieniono ją na Przodowników Pracy, a później na Fabryczną.
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- Małgorzata Śmiałek: Sosnowieckie ABC, tom V. Muzeum w Sosnowcu, 2006, s. 22-23. ISBN 978-83-89199-37-9.
