Eugeniusz Arnold: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
|podpis = | |podpis = | ||
|data urodzenia = [[30 grudnia]] [[1866]] | |data urodzenia = [[30 grudnia]] [[1866]] | ||
|miejsce urodzenia = | |miejsce urodzenia = Kącik (pow. Piotrków Trybunalski) | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
|data śmierci = [[2 lutego]] [[1935]] | |data śmierci = [[2 lutego]] [[1935]] | ||
|miejsce śmierci = | |miejsce śmierci = Lubanowo (pow. Błaszki) | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
|miejsce spoczynku = | |miejsce spoczynku = | ||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
}} | }} | ||
'''Eugeniusz Arnold''' - (ur. [[30 grudnia]] [[1866]] r. w Kąciku, zm. [[2 lutego]] [[1935]] r. w Lubanowie) lekarz-chirurg i działacz społeczny. | '''Eugeniusz Arnold''' - (ur. [[30 grudnia]] [[1866]] r. w Kąciku, zm. [[2 lutego]] [[1935]] r. w Lubanowie) lekarz-chirurg i działacz społeczny. Chirurg szpitala górniczego na [[Sielec (Sosnowiec)|Sielcu]], prezes Sieleckiego Towarzystwa Muzycznego. Jego prywatny gabinet mieścił się przy ul. [[Ulica Warszawska (Sosnowiec)|Warszawskiej]] 8. W [[1907]] roku zademonstrował jako pierwszy w [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębiu]] działanie aparatu rentgenowskiego. | ||
==Życiorys== | ==Życiorys== | ||
Podczas I wojny światowej był lekarzem wojskowym w szpitalu fortecznym w Brześciu Litewskim ([[1914]]), a później w Smoleńsku jako starszy ordynator szpitala polowego ([[1915]]-[[1917]]). W [[1918]] roku, w Smoleńsku, był lekarzem jednostki artylerii polowej Armii Czerwonej. W tym samym roku wrócił do Sosnowca i objął stanowisko dyrektora Szpitala Sieleckiego ([[1918]]-[[1922]]). W [[1919]] r. był członkiem Głównego Komitetu Pomocy Górnoślązakom w Sosnowcu, opiekował się powstańcami śląskimi i uchodźcami. Po 20 latach zrezygnował z pracy, gdy zażądano od niego postępowania niezgodnego z etyką. Przeniósł się do Krzywinia (pow. Kościan) ([[1922]]-[[1924]]), po czym został lekarzem w Kaliszu ([[1924]]-[[1925]]). Później praktykował w Raszkowie (pow. | Maturę uzyskał w Płocku w [[1886]]. Studiował medycynę - początkowo w Warszawie, później w Dorpacie. Dyplom uzyskał w [[1894]]. Po studiach osiadł w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]] jako lekarz wolno praktykujący w latach [[1895]]-[[1902]]. | ||
W [[1903]] r. został lekarzem ambulatoryjnym i szpitalnym w [[Gwarectwo „Hrabia Renard”|Towarzystwie Górniczym "Hrabia Renard"]] w [[Szpital Sielecki|sosnowieckim szpitalu sieleckim]]. W [[1905]] r. dokształcał się w chirurgii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W [[1906]] r. został starszym lekarzem szpitala kopalni i ordynatorem oddziału chirurgicznego, a w [[1911]] r. lekarzem naczelnym szpitala kopalnianego ([[Sielec (Sosnowiec)|sieleckiego]]). | |||
Podczas I wojny światowej był lekarzem wojskowym w szpitalu fortecznym w Brześciu Litewskim ([[1914]]), a później w Smoleńsku jako starszy ordynator szpitala polowego ([[1915]]-[[1917]]). W [[1918]] roku, w Smoleńsku, był lekarzem jednostki artylerii polowej Armii Czerwonej. W tym samym roku wrócił do [[Sosnowiec|Sosnowca]] i objął stanowisko dyrektora [[Szpital Sielecki|Szpitala Sieleckiego]] ([[1918]]-[[1922]]). W [[1919]] r. był członkiem [[Komitet Pomocy Górnoślązaków w Sosnowcu|Głównego Komitetu Pomocy Górnoślązakom w Sosnowcu]], opiekował się powstańcami śląskimi i uchodźcami. Po 20 latach zrezygnował z pracy, gdy zażądano od niego postępowania niezgodnego z etyką. Przeniósł się do Krzywinia (pow. Kościan) ([[1922]]-[[1924]]), po czym został lekarzem w Kaliszu ([[1924]]-[[1925]]). Później praktykował w Raszkowie (pow. Odolanów), stamtąd przeniósł się do Liskowa (pow. Kalisz). Pod koniec życia mieszkał w Korytkowie (pow. Turek, obecnie Adamów). | |||
==Działalność społeczna== | |||
Był jednym z założycieli [[Towarzystwo Lekarskie Zagłębia Dąbrowskiego|Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego]] w [[1907]] roku, trzykrotnie jego prezesem oraz członkiem Komisji Rewizyjnej. Na posiedzeniach TLZD wygłosił 25 referatów. Nadano mu godność Honorowego Członka tego Towarzystwa w [[1932]] roku. W [[1911]] roku był założycielem i pierwszym prezesem oddziału Sosnowieckiego [[Towarzystwo Higieniczne Warszawskie|Towarzystwa Higienicznego Warszawskiego]]. Był organizatorem pierwszego pogotowia ratunkowego (konnego) przy kopalni. | Był jednym z założycieli [[Towarzystwo Lekarskie Zagłębia Dąbrowskiego|Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego]] w [[1907]] roku, trzykrotnie jego prezesem oraz członkiem Komisji Rewizyjnej. Na posiedzeniach TLZD wygłosił 25 referatów. Nadano mu godność Honorowego Członka tego Towarzystwa w [[1932]] roku. W [[1911]] roku był założycielem i pierwszym prezesem oddziału Sosnowieckiego [[Towarzystwo Higieniczne Warszawskie|Towarzystwa Higienicznego Warszawskiego]]. Był organizatorem pierwszego pogotowia ratunkowego (konnego) przy kopalni. | ||
==Źródła== | ==Źródła== | ||
*Piotr Szarejko, ''Słownik Lekarzy Polskich XIX wieku'', Warszawa 1991 r. | *Piotr Szarejko, ''Słownik Lekarzy Polskich XIX wieku'', Warszawa 1991 r. | ||
*''Pamiętnik XXV-letniej działalności i obchodu Jubileuszu Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego'', Sosnowiec 1933. | *''Pamiętnik XXV-letniej działalności i obchodu Jubileuszu Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego'', Sosnowiec 1933. | ||
==Źródło== | ==Źródło== | ||
*[[Emilian Kocot]]: ''[[Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego - Wstęp do słownika biograficznego]]'' (zamieszczone na stronie za zgodą autora) | *[[Emilian Kocot]]: ''[[Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego - Wstęp do słownika biograficznego]]'' (zamieszczone na stronie za zgodą autora) | ||
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Arnold, Eugeniusz]] | [[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Arnold, Eugeniusz]] | ||
[[Kategoria:Lekarze|Arnold, Eugeniusz]] | [[Kategoria:Lekarze|Arnold, Eugeniusz]] | ||
Aktualna wersja na dzień 09:02, 3 lip 2024
| Zagłębiowskie Biogramy | |
 Eugeniusz Arnold | |
| Imię i nazwisko | Eugeniusz Arnold |
| Data i miejsce urodzenia | 30 grudnia 1866 Kącik (pow. Piotrków Trybunalski) |
| Data i miejsce śmierci | 2 lutego 1935 Lubanowo (pow. Błaszki) |
| Zawód | Lekarz, chirurg, działacz społeczny |
Eugeniusz Arnold - (ur. 30 grudnia 1866 r. w Kąciku, zm. 2 lutego 1935 r. w Lubanowie) lekarz-chirurg i działacz społeczny. Chirurg szpitala górniczego na Sielcu, prezes Sieleckiego Towarzystwa Muzycznego. Jego prywatny gabinet mieścił się przy ul. Warszawskiej 8. W 1907 roku zademonstrował jako pierwszy w Zagłębiu działanie aparatu rentgenowskiego.
Życiorys
Maturę uzyskał w Płocku w 1886. Studiował medycynę - początkowo w Warszawie, później w Dorpacie. Dyplom uzyskał w 1894. Po studiach osiadł w Dąbrowie Górniczej jako lekarz wolno praktykujący w latach 1895-1902.
W 1903 r. został lekarzem ambulatoryjnym i szpitalnym w Towarzystwie Górniczym "Hrabia Renard" w sosnowieckim szpitalu sieleckim. W 1905 r. dokształcał się w chirurgii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1906 r. został starszym lekarzem szpitala kopalni i ordynatorem oddziału chirurgicznego, a w 1911 r. lekarzem naczelnym szpitala kopalnianego (sieleckiego).
Podczas I wojny światowej był lekarzem wojskowym w szpitalu fortecznym w Brześciu Litewskim (1914), a później w Smoleńsku jako starszy ordynator szpitala polowego (1915-1917). W 1918 roku, w Smoleńsku, był lekarzem jednostki artylerii polowej Armii Czerwonej. W tym samym roku wrócił do Sosnowca i objął stanowisko dyrektora Szpitala Sieleckiego (1918-1922). W 1919 r. był członkiem Głównego Komitetu Pomocy Górnoślązakom w Sosnowcu, opiekował się powstańcami śląskimi i uchodźcami. Po 20 latach zrezygnował z pracy, gdy zażądano od niego postępowania niezgodnego z etyką. Przeniósł się do Krzywinia (pow. Kościan) (1922-1924), po czym został lekarzem w Kaliszu (1924-1925). Później praktykował w Raszkowie (pow. Odolanów), stamtąd przeniósł się do Liskowa (pow. Kalisz). Pod koniec życia mieszkał w Korytkowie (pow. Turek, obecnie Adamów).
Działalność społeczna
Był jednym z założycieli Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego w 1907 roku, trzykrotnie jego prezesem oraz członkiem Komisji Rewizyjnej. Na posiedzeniach TLZD wygłosił 25 referatów. Nadano mu godność Honorowego Członka tego Towarzystwa w 1932 roku. W 1911 roku był założycielem i pierwszym prezesem oddziału Sosnowieckiego Towarzystwa Higienicznego Warszawskiego. Był organizatorem pierwszego pogotowia ratunkowego (konnego) przy kopalni.
Źródła
- Piotr Szarejko, Słownik Lekarzy Polskich XIX wieku, Warszawa 1991 r.
- Pamiętnik XXV-letniej działalności i obchodu Jubileuszu Towarzystwa Lekarskiego Zagłębia Dąbrowskiego, Sosnowiec 1933.
Źródło
- Emilian Kocot: Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego - Wstęp do słownika biograficznego (zamieszczone na stronie za zgodą autora)
