Serafin Wojciech Szulc

Zagłębiowskie Biogramy
Imię i nazwisko	Serafin Wojciech Szulc
Data i miejsce urodzenia	16 kwietnia 1831 Siemonia
Imię i nazwisko przy narodzeniu	Wojciech Szulc
Data i miejsce śmierci	7 grudnia1905 Pistyń (ob. Ukraina)
Miejsce spoczynku	Pistyń, cmentarz zniszczony w 1944 roku
Zawód	zakonnik, ksiądz, kapelan w Powstaniu Styczniowym

Wojciech Szulc - urodził się 16 kwietnia 1831 roku w Siemoni (ob. powiat będziński, gm. Bobrowniki), w rodzinie chłopskiej, jako syn Stanisława i Petroneli, z domu Rudzkiej.

Po ukończeniu edukacji podstawowej w jednej z okolicznych szkół trafia do zakonu bernardynów w Warszawie, gdzie po ukończeniu nowicjatu przyjmuje imię zakonne Serafin. W dniu 4 marca 1855 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Po otrzymaniu święceń rozpoczyna studia teologiczne które trwały od 1855 do 1857 roku. Po zakończeniu studiów trafia (1858) do klasztoru bernardynów w Górze Kalwarii, a następnie do kolejnego klasztoru tego zakonu w miejscowości Warta, gdzie przebywa w latach 1859 - 1861. W 1862 roku trafia najpierw do klasztoru w Kaliszu a następnie w Złoczowie, skąd na początku lutego 1863 roku udaje się do rodzinnego Zagłębia Dąbrowskiego, gdzie, tuż po zwycięskiej bitwie o Sosnowiec (6/7 lutego 1863) w Dąbrowie Górniczej 7 lutego przystępuje do oddziału powstańczego Apolinarego Kurowskiego i obejmuje w nim funkcję kapelana.

Nie jest jasne czy decyzja ta była spontaniczna, podjęta podczas pobytu w rodzinnych stronach czy też zaplanowana już wcześniej, jako wyraz i przykład patriotycznej postawy wśród licznej grupy młodych zakonników i księży.

Uczestnik Powstania Styczniowego, ksiądz i kapelan w obozie powstańczym w Ojcowie którego dowódcą był Apolinary Kurowski a następnie kapelan w oddziale Teodora Cieszkowskiego.

Po upadku Powstania Styczniowego przebywał na emigracji. Autor pamiętnika z powstania który został, wraz z kilkoma innymi pamiętnikami wydany w 1868 w Paryżu przez Agatona Gillera we wspólnym tomie p.t. "Polska w walce: Zbiór wspomnień i pamiętników z dziejów naszego wyjarzmiania".

Przez lata, jako emigrant tułał się po Europie, by w końcu osiąść jako proboszcz w Pistyniu k. Szeszor w Galicji (ob. Ukraina), gdzie zmarł 7 grudnia 1905 roku. Został pochowany u wejścia do kościoła Rzymskokatolickiego w Pistyniu.

Niestety, grób Serafina Wojciecha Szulca nie zachował się do naszych czasów i ma to związek z falami mordów dokonanych przez ukraińskich nacjonalistów pod koniec II Wojny Światowej. Jego kolejny następca (po ks. Wawrzyniaku) na stanowisku proboszcza parafii w Pistyniu, ks. Grzesiowski zostaje zamordowany 25 lipca 1943. Zostaje pochowany w sąsiedztwie grobu ks. Serafina Szulca. Następna, znacznie większa fala ukraińskich mordów i czystek etnicznych która miała miejsce w listopadzie 1944 roku miała za celu nie tylko całkowite biologiczne unicestwienie polskich mieszkańcach Pokucia ale także wszelkich śladów polskości na tych terenach. Drewniany, zabytkowy kościół w Pistyniu zostaje spalony a leżący tuż przy nim cmentarz zostaje najpierw zdewastowany a następnie całkowicie zniszczony. Miejsce to zostało później zabudowane przez Ukraińców nowymi budynkami mieszkalnymi, zapewne po to aby pamięć o tym miejscu, związanym tak dobitnie z polskością całkowicie wymazać. Jedynym śladem dawnej historii tego miejsca jest kilka, cudem ocalałych krzyży na łące, miejscu dotąd niezabudowanym, będącym niegdyś fragmentem polskiego, przykościelnego cmentarza.

(Biogram opracował: Dariusz JUREK)

Linki zewnętrzne

• http://www.szeszory.3-2-1.pl/index.htm