Michał Wieruszewski
| Zagłębiowskie Biogramy | |
| |
| Imię i nazwisko | Michał Wieruszewski |
| Data i miejsce urodzenia | 26 września 1895 Luborzyca |
| Data i miejsce śmierci | 4 kwietnia 1959 Koszalin |
| Zawód | Żołnierz Pierwszej Kompanii Kadrowej J. Piłsudskiego, oficer WP |
Michał Wieruszewski, urodził się 26 września 1895 w Luborzycy, zmarł 4 kwietnia 1959 w Koszalinie)
Michał WIERUSZEWSKI "Zagończyk" Urodził się 26 września 1895 r. w Luborzycy (pow. miechow- ski) jako syn Stanisława i Apolonii z Egielmanów. Ukończył 6 klas Szkoły Handlowej w Będzinie. Od 1911 r. na- leżał do pierwszej tajnej drużyny skautowej (im. Dionizego Cza- chowskiego) w Zagłębiu Dąbrowskim; początkowo zastępowy, w czerwcu 1913r. zostałjej drużynowym. W czerwcu 1914r. ucie- kając przed policją polityczną, przybył do Krakowa, gdzie wstąpił do "zarzewia". W Pierwszej Kompanii Kadrowej objął stanowisko szefa kom- panii,jako podoficer zajmując je do 10 października 1914 r. Następ- nie w baonie Leona Berbeckiego był instruktorem, a potem kolejno zastępcą dowódcy plutonu i jego dowódcą. 25 grudnia 1914 r. został ciężko ranny pod Łowczówkiem i około sześciu miesięcy przebywał w szpitalu. W maju 1915 r. wróciłjako sierżant do 1 pp i l stycznia 1917 r. awansował na chorą- żego. Po kryzysie przysięgowym został internowany w Beniaminowie. Po zwolnieniu z obozu (21 marca 1918) działał w POW w Dąbrowie Górniczej; był czynny przy rozbrajaniu Niemców. 1 listopada 1918 r. wstąpił do WP, gdzie był referentem politycznym przy Dowództwie Okrę- guw Będzinie.Zwolnionyz wojska25rnaja 1919r.,pracowałw Sosnowcu jako urzędnik; 15 lipca 1919 r. został formalnie mianowany porucznikiem (w rezerwie) i 1 września tegoż roku powrócił do służby czynnej w 11 pp. Podczas wojny polsko-bolszewickiej walczył najpierw w 204 ochot- niczym pp, a następnie w 2 psp. Ranny, spędził kilka miesięcy w szpitalu. Awansowany 10 listo- pada 1920r. do stopnia kapitana, po krótkim pobycie w 11 pp został 10 września 1921 r. na wła- sną prośbę przeniesiony do rezerwy. W następnych latach (do 1929) był powoływany okresowo na ćwiczenia w różnych pułkach piechoty, podczas których uzyskiwał bardzo dobre oceny. 1 lipca 1922 r. rozpoczął pracę nauczycielską; początkowo był kierownikiem szkoły powszech- nej w Żytomli k. Grodna; w 1924 r. ukończył kurs metodyczno-pedagogiczny i po zdaniu egza- minu objął w listopadzie 1924 r. stanowisko kierownika Szkoły Powszechnej m 2 w Grodnie, gdzie też został osadnikiem wojskowym. W późniejszych latach był kierownikiem szkół po- wszechnych na Grodzieńszczyżnie: w Mieszetnikach (wrzesień 1928-wrzesień 1932) i w Jar- moliczach (wrzesień 1932-wrzesień 1934), a póżniej do wybuchu wojny uczył w Szkole Po- wszechnej m 7 w Grodnie. W 1939 r. został powołany do służby czynnej; służył w baonie ON "Brasław"; walczył na Wileńszczyźnie z Niemcami i Rosjanami, następnie został internowany na Litwie. Po zajęciu Litwy przez Armię Czerwoną (1940) znalazł się w sowieckim więzieniu. Zwolniony po podpisaniu paktu Sikorski-Maj ski, wstąpił do formującej się armii gen. Andersa i został mianowany oficerem zaopatrzenia technicznego w 17 pp; wraz z nim przeszedł w sierp- niu 1942 r. na Bliski Wschód. Ze względu na brak sił nauczycielskich został w 1943 r. zwolniony z czynnej służby i wznowił pracę zawodowąjako nauczyciel matematyki w Państwowym Liceum i Gimnazjum w Masinidi, gdzie pracował do 1947 r. Powróciwszy do kraju osiadł w Koszalinie; pracowałjako nauczyciel matematyki w tamtejszym Gimnazjum i Liceum Mechanicznym, a do- datkowotakżew Publicznej Średniej SzkoleZawodowej.Poprzejściunaemeryturę(1955)udzielał lekcji prywatnych. Zmarł 5 kwietnia 1959 r. w Koszalinie. Żonaty z Janiną Modrzewską. Odznaczony m.in. KW 3x, KN. CAW. AP; Bagiński; T. Kryska-Karski, Piechota, Londyn 1974, z. 6; T. Kryska-Karski, Materiały do historii Wojsko Polskiego, Londyn 1987. z. 17; infonnacje wnuczki Mirosławy Kubickiej.
