Góra św. Doroty
Góra św. Doroty - wzgórze o wysokości 382 metrów n.p.m, jedno z najwyższych wzniesień Wyżyny Śląskiej , znajdujące się na terenie dawnej wsi Grodziec - od 1975 dzielnicy Będzina. Wzgórze to, którego szczyt ozdobiony jest kościółkiem św. Doroty, panuje nad całym Zagłębiem, stanowiąc najbardziej charakterystyczny fragment jego krajobrazu a zarazem jeden z wyższych punktów widokowych na Zagłębie Dąbrowskie i Górny Śląsk Historia tego miejsca sięga czasów kultury łużyckiej, kiedy to na wzgórzu znajdowała się osada mieszkalna z VII/VI w. p.n.e. W tamtych czasach góra była miejscem pogańskiego kultu religijnego Słowian, wspólnych narad i obrony przed wrogiem. Góra posiada słabo zachowany wał obronny, prawdopodobnie wzniesiony u schyłku trwania kultury łużyckiej (VII-V wieku p.n.e.). We wczesnym średniowieczu na Górze Świętej Doroty istniało drewniane grodzisko.
Nazwa
Nazwa Góra św. Doroty (Dorotka) pochodzi od imienia Doroty Kątskiej, ksieni Klasztoru Norbertanek na Zwierzyńcu, która ufundowała wzniesiony w 1635 r. na szczycie kościół św. Doroty. W odnawianym w 1811, 1846 r. i po wojnie kościele znajduje się ołtarz z płaskorzeźbami pokazującymi męczeństwo św. Doroty i obraz MB z pierścionkiem na palcu. Góra nazywana w średniowieczu wzgórzem Przemienienia Pańskiego (do XVII w.).. Potocznie nazywana także: Dorotka, Tabor, Złota Góra, Zagłębiowski olimp, Zagłębiowska Jasna Góra.
Przyroda
W 1993 roku, uchwałą Rady Miejskiej w Będzinie powołano obszar chronionego krajobrazu „Góra Świętej Doroty”. Obszar chroniony zajmuje powierzchnię 147,3 ha i obejmuje tereny o zróżnicowanym użytkowaniu: grunty rolne, zarośla śródpolne oraz płaty lasów z pozostałościami po dawnej działalności górniczej. Tereny wokół kościoła na szczycie zajmują murawy kserotermiczne z kłosownicą pierzastą. Kuliminację wzniesienia porasta niewielki las. Spotkamy tu między innymi dęby, buki, jesiony, klony, brzozy brodawkowate i robinie akacjowe. Niżej rozciągają się tereny rolnicze, przedzielone skarpami z roślinnością zaroślową i murawową na miedzach i skarpach, w której odkryto nowe stanowisko submediterrańskiego gatunku – perzu sinego. Obszary w okolicy Góry Świętej Doroty pełnią ważną rolę korytarza ekologicznego umożliwiającego wędrówki zwierząt i naturalną migrację gatunków.
Geologia
Góra Świętej Doroty to ostaniec, stanowi pozostałość progu środkowotriasowego, podobnie jak Góra Gołonoska w Dąbrowie Górniczej (335 m n.p.m.). Wysokość względna progu w jej obrębie to 90 m, natomiast wielkość zrzutu uskoku będzińskiego u stóp wzniesienia wynosi od 150 do 200 m. Szczyt pokrywa warstwa wapienia. Na wschodnich stokach wzgórza zaczyna się krótka i wąska rynna, która uchodzi do doliny pra-Przemszy w Gzichowie. Wzgórze osiadło na skutek szkód górniczych.
Turystyka
Góra Dorotka - leży na turystycznym szlaku pieszym Husarii Polskiej oznaczonym kolorem czerwonym oraz pieszym szlaku 25-lecia PTTK oznaczonym kolorem zielonym. W 2010 roku wzniesienie oraz kościół zostały włączone do szlaku Via Regia (Droga Królewska): jednej z nitek europejkiego szlaku pielgrzymkowego tzw. Drogi Świętego Jakuba. Obok świątyni pojawił się charakterystyczny znak camino – muszla wiążący się z tysiącletnią tradycją pielgrzymowania Europejczyków do Santiago de Compostela.
Galeria
Ciekawostki
- Góra była wykorzystywana przez Szkołę Szybowcową na Parcinie w Będzinie-Grodźcu
- Na szczycie znajdują się pozostałości prehistorycznego grodu: Grodzisko na Górze św. Doroty
- Na wschodnim stoku góry znajduje się źródło którego woda – według wierzeń ludowych – ma uzdrawiające właściwości, zwłaszcza przy chorobach oczu. Źródło obudowane jest kapliczką.