Aniela Zarębska

Z WikiZagłębie
Wersja z dnia 12:12, 15 mar 2012 autorstwa Michał Kusiak (dyskusja | edycje) (Utworzył nową stronę „{{Biogram infobox |imię i nazwisko = Aniela Zarębska |pseudonim = |grafika = |opis grafiki = |podpis = |data urod...”)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Zagłębiowskie Biogramy
Imię i nazwisko Aniela Zarębska
Data i miejsce urodzenia 1885
Kraków
Data i miejsce śmierci 29 października 1959
Skolimów
Zawód aktorka, śpiewaczka

Aniela Zarębska - (ur. 1885 r., zm. 29 października 1959 r. w Skolimowie) aktorka, śpiewaczka, dyrektorka zespołów aktorskich w Sosnowcu.

Kariera

Już w 15 roku życia występowała w zespole A. Zimajer (1900), w Częstochowie (1901) r. w zespole Smotryckiego (1902), w sezonie 1902/3 grała w Sosnowcu za dyrekcji Felicjana Felińskiego, z nim później występowała w Płocku (1907) i tamże z Knake-Zawadzkim (1908). W latach 19141918 grała w Kaliszu, Łodzi, u J. Siekierzyńskiego w Rypinie i w objazdowym zespole T. Kosteckiego.

Teatr w Sosnowcu

Cały okres wojny 19141918 spędziła w Sosnowcu, gdzie zamieszkał również E. Majdrowicz. Oboje założyli tu „Towarzystwo Artystów Dramatycznych”, udzielali lekcji sztuki aktorskiej. A. Zarębska stworzyła w Sosnowcu własny teatr. W związku z tym, że w „Teatrze Zimowym” Niemcy uruchomili kino „Wiktoria” aktorzy Zarębskiej grali w kinie „Swinks”, lecz od 1915 roku trzy razy w tygodniu występowali również w „Teatrze Zimowym”, w lecie w „Teatrze Letnim” dewastowanym przez ludność z przyczyn braku opału.

Aniela Zarębska wystawiała utwory takich autorów polskich: J. Bliziński, J.N. Kamiński, M. Bałucki, L. Rydel, W.L. Anczyc oraz zagranicznych: E. Labiche'a, E. Offenbacha - „Bęben”, K. Zellera - „Sztygar” (śpiewała rolę koronaczarki Nelly), E. Andrana - „Lalka”, F.R Herv'go - „Nitouche...” (śpiewała rolę Dionizy). Przyjmowała w Sosnowcu wędrowne grupy aktorskie z Warszawy i Krakowa.

Czasopismo „Scena i sztuka” nr 36 1908 r. pisało o Anieli Zarębskiej, iż była aktorką „obdarzoną miłym głosem, korzystnymi warunkami zewnętrznymi a przy tym staranna i sumienna w opracowaniu każdej roli”.

Bibliografia

  • Andrzej Osajda: Sto lat Teatru Zagłębia w Sosnowcu 1897 - 1997. Teatr Zagłębia w Sosnowcu, 1997, s. 20-21. ISBN 83-905745-5-1.