Kazimierz Górniczy (Sosnowiec)
| |||
| |||
 | |||
| Status | dzielnica | ||
| W granicach Sosnowca | od 1975 | ||
| Kod pocztowy | 41-215 | ||
Położenie na planie Sosnowca
| |||
Kazimierz Górniczy - jedna z czterech dzielnic, regionu "Wschód" Sosnowca. W latach 1967 - 1975 samodzielne miasto w powiecie będzińskim, które w 1973 r., powiększone zostało terenem sąsiedniej Porąbki. Po reformie administracyjnej w 1975 r., Kazimierz Gór. zostaje wcielony do miasta Sosnowca, tracąc jednocześnie prawa miejskie.
Jako dzielnica Sosnowca, od północnego zachodu graniczy z dz. Zagórze, od południowego wschodu z Ostrowami Górniczymi, a od południa i zachodu z Porąbką. Od północy stanowi granicę pomiędzy Sosnowcem, a Dąbrową Górniczą, natomiast od wschodu przylega do dz. Dąbrowy Górniczej - Strzemieszyc Wielkich.
Historia
Istnienie osady Kozmiez (prawdopodobnie XVI-wieczny zapis nazwy Koźmierz) zostało odnotowane w dokumentach pochodzących z 1537 r.
Miejscowość - podobnie jak pobliski Juliusz - była pierwotnie przysiółkiem Porąbki. Jej rozwój nastąpił dopiero po 1874 r., kiedy zaczęto tu eksploatację uruchomionej przez Warszawskie Towarzystwo Kopalń Węgla i Zakładów Hutniczych kopalni "Kazimierz". W latach 1879 - 1883 wybudowano szyby głębinowe; w 1938 r. zakład połączył się z kopalnią "Juliusz" pod nazwą "Kazimierz - Juliusz".
Od Porąbki oddzielił się Kazimierz w 1933 r. Otrzymał wówczas status gromady w gminie olkusko-siewierskiej powiatu będzińskiego. W 1950 r. powstała nowa gmina o nazwie Kazimierz. W 1956 r. otrzymał on status osiedla w powiecie będzińskim, zaś w 1967 r. po połączeniu z Ostrowami Górniczymi - już jako Kazimierz Górniczy uzyskał prawa miejskie. W 1975 r. został włączony do Sosnowca, stanowiąc od tego czasu jedną z jego dzielnic.
Bibliografia
- Małgorzata Śmiałek, Dzielnice Sosnowca - Zarys dziejów, Sosnowiec, 2004
- Dzielnice Sosnowca - Porąbka, Kazimierz Górniczy, Ostrowy Górnicze, Maczki
- Juliusz - Kazimierz Górniczy - Maczki - Ostrowy - Porąbka. Od tradycji do współczesności
Obecna dzielnica Sosnowca, w latach 1967-1975 samodzielne miasto;
wywodzi się od osady górniczej, która ukształtowała się w obrębie wsi Porąb-
ka, w okolicy wybudowanej w 1884 roku kopalni "Kazimierz". Hipoteza
Mariana Kantora-Mirskiego, iż już w XV wieku istniała tutaj niezamieszkała
wioska Kazmiez, czyli Kaźmierz (Kazimierz) powielana w literaturze histo-
rycznej, okazała się niepraw dziwa. Jak ustalił KrzysztofHajewski, wieś o któ-
rej wspomina Kantor, wymieniona w akcie sprzedaży Mysłowic i innych miej-
scowości (1536 rok) nosiła nazwę Koziniec (Koziniecz) i nie leżała na "na-
szym" tereniel6.
'. Nie ulega wątpliwości, iż powstanie Kazimierza związane jest z rozwo-
jem kopalni wybudowanej przez Warszawskie Towarzystwo Kopalń Węgla
i Zakładów Hutniczych, od której osada przejęła nazwę. Osada powstała
w bezpośrednim sąsiedztwie kopalni obejmując dzisiejsze ulice Ogrodową, cześć
Głównej, Dworcową, Morcinka i wschodnią część ul. Broniewskiego. W chło-
nęła ponadto sąsiednie tereny przysiółków Porąbki - Czarnego Morza i Szmejki.
Czarne Morze, zwane wcześniej Pustkowiem - okolice dzisiejszych ulic
A. Fredry, W. Broniewskiego, B. Jasieńskiego i Nowej - było według
M. Kantora -Mirskiego niewielką osadą leśną, znanąjuż w XV wieku, poło-
żoną wśród puszczy Pakosznicy, otoczoną toff1astymi moczarami, od których
pochodzi jej nazwa. Łączyły się one od południowego wschodu z wodami
Bobrka, a w stronie północno-zachodniej dochodziły aż do granic Zagórzal7.
Drugi ze wspomnianych przysiółków pierwotnie zwany był Śmiejką. Okre-
ślenie to, jak głosi legenda, związane jest z charakterystycznymi odgłosami'
ptactwa zamieszkującego te tereny, przypominającymi ludzki śmiech. Śmiejkę
przekształcono następnie w Szmejkę. Obejmuje ona rejony dzisiejszych ulic:
Szmejka, Zielona, Rzemieślnicza i częściowo Annii Krajowej (od poczty do
Bobrka). W 1880 roku w osadzie stało 6 domów, mieszkało 50 osób, uprawia.
no tu ok. 25 ha ziemi. W połowie XIX wieku zabudowa obejmowała wschod-
nią stronę dzisiejszej ul. Annii Krajowej. W związku z rozwojem górnictwa j
napływem ludności Szmejka rozrastała sięl8 .
W latach 80. XIX wieku terytorium Kazimierza przecięły torowiska od-
nóg Kolei Iwanogrodzko - Dąbrowskiej ze Strzemieszyc do Sosnowca Połu-
dniowego i Granicy, co przyspieszyło tempo jego rozwoju. Badający tę proble-
matykę Robert Krzysztofik ocenia, iż utworzona tu "węzłowa stacja kolejowa
nie uruchomiła jednak podobnych impulsów rozwojowych jak w Sosnowcu,
stała się raczej elementem centralizacji życia ekonomiczno-społecznego
w rejonie dzisiejszych wschodnich połaci Sosnowca"19.
Dynamiczny rozwój Kazimierza nastąpił w okresie międzywojennym.
W 1919 roku powstały dwa sklepy, w 1921 roku wybudowano drogę do Juliu-
sza, a w 1925 roku utworzono urząd pocztowy pod nazwą Kazimierz koło
Sosnowca.
Wraz z napływem pracowników do tutejszych kopalń rozwijało się bu-
downictwo mieszkaniowe. Głównym inwestorem było Warszawskie Towa-
rzystwo Kopalń Węgla i Zakładów Hutniczych. Na początku lat 20. postawiło
ono dwa niemal identyczne budynki w stylu dworkowym, przy ulicy Ogrodo-
wej, przeznaczone dla urzędników. W latach 1923-1924 stanęły domy urzęd-
nicze i robotnicze w centrum osady, przy skrzyżowaniu dzisiejszych ulic Głów-
nej, Kościuszkowców iAnnii Krajowej. Zachowały podobny, dworkowy styl.
Pobudowano tam także zespoły komórek ze stolarką nawiązującą do wzorów
ludowych. Inny wygląd zyskał kompleks dwukondygnacyjnych, czterorodzin-
nych domów, które wzniesiono w latach 30. z inicjatywy władz powiatowych
przy dzisiejszej ulicy B. Jasieńskiego 6-28 (budownictwo komunalne). Własne
domy stawiali także, na niewielkich działkach odkupionych od chłopów, za-
możniejsi pracownicy kopalń (m.in. przy dzisiejszych ulicach Głównej,
Kościuszkowców, na Szmejce i Czarnym Morzu).
Okres międzywojenny obok pozytywów przyniósł również zjawiska ne-
gałyAe - pogorszenie warunków życia mieszkańców związane z wielkim
kryzysem gospodarczym lat 30. Jego skutki dotkliwie odczuwali przede wszyst-
kim zwalniani z pracy robotnicy. Rozwijało się nielegalne wydobywanie węgla
z tzw. biedaszybów, głównie w okolicach Czarnego Morza i w lasach zagór-
skich.
Górnicy kopalni "Kazimierz" i "Juliusz" wiele razy podejmowali walkę
w obronie swoich praw. Szczególnie ostry przebieg miał strajk okupacyjny
w lutym 1936 roku. Przez jedenaście dni górnicy przebywali na terenie obu
kopalń. Na znak głodówki wywiesili czarne flagi. Przed kopalnią odbywały się
demonstracje kobiet i dzieci. Strajk zakończył się sukcesem górników -
ich płace utrzymano na dotychc.zasowym poziomie.
Nazwa Kazimierz w odniesieniu do osady zaczęła funkcjonować zanim
stała się ona formalnie osobną miejscowością. Decyzję o jej odłączeniu od
Porąbki podjęło starostwo będzińskie w 1933 roku. Jako osobna gromada
Kazimierz pozostał w składzie gminy o1kusko-siewierskiej powiatu będzińskiego,
2
województwa kieleckiego. Jego obszar w latach 30. wynosił 2,9 km , a miesz-
kało tutaj około 2000 osób.
Ścisłe związki z Porąbką Kazimierz utrzymywał nadal. Wspólny był soł-
tys urzędujący w Porąbce, Dom Gromadzki, parafia św. Barbary, przejściowo
także szkoła w Pekinie i in.
W 1933 roku ukończono w Kazimierzu budowę szkoły podstawowej pod-
jętą z inicjatywy władz gminnych. Mieściło się w niej osiem sal lekcyjnych,
gabinet kierownika i pokój nauczycielski. Do szkoły należał również niewielki
budynek w ogródku, z kuchnią i stołówką. W roku szkolnym 1933/34 naukę
pobierało tutaj około 700 uczniów. Funkcję kierownika szkoły sprawowałAdam
Piwowarski.
W Kazimierzu była również ochronka dla młodszych dzieci, mieszcząca
się przy ulicy Targowej (obecnej Kościuszkowców) w mieszkaniu prywat-
nym, a następnie przy dzisiejszej ulicy Armii Krajowej. .
W końcu lat 30. XX wieku w osadzie funkcjonowały dwie kuźnie, cztery
piekarnie, sześć masami, kilka zakładów krawieckich i szewskich. W tym okre-
sie wyremontowano kazimierzowskie drogi (ul. Główna, Targowa, Szmejka).
Od 1 czerwca 1939 roku Kazimierz posiadał połączenie autobusowe
z Sosnowcem, Klimontowem, Porąbką, Niemcami i Maczkami.
W sferze upowszechniana kultury ważną role odgrywał Dom Parafialny,
przy którym działał teatr amatorski (po II wojnie światowej przekształcony w
świetlicę kopalni "Kazimierz-Juliusz", w latach 70. XX wieku budynek został
wyburzony). Mieszkańcy Kazimierza uczęszczali również na przedstawienia
teatralne, koncerty orkiestr, zabawy taneczne, odczyty, festyny, itp. do Klubu
~
w Niemcach, wybudowanego na początku XX wieku przez Warszawskie
Towarzystwo Kopalń Węgla i Zakładów Hutniczych. Różne imprezy odby-
wały się także w Domu Gromadzkim.
Rozwój osady zahamował wybuch II wojny światowej. Kazimierz wraz
z Zagłębiem Dąbrowskim został wcielony do III Rzeszy i znalazł się w grani-
cach rejencji katowickiej. Nosił niemiecką nazwę Kasimir bei Sosnowitz.
Kopalnię "Kazimierz-Juliusz" jak już pisałam, przejął Główny Urząd Powier-
niczy Wschód, a następnie (1942) pruski koncern Prussische Bergwerks und
Hutten - AG. Preussag. Nastawiona na maksymalną produkcję kopalnia pro-
wadziła gospodarkę rabunkową oraz zwiększała zatrudnienie kosztem m.in.
młodocianych. Od kwietnia 1942 roku pracowali tu także jeńcy angielscy, dla
których przygotowano baraki na nieużytkach przylegających do szkoły.
Szkołę otwartą dla dzieci w kwietniu 1940 roku, od 1 września 1941 roku
przeznaczono na koszary dla wojska niemieckiego.
Na Czarnym Morzu, w rejonie ulic Nowej iA. Fredry, powstało tzw. małe
getto dla ludności żydowskiej. Wcześniej miejscowych Żydów lokowano w
getcie w Strzemieszycach.
Na podkreślenie zasługuje udział mieszkańców Kazimierza w ruchu opo-
ru. Działali tu członkowie Związku Orła Białego, Armii Krajowej, Polskiej Partii
Robotniczej, Armii Ludowej. Organizowano akcje sabotażowe, wspomagano
oddziały partyzanckie2O. W 1971 roku miasto Kazimierz Górniczy, w skład
którego wchodziły również Ostrowy Górnicze odznaczono Krzyżem Party-
zanckim.
27 stycznia 1945 roku do Kazimierza wkroczyły oddziały wojs.k radziec-
kich. Po wyzwoleniu spod okupacji hitlerowskiej, Kazimierz pozostał gromadą
w gminie olkusko - siewierskiej w powiecie będzińskim. Wraz z innymi miej-
scowościami Zagłębia Dąbrowskiego wchodził w skład utworzonego w mar-
cu 1945 roku województwa śląskiego (upowszechniła się nazwa potoczna
województwo śląsko - dąbrowskie), a następnie katowickiego. Kopalnia "Ka-
zimierz-Juliusz" została znacjonalizowana i włączona do Dąbrowskiego Zjed-
noczenia Przemysłu Węglowego w Sosnowcu, w którego strukturach pozo-
stała do 30 września 1982 roku. Nadal odgrywała dominującą rolę w życiu
gospodarczym Kazimierza. Obok miejscowych robotników, zatrudniała przy-
byszów z wielu innych miej scowości. W 1947 roku założono Zasadniczą Szkołę
Górniczą, która przygotowywała wykwalifikowanych robotników do pracy pod ziemią. W stycmiu 1950 roku utworzono gminę Kazimierz, w skład której obok Kazimierza weszły gromady Porąbka, Ostrowy Górnicze i Maczki. Funkcję przewodniczącego Prezydium Gminnej Rady Narodowej pełnił m.in. Józef Szywała, jego zastępcy Czesław Lorenc, a sekretarza Antoni Bazyl. Władze gminy urzędowały w budynku przy ulicy Głównej. Do większych inwestycji gminnych należały: częściowa wymiana wodo- ciągów na ulicach Głównej i Targowej (obecnie Kościuszkowców), zainstalo- wanie lamp, urządzenie skweru na skrzyżowaniu ulic Głównej i Annii Kraj o- wej, naprawa dróg i chodników. W dziedzinie handlu monopolistą stała się Powszechna Spółdzielnia Spo- żywców w Kazimierzu, która otworzyła na tym terenie kilka sklepów. Aby poprawić zaopatrzenie mieszkańców w artykuły spożywcze, zwłaszcza w warzywa i owoce, władze gminne zdecydowały o utworzeniu targu (przy ulicy Targowej), który był czynny do 1970 roku. W 1955 roku gmina Kazimierz została rozwiązana. Wyodrębniono nowe, samodzielne jednostki administracyjne - gromady przekształcone następnie w 2 osiedla. Nowo utworzone osiedle Kazimierz obejmowało obszar 3, 2 km , na którym mieszkało blisko 2 800 osób. Od stycmia 1956 roku stanowisko prze- wodniczącego Prezydium Rady Narodowej Osiedla piastował Czesław Lorenc, a sekretarza Władysław S~tniczy. W 1962 roku zwiększył się obszar osiedla i wzrosła liczba jego mieszkań- ców do 3500 osób. Prawdopodobnie w tym okresie przyłączono do Kazimie- rza część Grabocina - wsi należącej do Strzemieszyc Wielkich, która rozwój zawdzięczała działalności Warszawskiego Towarzystwa Kopam Węgla i Za- kładów Hutniczych. W Grabocinie wybudowało ono kopalnie "Teodor" i "Ja- kub" oraz kamienice dla swoich pracowników (przy dzisiejszej ulicy Sztygar- skiej). Do Kazimierza przyłączono tę część osady, która od 1924 roku należała do utworzonej wtedy parafii w Porąbce. Jedno osiedle' maj duj e się obecnie w granicach dwóch miast: Sosnowca i Dąbrowy Górniczej. Wśród inwestycji osiedla Kazimierz zasadnicze maczenie miało budow- nictwo mieszkaniowe. Pierwszy blok został oddany lokatorom w 1961 roku przy ul. Broniewskiego. Kopalnia wybudowała również gmach szkoły górni- czej z internatem oraz Dom Górnika.
Od grudnia 1960 roku osiedle posiadało połączenie tramwajowe z cen- trum Sosnowca. W 1964 roku, przy ul. Szenwalda wybudowano pętlę tram- wajową. W końcu lat 50. Prezydium Rady Narodowej Osiedla podjęło inicjatywę wybudowania w Kazimierzu ośrodka sportowo-wypoczynkowego w parku leśnym. Obiekt miał powstać w północnej części osiedla, na terenie o po- wierzchni około 50 ha. Najego rzecz zarząd Lasów Państwowych w Katowi- cach przekazał 11,3 ha ziemi wchodzącej w skład Nadleśnictwa Lasów Pań- stwowych w Gołonogu. Projekt wykonany staraniem powołanego w listopa- dzie 1959 roku Prezydium Społecznego Komitetu Budowy Ośrodka Sportowo Wypoczynkowego, działającego pod przewodnictwem Zdzisława Bagińskie- go, zatwierdziły władze powiatowe w Będzinie w maju 1960 roku. Uwzględ- niono w nim budowę basenu kąpielowego, wesołego miasteczka, ogródka jor- danowskiego, ośrodka sportów wodnych. W trakcie prac założenia projektu korygowano i zmieniano. Mecenasem tego wielkiego przedsięwzięcia, reali- zowanego przez długi okres, była kopalnia "Kazimierz-Juliusz", a wspierały ją władze wojewódzkie oraz Ministerstwo Górnictwa i Energetyki. Po przepro- wadzeniu robót niwelacyjnych i odwadniających w terenie, w 1965 roku roz- poczęto budowę amfiteatru mającego pomieścić 3.000 osób. Jednocześnie sadzono drzewa i krzewy ozdobne. W następnym roku oddano do użytku par- king. Od 1967 roku pracami przy urządzaniu parku kierował Wenacjusz Lachowski. Brali w nich udział pracownicy kopalni, młodzież szkolna i inni mieszkańcy Kazimierza. Ważnym wydarzeniem w Kazimierzu było otwarcie, w dniu 1. maja 1966 roku, Zakładowego Domu Kultury wybudowanego przez kopalnię, przy czyn- nym udziale jej pracowników. Placówka została wyposażona w salę teatralno - kinową na 360 miejsc, posiadała świetlicę, bibliotekę z czytelnią, kawiarnię. Działały tutaj zespoły teatralne ( m.in. Dziecięcy Teatrzyk "Bajka"), estrado- we ("Leo" i inne), taneczne, muzyczne (jazzowe, big-beatowe), wokalno-in- strumentalne, poetyckie, liczne koła zainteresowań (fotograficzne, Miłośników Teatru, filatelistyczne, plastyczne i inne). W Domu Kultury odbywały się spek- takle teatrów zawodowych i amatorskich, występy artystów scen polskich (gościli tu m.in. Hanka Bielicka, Kazimierz Brusikiewicz, Stanisław Mikulski), seanse filmowe. Organizowano także zabawy taneczne i dyskoteki dla mło- dzieży, akademie okolicznościowe, wycieczki, konkursy, turnieje brydżowe lm.
Kolejną rozbudowę kazimierzowskiej szkoły przeprowadzono w latach 90. XX wieku. Powstały nowe sale lekcyjne i tzw. węzeł sanitarny. W 2002 roku utworzono Zespół Szkół Ogólnokształcących m 12, do którego oprócz podstawówki weszło Gimnazjum m 5. Dyrektorem Zespołu została Iwona Gajdzik. Punkcje kierowników bądź dyrektorów szkoły podstawowej od 1945 roku sprawowali: Witold Ogorzały, Stefania Bielecka, Bolesław Bielecki, Maria Trzaska, Jerzy Malczewski, Barbara Kocot, Józef Kurek, Teresa Gała, Marek Wiewiórowski, Jadwiga Koźlak, Stanisław Witek, Dorota Drozdow- ska. Ważną inwestycję lat 70. stanowił nowoczesny ośrodek zdrowia przy uli- cy Ogrodowej, udostępniony pacjentom w połowie 1975 roku. W tym czasie przebudowano m.in. ulicę Asnyka, poszerzono ulicę Szope- na, zmodernizowano jezdnię ulic Głównej, Armii Krajowej, Kościuszkowców, Wopistów, wymieniono stare wodociągi, zainstalowano lampy jarzeniowe. Nadal prowadzono prace w ośrodku wypoczynkowym, z którego korzy- stały już znaczne rzesze mieszkańców Kazimierza i okolic. W latach 70. czyn- ny był amfiteatr, kawiarnia, plac zabaw, przystań wodna. W wyniku reformy administracyjnej kraju z dniem l lipca 1975 roku Kazimierz został włączony w obręb miasta Sosnowca, stając się jedną z jego dzielnic. W drugiej połowie lat 70. i w latach 80. kontynuowano m.in. prace bu- dowlane w osiedlu Wagowa II (pierwszy blok ~ostał oddany do użytku w 1981 roku) oraz przy urządzaniu ośrodka wypoczynkowego. Od 1983 roku ośrodek ten podlegał w części Zarządowi Zieleni Miejskiej w Sosnowcu (tereny zielo- ne z alejkami, drogami, placami, parkingami) i kopalni "Kazimierz - Juliusz" (amfiteatr, basen, stawy). W związku z rozwojem demograficznym Kazimierza podjęto starania o utworzenie nowej parafii. Misję tę powierzył biskup częstochowski Stani- sław Nowak, księdzu Hemykowi Szymcowi, wikariuszowi kościoła Matki Bożej Częstochowskiej w Porąbce. Od września 1986 roku prowadzono katechezę ,dzieci w mieszkaniu prywatnym, a w listopadzie 1987 roku wybudowano ka- plicę przy dzisiejszej ulicy Armii Krajowej. Miesiąc później ordynariusz czę- stochowski ustanowił tu samodzielny wikariat terenowy, który objął część osie- dla Wagowa II, ulice Armii Krajowej, Rzemieślniczą, Szmejkę i Zieloną (póź- niej włączono również ulice Kasprowicza, Staffa, Sztygarską i Wopistów). W kwietniu 1988 roku biskup poświęcił kaplicę, a 20 marca 1989 roku erygo-
wał parafię pw. Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, jej proboszczem został
ksiądz H. Szyniec. Budowę kościoła rozpoczęto w 1996 roku, w sierpniu tego
roku biskup diecezji sosnowieckiej Adam Śmigielski powierzył opiekę nad pa-
rafią kapłanom ze Zgromadzenia Polskiej Prowincji 00 Zmartwychwstań-
ców w Krakowie - pierwszym proboszczem mianowano ojca Kazimierza
Sawościanika. Kościół udostępniono wiernym w kwietniu 2004 roku, a pleba-
nię ukończono rok później.
Zmiany jakie następowały w kraju po 1989 roku objęły również Sosno-
wiec z Kazimierzem. Przeprowadzono m.in. restrukturyzację kopalni "Kazi-
mierz- Juliusz" - od 1999 roku przystąpiono do likwidacji Ruchu II "Juliusz"
tworząc zakład jednoruchowy. Sprywatyzowano oddziały pomocnicze i usłu-
gowe, podjęto działania mające na celu uwłaszczenie kopalnianych gruntów
i budynków mieszkalnych i in. Od 26 marca do 28 czerwca 1993 roku
KWK "Kazimierz-Juliusz" działała jako Jednoosobowa Spółka Skarbu Pań-
stwa, a z dniem 1 lipca 1993 roku weszła w skład Katowickiego Holdingu
Węglowego SA. Od 21 września 1996 roku stanowi podmiot gospodarczy pod
n~ą KWK "Kazimierz - Juliusz" Sp. z 0.0.
Jest ona ostatnią czynną kopalnią węgla kamiennego na terenie Zagłębia
IDąbrowskiego. Posiada trzy szyby centralne (K I - zjazdowo - materiałowy,
K V - wentylacyjno - materiałowy, K II - wydobywczy) oraz dwa peryferyj-
ne ("Maczki" i "Karol"). W ostatnich latach zlikwidowano szyby "Bory" i
"Juliusz" Wydobycie wynosiło: w 1996 roku - 1.203.083 tony, 1999 - 1.117.900,
w 2000 roku - 993.900 ton. A zatrudnienie odpowiednio: 2.950 osób (1996),
2.413 (1999), 2.217 (2000).
Przemiany zachodzące w górnictwie spowodował.łiż kopalnia przestała
sponsorować działalność placówek kulturalno - oświatowych, sportpwych i
innych. Zakładowy Dom Kultury działał do 1993 roku, w 2004 roku obiekt ten
przejęła w użytkowanie gmina Sosnowiec. Placówka wznowiła działalność
jako filia Miejskiego Klubu "Maczki", a od czerwca 2006 roku funkcjonuje
samodzielnie pn. Miejskiego Domu Kultury "Kazimierz". Pierwszym jej dy-
rektorem został Rafał Rybak.
Dom Kultury prowadzi liczne koła zainteresowań dla dzieci i młodzieży
oraz dorosłych. Odbywają się tutaj zajęcia grup: teatralnej, recytatorskiej, sek-
cji plastycznej, działa szkółka gry na instrumentach klawiszowych i gitarze,
prowadzi się naukę tańca towarzyskiego,ju-jitsu, sztuk samoobrony. Placów-
ka organizuje kursy komputerowe (czynna jest tu pracownia komputerowa),
zajęcia warsztatowe (m.in. fotograficzne), turnieje brydża sportowego, tenisa
stołowego, szachów, różne konkursy i wycieczki. Odbywają się koncerty
muzyczne, spotkania z pisarzami, akademie, imprezy okolicznościowe, przy-
gotowuje się wystawy. W domu kultury mieszczą się: Klub Sportowy
"Dragon" oraz Filia nr 10 Miejskiej Biblioteki Publicznej w Sosnowcu.
W latach 90. dewastacji uległ amfiteatr, w którym odbywały się koncerty
i inne imprezy, a także basen. Mimo to Park Leśna z Ośrodkiem Wypoczynko-
wym stanowi nadal atrakcyjne miejsce rekreacji dla mieszkańców Sosnowca
i okolicznych miast. Na terenie parku znajdują się jezioro "Leśna", lasek, licz-
ne ścieżki spacerowe i rowerowe, place zabaw dla dzieci, mini zoo, wspo-
mniany wyżej zniszczony amfiteatr z muszlą koncertową, czynne są kawiar-
me.
Od końca 1994 roku działa Stowarzyszenie Sympatyków Kazimierza
Górniczego założone przez Jadwigę Koźlak, Zbigniewa Filipowskiego, Kazi-
mierza Reichmana, Marię Bucką, Jana Batorynę, Krystynę Carug. Celem tej
organizacji jest integracja lokalnej społeczności, rozbudzanie zainteresowań
młodzieży historią regionalną, wspieranie rozwoju kulturalnego i gospodarcze-
go dzielnicy, ochrona zasobów jej przyrody. Zadania te wprowadzane są
w życie. Z inicjatywy J. Koźlak np. w programie nauczania historii w Szkole
Podstawowej uwzględniono elementy dziejów regionalnych, a w 1997 roku
wprowadzono w klasach VII przedmiot "wiedza o lokalnej ojczyźnie". Tema-
tykę tę realizowano do 1999 roku w ramach autorskiego programu nauczania.
Stowarzyszenie współpracuje z władzami Sosnowca - zwraca uwagę
Rady Miejskiej i Zarządu Miasta na lokalne problemy. Z inicjatywy organizacji
przeprowadzano w Kazimierzu wiele inwestycji m.in. doprowadZono gaz do
budynków we wschodniej i zachodniej części dzielnicy.
Klęska żywiołowa w kraju jaką była powódź w lipcu 1997 roku dotknęła
również mieszkańców Kazimierza - posesji przy ulicach Kościuszkowców
i Staffa. Poważne szkody wyrządził tutaj potok Jamka, dopływ Bobrka.
Początki sportu wyczynowego w Kazimierzu Górniczym sięgają
1921 roku, kiedy przy kopalni "Kazimierz" utworzono klub piłki nożnej pn.
"Świt" z siedzibą w Niemcach. Zawodnicy rekrutowali się spośród mieszkań-
ców Niemców, Porąbki, Kazimierza i okolicy. Drużyna uczestniczyła w roz-
grywkach mistrzowskich na najniższym szczeblu. W 1927 roku klub zmienił
nazwę na "Strzelec", a w1932 roku na Towarzystwo Sportowe "zew".
W latach 50. :xx wieku powstał kolejny klub piłkarski, pn. "Kazimierzan-
ka". W tym okresie drużyna piłki nożnej Towarzystwa Sportowego "zew" nie
odnosiła sukcesów - zajmowała końcowe miejsca w tabeli rozgrywek klasy
B. Sytuacja zaczęła się poprawiać od 1960 roku, gdy "zew" połączył się
z "Kazimierzanką" tworząc Klub Sportowy "Górnik". Aby zapewnić mu do-
bre warunki rozwoju kopalnia "Kazimierz-Juliusz" zmodernizowała stadion
w Ostrowach oraz wybudowała halę sportową wraz z zapleczem przy Szkole
Podstawowej nr 32 w Kazimierzu.
Od 1964 roku Klub posiadał drugą sekcję - siatkówki. Jej zawodnicy od
1972 roku trenowali w Kazimierzu. W 1977 roku przeniesiono tam siedzibę
klubu. Pierwszy większy sukces siatkarze odnieśli w 1970 roku, uzyskali awans
do II ligi. Odpadli z niej w 1979 roku i trzy lata później. Do szeregu drugoli-
gowców wrócili w 1983 roku, w 1989 roku awansowali do I ligi, a następnie
w 1992 roku do serii "A" tej ligi.
W sierpniu 1992 roku siatkarze KS "Górnik" Kazimierz połączyli się
z sekcją siatkówki GKS ,'płomień" Milowice. Powstał jednosekcyjny GKS
"Kazimierz - Płomień" z siedzibą przy SP nr 32 w Kazimierz;u Górniczym.
Od sezonu 1994/95 siatkarze trenowali i rozgrywali mecze Aali Miejskiego
Ośrodka Sportu i Rekreacji w Sosnowcu, przy ul. Żeromskiego. Wtedy rów-
nież przeniesiono siedzibę klubu do centrum miasta do budynku przy ul. Kali-
skiej.
W 1996 roku drużyna odniosła wielki sukces - zdobyła tytuł Mistrza
Polski. W sezonie 2000/2001 zajęła jednak ostatnie miejsce w rozgrywkach
swojej grupy, którą z tego powodu musiała opuścić. Wkrótce sosnowieccy
siatkarze powrócili w szeregi ekstraklasy, lecz od sezonu 2008/2009 drużyna
została wycofana z rozgrywek z powodu problemów finansowych. Obecnie
klub prowadzi wyłącznie szkolenie młodzieŻy.
Rok 1992 był również przełomowy dla piłki nożnej. KS "Górnik" Kazi- mierz z tą sekcją zmienił nazwę na KS Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej "zew" przy KWK "Kazimierz-Juliusz". Występuje on do dnia dzi- siejszego w zagłębiowskiej A klasie.
