Zachodni Okręg Górniczy

Zachodni Okręg Górniczy - historyczny okręg przemysłowy Królestwa Polskiego, scalający najbardziej uprzemysłowione obszary województw: krakowskiego (rejon olkusko-siewierski, późniejsze Zagłębie Dąbrowskie) i kaliskiego (okolice Częstochowy).

Mapa Zachodniego Okręgu Górniczego z 1844 roku. Na mapie widoczna północno-zachodnia część przedrozbiorowego województwa krakowskiego, rozdzielona przez zaborców na część rosyjską (Olkusz-Sosnowiec-Częstochowa) i część będącą pod kontrolą trzech zaborców - Wolne Miasto Kraków (Zagłębie Krakowskie-Kraków), włączone później do Austro-Wegier

Historia powstania i obszar

Zachodni Okręg Górniczy został powołany do życia w pierwszej połowie XIX wieku przez Bank Polski, sprawujący pieczę nad rozwojem górnictwa na terenie Królestwa. Okręg powstał w miejsce poprzednich dozorstw: Olkusko-Siewierskiego i Pankowskiego ustanowionych przez Główną Dyrekcję Górniczą (Królestwa Polskiego tzw. Kongresówki). Obejmował zachodnią część województwa krakowskiego i południową część województwa kaliskiego.
Główna siedziba okręgu mieściła się w Dąbrowie Górniczej.

Struktura administracyjna Okręgu

Okręg był podzielony na oddziały:

• Niwecki
• Dąbrowski
• Sławkowski/Olkuski
• Pradelski
• Pankowski

Nazwa okręgu, podobnie jak Bank Polski przetrwała do końca wieku XIX. Sam Bank Polski został zlikwidowany przez władze carskie a jego majątek przejęty przez Bank Państwowy Rosji. Natomiast teren Zachodniego Okręgu Węglowego był nadal miejscem silnie rozwijającego się przemysłu górniczego i hutniczego. Pomijając oddział Pankowski okręg ten jest tożsamy z Zagłębiem Dąbrowskim.

Przemysłowcy związani z Okręgiem Zachodnim

• 

  Opis

• 

  Józef Patrycjusz Cieszkowski

• 

  Opis

• 

  Henryk Łubieński

• 

  Fryderyk Wilhelm Lempe

• 

  Piotr Steinkeller

• 

  Jan Ciechanowski

• 

  Hieronim Łabęcki

• 

  Opis

• 

  Opis

Literatura

• Bank Polski, Henryk Radziszewski, spółka Wydawnicza OSTOJA, Poznań 1919, str. 192-210