Bank Polski (Królestwo Polskie)

Bank Polski w Warszawie

Bank Polski – pierwszy polski bank centralny z siedzibą w Warszawie. Utworzony w czasach zaborów Polski na terenie Królestwa Polskiego w roku 1828. Działał do początku roku 1886.

Historia

Założycielem banku był książę Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki.

Od 1833 roku Bank Polski był zarządcą i inwestorem rozwijających się kopalń rządowych Królestwa Polskiego. Zastąpił na tym stanowisku poprzednią instytucję zarządzającą górnictwem, tj. Główną Dyrekcję Górniczą. Pod koniec lata 60-tych XIX wieku, po powstaniu styczniowym, Bank Polski został podporządkowany rosyjskiemu Ministerstwu Skarbu, a z dniem 1-ego stycznia 1886 roku został postawiony w stan likwidacji.

Inwestycje Banku Polskiego na obszarze Zagłębia Dąbrowskiego

Jedną z inicjatyw banku było utworzenie okręgów przemysłowych w miejsce poprzednich dozorstw. W ten sposób powstał m.in. Zachodni Okręg Górniczy z siedzibą w Dąbrowie, w tamtym czasie będącej jeszcze wsią i występującą pod nazwą nie zawierającą dopełnienia "Górnicza". Bank Polski dokończył również budowę Huty Henrykowskiej.

• 

  Mapa Zachodniego Okręgu Górniczego z 1844 roku

• 

  Huta Henrykowska (Sosnowiec-Niwka)

Linki zewnętrzne

• Zarys Historii Polskiej Bankowości Centralnej (dokument pdf)