Park Sielecki (Sosnowiec)

Park Sielecki / Park Zamkowy / Park Mauvego - postał wokół zamku rycerskiego w Sielcu, wybudowanego w 1612 r. Pierwsze informacje o parku pochodzą z 1835 r. Zapewne został on przebudowany po przejęciu majątku sieleckiego przez hrabiego Andrzeja Renarda (1856).

W końcu XIX i pierwszych latach XX w. park odrestaurował i zmodernizował Ludwik Mauve, generalny dyrektor Gwarectwa "Hrabia Renard". Przez krótki czas park nazywano nawet jego imieniem. W 1902 r. poszerzone zostały jego granice w kierunku południowo-wschodnim, a od strony północnej założono staw.

Park dla wszystkich

W odróżnieniu od parków wokół rezydencji Dietla i Schonów (Park Schönowski na Środuli i Park Schonöwski nad Czarną Przemszą) teren ten udostępnia ny był publiczności. Sytuacja zmieniła się w okresie międzywojennym, kiedy liczbę zwiedzających poważnie ograniczono. Wprowadzono przepustki, które wydawała administracja kopalni Kopalnia "Renard" (Sosnowiec).

Okres po II wojnie światowej

Po drugiej wojnie światowej zburzono ogrodzenie, pozostawiając jedynie niewielki fragment muru oraz dwie wieżyczki (jedna z nich mieści się pomiędzy blokami ulicy Zamkowej na wprost wejścia frontowego do hali lodowiska a druga na lewym brzegu rzeki w pobliżu domu przy ul. Legionów 28 i Szkoły Muzycznej). W tym czasie park wzbogacił się o nowe tereny po zachodniej stronie Czarnej Przemszy, chociaż tereny te były zadrzewione jeszcze w trakcie wojny. Park ponownie stał się miejscem wypoczynku mieszkańców Sosnowca. W 1964 wybudowano amfiteatr z miejscami na około 8000 osób (zlikwidowany w latach 90-tych XX w), a w miejscu stawu - baseny kąpielowe. Prace przy amfiteatrze całkowicie zakończono w 1968 roku. Przy amfiteatrze powstał budynek gastronomiczny „Pawie Oczko", czyli mały bar. Budynek ten był zarazem zapleczem dla amfiteatru. Do użytku oddano także sztuczne lodowisko. Część powierzchni parku zajęło osiedle mieszkaniowe. Przeprowadzone prace budowlane wywołały niekorzystne zmiany hydrologiczne i w dużym stopniu zniszczyły roślinność. W 1967 roku w nowej części parku, po zachodniej części Czarnej Przemszy wniesiono Pomnik Czynu Rewolucyjnego złożonego z dwóch elementów: bryły z 300 bloków sjenitu (symbol węgla) oraz stalowego obelisku (symbol hutnictwa) wysokości 56 metrów. Odsłonięto go 16 września 1967. 26 października 1990 pomnik zdemontowano a w jego miejsce w 1998 roku na tym samym podwyższeniu wzniesiono pomnik Wolność, Praca, Godność. W 2013 w ramach rewitalizacji parku zaadaptowano miejsce po amfiteatrze. Stanęły tam między innymi stoły do szachów i do tenisa stołowego. 9 czerwca 2005 we wschodniej części parku, w pobliżu lodowiska, powstał skatepark. W 2016 i 2017 miały miejsce kolejne przebudowy. W starej części parku kompleks wzbogacił się o ogrodzony plac zabaw dla dzieci, plenerową siłownię pod chmurką. W nowej części powstał tor rolkowy, strefa relaksu oraz stanowiska dla małej gastronomii.

Roślinność

W parku rośnie obecnie około 60 gatunków drzew i krzewów, a wśród nich rzadko spotykane: katalpa bignoniowa, winnik zmienny, głóg szkarłatny, migdałowiec trójklapowy. Średni wiek drzewostanu wynosi ok. 90 lat, lecz można tu spotkać także okazy starsze, osiągające w obwodzie 3 - 5 m (topole kanadyjskie).

Park Sielecki na starych zdjęciach

• 

  Staw w parku Sieleckim

• 

  Staw w parku Sieleckim

• 

  Staw w parku Sieleckim

• 

  Odsłonięcie [Czynu Rewolucyjnego] w Parku Sieleckim, 1967

• 

  Delegacja z Halle przy Pomniku Czynu Rewolucyjnego

• 

  Amfiteatr

Park Sielecki na planach miast

• 

  Park Sielecki na planie z 1905 roku

• 

  Park Sielecki na planie z 1921 roku

• 

  Park Sielecki na planie z 1942 roku

Galeria

• 

  Tor do jazdy na rolkach

• 

  Aleja parkowa wzdłuż ulicy 3 Maja; W tle widoczne budynki kolonii robotniczej Dietla

• 

  Strefa relaksu z mikroplażą

• 

  Pomnik "Wolność, Praca, Godność" (Sosnowiec)

• 

  Czarna Przemsza w Parku

Bibliografia

• Małgorzata Śmiałek: Sosnowieckie ABC, tom II.  : Muzeum w Sosnowcu, 2003, s. 41-42. ISBN 83-89199-03-3.