Wilhelm Fitzner: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Wilhelm Fitzner''' - | '''Wilhelm Fitzner''' - śląski fabrykant, założyciel [[Fabryka Kotłów Parowych W. Fitzner i K. Gamper|fabryki kotłów parowych]] na pograniczu [[Środula (Sosnowiec)|Środuli]] i [[Konstantynów (Sosnowiec)|Konstantynowa]]; Urodzony [[8 lutego]] [[1833]] w Gliwicach; Zmarł [[3 stycznia]] [[1905]] w '''Laurahütte''' (obecnie Siemianowice Śląskie). | ||
Jego ojciec ''Johann Wilhelm'', (zmarły 27 lutego 1878) mistrz kowalski z Brunszwiku, przybył do Gliwic na początku lat 30. XIX w. Kilka lat później przeniósł się do Laurahütte - późniejszych Siemianowic Śląskich, gdzie w [[1836]] założył kuźnię na terenie Huty Laura. W [[1855]] roku kuźnia została zamieniona w kotlarnię. W [[1868]] roku na terenie kolonii Hugo założył własną Fabrykę Nitów (Nieten Fabrik), a w [[1869]] na terenie kolonii Wanda Fabrykę Kotłów (Kessel Fabrik). | |||
''Wilhelm'' uczęszczał do miejscowej szkoły prywatnej i ''Realschule zum Zwinger'' we Wrocławiu. Na poziomie szkoły podstawowej musiał opuścić szkołę i rozpocząć pracę w firmie ojca. W celu dalszego szkolenia spędził trzy lata jako stażysta w '''Borsig''' w Berlinie i '''Gustav Heinrich v. Ruffer Mechanical Engineering Institute''' we Wrocławiu. W tym czasie odbył również roczną służbę wojskową jako roczny ochotnik w Pułku Grenadierów Nr 11 we Wrocławiu. | |||
W latach 70-tych XIX wieku, ''Wilhelm'' przejął obie fabryki, po czym w [[1874]] przekazał Fabrykę Nitów młodszemu bratu ''Richardowi''. | |||
Rok później, w [[1975]] ''Wilhelm Fitzner'' rozszerzył działalność ojca i zaczął produkować statki oraz rury wszelkiego rodzaju do grzejników parowych, rur gazowych, a także boi, rur przepustowych, masztów bojowych na większą skalę. Po wielokrotnym podwyższaniu przez rosyjskie Ministerstwo Gospodarki ceł na żelazo i wyroby żelazne w [[1877]], założył on drugą [[Fabryka Kotłów Parowych W. Fitzner i K. Gamper|fabrykę kotłów]] w [[Sosnowiec|Sosnowitz]] w [[1881]] wspólnie z [[Konrad Gamper|Konradem Gamperem]] ze Stetten (Thurgau). Ponieważ zakład ten rozrósł się ponad zamierzony, w [[1895]] roku przekazał go [[Towarzystwo Akcyjne Zakładów Kotlarskich i Mechanicznych „W. Fitzner i K. Gamper”|spółce akcyjnej]], aby zapewnić jej fundusze na rozbudowę. W [[1892]] roku wprowadził nitowanie hydrauliczne, a sześć lat później spawanie gazem wodnym. Jego brat Richard zmarł 26 stycznia 1895 roku w Karlowych Warach. | |||
W [[1859]] Wilhelm wybudował w ''Laurahütte'' przy ''Hüttenstr'' dom. Pochowany jest na cmentarzu ewangelickim w Siemianowicach Śląskich. | |||
==Bibliografia== | |||
* Małgorzata Derus: Z dziejów przemysłu Siemianowic Śląskich | |||
* Małgorzata Derus: Przez trzy stulecia z Fabryką Elementów Złącznych 1868–2003 | |||
* Alfons Perlick: Fitzner, Wilhelm. In: Neue Deutsche Biographie. Tom 5, Duncker & Humblot, Berlin 1961, ISBN 3-428-00186-9, s. 218 | |||
* Wojciech Saryusz-Zaleski: Dzieje przemysłu w b. Galicji ; 1804–1929. Ze szczególnem uwzględnieniem historii rozwoju S. A. L. Zieleniewski & Fitzner-Gamper. Kraków 1930, OCLC 29070456. | |||
* Alfons Perlick: Oberschlesische Berg- und Hüttenleute (Górnicy i huty z Górnego Śląska). Kitzingen/Main 1953, DNB 453735495, s. 85. | |||
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Fitzner, Wilhelm]] | [[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Fitzner, Wilhelm]] | ||
[[Kategoria:Ludzie związani z Sosnowcem|Fitzner, Wilhelm]] | [[Kategoria:Ludzie związani z Sosnowcem|Fitzner, Wilhelm]] | ||
[[Kategoria:Przemysłowcy|Fitzner, Wilhelm]] | [[Kategoria:Przemysłowcy|Fitzner, Wilhelm]] |
Wersja z 18:02, 18 maj 2022
Wilhelm Fitzner - śląski fabrykant, założyciel fabryki kotłów parowych na pograniczu Środuli i Konstantynowa; Urodzony 8 lutego 1833 w Gliwicach; Zmarł 3 stycznia 1905 w Laurahütte (obecnie Siemianowice Śląskie).
Jego ojciec Johann Wilhelm, (zmarły 27 lutego 1878) mistrz kowalski z Brunszwiku, przybył do Gliwic na początku lat 30. XIX w. Kilka lat później przeniósł się do Laurahütte - późniejszych Siemianowic Śląskich, gdzie w 1836 założył kuźnię na terenie Huty Laura. W 1855 roku kuźnia została zamieniona w kotlarnię. W 1868 roku na terenie kolonii Hugo założył własną Fabrykę Nitów (Nieten Fabrik), a w 1869 na terenie kolonii Wanda Fabrykę Kotłów (Kessel Fabrik).
Wilhelm uczęszczał do miejscowej szkoły prywatnej i Realschule zum Zwinger we Wrocławiu. Na poziomie szkoły podstawowej musiał opuścić szkołę i rozpocząć pracę w firmie ojca. W celu dalszego szkolenia spędził trzy lata jako stażysta w Borsig w Berlinie i Gustav Heinrich v. Ruffer Mechanical Engineering Institute we Wrocławiu. W tym czasie odbył również roczną służbę wojskową jako roczny ochotnik w Pułku Grenadierów Nr 11 we Wrocławiu.
W latach 70-tych XIX wieku, Wilhelm przejął obie fabryki, po czym w 1874 przekazał Fabrykę Nitów młodszemu bratu Richardowi.
Rok później, w 1975 Wilhelm Fitzner rozszerzył działalność ojca i zaczął produkować statki oraz rury wszelkiego rodzaju do grzejników parowych, rur gazowych, a także boi, rur przepustowych, masztów bojowych na większą skalę. Po wielokrotnym podwyższaniu przez rosyjskie Ministerstwo Gospodarki ceł na żelazo i wyroby żelazne w 1877, założył on drugą fabrykę kotłów w Sosnowitz w 1881 wspólnie z Konradem Gamperem ze Stetten (Thurgau). Ponieważ zakład ten rozrósł się ponad zamierzony, w 1895 roku przekazał go spółce akcyjnej, aby zapewnić jej fundusze na rozbudowę. W 1892 roku wprowadził nitowanie hydrauliczne, a sześć lat później spawanie gazem wodnym. Jego brat Richard zmarł 26 stycznia 1895 roku w Karlowych Warach.
W 1859 Wilhelm wybudował w Laurahütte przy Hüttenstr dom. Pochowany jest na cmentarzu ewangelickim w Siemianowicach Śląskich.
Bibliografia
- Małgorzata Derus: Z dziejów przemysłu Siemianowic Śląskich
- Małgorzata Derus: Przez trzy stulecia z Fabryką Elementów Złącznych 1868–2003
- Alfons Perlick: Fitzner, Wilhelm. In: Neue Deutsche Biographie. Tom 5, Duncker & Humblot, Berlin 1961, ISBN 3-428-00186-9, s. 218
- Wojciech Saryusz-Zaleski: Dzieje przemysłu w b. Galicji ; 1804–1929. Ze szczególnem uwzględnieniem historii rozwoju S. A. L. Zieleniewski & Fitzner-Gamper. Kraków 1930, OCLC 29070456.
- Alfons Perlick: Oberschlesische Berg- und Hüttenleute (Górnicy i huty z Górnego Śląska). Kitzingen/Main 1953, DNB 453735495, s. 85.