Karol Adamiecki: Różnice pomiędzy wersjami
(Cytat, galeria, zobacz też.) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
|miejsce spoczynku = | |miejsce spoczynku = | ||
|zawód = ekonomista, teoretyk zarządzenia | |zawód = ekonomista, teoretyk zarządzenia | ||
|odznaczenia = | |odznaczenia = Krzyż Komandorski Order Odrodzenia Polski | ||
|commons = | |commons = | ||
|wikiźródła = | |wikiźródła = | ||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
}} | }} | ||
'''Karol Adamiecki''' - (ur. [[18 marca]] [[1866]] w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]], zm. [[16 maja]] [[1933]] w Warszawie) teoretyk zarządzenia, ekonomista i współtwórca wielu podstawowych teorii w nauce o organizacji i kierowaniu. Wielokrotnie wyróżniany za granicą najwyższymi naukowymi odznaczeniami. | '''Karol Adamiecki''' - (ur. [[18 marca]] [[1866]] w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]], zm. [[16 maja]] [[1933]] w Warszawie) wybitny konstruktor i technolog, teoretyk zarządzenia, ekonomista i współtwórca wielu podstawowych teorii w nauce o organizacji i kierowaniu. Wielokrotnie wyróżniany za granicą najwyższymi naukowymi odznaczeniami. | ||
''Od najmłodszych lat Karol Adamiecki ma przed oczyma krajobraz [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębia]] - kopalnie, huty, fabryki, które niezawodnie wywarły znaczny wpływ na wybór przyszłego zawodu.''<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Liebfeld| imię = Alfred| nazwisko2= |imię2= | tytuł = Polacy na szlakach techniki | data = 1985 | wydawca = Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne| miejsce = Warszawa | isbn = | strony = 225}}</ref> | ''Od najmłodszych lat Karol Adamiecki ma przed oczyma krajobraz [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębia]] - kopalnie, huty, fabryki, które niezawodnie wywarły znaczny wpływ na wybór przyszłego zawodu.''<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Liebfeld| imię = Alfred| nazwisko2= |imię2= | tytuł = Polacy na szlakach techniki | data = 1985 | wydawca = Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne| miejsce = Warszawa | isbn = | strony = 225}}</ref> | ||
Urodził się w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]] na [[Reden (Dąbrowa Górnicza)|Redenie]] w rodzinie inżyniera górniczego, po ukończeniu z odznaczeniem Wyższej Szkoły Rzemieślniczej w Łodzi studiował w Instytucie Technologicznym w Petersburgu. W [[1891]] uzyskał dyplom inż. technologii. | |||
==Praca== | |||
W [[1891]]-[[1898]] Karol Adamiecki pracował w [[Huta "Bankowa" (Dąbrowa Górnicza)|Hucie „Bankowej”]] w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]]. Początkowo był zatrudniony na stanowisku rysownika, a później asystenta szefa oddziału walcowni. Do [[1919]] zajmował kierownicze stanowiska w przemyśle na ziemiach polskich i ówczesnej Rosji (szef oddziału walcowni w Zakładach Hutniczych i F-cc Parowozów Hartmana w Ługańsku, dyrektor techniczny w Towarzystwie Akcyjnym Walcowni Rur i Żelaza w Jekaterynosławiu). | |||
==Działalność naukowa== | |||
Prowadził badania i studia nad wytrzymałością na zginanie próbek blach kotłowych. Według jego projektów przeprowadzono przebudową szeregu walcowni rur i blach. W [[1919]] objął katedrą technologii mechanicznej i walcownictwa na Politechnice Warszawskiej. W [[1922]] została utworzona przez Karola Adamieckiego pierwsza w Polsce katedra zasad organizacji pracy i zakładów przemysłowych. W [[1925]] Karol Adamiecki utworzył w Warszawie Instytut Naukowej Organizacji, którego był dyrektorem do końca życia. Na podstawie wieloletnich prac badawczych sformułował dwa prawa, które obok prawa podziału i koncentracji - stały się podstawą teoretyczną nauki organizacji i kierownictwa. Są to: prawo harmonii doboru i harmonii działania organów pracy zbiorowej oraz prawo optymalnej produkcji. | |||
Do ważniejszych publikacji naukowych Karola Adamieckiego należą m.in. „Metoda wykreślna organizowania pracy zbiorowej w walcowniach”, Przegląd techniczny [[1909]] nr 17-20. W [[1929]] IV Międzynarodowy Kongres Komitetu Naukowej Organizacji powołał Karola Adamieckiego na wiceprzewodniczącego. | |||
==Odznaczenia== | |||
W [[1932]] V Międzynarodowy Kongres przyznał Karolowi Adamieckiemu swe najwyższe odznaczenie „Plaque d’Or”. W kraju odznaczony został m.in. Krzyżem Komandorskim Order Odrodzenia Polski. | |||
==Pamiętany do dziś== | |||
Imieniem Karola Adamieckiego nazwana została Akademia Ekonomiczna w Katowicach, [[Zespól Szkół Ekonomicznych w Dąbrowie Górniczej]], Osiedle mieszkaniowe w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]]. Na frontonie budynku [[Huta "Bankowa" (Dąbrowa Górnicza)|Huty „Bankowej”]] była tablica pamiątkowa stwierdzająca fakt, że pracował w niej Karol Adamiecki. W 60-tą rocznicą śmierci Samorząd Miasta [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowy Górniczej]] i Senat Akademii Ekonomicznej odsłoniły tablicę pamiątkową w holu budynku [[Urząd Miasta w Dąbrowie Górniczej|Urzędu Miasta]]. | |||
==Galeria== | ==Galeria== | ||
| Linia 32: | Linia 48: | ||
*[[Galeria zasłużonych dąbrowian]] (książka) | *[[Galeria zasłużonych dąbrowian]] (książka) | ||
==Źródło== | |||
[[Encyklopedia Dąbrowy Górniczej A - Z (Tom 1)]] | |||
== Przypisy == | == Przypisy == | ||
Wersja z 06:45, 19 gru 2014
| Zagłębiowskie Biogramy | |
 Karol Adamiecki | |
| Imię i nazwisko | Karol Adamiecki |
| Data i miejsce urodzenia | 18 marca 1866 Dąbrowa Górnicza |
| Data i miejsce śmierci | 16 maja 1933 Warszawa |
| Zawód | ekonomista, teoretyk zarządzenia |
| Odznaczenia | |
| Krzyż Komandorski Order Odrodzenia Polski | |
Karol Adamiecki - (ur. 18 marca 1866 w Dąbrowie Górniczej, zm. 16 maja 1933 w Warszawie) wybitny konstruktor i technolog, teoretyk zarządzenia, ekonomista i współtwórca wielu podstawowych teorii w nauce o organizacji i kierowaniu. Wielokrotnie wyróżniany za granicą najwyższymi naukowymi odznaczeniami.
Od najmłodszych lat Karol Adamiecki ma przed oczyma krajobraz Zagłębia - kopalnie, huty, fabryki, które niezawodnie wywarły znaczny wpływ na wybór przyszłego zawodu.[1]
Urodził się w Dąbrowie Górniczej na Redenie w rodzinie inżyniera górniczego, po ukończeniu z odznaczeniem Wyższej Szkoły Rzemieślniczej w Łodzi studiował w Instytucie Technologicznym w Petersburgu. W 1891 uzyskał dyplom inż. technologii.
Praca
W 1891-1898 Karol Adamiecki pracował w Hucie „Bankowej” w Dąbrowie Górniczej. Początkowo był zatrudniony na stanowisku rysownika, a później asystenta szefa oddziału walcowni. Do 1919 zajmował kierownicze stanowiska w przemyśle na ziemiach polskich i ówczesnej Rosji (szef oddziału walcowni w Zakładach Hutniczych i F-cc Parowozów Hartmana w Ługańsku, dyrektor techniczny w Towarzystwie Akcyjnym Walcowni Rur i Żelaza w Jekaterynosławiu).
Działalność naukowa
Prowadził badania i studia nad wytrzymałością na zginanie próbek blach kotłowych. Według jego projektów przeprowadzono przebudową szeregu walcowni rur i blach. W 1919 objął katedrą technologii mechanicznej i walcownictwa na Politechnice Warszawskiej. W 1922 została utworzona przez Karola Adamieckiego pierwsza w Polsce katedra zasad organizacji pracy i zakładów przemysłowych. W 1925 Karol Adamiecki utworzył w Warszawie Instytut Naukowej Organizacji, którego był dyrektorem do końca życia. Na podstawie wieloletnich prac badawczych sformułował dwa prawa, które obok prawa podziału i koncentracji - stały się podstawą teoretyczną nauki organizacji i kierownictwa. Są to: prawo harmonii doboru i harmonii działania organów pracy zbiorowej oraz prawo optymalnej produkcji.
Do ważniejszych publikacji naukowych Karola Adamieckiego należą m.in. „Metoda wykreślna organizowania pracy zbiorowej w walcowniach”, Przegląd techniczny 1909 nr 17-20. W 1929 IV Międzynarodowy Kongres Komitetu Naukowej Organizacji powołał Karola Adamieckiego na wiceprzewodniczącego.
Odznaczenia
W 1932 V Międzynarodowy Kongres przyznał Karolowi Adamieckiemu swe najwyższe odznaczenie „Plaque d’Or”. W kraju odznaczony został m.in. Krzyżem Komandorskim Order Odrodzenia Polski.
Pamiętany do dziś
Imieniem Karola Adamieckiego nazwana została Akademia Ekonomiczna w Katowicach, Zespól Szkół Ekonomicznych w Dąbrowie Górniczej, Osiedle mieszkaniowe w Dąbrowie Górniczej. Na frontonie budynku Huty „Bankowej” była tablica pamiątkowa stwierdzająca fakt, że pracował w niej Karol Adamiecki. W 60-tą rocznicą śmierci Samorząd Miasta Dąbrowy Górniczej i Senat Akademii Ekonomicznej odsłoniły tablicę pamiątkową w holu budynku Urzędu Miasta.
Galeria
Zobacz też
- Galeria zasłużonych dąbrowian (książka)
Źródło
Encyklopedia Dąbrowy Górniczej A - Z (Tom 1)
Przypisy
- ↑ Alfred Liebfeld: Polacy na szlakach techniki. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1985, s. 225.
