Aleksy Bień: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 41: | Linia 41: | ||
[[Kategoria:Politycy|Bień, Aleksy]] | [[Kategoria:Politycy|Bień, Aleksy]] | ||
[[Kategoria:Prezydenci Sosnowca|Bień, Aleksy]] | [[Kategoria:Prezydenci Sosnowca|Bień, Aleksy]] | ||
[[Kategoria:Posłowie|Bień, Aleksy]] | |||
[[Kategoria:Działacze konspiracji niepodległościowej|Bień, Aleksy]] | |||
{{DEFAULTSORT:Bień Aleksy}} | {{DEFAULTSORT:Bień Aleksy}} |
Wersja z 09:30, 30 sty 2012
Zagłębiowskie Biogramy | |
Aleksy Bień | |
Imię i nazwisko | Aleksy Bień |
Data i miejsce urodzenia | 10 lipca 1894 Nowa Wieś |
Data i miejsce śmierci | 8 lipca 1977 Sosnowiec |
Zawód | polityk |
Odznaczenia | |
Odznaczony m.in. Krzyżem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Niepodległości, Orderem Sztandaru Pracy 2 klasy, Krzyżem Partyzanckim, Śląskim Krzyżem Powstańczym |
Aleksy Bień (1894-1977) - najwybitniejszy zagłębiowski polityk XX-lecia międzywojennego, związany z PPS-em, prezydent Sosnowca 1925-28, wieloletni poseł na Sejm.
Urodził się 10 lipca 1894 r. w Nowej Wsi w powiecie olkuskim, jako syn Jana i Karoliny z Bernasiów. W 1898 roku wraz z rodzicami przeniósł się do Sosnowca, gdzie w roku 1905 rozpoczął pracę w fabryce Fitzner & Gamper. W 1911 roku związał się z ruchem socjalistycznym, wstępując do Polskiej Partii Socjalistycznej - Frakcji Rewolucyjnej. Był organizatorem demonstracji antycarskich, organizował kolportaż nielegalnej prasy. W okresie I wojny światowej prowadził ożywioną działalność niepodległościową. Brał udział w werbowaniu ochotników, był także współorganizatorem Polskiej Organizacji Wojskowej. Wgrudniu 1915r. został komendantem VI Obwodu Polskiej Organizacji Wojskowej. Zagrożony aresztowaniem wyjechał z Zagłębia. Działalność kontynuował we Włocławku i Płocku. Aresztowany przez Niemców w styczniu 1918 r., został osadzony w więzieniu na warszawskim Mokotowie.
Po uwolnieniu w dniu 11 listopada1918 r. wrócił do Sosnowca, gdzie prowadził aktywną działalność polityczną w szeregach PPS-u. Wchodził w skład ścisłego kierownictwa tej partii. W 1919 roku został sekretarzem okręgowym Zarządu Związku Górników i pełnomocnikiem partii do organizowania pomocy powstańcom śląskim. W latach 1919 – 21 położył duże zasługi w organizowaniu pomocy dla kolejnych powstań śląskich. Od 1923 roku do czasu wybuchy wojny we wrześniu 1939 r. był przewodniczącym Okręgu PPS Zagłębia. Po zwycięstwie PPS w wyborach municypalnych w maju 1925 roku, objął urząd prezydenta miasta, który sprawował do końca 1928 r. Łącznie 33 miesiące. Za jego prezydentury władze miejskie odnotowały trwałe osiągnięcia w gospodarce komunalnej, mieszkaniowej oraz w dziedzinie kultury i oświaty. Wydatnie zmniejszono bezrobocie. Prowadzono roboty drogowe na szeroką skalę. Wybudowano lub utwardzono 22 km dróg, łaźnie miejską, rozbudowano sieć wodociągową i kanalizacyjną, wybudowano kolonię mieszkalną im. Limanowskiego, dom noclegowy dla biednych, zapoczątkowano regulację Brynicy i Przemszy, wybudowano zbiorniki wodne w Zagórzu i Maczkach, rozbudowano bazę szkolną, powstała Miejska Biblioteka Publiczna. To tylko przykłady.
Aleksy Bień działał również na niwie państwowej. W latach 1928-1935 był posłem na Sejm RP (wybrany w 1928 i 1930). W 1936 roku został dyrektorem Kasy Brackiej Górników. W 1939 r. współtworzył dywersyjną, zakonspirowaną organizację "Okrzeja-Odra". Podczas okupacji aktywnie działał w PPS „Wolność-Równość-Niepodległość”. Należał do centralnego kierownictwa tej organizacji. Kierował też Lubelskim Okręgiem WRN i był zastępcą okręgowego delegata rządu londyńskiego w Lublinie. Po wyzwoleniu wrócił do Zagłębia. Był członkiem Egzekutywy PPS w Katowicach. W latach 1947-1952 był posłem do Sejm Ustawodawczego. W 1948 roku został wykluczony z PPS-u i jednocześnie zwolniony z pracy. Do połowy 1951 pozostawał bez zatrudnienia. Od lipca 1951 za zgodą wrócił do Ubezpieczalni Społecznej, skąd w 1954 na swoją prośbę przeszedł na stanowisko wicedyrektora ZUS w Chorzowie. Z tego stanowiska odszedł w kwietniu 1960 na emeryturę. Do PZPR przyjęty w 1969 r. Zmarł w Sosnowcu 8 lipca 1977r.
Opracował: Piotr Dudała
Linki zewnętrzne: