Kopalnia "Niwka-Modrzejów" (Sosnowiec): Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
'''Kopalnia "Niwka-Modrzejów"'''
'''Kopalnia "Niwka-Modrzejów"''' - kopalnia węgla powstała w [[1833]] r. położona była na [[Niwka (Sosnowiec)|Niwce]].
 
==Historia==
Początki tego przedsiębiorstwa sięgają roku [[1833]] i wiążą się z powstaniem [[Kopalnia "Jerzy" (Sosnowiec)|kopalni „Jerzy”]] (od [[1928]] [[Kopalnia "Niwka" (Sosnowiec)|„Niwka”]]). Założyli ją na gruntach [[Niwka (Sosnowiec)|niweckich]]: hr. [[Maurycy Kossowski]], [[Jacek Lipski]], [[Wojciech Kryger]] i [[Antoni Klimkiewicz]].
 
Była to trzecia z kolei kopalnia w [[Niwka (Sosnowiec)|Niwce]] (po [[Kopalnia "Maurycy" (Sosnowiec)|„Maurycym”]] i [[Kopalnia "Józef" Sosnowiec)|„Józefie”]]).
Od [[1836]] r. na leżała do Banku Polskiego, w [[1843]] r. przeszła pod zarząd Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. Około [[1844]] r. nieczynną kopalnię przejął [[Jacek Siemieński]] , właściciel [[Niwka (Sosnowiec)|Niwki]] i [[Zagórze (Sosnowiec)|Zagórza]]. W [[1864]] r. sprzedał ją wraz z majątkiem ziemskim niemieckiemu przemysłowcowi z Górnego Śląska, [[Gustaw von Kramsta|Gustawowi von Kramście]], który w [[1867]] r. wznowił eksploatację. Po śmierci
[[Gustaw von Kramsta|G. Kramsty]] ([[1869]]) stała się własnością jego spadkobierców, a następnie utworzonego przez nich w [[1883]] r. [[Gwarectwo von Kramsta|Gwarectwa von Kramsty]].
 
==Wydobycie==
W latach 70. i 80. XIX w. należała do najnowocześniejszych zakładów w [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębiu Dąbrowskim]]. W [[1873]] r. wydobyto tutaj 30 tys. ton węgla, a w [[1884]] r. - 443 tys. ton przy zatrudnieniu ok. 1180 robotników. Gwałtowny wzrost wydobycia spowodowany był m. in. rozwojem kolei żelaznych, które stały się poważnym odbiorcą tego surowca, a jednocześnie ułatwiały jego transport do odległych miejscowości Królestwa Polskiego.
 
==Nowi właściciele==
W [[1891]] r. kopalnię nabyło Towarzystwo Kopalń Węgla i Zakładów Hutniczych Sosnowieckich założone przez francuskich kapitalistów, będące największym potentatem węglowym na tym terenie. Kopalnia posiadała kilka szybów. W latach [[1909]] - [[1912]] wybudowano kolejny, pn. „Kazimierz”, który dał początek założonej w [[1919]] r. [[Kopalnia "Modrzejów" (Sosnowiec)|kopalni „Modrzejów”]]. W zakładzie zatrudniano ok. 1900 osób. Wśród dozoru reprezentowani byli: inż. K. Doborzyński (zawiadowca), inż. W. Władek i F. Frycz (pomocnicy zawiadowcy),
J. Kaczorowski, J. Jakubowicz, R. Iwaszkiewicz, M. Soroko, E. Bronche, A. Sladczyk (sztygarzy). Maszyny zainstalowane w kopalni posiadały moc wysokości 5580 KM.
 
W latach [[1894]] - [[1913]] nastąpił znaczny spadek wydobycia węgla, co związane było z wyczerpaniem się łatwo dostępnych pokładów oraz dekapitalizacją używanych w kopalni maszyn. W [[1895]] r. produkcja wynosiła 865,9 tys. ton, w [[1900]] r.- 673, I tys. ton, [[1913]] r.- 427,7 tys. ton.
 
==Okres po I wojny światowej==
Podczas I wojny światowej kopalnia była nieczynna. Po odzyskaniu niepodległości Towarzystwo Kopalń i Zakładów Hutniczych Sosnowieckich ponownie ją uruchomiło. W [[1919]] r. wydobycie wynosiło 238,3 tys. ton. Najwyższy w dwudziestoleciu międzywojennym poziom produkcji  kopalnia osiągnęła w [[1929]] r. tj. 394,4 tys. ton, a najniższy - 207,9 tys. ton, w [[1932]] r.
 
Od [[1919]] r. samodzielną działalność prowadziła wyodrębniona z [[Kopalnia "Niwka" (Sosnowiec)|„Niwki”]] kopalnia [[Kopalnia "Modrzejów" (Sosnowiec)|”Modrzejów”]]. Początkowo produkowała niewiele - w [[1920]] r. wydobyła tylko 14 tys. ton węgla, w [[1922]] r. - 87 tys. ton, ale w [[1929]] r. już 328,5 tys. ton. Podczas wielkiego kryzysu gospodarczego produkcja
spadła - do 216 tys. ton w [[1932]] r. Od [[1935]] r. wzrastała i w [[1938]] r. wynosiła 396,6 tys. ton.
==Okres II wojny światowej==
W okresie okupacji hitlerowskiej obie kopalnie przejął i połączył ([[1 stycznia]] [[1942]] r.) koncern Preussag. Zakład nosił nazwę „Thedor Koener”.
 
==Okres po II wojnie światowej==
Po wyzwoleniu utworzono przedsiębiorstwo pn. „Niwka - Modrzejów”, które należało do Dąbrowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego.
W okresie Polski Ludowej przebudowano obydwa zespoły wydobywcze („Niwka” i „Modrzejów”). Uruchomiono nowe poziomy, zgłębiono kilka szybów, powiększono i unowocześniono park maszynowy, zbudowano urządzenia wentylacyjne i podsadzkowe. Prace dołowe zostały zmechanizowane. Produkcja węgla wynosiła w [[1970]] r. l. 777 tys. ton, a w [[1979]] r. - 2.304,3 tys. ton.
 
==Kryzys==
W [[1990]] r. kopalnia znalazła się w sytuacji kryzysowej - okazało się, iż jest zakładem deficytowym. Podejmowane działania mające na celu przystosowanie zakładu do zasad gospodarki rynkowej nie przeniosły większych efektów.
 
==Zamknięcie kopalni==
Od [[1993]] r. kopalnia wchodziła w skład Katowickiego Holdingu Węglowego S.A. w Katowicach jako wyodrębniony organizacyjnie i majątkowo zakład. W ramach realizacji rządowego programu reformy górnictwa węgla kamiennego wyznaczony został do likwidacji. [[30 czerwca]] [[1999]] r. kopalnia zakończyła wydobycie.
 
Na terenie byłej Kopalni Węgla Kamiennego „Niwka-Modrzejów” ma powstać Sosowiecki Park Naukowo-Technologiczny.
 
==Galeria==
<gallery>
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia:
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia:
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia:
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia:
</gallery>
 
==Bibliografia==
*{{Cytuj książkę  | nazwisko = Śmiałek| imię = Małgorzata |nazwisko2= |imię2= | tytuł = [[Sosnowieckie ABC (4)|Sosnowieckie ABC, tom IV]] | data =[[2005]] | wydawca = [[Muzeum w Sosnowcu]] | miejsce =  | isbn = 83-89199-15-7 | strony = 45-47}}





Wersja z 21:08, 6 kwi 2012

Kopalnia "Niwka-Modrzejów" - kopalnia węgla powstała w 1833 r. położona była na Niwce.

Historia

Początki tego przedsiębiorstwa sięgają roku 1833 i wiążą się z powstaniem kopalni „Jerzy” (od 1928 „Niwka”). Założyli ją na gruntach niweckich: hr. Maurycy Kossowski, Jacek Lipski, Wojciech Kryger i Antoni Klimkiewicz.

Była to trzecia z kolei kopalnia w Niwce (po „Maurycym” i „Józefie”). Od 1836 r. na leżała do Banku Polskiego, w 1843 r. przeszła pod zarząd Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. Około 1844 r. nieczynną kopalnię przejął Jacek Siemieński , właściciel Niwki i Zagórza. W 1864 r. sprzedał ją wraz z majątkiem ziemskim niemieckiemu przemysłowcowi z Górnego Śląska, Gustawowi von Kramście, który w 1867 r. wznowił eksploatację. Po śmierci G. Kramsty (1869) stała się własnością jego spadkobierców, a następnie utworzonego przez nich w 1883 r. Gwarectwa von Kramsty.

Wydobycie

W latach 70. i 80. XIX w. należała do najnowocześniejszych zakładów w Zagłębiu Dąbrowskim. W 1873 r. wydobyto tutaj 30 tys. ton węgla, a w 1884 r. - 443 tys. ton przy zatrudnieniu ok. 1180 robotników. Gwałtowny wzrost wydobycia spowodowany był m. in. rozwojem kolei żelaznych, które stały się poważnym odbiorcą tego surowca, a jednocześnie ułatwiały jego transport do odległych miejscowości Królestwa Polskiego.

Nowi właściciele

W 1891 r. kopalnię nabyło Towarzystwo Kopalń Węgla i Zakładów Hutniczych Sosnowieckich założone przez francuskich kapitalistów, będące największym potentatem węglowym na tym terenie. Kopalnia posiadała kilka szybów. W latach 1909 - 1912 wybudowano kolejny, pn. „Kazimierz”, który dał początek założonej w 1919 r. kopalni „Modrzejów”. W zakładzie zatrudniano ok. 1900 osób. Wśród dozoru reprezentowani byli: inż. K. Doborzyński (zawiadowca), inż. W. Władek i F. Frycz (pomocnicy zawiadowcy), J. Kaczorowski, J. Jakubowicz, R. Iwaszkiewicz, M. Soroko, E. Bronche, A. Sladczyk (sztygarzy). Maszyny zainstalowane w kopalni posiadały moc wysokości 5580 KM.

W latach 1894 - 1913 nastąpił znaczny spadek wydobycia węgla, co związane było z wyczerpaniem się łatwo dostępnych pokładów oraz dekapitalizacją używanych w kopalni maszyn. W 1895 r. produkcja wynosiła 865,9 tys. ton, w 1900 r.- 673, I tys. ton, 1913 r.- 427,7 tys. ton.

Okres po I wojny światowej

Podczas I wojny światowej kopalnia była nieczynna. Po odzyskaniu niepodległości Towarzystwo Kopalń i Zakładów Hutniczych Sosnowieckich ponownie ją uruchomiło. W 1919 r. wydobycie wynosiło 238,3 tys. ton. Najwyższy w dwudziestoleciu międzywojennym poziom produkcji kopalnia osiągnęła w 1929 r. tj. 394,4 tys. ton, a najniższy - 207,9 tys. ton, w 1932 r.

Od 1919 r. samodzielną działalność prowadziła wyodrębniona z „Niwki” kopalnia ”Modrzejów”. Początkowo produkowała niewiele - w 1920 r. wydobyła tylko 14 tys. ton węgla, w 1922 r. - 87 tys. ton, ale w 1929 r. już 328,5 tys. ton. Podczas wielkiego kryzysu gospodarczego produkcja spadła - do 216 tys. ton w 1932 r. Od 1935 r. wzrastała i w 1938 r. wynosiła 396,6 tys. ton.

Okres II wojny światowej

W okresie okupacji hitlerowskiej obie kopalnie przejął i połączył (1 stycznia 1942 r.) koncern Preussag. Zakład nosił nazwę „Thedor Koener”.

Okres po II wojnie światowej

Po wyzwoleniu utworzono przedsiębiorstwo pn. „Niwka - Modrzejów”, które należało do Dąbrowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego. W okresie Polski Ludowej przebudowano obydwa zespoły wydobywcze („Niwka” i „Modrzejów”). Uruchomiono nowe poziomy, zgłębiono kilka szybów, powiększono i unowocześniono park maszynowy, zbudowano urządzenia wentylacyjne i podsadzkowe. Prace dołowe zostały zmechanizowane. Produkcja węgla wynosiła w 1970 r. l. 777 tys. ton, a w 1979 r. - 2.304,3 tys. ton.

Kryzys

W 1990 r. kopalnia znalazła się w sytuacji kryzysowej - okazało się, iż jest zakładem deficytowym. Podejmowane działania mające na celu przystosowanie zakładu do zasad gospodarki rynkowej nie przeniosły większych efektów.

Zamknięcie kopalni

Od 1993 r. kopalnia wchodziła w skład Katowickiego Holdingu Węglowego S.A. w Katowicach jako wyodrębniony organizacyjnie i majątkowo zakład. W ramach realizacji rządowego programu reformy górnictwa węgla kamiennego wyznaczony został do likwidacji. 30 czerwca 1999 r. kopalnia zakończyła wydobycie.

Na terenie byłej Kopalni Węgla Kamiennego „Niwka-Modrzejów” ma powstać Sosowiecki Park Naukowo-Technologiczny.

Galeria

Bibliografia