Radocha (Sosnowiec): Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Radocha_sosnowiec.jpg|right|400px|Mapa Radochy - źródło: Muzeum Miejskie w Sosnowcu]] | [[Plik:Radocha_sosnowiec.jpg|right|400px|Mapa Radochy - źródło: Muzeum Miejskie w Sosnowcu]] | ||
'''Radocha''' - dzielnica [[Sosnowiec|Sosnowca]], granicząca z Mysłowicami. | |||
[[Kategoria:Dzielnice i osiedla Sosnowca|Radocha ]] | ==Historia== | ||
[[Kategoria:Nazwy miejscowe związane z Sosnowcem|Radocha | Radocha to stara osada, wzmiankowana już w połowie XVII wieku, dziś. Pierwotnie była osadą leśną utworzoną na historycznych gruntach [[Pogoń (Sosnowiec)|Pogoni]] w klinie ujścia [[Brynica|Brynicy]] do [[Czarna Przemsza|Czarnej Przemszy]]. Pierwsze wiadomości o osadzie pochodzą z połowy XVII wieku. W [[1827]] roku Radocha posiadała cztery domy i 22 mieszkańców oraz karczmę. | ||
[[Kategoria:Nazwy miejscowe|Radocha ]] | |||
Późniejszy rozwój zawdzięcza warunkom naturalnym sprzyjającym powstaniu przemysłu, a przede wszystkim wybudowanej w pobliżu, tzw. [[iwangrodzkiej linii kolejowej]], biegnącej w głąb Królestwa Polskiego, łączącej jednocześnie ten teren z Austrią i Prusami. | |||
W latach [[1820]] - [[1866]] czynna była w osadzie [[Kopalnia "Szarlota" (Sosnowiec)|kopalnia "Szarlota"]] (od imienia właścicielki pobliskiego [[Sielec (Sosnowiec)|Sielca]] Charlotty von Stolberg zu Wernigerode) należąca do właścicieli dóbr sieleckich; przez 10 lat ([[1854]] - [[1864]]) dzierżawił ją [[Jacek Siemieński]], właściciel majątku w [[Zagórze (Sosnowiec)|Zagórzu]]. | |||
Wybudowanie w [[1887]] roku [[Dworzec kolejowy Sosnowiec Południowy|dworca kolejowego (obecnie Sosnowiec Południowy)]] pozwoliła na rozkwit kilku fabryk głównie zakładów chemicznych. Najbardziej znanym miejscem na Radosze jest więzienie. | |||
==Wcielenie do Sosnowca== | |||
Radocha w [[1902]] roku została wcielona do [[Sosnowiec|Sosnowca]]. | |||
==Przemysł== | |||
W końcu XIX wieku rozwinął się tutaj przemysł chemiczny. Sosnowieccy kupcy [[Stanisław Reicher]] i [[Bernard Oppenheim]] oraz przemysłowiec [[Józef Kerbaund]] uruchomili w [[1883]] roku [[Fabryka Chemiczna „Radocha”|fabrykę chemiczną, zwaną od produkcji świec "Woskownią"]] (w [[1893]] roku przekształcona w Towarzystwo Akcyjne Fabryk Chemicznych "Radocha"). Po odzyskaniu niepodległości w [[1918]] roku przejął ją Państwowy Monopol Zapałczany, który wydzierżawił zakład szwedzkiej firmie. Produkowano tutaj m.in. chloran potasu i sodu, nadchloran potasu, kwas cytrynowy, fosforany sodowe i wapniowe. Po [[1945]] roku zakład został upaństwowiony, obecnie nie istnieje. | |||
==Więzienie== | |||
Radocha znana jest z działającego tutaj więzienia. Już w [[1939]] r. hitlerowcy utworzyli z wcześniejszych domów pracowników kolei więzienie karne zwane Stammlager "Sosnowitz", nazywane potocznie "lager Radocha". | |||
==Oczyszczalnia ścieków== | |||
W dzielnicy tej znajduje się również oczyszczalnia ścieków i ma siedzibę Rejonowe Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji. | |||
==Galeria== | |||
<gallery> | |||
Plik:Pocztowka sosnowiec radocha 0001.jpg| Radocha | |||
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis pocztówki: tytuł, szacunkowa data wydania, wydawca | |||
</gallery> | |||
==Bibliografia== | |||
*{{Cytuj książkę | nazwisko = Śmiałek| imię = Małgorzata |nazwisko2= |imię2= | tytuł = [[Sosnowieckie ABC (6)|Sosnowieckie ABC, tom VI]] | data =[[2007]] | wydawca = [[Muzeum w Sosnowcu]] | miejsce = | isbn = 978-83-89199-34-8 | strony = 58-59}} | |||
[[Kategoria:Dzielnice i osiedla Sosnowca|Radocha]] | |||
[[Kategoria:Nazwy miejscowe związane z Sosnowcem|Radocha]] | |||
[[Kategoria:Nazwy miejscowe w Zagłębiu Dąbrowskim|Radocha]] | |||
Aktualna wersja na dzień 21:31, 24 mar 2017
Radocha - dzielnica Sosnowca, granicząca z Mysłowicami.
Historia
Radocha to stara osada, wzmiankowana już w połowie XVII wieku, dziś. Pierwotnie była osadą leśną utworzoną na historycznych gruntach Pogoni w klinie ujścia Brynicy do Czarnej Przemszy. Pierwsze wiadomości o osadzie pochodzą z połowy XVII wieku. W 1827 roku Radocha posiadała cztery domy i 22 mieszkańców oraz karczmę.
Późniejszy rozwój zawdzięcza warunkom naturalnym sprzyjającym powstaniu przemysłu, a przede wszystkim wybudowanej w pobliżu, tzw. iwangrodzkiej linii kolejowej, biegnącej w głąb Królestwa Polskiego, łączącej jednocześnie ten teren z Austrią i Prusami.
W latach 1820 - 1866 czynna była w osadzie kopalnia "Szarlota" (od imienia właścicielki pobliskiego Sielca Charlotty von Stolberg zu Wernigerode) należąca do właścicieli dóbr sieleckich; przez 10 lat (1854 - 1864) dzierżawił ją Jacek Siemieński, właściciel majątku w Zagórzu.
Wybudowanie w 1887 roku dworca kolejowego (obecnie Sosnowiec Południowy) pozwoliła na rozkwit kilku fabryk głównie zakładów chemicznych. Najbardziej znanym miejscem na Radosze jest więzienie.
Wcielenie do Sosnowca
Radocha w 1902 roku została wcielona do Sosnowca.
Przemysł
W końcu XIX wieku rozwinął się tutaj przemysł chemiczny. Sosnowieccy kupcy Stanisław Reicher i Bernard Oppenheim oraz przemysłowiec Józef Kerbaund uruchomili w 1883 roku fabrykę chemiczną, zwaną od produkcji świec "Woskownią" (w 1893 roku przekształcona w Towarzystwo Akcyjne Fabryk Chemicznych "Radocha"). Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku przejął ją Państwowy Monopol Zapałczany, który wydzierżawił zakład szwedzkiej firmie. Produkowano tutaj m.in. chloran potasu i sodu, nadchloran potasu, kwas cytrynowy, fosforany sodowe i wapniowe. Po 1945 roku zakład został upaństwowiony, obecnie nie istnieje.
Więzienie
Radocha znana jest z działającego tutaj więzienia. Już w 1939 r. hitlerowcy utworzyli z wcześniejszych domów pracowników kolei więzienie karne zwane Stammlager "Sosnowitz", nazywane potocznie "lager Radocha".
Oczyszczalnia ścieków
W dzielnicy tej znajduje się również oczyszczalnia ścieków i ma siedzibę Rejonowe Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji.
Galeria
Radocha
Opis pocztówki: tytuł, szacunkowa data wydania, wydawca
Bibliografia
- Małgorzata Śmiałek: Sosnowieckie ABC, tom VI. Muzeum w Sosnowcu, 2007, s. 58-59. ISBN 978-83-89199-34-8.
