Ignacy Bereszko: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
m (1 wersja)
 
(Kategorie i redakcyjne.)
 
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 7: Linia 7:
  |podpis              =
  |podpis              =
  |data urodzenia      = [[6 stycznia]] [[1882]]
  |data urodzenia      = [[6 stycznia]] [[1882]]
  |miejsce urodzenia    =[[Będzin]]
  |miejsce urodzenia    = [[Będzin]]
  |imię przy narodzeniu =
  |imię przy narodzeniu =
  |data śmierci        = [[6 stycznia]] [[1938]]
  |data śmierci        = [[6 stycznia]] [[1938]]
  |miejsce śmierci      = [[Będzin]]
  |miejsce śmierci      = [[Będzin]]
  |przyczyna śmierci    =
  |przyczyna śmierci    =
  |miejsce spoczynku    = cmentarz [[Parafia Świętej Trójcy w Będzinie|parafii św. Trójcy w Będzinie]]
  |miejsce spoczynku    = cmentarz [[Parafia p.w. Świętej Trójcy w Będzinie|parafii św. Trójcy w Będzinie]]
  |zawód                = inż. elektryk
  |zawód                = inż. elektryk
  |odznaczenia          = [[Plik:POL Złoty Krzyż Zasługi BAR.svg|50px|Złoty Krzyż Zasługi]]
  |odznaczenia          = [[Plik:POL Złoty Krzyż Zasługi BAR.svg|50px|Złoty Krzyż Zasługi]]
Linia 21: Linia 21:
}}
}}


'''Ignacy Bereszko''' (ur. 6 stycznia 1882 w [[Będzin]]ie, zm. 6 stycznia 1938 w [[Będzin]]ie) – polski [[Inżynierowie elektroniki i telekomunikacji|inżynier]], pionier [[Elektryfikacja|elektryfikacji]] i [[Energetyka|energetyki]] w [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębiu Dąbrowskim]], propagator [[Radiotechnika|radiotechniki]], współzałożyciel [[Stowarzyszenie Elektryków Polskich|Stowarzyszenia Elektryków Polskich]], wieloletni dyrektor Elektrowni Okręgowej w Zagłębiu Dąbrowskim SA, działacz społeczny, gospodarczy i stowarzyszeniowy, przemysłowiec.
'''Ignacy Bereszko''' - (ur. [[6 stycznia]] [[1882]] r. w [[Będzin|Będzinie]], zm. [[6 stycznia]] [[1938]] r. w [[Będzin|Będzinie]]) inżynier elektryk, pionier energetyki w [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębiu Dąbrowskim]], działacz społeczny i gospodarczy.
Był synem Tomasza, właściciela zakładów krawieckich i Julianny z Knedyków.
Żonaty ze Stefanią Falkowską, miał z nią syna Tomasza, mgra inżyniera budowy dróg i mostów.
Posiadał odznaczenia: Złoty Krzyż Zasługi i Złoty Krzyż Federacji Związków Polskich Obrońców Ojczyzny.


== Życiorys i działalność zawodowa ==
==Edukacja==
Ignacy Bereszko urodził się 6 stycznia 1882 w Będzinie w wielodzietnej rodzinie właściciela zakładu krawieckiego.
Uczęszczał do [[Sosnowiec|Sosnowieckiej]] [[Szkoła Realna w Sosnowcu|Szkoły Realnej]] (późniejsze Gimnazjum Państwowe Męskie im. S. Staszica), którą ukończył w [[1903]] roku. Studiował następnie w Instytucie Elektrotechnicznym im. Montefiore przy
wydziale technicznym uniwersytetu w Leodium (Liege w Belgii); dyplom inżyniera elektryka otrzymał w [[1908]] roku.


[[Matura|Maturę]] uzyskał w 1903 w Sosnowieckiej Szkole Realnej (obecnie [[IV Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Staszica w Sosnowcu]]), a następnie wyjechał na studia wyższe do [[Belgia|Belgii]], gdzie w 1908 uzyskał dyplom inżyniera elektryka w Instytucie Elektrotechnicznym im. Montefiore przy Wydziale Nauk Ścisłych Uniwersytetu w [[Liège]].
==Praca zawodowa==
'''Kopalnie''' <br>
Po studiach powrócił do [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębia]] - początkowo, przez cztery lata pracował w elektrowni [[Kopalnia "Sosnowiec" (Sosnowiec)|kopalni „Hr. Renard” (późniejsza kopalnia "Sosnowiec")]], a następnie w kopalni "Kazimierz" jako kierownik wydziału elektromechanicznego. Brał udział w budowie i uruchomieniu elektrowni w tym zakładzie ([[1916]]).


Po powrocie ze studiów osiadł w Zagłębiu Dąbrowskim, gdzie przez cztery lata, do 1912, pracował w [[Kopalnia Węgla Kamiennego Sosnowiec|kopalni hr. Renard]] w Sosnowcu, a następnie był kierownikiem wydziału elektromechanicznego w [[Kopalnia Węgla Kamiennego Kazimierz-Juliusz|kopalni Kazimierz]], należącej wówczas do [[Warszawskie Towarzystwo Kopalń Węgla i Zakładów Hutniczych|Warszawskiego Towarzystwa Kopalń Węgla i Zakładów Hutniczych]]. Obie kopalnie dysponowały własnymi [[elektrownia]]mi.
'''Dyrektor'''<br>
W lutym [[1928]] r. objął stanowisko dyrektora dwóch spółek wchodzących w skład koncernu "Siła i Światło", pozostających pod wspólnym zarządem, [[Elektrownia w Sosnowcu|Elektrowni Okręgowej w Zagłębiu Dąbrowskim w Małobądzu]] (na granicy [[Będzin|Będzina]] i [[Sosnowiec|Sosnowca]]) oraz Sieci Elektrycznych. Spółki te należały do największych przedsiębiorstw elektryfikacyjnych [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębia Dąbrowskiego]]. Jako dyrektor przyczynił się do dalszego ich rozwoju. W okresie jego kierownictwa (sprawował je do swojej śmierci) wymieniono stary turbozespół na nowy i zwiększono moc elektrowni.


W roku 1928 inż. Ignacy Bereszko stanął na czele dwóch związanych ze sobą przedsiębiorstw energetycznych: Elektrowni Okręgowej w Zagłębiu Dąbrowskim (w [[Małobądz]]u k. Będzina, obecnie [[Elektrociepłownia Będzin|Elektrociepłownia Będzin S.A.]]) oraz Sieci Elektrycznych z siedzibą w [[Sosnowiec|Sosnowcu]]. Zakłady te wchodziły w skład koncernu „Siła i Światło” i zaliczały się do największych przedsiębiorstw elektryfikacyjnych w kraju. Jako dyrektor obu przedsiębiorstw działał na rzecz popularyzacji użytkowania energii. Jedną z jej form był założony w Sosnowcu sklep z urządzeniami elektrycznymi domowego i przemysłowego zastosowania, w którym urządzano pokazy użytkowania tego sprzętu, a nawet bezpłatne kursy przygotowywania potraw na kuchenkach i w piekarnikach elektrycznych.  
'''Kryzys gospodarczy'''<br>
Podczas wielkiego kryzysu gospodarczego, kiedy produkcja energii spadała, I. Bereszko podejmował różnorodne działania mające na celu zahamowanie tego procesu. Aby zwiększyć zużycie energii popularyzowano sprzęt elektryczny mający zastosowanie w gospodarstwach domowych. Z jego inicjatywy powstał w [[Sosnowiec|Sosnowcu]] pierwszy na tym terenie duży sklep z takimi urządzeniami jak kuchenki, piekarniki i in.


Z inicjatywy Ignacego Bereszki, cieszącego się zaufaniem kierownictwa zakładów górniczych, połączono do pracy równoległej z Elektrownią Okręgową kilka okolicznych elektrowni kopalnianych. Powiązanie elektrowni przemysłowych z elektrownią użyteczności publicznej stanowiło początki tworzenia systemu elektroenergetycznego. Wybudowano także [[Linia elektroenergetyczna napowietrzna|linię przesyłową]] [[Wysokie napięcie|wysokiego napięcia]] (35 kV) z Będzina do [[Częstochowa|Częstochowy]], co przyczyniło się do zapewnienia na znacznym obszarze dostaw energii dla przemysłu i gospodarstw domowych. Od roku 1928 rozwijano w Zagłębiu Dąbrowskim sieć tramwajową.
'''Własny zakład'''<br>
W [[1932]] r. I. Bereszko uzyskał uprawnienia rządowe dla kierowanego przez siebie zakładu, na mocy których obszar zasilany przez Spółkę Sieci Elektryczne rozciągał się od [[Będzin|Będzina]] do Częstochowy.


Ignacy Bereszko był współtwórcą [[Norma (technika)|normy technicznej]] pt. „Przepisy budowy i ruchu urządzeń elektrycznych prądu silnego w podziemiach kopalń” PPNE/17-1929.
'''Inicjator''' <br>
Był inicjatorem współpracy przedsiębiorstwa z elektrowniami działającymi przy kopalniach węgla kamiennego, tworzył podwaliny pod późniejszy system energetyczny.


Ignacy Bereszko był współwłaścicielem przedsiębiorstwa pod nazwą Zakłady Mechaniczne i Budowa Konstrukcji Stalowych „Zamkost” Inż. Ign. Bereszko i S-ka w Będzinie, zlokalizowanego przy ul. Kościuszki 102. Zakład ten w 1938 zatrudniał 160 pracowników i specjalizował się w budowie spawanych konstrukcji stalowych oraz zbiorników i kotłów.
==Działalność społeczna i stowarzyszeniowa==
Obok pracy zawodowej prowadził aktywną działalność społeczną. Od [[1912]] r. należał do Koła Elektroników przy sekcji Górniczo-Hutniczej Delegacji Dąbrowskiej Warszawskiego Oddziału Towarzystwa Popierania Rosyjskiego Przemysłu i Handlu. Wraz z innymi członkami Koła wystąpił z tej organizacji i współtworzył w [[Sosnowiec|Sosnowcu]] Stowarzyszenie Techników Polskich, do zarządu którego został wybrany ([[1913]]).


== Działalność społeczna ==
Po odzyskaniu niepodległości uczestniczył w pracach przygotowawczych do zjazdu założycielskiego Stowarzyszenia Elektroników Polskich, który odbył się w Warszawie, w czerwcu [[1919]] r. Reprezentował na nim, jako delegat, koło sosnowieckie. W pierwszym dniu zjazdu pełnił funkcje wiceprzewodniczącego obrad.
W szkole i w czasie studiów Ignacy Bereszko działał w kółkach młodzieżowych o charakterze ideowo-samokształceniowym, a następnie związał się z ruchem socjalistycznym. W Belgii był członkiem [[Związek Zagraniczny Socjalistów Polskich|Związku Zagranicznego Socjalistów Polskich]], w którym nosił pseudonim „Ludwik”.


Na terenie Zagłębia Dąbrowskiego Ignacy Bereszko był aktywnym działaczem gospodarczym i społecznym. W 1912 został współzałożycielem i członkiem zarządu Koła Elektrotechników w Sosnowcu, jednego z pierwszych zrzeszeń elektryków polskich, przekształconego później w oddział [[Stowarzyszenie Elektryków Polskich|Stowarzyszenia Elektryków Polskich]] (SEP). W 1919 uczestniczył w zjeździe założycielskim SEP, a następnie pełnił w nim funkcję prezesa Oddziału Zagłębia Węglowego (1928–1938) oraz wiceprezesem Zarządu Głównego.
W latach [[1919]] - [[1921]] brał czynny udział w akcjach pomocy organizowanych w [[Sosnowiec|Sosnowcu]] dla powstań śląskich. Instalował m.in. i obsługiwał urządzenia teletechniczne w tworzonych w mieście placówkach (stacja przekaźnikowa dla łączności telegraficznej, ośrodek łączności telefonicznej, magazyny broni, szpital dla powstańców i in.).


Ignacy Bereszko był założycielem Komitetu Propagandy Radia w Sosnowcu oraz współzałożycielem w 1936 studia radiowego w Sosnowcu (przy ul. Dęblińskiej 1), które do wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] nadawało programy regionalne przez [[Polskie Radio Katowice|Rozgłośnię Polskiego Radia w Katowicach]].
W Stowarzyszeniu Elektroników pełnił odpowiedzialne funkcje: w latach [[1918]] - [[1922]] i [[1928]] - [[1938]] prezesa sosnowieckiego koła (od [[1928]] r. Sosnowiecki Oddział Stowarzyszenia Elektryków Polskich, a po rozszerzeniu działalności na teren Górnego Śląska ([[1931]]) Oddział Zagłębia Węglowego SEP). Sprawował ponadto obowiązki wiceprezesa i członka Komisji Rewizyjnej Koła ([[1923]] - [[1927]]) oraz członka ([[1929]] - [[1931]]) i wiceprezesa Zarządu Głównego SEP ([[1931]] – [[1933]]).


Ponadto Ignacy Bereszko był aktywnym członkiem wielu innych organizacji na terenie Zagłębia Dąbrowskiego m.in. jako:
Za jego prezesury Oddział podjął współpracę z Sekcją Energetyczną Stowarzyszenia Inżynierów i Techników województwa śląskiego w Katowicach oraz ze Stowarzyszeniem Techników w [[Sosnowiec|Sosnowcu]]. Był członkiem Komisji urządzeń elektrycznych w kopalniach węgla działającej przy Polskim Komitecie Normalizacyjnym (PKE) i współtwórcą "Przepisów budowy i ruchu urządzeń elektrycznych prądu silnego w podziemiach kopalń". Brał
:* wiceprezes oraz członek komisji komunikacyjnej i radca sekcji przemysłowej w Izbie Przemysłowo-Handlowej w Sosnowcu
również udział w pracach Komisji Elektryfikacyjnej Polskiego Zagłębia Węglowego ([[1923]] - [[1926]]) powołanej na zlecenie Ministerstwa Robót Publicznych oraz Komisji Gospodarki Elektrycznej Polskiego Komitetu Energetycznego.
:* wiceprezes Towarzystwa Przemysłowców
:* sędzia handlowy
:* członek rady nadzorczej spółki akcyjnej „Tramwaje Elektryczne w Zagłębiu Dąbrowskim”
:* wiceprzewodniczący zarządu Klinkierni Grodków Będzińskiego Powiatowego Związku Samorządowego
:* prezes oddziału [[Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej|Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej]]
:* opiekun i prezes Towarzystwa Popierania Szkolnictwa Zawodowego
:* współzałożyciel Automobilklubu Kieleckiego
:* w czasie powstań śląskich uczestnik akcji niesienia pomocy uchodźcom oraz opieki nad rodzinami powstańców


Ignacy Bereszko był [[Wolnomularstwo|masonem]], współzałożycielem loży „Staszic” w Sosnowcu.
Należał do aktywnych działaczy gospodarczych. W chodził w skład Komisji Komunikacji i pełnił obowiązki radcy Sekcji Przemysłowej, a od [[1935]] r. wiceprezesa [[Izba Przemysłowo-Handlowa|Izby Przemysłowo-Handlowej dla województwa kieleckiego]], powołanej w [[Sosnowiec|Sosnowcu]] w [[1927]] r.  


== Odznaczenia ==
Był sędzią handlowym, członkiem Rady Nadzorczej [[Tramwaje elektryczne w Zagłębiu Dąbrowskim S. A.|Spółki Akcyjnej Tramwaje Elektryczne w Zagłębiu Dąbrowskim]], wiceprzewodniczącym zarządu klinkierni "Gródków", współwłaścicielem firmy "Zamkost - Zakładów Mechanicznych i Budowy Konstrukcji Stalowych".
Został odznaczony [[Krzyż Zasługi|Złotym Krzyżem Zasługi]] za całokształt pracy zawodowej oraz [[Złoty Krzyż Federacji Związków Polskich Obrońców Ojczyzn|Złotym Krzyżem Federacji Związków Polskich Obrońców Ojczyzny]] za działalność w czasie [[Powstania śląskie|powstań śląskich]].


== Życie prywatne ==
Działał w wielu organizacjach społecznych, m.in. w Towarzystwie Przemysłowców (wiceprzewodniczący), Lidze Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej (prezes), Towarzystwie Popierania Szkolnictwa Zawodowego (prezes).
W 1927, wbrew opinii rodziny i środowiska, ożenił się ze Stefanią Falkowską (1886–1966), wówczas także zatrudnioną w kopalni Kazimierz na stanowisku urzędniczym. Miał z nią syna Tomasza (1928–1996). Bereszko zmarł nagle w dniu swoich 56. urodzin, 6 stycznia 1938, w Będzinie i jest pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu [[Parafia Świętej Trójcy w Będzinie|parafii św. Trójcy w Będzinie]].
Interesował się radiofonią; przyczynił się do jej rozwoju w [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębiu Dąbrowskim]]. Był inicjatorem powołania Komitetu Propagandy Radia na tym terenie i uruchomienia studia radiowego w [[Sosnowiec|Sosnowcu]]. Od stycznia [[1936]] r. do wybuchu II wojny światowej nadawało ono programy regionalne za pośrednictwem Polskiego Radia w Katowicach.


== Bibliografia ==
==Śmierć==
{{Bibliografia start}}
Zmarł [[6 stycznia]] [[1938]] r. w wieku 56 lat. Został pochowany w [[Będzin|Będzinie]]. W jego pogrzebie uczestniczyli m.in. prezydenci wielu [[Zagłębie Dąbrowskie|zagłębiowskich]] miast.
# {{cytuj pismo | nazwisko = Kubiatowski| imię =Jerzy | autor link = | tytuł = Inż. Ignacy Bereszko| czasopismo = Energetyka| wolumin = 9| wydanie = | strony = | data = 1972| wydawca = | miejsce = | issn = | doi =}}
# {{cytuj pismo | nazwisko = Kołakowski| imię = Tomasz| autor link = | tytuł = Ignacy Bereszko| czasopismo = Energetyka| wolumin = 6| wydanie = | strony = | data =1989 | wydawca = | miejsce = | issn = | doi =}}
# {{cytuj książkę |nazwisko = Białkiewicz| imię = Zbigniew| autor link = | tytuł = Życiorysy działaczy Oddziału Zagłębia Węglowego SEP| wydawca = Oddział Zagłębia Węglowego SEP| miejsce = Katowice| rok = 1999| strony = | isbn =}}
# {{cytuj pismo | nazwisko = Białkiewicz| imię = Zbigniew| autor link = | tytuł = 65-lecie uruchomienia studia radiowego w Sosnowcu| czasopismo = Przegląd Będzińskiego Zakładu Elektroenergetycznego SA| wolumin = 27| wydanie = | strony = | data = | wydawca = | miejsce = | issn = | doi =}}
# {{cytuj książkę |nazwisko =Białkiewicz | imię = Zbigniew | autor link = | tytuł =90-lecie założenia Koła Elektrotechników w Sosnowcu | wydawca = Oddział Zagłębia Węglowego SEP| miejsce =Katowice| rok = 2001| strony = | isbn =}}
# {{cytuj stronę | url = http://www.sep.katowice.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=50&Itemid=58| tytuł = Historia – Prekursorzy Stowarzyszenia Elektryków Polskich| data dostępu = 2011-06-06| autor = Oddział Zagłębia Węglowego Stowarzyszenia Elektryków Polskich| opublikowany = www.sep.katowice.pl}}
# {{cytuj pismo| url = http://kielce.gazeta.pl/kielce/1,49661,3665904.html| tytuł = Automobilklub kielecki ma 70 lat| czasopismo=Gazeta Wyborcza|data dostępu = 2011-06-06| autor = Ryszard Mikurda|data = 5.10.2006}}
{{Bibliografia stop}}


{{DEFAULTSORT:Bereszko, Ignacy}}
==Bibliografia==
[[Kategoria:Ludzie związani z Będzinem]]
*{{Cytuj książkę  | nazwisko = Śmiałek| imię = Małgorzata |nazwisko2= Studencki |imię2= Zbigniew | tytuł = [[Sosnowieckie ABC (7)|Sosnowieckie ABC, tom VII]] | data =[[2008]] | wydawca = [[Muzeum w Sosnowcu]] | miejsce =  | isbn = 978-83-89199-37-9 | strony = 5-8}}
[[Kategoria:Polscy przemysłowcy]]
 
[[Kategoria:Polscy działacze społeczni]]
 
[[Kategoria:Polscy wolnomularze]]
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Bereszko, Ignacy]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1882]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Będzinie|Bereszko, Ignacy]]
[[Kategoria:Zmarli w 1938]]

Aktualna wersja na dzień 16:20, 4 sty 2014

Zagłębiowskie Biogramy
Ignacy Bereszko
Ignacy Bereszko
Imię i nazwisko Ignacy Bereszko
Data i miejsce urodzenia 6 stycznia 1882
Będzin
Data i miejsce śmierci 6 stycznia 1938
Będzin
Miejsce spoczynku cmentarz parafii św. Trójcy w Będzinie
Zawód inż. elektryk
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Ignacy Bereszko - (ur. 6 stycznia 1882 r. w Będzinie, zm. 6 stycznia 1938 r. w Będzinie) inżynier elektryk, pionier energetyki w Zagłębiu Dąbrowskim, działacz społeczny i gospodarczy. Był synem Tomasza, właściciela zakładów krawieckich i Julianny z Knedyków. Żonaty ze Stefanią Falkowską, miał z nią syna Tomasza, mgra inżyniera budowy dróg i mostów. Posiadał odznaczenia: Złoty Krzyż Zasługi i Złoty Krzyż Federacji Związków Polskich Obrońców Ojczyzny.

Edukacja

Uczęszczał do Sosnowieckiej Szkoły Realnej (późniejsze Gimnazjum Państwowe Męskie im. S. Staszica), którą ukończył w 1903 roku. Studiował następnie w Instytucie Elektrotechnicznym im. Montefiore przy wydziale technicznym uniwersytetu w Leodium (Liege w Belgii); dyplom inżyniera elektryka otrzymał w 1908 roku.

Praca zawodowa

Kopalnie
Po studiach powrócił do Zagłębia - początkowo, przez cztery lata pracował w elektrowni kopalni „Hr. Renard” (późniejsza kopalnia "Sosnowiec"), a następnie w kopalni "Kazimierz" jako kierownik wydziału elektromechanicznego. Brał udział w budowie i uruchomieniu elektrowni w tym zakładzie (1916).

Dyrektor
W lutym 1928 r. objął stanowisko dyrektora dwóch spółek wchodzących w skład koncernu "Siła i Światło", pozostających pod wspólnym zarządem, Elektrowni Okręgowej w Zagłębiu Dąbrowskim w Małobądzu (na granicy Będzina i Sosnowca) oraz Sieci Elektrycznych. Spółki te należały do największych przedsiębiorstw elektryfikacyjnych Zagłębia Dąbrowskiego. Jako dyrektor przyczynił się do dalszego ich rozwoju. W okresie jego kierownictwa (sprawował je do swojej śmierci) wymieniono stary turbozespół na nowy i zwiększono moc elektrowni.

Kryzys gospodarczy
Podczas wielkiego kryzysu gospodarczego, kiedy produkcja energii spadała, I. Bereszko podejmował różnorodne działania mające na celu zahamowanie tego procesu. Aby zwiększyć zużycie energii popularyzowano sprzęt elektryczny mający zastosowanie w gospodarstwach domowych. Z jego inicjatywy powstał w Sosnowcu pierwszy na tym terenie duży sklep z takimi urządzeniami jak kuchenki, piekarniki i in.

Własny zakład
W 1932 r. I. Bereszko uzyskał uprawnienia rządowe dla kierowanego przez siebie zakładu, na mocy których obszar zasilany przez Spółkę Sieci Elektryczne rozciągał się od Będzina do Częstochowy.

Inicjator
Był inicjatorem współpracy przedsiębiorstwa z elektrowniami działającymi przy kopalniach węgla kamiennego, tworzył podwaliny pod późniejszy system energetyczny.

Działalność społeczna i stowarzyszeniowa

Obok pracy zawodowej prowadził aktywną działalność społeczną. Od 1912 r. należał do Koła Elektroników przy sekcji Górniczo-Hutniczej Delegacji Dąbrowskiej Warszawskiego Oddziału Towarzystwa Popierania Rosyjskiego Przemysłu i Handlu. Wraz z innymi członkami Koła wystąpił z tej organizacji i współtworzył w Sosnowcu Stowarzyszenie Techników Polskich, do zarządu którego został wybrany (1913).

Po odzyskaniu niepodległości uczestniczył w pracach przygotowawczych do zjazdu założycielskiego Stowarzyszenia Elektroników Polskich, który odbył się w Warszawie, w czerwcu 1919 r. Reprezentował na nim, jako delegat, koło sosnowieckie. W pierwszym dniu zjazdu pełnił funkcje wiceprzewodniczącego obrad.

W latach 1919 - 1921 brał czynny udział w akcjach pomocy organizowanych w Sosnowcu dla powstań śląskich. Instalował m.in. i obsługiwał urządzenia teletechniczne w tworzonych w mieście placówkach (stacja przekaźnikowa dla łączności telegraficznej, ośrodek łączności telefonicznej, magazyny broni, szpital dla powstańców i in.).

W Stowarzyszeniu Elektroników pełnił odpowiedzialne funkcje: w latach 1918 - 1922 i 1928 - 1938 prezesa sosnowieckiego koła (od 1928 r. Sosnowiecki Oddział Stowarzyszenia Elektryków Polskich, a po rozszerzeniu działalności na teren Górnego Śląska (1931) Oddział Zagłębia Węglowego SEP). Sprawował ponadto obowiązki wiceprezesa i członka Komisji Rewizyjnej Koła (1923 - 1927) oraz członka (1929 - 1931) i wiceprezesa Zarządu Głównego SEP (1931 – 1933).

Za jego prezesury Oddział podjął współpracę z Sekcją Energetyczną Stowarzyszenia Inżynierów i Techników województwa śląskiego w Katowicach oraz ze Stowarzyszeniem Techników w Sosnowcu. Był członkiem Komisji urządzeń elektrycznych w kopalniach węgla działającej przy Polskim Komitecie Normalizacyjnym (PKE) i współtwórcą "Przepisów budowy i ruchu urządzeń elektrycznych prądu silnego w podziemiach kopalń". Brał również udział w pracach Komisji Elektryfikacyjnej Polskiego Zagłębia Węglowego (1923 - 1926) powołanej na zlecenie Ministerstwa Robót Publicznych oraz Komisji Gospodarki Elektrycznej Polskiego Komitetu Energetycznego.

Należał do aktywnych działaczy gospodarczych. W chodził w skład Komisji Komunikacji i pełnił obowiązki radcy Sekcji Przemysłowej, a od 1935 r. wiceprezesa Izby Przemysłowo-Handlowej dla województwa kieleckiego, powołanej w Sosnowcu w 1927 r.

Był sędzią handlowym, członkiem Rady Nadzorczej Spółki Akcyjnej Tramwaje Elektryczne w Zagłębiu Dąbrowskim, wiceprzewodniczącym zarządu klinkierni "Gródków", współwłaścicielem firmy "Zamkost - Zakładów Mechanicznych i Budowy Konstrukcji Stalowych".

Działał w wielu organizacjach społecznych, m.in. w Towarzystwie Przemysłowców (wiceprzewodniczący), Lidze Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej (prezes), Towarzystwie Popierania Szkolnictwa Zawodowego (prezes). Interesował się radiofonią; przyczynił się do jej rozwoju w Zagłębiu Dąbrowskim. Był inicjatorem powołania Komitetu Propagandy Radia na tym terenie i uruchomienia studia radiowego w Sosnowcu. Od stycznia 1936 r. do wybuchu II wojny światowej nadawało ono programy regionalne za pośrednictwem Polskiego Radia w Katowicach.

Śmierć

Zmarł 6 stycznia 1938 r. w wieku 56 lat. Został pochowany w Będzinie. W jego pogrzebie uczestniczyli m.in. prezydenci wielu zagłębiowskich miast.

Bibliografia

Źródło: „https://wikizaglebie.pl/index.php?title=Ignacy_Bereszko&oldid=52301”