Grzegorz Sadowski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 17: | Linia 17: | ||
}} | }} | ||
'''Grzegorz Sadowski''' - urodził się [[10 marca]] [[1870]] r. w [[Czeladź|Czeladzi]], jako syn Franciszka i Zofii z domu Górywoda. Ukończył szkołę elementarną. Prawie całe swoje życie zawodowe związał z [[Kopalnia "Saturn" (Czeladź)|kopalnią „Saturn”]]. Zaczynał pracę od stanowiska robotnika, przez wiele lat pracował jako kierownik Wydziału Mechanicznego. Na kartach historii [[Czeladź|Czeladzi]] zapisał się jako czynny działacz społeczny i polityczny. Swą aktywność w pierwszym rzędzie zaznaczył w obszarze życia społeczno-kulturalnego lokalnego środowiska. Był jednym z założycieli [[Ochotnicza Straż Pożarna w Czeladzi|Ochotniczej Straży Pożarnej w Czeladzi]] w [[1907]] oraz długoletnim skarbnikiem tej organizacji. Pełnił ponadto funkcję zastępcy prezesa pierwszego Zarządu Domu Ludowego na [[Saturn (Czeladź)|Saturnie]]. W sierpniu [[1914]] r. został przez władze niemieckie powołany na członka Komitetu Obywatelskiego stanowiącego radę gminy [[Czeladź]]. Od marca [[1917]] r. piastował mandat radnego. Do rady, której skład był oparty na systemie kurialnym, wszedł jako właściciel nieruchomości, reprezentując kurię II. Wpływ Sadowskiego na miejską politykę stał się wyraźny w odrodzonej Polsce. W I kadencji rady miejskiej pracował w charakterze członka komisji - elektryfikacyjnej, do zmiany nazw ulic oraz opieki społecznej. W okresie rządów burmistrza [[Józef Nobis|J. Nobisa]] ([[1923]]-[[1924]]) spełniał zadania ławnika. Po dymisji [[Józef Nobis|Nobisa]], Sadowski został powołany, z racji starszeństwa wiekiem pośród ławników, na stanowisko p.o. burmistrza, zarządzeniem przewodniczącego Wydziału Powiatowego z dnia [[3 lipca]] [[1924]] r., na mocy decyzji wojewody kieleckiego z [[23 czerwca]] [[1924]] r. Krótko jednak piastował tę funkcję, bowiem w dniu [[20 sierpnia]] [[1924]] r. wystosował pismo do przewodniczącego Wydziału Powiatowego o wydanie zarządzenia dotyczącego zwolnienia z tymczasowego pełnienia obowiązków burmistrza, bowiem Zarząd Towarzystwa ,,Saturn’’ pismem z [[18 sierpnia]] nakazał mu niezwłoczny powrót do pracy. W archiwaliach nie zachowało się jednak rozporządzenie przewodniczącego Wydziału Powiatowego, odwołujące ostatecznie Sadowskiego z pełnionej funkcji. Decyzja Sadowskiego nie oznaczała bynajmniej całkowitej rezygnacji z uczestnictwa na lokalnej scenie politycznej. Ponownie został wybrany członkiem Magistratu pod przewodnictwem burmistrza [[Antoni Rączaszek|Rączaszka]] jako ławnik ([[1924]]-[[1927]]). Do końca kadencji pełnił także funkcję członka Komitetu Ochrony Zabytków, jak również Komisji Opieki Społecznej. Od [[1922]] r. zaangażowany był również w prace Dozoru Kościelnego [[Parafia pw. Św. Stanisława BM|parafii pw. Św. Stanisława BM]] w charakterze jednego z dwóch zastępców członków Dozoru. Przez władze powiatowe został powołany na członka Rady Przybocznej przy kierowniku Tymczasowego Zarządu Miasta [[Józef Marczyński|dr J. Marczyńskim]], działającej między [[30 marca]] [[1928]] r. a [[25 marca]] [[1929]] r. W drodze wyborów samorządowych, [[24 lutego]] [[1929]] r., Sadowski zdobył mandat radnego z listy Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform, który piastował także przez następną kadencję ([[1934]]-[[1936]]). W latach [[1929]]-[[1935]] pozostawał członkiem Komisji Finansowo-Budżetowej. Od [[1936]] r. Sadowski miał zdecydowanie większy wpływ na losy miasta. Wiązało się to z przyjęciem funkcji wiceburmistrza [[Czeladź|Czeladzi]]. Na to stanowisko został wybrany [[4 lipca]] [[1936]] r., piastował je zaś do września [[1939]] r. Z ramienia urzędu w okresie zimy [[1938]]/[[1939|39]] pracował jako zastępca przewodniczącego Wydziału Wykonawczego Miejskiego Obywatelskiego Komitetu Zimowej Pomocy Bezrobotnym. Po opuszczeniu miasta w pierwszych dniach wojny przez burmistrza [[Henryk Brudnicki|Brudnickiego]], to on przejął obowiązki włodarza. Przez okres okupacji niemieckiej przebywał w [[Czeladź|Czeladzi]].<br> | |||
Był żonaty z Julią Solarzówną, miał dwoje dzieci – Antoninę i Jana Czesława. Zmarł [[5 grudnia]] [[1945]] r. w [[Czeladź|Czeladzi]]. Spoczywa na cmentarzu przy ul. Nowopogońskiej. | Był żonaty z Julią Solarzówną, miał dwoje dzieci – Antoninę i Jana Czesława. Zmarł [[5 grudnia]] [[1945]] r. w [[Czeladź|Czeladzi]]. Spoczywa na cmentarzu przy ul. Nowopogońskiej. | ||
Aktualna wersja na dzień 20:56, 15 sty 2013
| Zagłębiowskie Biogramy | |
| Grzegorz Sadowski | |
| Imię i nazwisko | Grzegorz Sadowski |
| Data i miejsce urodzenia | 10 marca 1870 Czeladź |
| Data i miejsce śmierci | 5 grudnia 1945 Czeladź |
| Miejsce spoczynku | Czeladź |
| Zawód | działacz społeczny i polityczny |
Grzegorz Sadowski - urodził się 10 marca 1870 r. w Czeladzi, jako syn Franciszka i Zofii z domu Górywoda. Ukończył szkołę elementarną. Prawie całe swoje życie zawodowe związał z kopalnią „Saturn”. Zaczynał pracę od stanowiska robotnika, przez wiele lat pracował jako kierownik Wydziału Mechanicznego. Na kartach historii Czeladzi zapisał się jako czynny działacz społeczny i polityczny. Swą aktywność w pierwszym rzędzie zaznaczył w obszarze życia społeczno-kulturalnego lokalnego środowiska. Był jednym z założycieli Ochotniczej Straży Pożarnej w Czeladzi w 1907 oraz długoletnim skarbnikiem tej organizacji. Pełnił ponadto funkcję zastępcy prezesa pierwszego Zarządu Domu Ludowego na Saturnie. W sierpniu 1914 r. został przez władze niemieckie powołany na członka Komitetu Obywatelskiego stanowiącego radę gminy Czeladź. Od marca 1917 r. piastował mandat radnego. Do rady, której skład był oparty na systemie kurialnym, wszedł jako właściciel nieruchomości, reprezentując kurię II. Wpływ Sadowskiego na miejską politykę stał się wyraźny w odrodzonej Polsce. W I kadencji rady miejskiej pracował w charakterze członka komisji - elektryfikacyjnej, do zmiany nazw ulic oraz opieki społecznej. W okresie rządów burmistrza J. Nobisa (1923-1924) spełniał zadania ławnika. Po dymisji Nobisa, Sadowski został powołany, z racji starszeństwa wiekiem pośród ławników, na stanowisko p.o. burmistrza, zarządzeniem przewodniczącego Wydziału Powiatowego z dnia 3 lipca 1924 r., na mocy decyzji wojewody kieleckiego z 23 czerwca 1924 r. Krótko jednak piastował tę funkcję, bowiem w dniu 20 sierpnia 1924 r. wystosował pismo do przewodniczącego Wydziału Powiatowego o wydanie zarządzenia dotyczącego zwolnienia z tymczasowego pełnienia obowiązków burmistrza, bowiem Zarząd Towarzystwa ,,Saturn’’ pismem z 18 sierpnia nakazał mu niezwłoczny powrót do pracy. W archiwaliach nie zachowało się jednak rozporządzenie przewodniczącego Wydziału Powiatowego, odwołujące ostatecznie Sadowskiego z pełnionej funkcji. Decyzja Sadowskiego nie oznaczała bynajmniej całkowitej rezygnacji z uczestnictwa na lokalnej scenie politycznej. Ponownie został wybrany członkiem Magistratu pod przewodnictwem burmistrza Rączaszka jako ławnik (1924-1927). Do końca kadencji pełnił także funkcję członka Komitetu Ochrony Zabytków, jak również Komisji Opieki Społecznej. Od 1922 r. zaangażowany był również w prace Dozoru Kościelnego parafii pw. Św. Stanisława BM w charakterze jednego z dwóch zastępców członków Dozoru. Przez władze powiatowe został powołany na członka Rady Przybocznej przy kierowniku Tymczasowego Zarządu Miasta dr J. Marczyńskim, działającej między 30 marca 1928 r. a 25 marca 1929 r. W drodze wyborów samorządowych, 24 lutego 1929 r., Sadowski zdobył mandat radnego z listy Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform, który piastował także przez następną kadencję (1934-1936). W latach 1929-1935 pozostawał członkiem Komisji Finansowo-Budżetowej. Od 1936 r. Sadowski miał zdecydowanie większy wpływ na losy miasta. Wiązało się to z przyjęciem funkcji wiceburmistrza Czeladzi. Na to stanowisko został wybrany 4 lipca 1936 r., piastował je zaś do września 1939 r. Z ramienia urzędu w okresie zimy 1938/39 pracował jako zastępca przewodniczącego Wydziału Wykonawczego Miejskiego Obywatelskiego Komitetu Zimowej Pomocy Bezrobotnym. Po opuszczeniu miasta w pierwszych dniach wojny przez burmistrza Brudnickiego, to on przejął obowiązki włodarza. Przez okres okupacji niemieckiej przebywał w Czeladzi.
Był żonaty z Julią Solarzówną, miał dwoje dzieci – Antoninę i Jana Czesława. Zmarł 5 grudnia 1945 r. w Czeladzi. Spoczywa na cmentarzu przy ul. Nowopogońskiej.
Źródło: http://www.muzeum-saturn.czeladz.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=341&Itemid=106
