Wiesław Chrzanowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 19 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 9: Linia 9:
|imię przy narodzeniu =
|imię przy narodzeniu =
|data śmierci = [[24 kwietnia]] [[2011]]
|data śmierci = [[24 kwietnia]] [[2011]]
|miejsce śmierci =
|miejsce śmierci = Warszawa
|przyczyna śmierci =
|przyczyna śmierci =
|miejsce spoczynku =
|miejsce spoczynku =
|zawód =
|zawód = żołnierz AK, fotograf, uczestnik Powstania Warszawskiego, inżynier
|odznaczenia =
|odznaczenia =
|www =
|www =
}}
}}


'''Wiesław Chrzanowski, pseudonim "Wiesław" (lub "1083")''' urodził się [[4 grudnia]] [[1920]] r. w [[Sosnowiec|Sosnowcu]]. Był najmłodszym z trójki dzieci Zofii (z d. Różyckiej) i Teodora Chrzanowskich. Ojciec Teodor Chrzanowski herbu Nowina był inżynierem, absolwentem politechniki w Mittweidzie. Z uwagi na karierę Teodora Chrzanowskiego rodzina była zmuszona w [[1927]] r. przeprowadzić się do Sopotu, a po trzech latach do Warszawy.  
'''Wiesław Chrzanowski''', pseudonim '''"Wiesław"''' (lub '''"1083"''') - (ur. [[4 grudnia]] [[1920]] r. w [[Sosnowiec|Sosnowcu]], zm. [[24 kwietnia]] [[2011]] r. w Warszawie) oficer wojskowy, fotograf.
 
==Rodzina==
Był najmłodszym z trójki dzieci Zofii (z d. Różyckiej) i Teodora Chrzanowskich. Ojciec Teodor Chrzanowski herbu Nowina był inżynierem, absolwentem politechniki w Mittweidzie. Z uwagi na karierę Teodora Chrzanowskiego rodzina była zmuszona w [[1927]] r. przeprowadzić się do Sopotu, a po trzech latach do Warszawy. [[16 września]] [[1950]] r. wziął ślub z Haliną Borczykówną.
 
==Edukacja==
Wiesław Chrzanowski podjął naukę w Gimnazjum im. J. Lelewela. W tym czasie wstąpił też do 5. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej, gdzie doszedł do stopnia ćwika. Żywo interesował się sportem i fotografią. Jego pierwszym aparatem był Kodak, który otrzymał już w okresie gimnazjalnym.  
Wiesław Chrzanowski podjął naukę w Gimnazjum im. J. Lelewela. W tym czasie wstąpił też do 5. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej, gdzie doszedł do stopnia ćwika. Żywo interesował się sportem i fotografią. Jego pierwszym aparatem był Kodak, który otrzymał już w okresie gimnazjalnym.  
Po ukończeniu gimnazjum w [[1938]] r. kontynuował naukę w Szkole Podchorążych Rezerwy Saperów w Modlinie. W czasie kampanii wrześniowej bronił twierdzy Modlin jako dowódca Batalionu Silnikowego Saperów. Po zakończeniu walk i rozwiązaniu batalionu próbował ewakuować się do Rumunii. Trafił jednak do niewoli radzieckiej, skąd dwa razy zbiegł. Następnie w drodze do Warszawy wstąpił do jednego z partyzanckich oddziałów Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Polesie" gen. F. Kleeberga. Po kapitulacji oddziałów i dalszej drodze do stolicy dotarł ostatecznie [[18 października]] [[1939]] r. W trakcie okupacji podjął tajną naukę w szkole technicznej im. Wawelberga i Rotwanda, był również studentem w Państwowej Szkole Technicznej na Politechnice Warszawskiej. We wrześniu [[1940]] r. wstąpił do Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW). Został wykładowcą z zakresu saperstwa w konspiracyjnej Szkole Podchorążych, a we wrześniu [[1943]] r. otrzymał awans na podporucznika.<br>
Po ukończeniu gimnazjum w [[1938]] r. kontynuował naukę w Szkole Podchorążych Rezerwy Saperów w Modlinie.  
 
==Okres II wojny światowej==
W czasie kampanii wrześniowej bronił twierdzy Modlin jako dowódca Batalionu Silnikowego Saperów. Po zakończeniu walk i rozwiązaniu batalionu próbował ewakuować się do Rumunii. Trafił jednak do niewoli radzieckiej, skąd dwa razy zbiegł. Następnie w drodze do Warszawy wstąpił do jednego z partyzanckich oddziałów Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Polesie" gen. F. Kleeberga. Po kapitulacji oddziałów i dalszej drodze do stolicy dotarł ostatecznie [[18 października]] [[1939]] r. W trakcie okupacji podjął tajną naukę w szkole technicznej im. Wawelberga i Rotwanda, był również studentem w Państwowej Szkole Technicznej na Politechnice Warszawskiej. We wrześniu [[1940]] r. wstąpił do Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW). Został wykładowcą z zakresu saperstwa w konspiracyjnej Szkole Podchorążych, a we wrześniu [[1943]] r. otrzymał awans na podporucznika.<br>
W Powstaniu Warszawskim był żołnierzem Batalionu "Gustaw". Planowo miał być dowódcą plutonu miotaczy płomieni, ale brakowało sprzętu by taki oddział mógł powstać. Do [[6 sierpnia]] [[1944]] r. był oficerem łącznikowym dowódcy batalionu. Walczył na Starym Mieście, tam też został zastępcą dowódcy II plutonu kompanii "Anna" Batalionu NOW "Gustaw". [[25 sierpnia]] po śmierci Andrzeja Saneckiego objął dowództwo oddziału. W nocy z [[1 września|1]] na [[2 września]] plutona "Wiesława" został przerzucony kanałami do Śródmieścia. [[5 września]] [[1944]] r. podczas walk Wiesław Chrzanowski został ranny w nogę. Po kilku dniach wrócił do walk, by pod koniec Powstania otrzymać Krzyż Walecznych i awans na porucznika. Po kapitulacji trafił do niemieckiej niewoli. Został skierowany do obozu jenieckiego w Fallingbostel, później do Stalagu XI B/z Bergen-Belsen. Kolejnym obozem był Gross Born (od [[22 stycznia]]), Sandbostel i Oflag X C pod Lubeką. [[2 maja]] [[1945]] r. obóz w Lubece został zajęty przez Brytyjczyków.<br>
W Powstaniu Warszawskim był żołnierzem Batalionu "Gustaw". Planowo miał być dowódcą plutonu miotaczy płomieni, ale brakowało sprzętu by taki oddział mógł powstać. Do [[6 sierpnia]] [[1944]] r. był oficerem łącznikowym dowódcy batalionu. Walczył na Starym Mieście, tam też został zastępcą dowódcy II plutonu kompanii "Anna" Batalionu NOW "Gustaw". [[25 sierpnia]] po śmierci Andrzeja Saneckiego objął dowództwo oddziału. W nocy z [[1 września|1]] na [[2 września]] plutona "Wiesława" został przerzucony kanałami do Śródmieścia. [[5 września]] [[1944]] r. podczas walk Wiesław Chrzanowski został ranny w nogę. Po kilku dniach wrócił do walk, by pod koniec Powstania otrzymać Krzyż Walecznych i awans na porucznika. Po kapitulacji trafił do niemieckiej niewoli. Został skierowany do obozu jenieckiego w Fallingbostel, później do Stalagu XI B/z Bergen-Belsen. Kolejnym obozem był Gross Born (od [[22 stycznia]]), Sandbostel i Oflag X C pod Lubeką. [[2 maja]] [[1945]] r. obóz w Lubece został zajęty przez Brytyjczyków.<br>
Po wyzwoleniu Wiesław Chrzanowski podjął studia inżynieryjne na Politechnice w Monachium. W [[1947]] r. po ukończeniu studiów wrócił do Polski, gdzie od [[1948]] r. rozpoczął pracę w Instytucie Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie (zamówienia na rzecz MON). Ponadto był pracownikiem Katedry Obróbki Metali Wydziału Mechaniczno-Texhnologicznego Politechniki Warszawskiej. W [[1975]] r. uzyskał stopień doktora.
 
Jego działalność kombatancka i społeczna oraz praca na rzecz wojska wpłynęły na awans na podpułkownika, trzykrotne odznaczenie Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, a także Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.<br>
[[16 września]] [[1950]] r. wziął ślub z Haliną Borczykówną.<br>
<br>
Wiesław Chrzanowski zmarł [[24 kwietnia]] [[2011]] roku.<br>
<br>
Podczas Powstania jak i podczas niewoli wykonał ponad 150 fotografii, które dokumentowały walki powstańcze jak i życie jenieckie. Fotografie te były wielokrotnie publikowane.<br>
Podczas Powstania jak i podczas niewoli wykonał ponad 150 fotografii, które dokumentowały walki powstańcze jak i życie jenieckie. Fotografie te były wielokrotnie publikowane.<br>
<br>
 
<br>
==Okres po II wojnie światowej==
''Biogram opracował: Grzegorz Skwara''<br>
Po wyzwoleniu Wiesław Chrzanowski podjął studia inżynieryjne na Politechnice w Monachium. W [[1947]] r. po ukończeniu studiów wrócił do Polski, gdzie od [[1948]] r. rozpoczął pracę w Instytucie Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie (zamówienia na rzecz MON). Ponadto był pracownikiem Katedry Obróbki Metali Wydziału Mechaniczno-Technologicznego Politechniki Warszawskiej. W [[1975]] r. uzyskał stopień doktora.
Źródła:<br>
Jego działalność kombatancka i społeczna oraz praca na rzecz wojska wpłynęły na awans na podpułkownika.
 
==Odznaczenia==
* Trzykrotne odznaczony Krzyżem Walecznych
* Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
* Krzyż Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski
==Publikacje o Wiesławie Chrzanowskim==
* praca zbiorowa pod red. Joanny Lang - "[[Wiesław Chrzanowski. Fotografie powstańcze i obozowe]]", Muzeum Powstania Warszawskiego
 
[[Plik:Wiesław Chrzanowski Fotografie powstańcze i obozowe.jpg|300px]]
 
==Linki zewnętrzne==
https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/wieslaw-chrzanowski,6089.html
 
==Źródła==
1. Juliusz Kulesza - "Powstańcza Starówka. Ludzie i ulice", wydawnictwo Akson i Attyka, Warszawa 2007<br>
1. Juliusz Kulesza - "Powstańcza Starówka. Ludzie i ulice", wydawnictwo Akson i Attyka, Warszawa 2007<br>
2. Joanna Lang - "Fotografie powstańcze i obozowe. Wiesław Chrzanowski", Muzeum Powstania Warszawskiego
2. Pr. zbior. pod red. Joanny Lang - "[[Wiesław Chrzanowski. Fotografie powstańcze i obozowe]]", Muzeum Powstania Warszawskiego
 


''Biogram opracował: Grzegorz Skwara''


[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Chrzanowski, Wiesław]]
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Chrzanowski, Wiesław]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Sosnowcu|Chrzanowski, Wiesław]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Sosnowcu|Chrzanowski, Wiesław]]
[[Kategoria:Działacze konspiracji niepodległościowej|Chrzanowski, Wiesław]]
[[Kategoria:Działacze konspiracji niepodległościowej|Chrzanowski, Wiesław]]
[[Kategoria:Członkowie Armii Krajowej|Chrzanowski, Wiesław]]
[[Kategoria:Żołnierze Armii Krajowej|Chrzanowski, Wiesław]]
[[Kategoria:Uczestnicy Powstania Warszawskiego|Chrzanowski, Wiesław]]
[[Kategoria:Uczestnicy Powstania Warszawskiego|Chrzanowski, Wiesław]]
[[Kategoria:Więźniowie obozów jenieckich|Chrzanowski, Wiesław]]
[[Kategoria:Więźniowie obozów jenieckich|Chrzanowski, Wiesław]]

Aktualna wersja na dzień 21:01, 27 lut 2024

Zagłębiowskie Biogramy
Wiesław Chrzanowski
Imię i nazwisko Wiesław Chrzanowski
Data i miejsce urodzenia 4 grudnia 1920
Sosnowiec
Data i miejsce śmierci 24 kwietnia 2011
Warszawa
Zawód żołnierz AK, fotograf, uczestnik Powstania Warszawskiego, inżynier

Wiesław Chrzanowski, pseudonim "Wiesław" (lub "1083") - (ur. 4 grudnia 1920 r. w Sosnowcu, zm. 24 kwietnia 2011 r. w Warszawie) oficer wojskowy, fotograf.

Rodzina

Był najmłodszym z trójki dzieci Zofii (z d. Różyckiej) i Teodora Chrzanowskich. Ojciec Teodor Chrzanowski herbu Nowina był inżynierem, absolwentem politechniki w Mittweidzie. Z uwagi na karierę Teodora Chrzanowskiego rodzina była zmuszona w 1927 r. przeprowadzić się do Sopotu, a po trzech latach do Warszawy. 16 września 1950 r. wziął ślub z Haliną Borczykówną.

Edukacja

Wiesław Chrzanowski podjął naukę w Gimnazjum im. J. Lelewela. W tym czasie wstąpił też do 5. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej, gdzie doszedł do stopnia ćwika. Żywo interesował się sportem i fotografią. Jego pierwszym aparatem był Kodak, który otrzymał już w okresie gimnazjalnym. Po ukończeniu gimnazjum w 1938 r. kontynuował naukę w Szkole Podchorążych Rezerwy Saperów w Modlinie.

Okres II wojny światowej

W czasie kampanii wrześniowej bronił twierdzy Modlin jako dowódca Batalionu Silnikowego Saperów. Po zakończeniu walk i rozwiązaniu batalionu próbował ewakuować się do Rumunii. Trafił jednak do niewoli radzieckiej, skąd dwa razy zbiegł. Następnie w drodze do Warszawy wstąpił do jednego z partyzanckich oddziałów Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Polesie" gen. F. Kleeberga. Po kapitulacji oddziałów i dalszej drodze do stolicy dotarł ostatecznie 18 października 1939 r. W trakcie okupacji podjął tajną naukę w szkole technicznej im. Wawelberga i Rotwanda, był również studentem w Państwowej Szkole Technicznej na Politechnice Warszawskiej. We wrześniu 1940 r. wstąpił do Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW). Został wykładowcą z zakresu saperstwa w konspiracyjnej Szkole Podchorążych, a we wrześniu 1943 r. otrzymał awans na podporucznika.
W Powstaniu Warszawskim był żołnierzem Batalionu "Gustaw". Planowo miał być dowódcą plutonu miotaczy płomieni, ale brakowało sprzętu by taki oddział mógł powstać. Do 6 sierpnia 1944 r. był oficerem łącznikowym dowódcy batalionu. Walczył na Starym Mieście, tam też został zastępcą dowódcy II plutonu kompanii "Anna" Batalionu NOW "Gustaw". 25 sierpnia po śmierci Andrzeja Saneckiego objął dowództwo oddziału. W nocy z 1 na 2 września plutona "Wiesława" został przerzucony kanałami do Śródmieścia. 5 września 1944 r. podczas walk Wiesław Chrzanowski został ranny w nogę. Po kilku dniach wrócił do walk, by pod koniec Powstania otrzymać Krzyż Walecznych i awans na porucznika. Po kapitulacji trafił do niemieckiej niewoli. Został skierowany do obozu jenieckiego w Fallingbostel, później do Stalagu XI B/z Bergen-Belsen. Kolejnym obozem był Gross Born (od 22 stycznia), Sandbostel i Oflag X C pod Lubeką. 2 maja 1945 r. obóz w Lubece został zajęty przez Brytyjczyków.

Podczas Powstania jak i podczas niewoli wykonał ponad 150 fotografii, które dokumentowały walki powstańcze jak i życie jenieckie. Fotografie te były wielokrotnie publikowane.

Okres po II wojnie światowej

Po wyzwoleniu Wiesław Chrzanowski podjął studia inżynieryjne na Politechnice w Monachium. W 1947 r. po ukończeniu studiów wrócił do Polski, gdzie od 1948 r. rozpoczął pracę w Instytucie Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie (zamówienia na rzecz MON). Ponadto był pracownikiem Katedry Obróbki Metali Wydziału Mechaniczno-Technologicznego Politechniki Warszawskiej. W 1975 r. uzyskał stopień doktora. Jego działalność kombatancka i społeczna oraz praca na rzecz wojska wpłynęły na awans na podpułkownika.

Odznaczenia

  • Trzykrotne odznaczony Krzyżem Walecznych
  • Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
  • Krzyż Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski

Publikacje o Wiesławie Chrzanowskim

Wiesław Chrzanowski Fotografie powstańcze i obozowe.jpg

Linki zewnętrzne

https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/wieslaw-chrzanowski,6089.html

Źródła

1. Juliusz Kulesza - "Powstańcza Starówka. Ludzie i ulice", wydawnictwo Akson i Attyka, Warszawa 2007
2. Pr. zbior. pod red. Joanny Lang - "Wiesław Chrzanowski. Fotografie powstańcze i obozowe", Muzeum Powstania Warszawskiego

Biogram opracował: Grzegorz Skwara

Źródło: „https://wikizaglebie.pl/index.php?title=Wiesław_Chrzanowski&oldid=122281”