Jan Miodyński: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
(Utworzył nową stronę „{{Biogram infobox |imię i nazwisko = Jan Miodyński |pseudonim = |grafika = |opis grafiki = |podpis = |data urodzenia = |miejsce urodzenia = |imię przy narodzeniu = ...”)
 
Nie podano opisu zmian
Linia 2: Linia 2:
|imię i nazwisko = Jan Miodyński
|imię i nazwisko = Jan Miodyński
|pseudonim =
|pseudonim =
|grafika =  
|grafika = Jan Miodyński.jpg
|opis grafiki =
|opis grafiki =
|podpis =
|podpis =  
|data urodzenia =
|data urodzenia = [[3 lipca]] [[1885]]
|miejsce urodzenia =
|miejsce urodzenia = [[Czeladź]]
|imię przy narodzeniu =
|imię przy narodzeniu =
|data śmierci =
|data śmierci = [[16 października]] [[1957]]
|miejsce śmierci =
|miejsce śmierci = [[Czeladź]]
|przyczyna śmierci =
|przyczyna śmierci =
|miejsce spoczynku =
|miejsce spoczynku = [[Czeladź]]
|zawód =
|zawód = burmistrz [[Czeladź|Czeladzi]]
|odznaczenia =
|odznaczenia =
|www =
|www =
}}
}}


'''Jan Miodyński''' - burmistrz miasta [[Czeladź]]. Urodził się [[3 lipca]] [[1885]] r. w [[Czeladź|Czeladzi]] jako syn Dominika i Julianny. Po ukończeniu nauki w szkole powszechnej pomagał przez jakiś czas ojcu w zakładzie stolarskim. Podjął następnie naukę w szkole zawodowej o nieznanym nam profilu. Nie mógł jednak znaleźć stałego zajęcia nawet po ukończeniu szkoły, dorywczo więc cały czas pracował dalej u ojca. W [[1906]] r. Jan Miodyński został powołany do służby wojskowej. Służył przez 7 lat w carskiej armii stacjonującej w Erewanie pod górą Ararat (Armenia). Okazał się być dość zdyscyplinowanym żołnierzem, więc po 3 latach służby otrzymał stopień wojskowy, którego odpowiednikiem w wojsku polskim jest sierżant. Miodyński wrócił do Polski w [[1913]] r. i od razu znalazł się w bardzo trudnej sytuacji materialnej. Ojciec nie prowadził już zakładu stolarskiego, bezrobocie obejmowało coraz większą grupę ludności. Miodyński postanowił zatem wyjechać „za chlebem” do Stanów Zjednoczonych. Udało mu się tam nawiązać kontakt ze znajomymi, poznanymi zresztą dużo wcześniej i za ich protekcją otrzymał pracę w przedsiębiorstwie, którego właścicielem był Polak. W tym okresie w Ameryce przebywało bardzo dużo Polaków. Miodyński, człowiek energiczny, kontaktowy i służący pomocą innym, założył wraz z przyjaciółmi organizację, której celem było wspieranie emigrantów, głównie w zakresie możliwości znalezienia pracy i mieszkania oraz integracji rodaków, których los rzucił „za wielką wodę”. Na jednym z takich spotkań pomysłodawców powołania organizacji, Miodyński poznał swą przyszłą żonę – Władysławę. Młodzi pobrali się prawdopodobnie w [[1916]] r. Po zakończeniu I wojny światowej państwo Miodyńscy wrócili do niepodległej ojczyzny. Kupili dom w Siemianowicach Śląskich. Rodzina Jana, czeladzianie z dziada pradziada, nie aprobowała miejsca ich osiedlenia się, toteż Jan wkrótce dom sprzedał i kupił kamienicę w rodzinnym mieście przy ul. Bytomskiej 30.
W latach trzydziestych nazwisko Miodyńskiego pojawiło się na czeladzkiej scenie politycznej. Otóż, reskryptem wojewody kieleckiego z [[4 sierpnia]] [[1931]] r. został mianowany członkiem Rady Przybocznej przy Kierowniku Tymczasowego Zarządu Miasta [[Czeladź]] [[Ryszard Piwowar|Ryszardzie Piwowarze]]. Natomiast na mocy kolejnego reskryptu wojewody z [[18 listopada]] [[1931]] r. Miodyński został wyznaczony do pełnienia funkcji zastępcy [[Ryszard Piwowar|Piwowara]]. Po ustąpieniu [[Ryszard Piwowar|R. Piwowara]] ze stanowiska Kierownika, Jan Miodyński został powołany na stanowisko burmistrza miasta. Niestety z uwagi na brak zachowanych archiwaliów, nie sposób podać dokładnych dat urzędowania Miodyńskiego ani okoliczności powołania na to stanowisko. Przypuszczalnie na urzędzie burmistrza Miodyński pozostawał od końca [[1933]] r. do III [[1935]] r. Prawdopodobnie również w okresie pełnienia funkcji samorządowych, Miodyński z ramienia miasta był członkiem Zarządu [[Ochotnicza Straż Pożarna w Czeladzi|Ochotniczej Straży Pożarnej]] w mieście. W czasie okupacji hitlerowskiej rodzina Miodyńskich została wyrzucona ze swojego domu, który zajęli Niemcy. Państwo Miodyńscy zamieszkali wówczas w budynku gospodarczym. Po wyzwoleniu, z uwagi na pobyt w Stanach oraz pełnienie funkcji burmistrza, Miodyński miał ogromne problemy z utrzymaniem rodziny. Wówczas pomocy udzielił mu sędzia Ryszard Herman, przyjaciel domu, za którego staraniem Miodyński otrzymał dorywczą pracę w sądzie w charakterze ławnika. Imał się także różnych zajęć dodatkowych, które w rezultacie pozwalały na skromne życie rodziny.
Zmarł [[16 października]] [[1957]] r. w [[Czeladź|Czeladzi]]. Spoczywa na miejscowym cmentarzu parafialnym.
Źródło: http://www.muzeum-saturn.czeladz.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=295&Itemid=106


[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Miodyński, Jan]]
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Miodyński, Jan]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Czeladzi|Miodyński, Jan]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Czeladzi|Miodyński, Jan]]
[[Kategoria:Burmistrzowie Czeladzi|Miodyński, Jan]]
[[Kategoria:Burmistrzowie Czeladzi|Miodyński, Jan]]

Wersja z 22:04, 11 sty 2013

Zagłębiowskie Biogramy
Jan Miodyński
Imię i nazwisko Jan Miodyński
Data i miejsce urodzenia 3 lipca 1885
Czeladź
Data i miejsce śmierci 16 października 1957
Czeladź
Miejsce spoczynku Czeladź
Zawód burmistrz Czeladzi
Jan Miodyński - burmistrz miasta Czeladź. Urodził się 3 lipca 1885 r. w Czeladzi jako syn Dominika i Julianny. Po ukończeniu nauki w szkole powszechnej pomagał przez jakiś czas ojcu w zakładzie stolarskim. Podjął następnie naukę w szkole zawodowej o nieznanym nam profilu. Nie mógł jednak znaleźć stałego zajęcia nawet po ukończeniu szkoły, dorywczo więc cały czas pracował dalej u ojca. W 1906 r. Jan Miodyński został powołany do służby wojskowej. Służył przez 7 lat w carskiej armii stacjonującej w Erewanie pod górą Ararat (Armenia). Okazał się być dość zdyscyplinowanym żołnierzem, więc po 3 latach służby otrzymał stopień wojskowy, którego odpowiednikiem w wojsku polskim jest sierżant. Miodyński wrócił do Polski w 1913 r. i od razu znalazł się w bardzo trudnej sytuacji materialnej. Ojciec nie prowadził już zakładu stolarskiego, bezrobocie obejmowało coraz większą grupę ludności. Miodyński postanowił zatem wyjechać „za chlebem” do Stanów Zjednoczonych. Udało mu się tam nawiązać kontakt ze znajomymi, poznanymi zresztą dużo wcześniej i za ich protekcją otrzymał pracę w przedsiębiorstwie, którego właścicielem był Polak. W tym okresie w Ameryce przebywało bardzo dużo Polaków. Miodyński, człowiek energiczny, kontaktowy i służący pomocą innym, założył wraz z przyjaciółmi organizację, której celem było wspieranie emigrantów, głównie w zakresie możliwości znalezienia pracy i mieszkania oraz integracji rodaków, których los rzucił „za wielką wodę”. Na jednym z takich spotkań pomysłodawców powołania organizacji, Miodyński poznał swą przyszłą żonę – Władysławę. Młodzi pobrali się prawdopodobnie w 1916 r. Po zakończeniu I wojny światowej państwo Miodyńscy wrócili do niepodległej ojczyzny. Kupili dom w Siemianowicach Śląskich. Rodzina Jana, czeladzianie z dziada pradziada, nie aprobowała miejsca ich osiedlenia się, toteż Jan wkrótce dom sprzedał i kupił kamienicę w rodzinnym mieście przy ul. Bytomskiej 30.

W latach trzydziestych nazwisko Miodyńskiego pojawiło się na czeladzkiej scenie politycznej. Otóż, reskryptem wojewody kieleckiego z 4 sierpnia 1931 r. został mianowany członkiem Rady Przybocznej przy Kierowniku Tymczasowego Zarządu Miasta Czeladź Ryszardzie Piwowarze. Natomiast na mocy kolejnego reskryptu wojewody z 18 listopada 1931 r. Miodyński został wyznaczony do pełnienia funkcji zastępcy Piwowara. Po ustąpieniu R. Piwowara ze stanowiska Kierownika, Jan Miodyński został powołany na stanowisko burmistrza miasta. Niestety z uwagi na brak zachowanych archiwaliów, nie sposób podać dokładnych dat urzędowania Miodyńskiego ani okoliczności powołania na to stanowisko. Przypuszczalnie na urzędzie burmistrza Miodyński pozostawał od końca 1933 r. do III 1935 r. Prawdopodobnie również w okresie pełnienia funkcji samorządowych, Miodyński z ramienia miasta był członkiem Zarządu Ochotniczej Straży Pożarnej w mieście. W czasie okupacji hitlerowskiej rodzina Miodyńskich została wyrzucona ze swojego domu, który zajęli Niemcy. Państwo Miodyńscy zamieszkali wówczas w budynku gospodarczym. Po wyzwoleniu, z uwagi na pobyt w Stanach oraz pełnienie funkcji burmistrza, Miodyński miał ogromne problemy z utrzymaniem rodziny. Wówczas pomocy udzielił mu sędzia Ryszard Herman, przyjaciel domu, za którego staraniem Miodyński otrzymał dorywczą pracę w sądzie w charakterze ławnika. Imał się także różnych zajęć dodatkowych, które w rezultacie pozwalały na skromne życie rodziny. Zmarł 16 października 1957 r. w Czeladzi. Spoczywa na miejscowym cmentarzu parafialnym.

Źródło: http://www.muzeum-saturn.czeladz.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=295&Itemid=106