Józef Bohdan Ferencowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 4 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 10: Linia 10:
|data śmierci        = [[27 września]] [[1939]]
|data śmierci        = [[27 września]] [[1939]]
|miejsce śmierci      = Szack
|miejsce śmierci      = Szack
|przyczyna śmierci    = poległ podczas działań wojennych we Wrześniu 1939
|przyczyna śmierci    = poległ podczas działań wojennych we Wrześniu 1939 (zamordowany przez Rosjan)
|miejsce spoczynku    =  
|miejsce spoczynku    =  
|zawód                = Żołnierz Pierwszej Kompanii Kadrowej J. Piłsudskiego, oficer WP
|zawód                = Żołnierz Pierwszej Kompanii Kadrowej J. Piłsudskiego, oficer WP
Linia 20: Linia 20:
}}
}}
[[Plik:Odznaka Pierwszej Kompanii Kadrowej.JPG||thumb|left|150px|Odznaka [[Pierwsza Kompania Kadrowa|Pierwszej Kompanii Kadrowej]]]]
[[Plik:Odznaka Pierwszej Kompanii Kadrowej.JPG||thumb|left|150px|Odznaka [[Pierwsza Kompania Kadrowa|Pierwszej Kompanii Kadrowej]]]]
'''Józef Bohdan Ferencowicz''' - ps. Krzesz; 9.X.1890 w Starym Olkuszu - poległ 27.IX.1939 w Szacku; syn Florentyna i Jadwigi z d. Krumpl;
[[Plik:Jerzy Kossak Wymarsz Pierwszej Kompanii Kadrowej z Oleandrów 6 sierpnia 1914 roku.jpg|thumb|350px|Pocztówka patriotyczna; reprodukcja obrazu Jerzego Kossaka "Wymarsz Pierwszej Kompanii Kadrowej z Oleandrów [[6 sierpnia]] [[1914]]"]]


Józef Bohdan FERENCOWICZ "Krzesz"
'''Józef Bohdan Ferencowicz, pseudonim "Krzesz".''' Urodził się [[9 października]] [[1890]] r. w Starym Olkuszu (pow. olkuski) jako syn Florentyna i Jadwigi z Krumplów.
Urodził się 9 października 1890 r. w Starym Olkuszu (pow. ol-
kuski) jako syn Florentyna i Jadwigi z Krumplów.
Naukę rozpoczął w rosyjskimgminazjumpaństwowym;pos1raj-
ku szkolnym (1905) przeniósł się do I Polskiego Gimnazjum w Czę-
stochowie; w okresie szkolnym należał do Organizacji Młodzieży
Narodowej oraz do Narodowego Związku Robotniczego. Po matu-
rze (1909) podjął studia w Eco1e Superieure de Texti1es w Verviers
(Belgia), których ze względu na wybuch wojny nie ukończył. Był
współtwórcą "Sokoła" w Verviers,a także wiceprezesem Po1skie-
go Zachodni europejskiego Związku Sokolego. W 1912r. był współ-
organizatorem miejscowej PDS i do ogłoszenia mobilizacji był za-
stępcąkomendantamiejscowegow Verviers. Latem 1914r. uczest-
niczył w kursie instruktorskim PDS w Nowym Sączu i wraz z in-
nymijego słuchaczami przybył na Oleandry.
Wyszedł w pole w trzecim plutonie Kadrówki jako sekcyjny. Już 15 listopada 1914 r. zo-
stał mianowany instruktorem w szkole podoficerskiej l pp w Częstochowie. Po długiej choro-
biei pobycie w szpitalu (grudzień 1914-marzec 1915) został przeniesiony do oddziałuwywia-
dowczego I Brygady na stanowisko zastępcy komendanta (a później komendanta) posterunku
wywiadowczego w Częstochowie. Za działalność werbunkową i kolportowanie wydawnictw
legionowych był kilkakrotnie karany grzywąprzez okupacyjne władzeniernieckie, które w końcu
zlikwidowały posterunek, a on sam został przewieziony przez żandarmerię do Komendy Le-
gionóww Piotrkowie. Wkrótce-na rozkaz J. Piłsudskiego-został przeniesionydopracyw POW
(l lipca 1915) i powrócił do Częstochowy; wkrótce objął też komendę Okręgu Va w Często-
chowie. 14 marca 1917 r. mianowany oficerem POW. Ze względu na dekonspirację i grożące
mu aresztowanie został w 1918 r. przeniesiony na stanowisko komendanta Okręgu VIa (powia-
ty: olkuski, miechowski i część Zagłębia okupowana przez Austriaków).
l listopada 1918 r. kierował rozbrajaniem Austriaków na terenie swego okręgu, a następnie
przeprowadził mobilizację POW i -jako porucznik-objął komendę nad powstałym z peowia-
ków V Baonem Strzelców Olkuskich im. F. Nullo. 8 stycŻnia 1919 r. wyruszył wraz z tąjed-
nostką na front polsko-ukraiński jako adiutant baonu. Po wcieleniu baonu olkuskiego do 9 pp
Leg. (l maja 1919) objął dowództwo kompanii. Na froncie wojny polsko-bolszewickiej pełnił
kolejno w 9 pp Leg. obowiązki: komendanta miasta Druja (15 stycznia-23 marca 1920), refe-
renta oświatowego i oficera sądowego (23 marca-291istopada 1920) i dowódcy kompanii tech-
nicznej (29 listopada 1920-23 stycznia 1921). Mianowanyw styczniu 1921 r. kapitanem (zpóź-
niej ustalonym starszeństwem z l czerwca 1919), objął dowództwo II, a potem III baonu w swym
pułku. Na przełomie lat 1921-1922 zaliczył kurs dowódców baonów w Rembertowie i wkrót-
ce później został dowódcą baonu sztabowego 9 pp Leg. W następnych latach był 1 oficerem szta-
bu 3 DP Leg. w Zamościu (wrzesień 1923-marzec 1926), a później został przeniesiony do 7 pp
Leg. w Chełmie Lubelskim na stanowisko oficera PW; l stycznia 1928 r. otrzymał awans na
majora, a 26 kwietnia tego roku został przesunięty na stanowisko oficera sztabu pułku. l paź-
dziernika 1928 r. objął dowództwo baonu. 18 kwietnia 1929 r. przeszedł do Biura Personalnego
MSWojsk., w którym po trzech miesiącach objął stanowisko szefa Wydziału Oficerskiego. Po niespełna dwóch latach (26 marca 1931) został przeniesiony do dowództwa KOP, w którym
sprawował funkcję szefa PW i WF. Na tym stanowisku awansował 19 marca 1938 do stopnia
podpułkownika. Podczas kalllpanii wrześniowej był oficerem sztabu w Zgrupowaniu KOP gen.
W. Orlika-Riickemanria. Rozstrzelany przez Rosjan 27 września 1939 r. w Szacku.
Rodziny nie założył.
Byłodznaczonym.in.KN,KW5xi SKZ.
CAW, AP 2247, AKN; T. Kryska-Karski, Materiaiydo historii Wojska Polskiego, Londyn 1988, z. 19.


Naukę rozpoczął w rosyjskim gimnazjum państwowym. Po strajku szkolnym ([[1905]]) przeniósł się do I Polskiego Gimnazjum w Częstochowie. W okresie szkolnym należał do Organizacji Młodzieży Narodowej oraz do Narodowego Związku Robotniczego. Po maturze ([[1909]]) podjął studia w École supérieure de Textiles w Verviers (Belgia), których ze względu na wybuch wojny nie ukończył.


Był współtwórcą "Sokoła" w Verviers,a także wiceprezesem Po1skiego Zachodni europejskiego Związku Sokolego. W [[1912]] r. był współorganizatorem miejscowej PDS i do ogłoszenia mobilizacji był zastępcą komendanta miejscowego w Verviers.


[[Plik:Odznaka Pierwszej Kompanii Kadrowej.JPG||thumb|left|150px|Odznaka Pierwszej Kompanii Kadrowej]]
Latem [[1914]] r. uczestniczył w kursie instruktorskim PDS w Nowym Sączu i wraz z innymi jego słuchaczami przybył na Oleandry. Wyszedł w pole w trzecim plutonie Kadrówki jako sekcyjny. Już [[15 listopada]] [[1914]] r. został mianowany instruktorem w szkole podoficerskiej l pp w Częstochowie. Po długiej chorobie i pobycie w szpitalu (grudzień [[1914]] - marzec [[1915]]) został przeniesiony do oddziału wywiadowczego I Brygady na stanowisko zastępcy komendanta (a później komendanta) posterunku wywiadowczego w Częstochowie.
 
Za działalność werbunkową i kolportowanie wydawnictw legionowych był kilkakrotnie karany grzywną przez okupacyjne władze niemieckie, które w końcu zlikwidowały posterunek, a on sam został przewieziony przez żandarmerię do Komendy Legionów w Piotrkowie. Wkrótce, na rozkaz Józefa  Piłsudskiego został przeniesiony do pracy w POW ([[1 lipca]] [[1915]]) i powrócił do Częstochowy. Wkrótce objął też komendę Okręgu Va w Częstochowie. [[14 marca]] [[1917]] roku został  mianowany oficerem POW. Ze względu na dekonspirację i grożące mu aresztowanie został w [[1918]] r. przeniesiony na stanowisko komendanta Okręgu VIa (powiaty: olkuski, miechowski i część Zagłębia okupowana przez Austriaków).
 
[[1 listopada]] [[1918]] r. kierował rozbrajaniem Austriaków na terenie swego okręgu, a następnie przeprowadził mobilizację POW i -jako porucznik objął komendę nad powstałym z peowiaków V Baonem Strzelców Olkuskich im. F. Nullo. [[8 stycznia]] [[1919]] r. wyruszył wraz z tą jednostką na front polsko-ukraiński jako adiutant baonu.
 
Po wcieleniu baonu olkuskiego do 9 pp Leg. ([[1 maja]] [[1919]]) objął dowództwo kompanii. Na froncie wojny polsko-bolszewickiej pełnił kolejno w 9 pp Leg. obowiązki: komendanta miasta Druja ([[15 stycznia]]-[[23 marca]] [[1920]]), referenta oświatowego i oficera sądowego ([[23 marca]]-[[29 listopada]] [[1920]]) i dowódcy kompanii technicznej ([[29 listopada]] [[1920]] - [[23 stycznia]] [[1921]]). Mianowany w styczniu [[1921]] r. kapitanem (z później ustalonym starszeństwem z [[l czerwca]] [[1919]]), objął dowództwo II, a potem III baonu w swym pułku.
 
Na przełomie lat [[1921]]-[[1922]] zaliczył kurs dowódców baonów w Rembertowie i wkrótce później został dowódcą baonu sztabowego 9 pp Leg. W następnych latach był 1 oficerem sztabu 3 DP Leg. w Zamościu (wrzesień [[1923]] - marzec [[1926]]), a później został przeniesiony do 7 pp Leg. w Chełmie Lubelskim na stanowisko oficera PW. [[1 stycznia]] [[1928]] r. otrzymał awans na majora, a [[26 kwietnia]] tego roku został przesunięty na stanowisko oficera sztabu pułku. [[1 października]] [[1928]] r. objął dowództwo baonu. [[18 kwietnia]] [[1929]] r. przeszedł do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych, w którym po trzech miesiącach objął stanowisko szefa Wydziału Oficerskiego. Po niespełna dwóch latach ([[26 marca]] [[1931]]) został przeniesiony do dowództwa KOP, w którym sprawował funkcję szefa PW i WF. Na tym stanowisku awansował [[19 marca]] [[1938]] do stopnia podpułkownika.
 
Podczas kampanii wrześniowej był oficerem sztabu w Zgrupowaniu KOP gen. W. Orlika-Rückemanna. Rozstrzelany przez Rosjan [[27 września]] [[1939]] r. w Szacku. Rodziny nie założył. Był odznaczony m.in. KN,KW5x i SKZ.
 
Źródła: CAW, AP 2247, AKN; T. Kryska-Karski, Materiały do historii Wojska Polskiego, Londyn 1988, z. 19.


*[http://www.youtube.com/watch?v=aIsuJ3RvGDU/ '''''My, Pierwsza Brygada''''' (wersja 1930)]
*[http://www.youtube.com/watch?v=aIsuJ3RvGDU/ '''''My, Pierwsza Brygada''''' (wersja 1930)]

Aktualna wersja na dzień 14:38, 19 gru 2015

Zagłębiowskie Biogramy
Józef Bohdan Ferencowicz
Imię i nazwisko Józef Bohdan Ferencowicz
Data i miejsce urodzenia 9 października 1890
Olkusz
Data i miejsce śmierci 27 września 1939
Szack
Przyczyna śmierci poległ podczas działań wojennych we Wrześniu 1939 (zamordowany przez Rosjan)
Zawód Żołnierz Pierwszej Kompanii Kadrowej J. Piłsudskiego, oficer WP
Pocztówka patriotyczna; reprodukcja obrazu Jerzego Kossaka "Wymarsz Pierwszej Kompanii Kadrowej z Oleandrów 6 sierpnia 1914"

Józef Bohdan Ferencowicz, pseudonim "Krzesz". Urodził się 9 października 1890 r. w Starym Olkuszu (pow. olkuski) jako syn Florentyna i Jadwigi z Krumplów.

Naukę rozpoczął w rosyjskim gimnazjum państwowym. Po strajku szkolnym (1905) przeniósł się do I Polskiego Gimnazjum w Częstochowie. W okresie szkolnym należał do Organizacji Młodzieży Narodowej oraz do Narodowego Związku Robotniczego. Po maturze (1909) podjął studia w École supérieure de Textiles w Verviers (Belgia), których ze względu na wybuch wojny nie ukończył.

Był współtwórcą "Sokoła" w Verviers,a także wiceprezesem Po1skiego Zachodni europejskiego Związku Sokolego. W 1912 r. był współorganizatorem miejscowej PDS i do ogłoszenia mobilizacji był zastępcą komendanta miejscowego w Verviers.

Latem 1914 r. uczestniczył w kursie instruktorskim PDS w Nowym Sączu i wraz z innymi jego słuchaczami przybył na Oleandry. Wyszedł w pole w trzecim plutonie Kadrówki jako sekcyjny. Już 15 listopada 1914 r. został mianowany instruktorem w szkole podoficerskiej l pp w Częstochowie. Po długiej chorobie i pobycie w szpitalu (grudzień 1914 - marzec 1915) został przeniesiony do oddziału wywiadowczego I Brygady na stanowisko zastępcy komendanta (a później komendanta) posterunku wywiadowczego w Częstochowie.

Za działalność werbunkową i kolportowanie wydawnictw legionowych był kilkakrotnie karany grzywną przez okupacyjne władze niemieckie, które w końcu zlikwidowały posterunek, a on sam został przewieziony przez żandarmerię do Komendy Legionów w Piotrkowie. Wkrótce, na rozkaz Józefa Piłsudskiego został przeniesiony do pracy w POW (1 lipca 1915) i powrócił do Częstochowy. Wkrótce objął też komendę Okręgu Va w Częstochowie. 14 marca 1917 roku został mianowany oficerem POW. Ze względu na dekonspirację i grożące mu aresztowanie został w 1918 r. przeniesiony na stanowisko komendanta Okręgu VIa (powiaty: olkuski, miechowski i część Zagłębia okupowana przez Austriaków).

1 listopada 1918 r. kierował rozbrajaniem Austriaków na terenie swego okręgu, a następnie przeprowadził mobilizację POW i -jako porucznik objął komendę nad powstałym z peowiaków V Baonem Strzelców Olkuskich im. F. Nullo. 8 stycznia 1919 r. wyruszył wraz z tą jednostką na front polsko-ukraiński jako adiutant baonu.

Po wcieleniu baonu olkuskiego do 9 pp Leg. (1 maja 1919) objął dowództwo kompanii. Na froncie wojny polsko-bolszewickiej pełnił kolejno w 9 pp Leg. obowiązki: komendanta miasta Druja (15 stycznia-23 marca 1920), referenta oświatowego i oficera sądowego (23 marca-29 listopada 1920) i dowódcy kompanii technicznej (29 listopada 1920 - 23 stycznia 1921). Mianowany w styczniu 1921 r. kapitanem (z później ustalonym starszeństwem z l czerwca 1919), objął dowództwo II, a potem III baonu w swym pułku.

Na przełomie lat 1921-1922 zaliczył kurs dowódców baonów w Rembertowie i wkrótce później został dowódcą baonu sztabowego 9 pp Leg. W następnych latach był 1 oficerem sztabu 3 DP Leg. w Zamościu (wrzesień 1923 - marzec 1926), a później został przeniesiony do 7 pp Leg. w Chełmie Lubelskim na stanowisko oficera PW. 1 stycznia 1928 r. otrzymał awans na majora, a 26 kwietnia tego roku został przesunięty na stanowisko oficera sztabu pułku. 1 października 1928 r. objął dowództwo baonu. 18 kwietnia 1929 r. przeszedł do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych, w którym po trzech miesiącach objął stanowisko szefa Wydziału Oficerskiego. Po niespełna dwóch latach (26 marca 1931) został przeniesiony do dowództwa KOP, w którym sprawował funkcję szefa PW i WF. Na tym stanowisku awansował 19 marca 1938 do stopnia podpułkownika.

Podczas kampanii wrześniowej był oficerem sztabu w Zgrupowaniu KOP gen. W. Orlika-Rückemanna. Rozstrzelany przez Rosjan 27 września 1939 r. w Szacku. Rodziny nie założył. Był odznaczony m.in. KN,KW5x i SKZ.

Źródła: CAW, AP 2247, AKN; T. Kryska-Karski, Materiały do historii Wojska Polskiego, Londyn 1988, z. 19.

Linki zewnętrzne