Cementownia "Grodziec" (Będzin): Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
W [[1842]] roku [[Jan Ciechanowski]] ([[1796]] – [[1884]]) herbu Skarbień przejął grodziecki majątek, którego właścicielem był wówczas współzałożyciel i członek zarządu Towarzystwa Wyrobów Zbożowych – [[Maurycy Kossowski]] ([[1795]] – [[1864]]), a przed nim ród Bontanich. | W [[1842]] roku [[Jan Ciechanowski]] ([[1796]] – [[1884]]) herbu Skarbień przejął grodziecki majątek, którego właścicielem był wówczas współzałożyciel i członek zarządu Towarzystwa Wyrobów Zbożowych – [[Maurycy Kossowski]] ([[1795]] – [[1864]]), a przed nim ród Bontanich. | ||
W latach 50-tych [[Jan | W latach 50-tych [[Jan Ciechanowski|Ciechanowski]] zakończył budowę w [[Grodziec|Grodźcu]] fabryki cementu portlandzkiego. Miała ona miejsce w latach [[1853]] – [[1856]]. Została otwarta w [[1857]] r. Był to piąty na świecie, a pierwszy takiego rodzaju zakład w całym, ówczesnym cesarstwie rosyjskim. | ||
==Jakość cementu== | ==Jakość cementu== | ||
Wersja z 12:08, 22 gru 2014
Cementownia "Grodziec" w Będzinie
Historia
W 1842 roku Jan Ciechanowski (1796 – 1884) herbu Skarbień przejął grodziecki majątek, którego właścicielem był wówczas współzałożyciel i członek zarządu Towarzystwa Wyrobów Zbożowych – Maurycy Kossowski (1795 – 1864), a przed nim ród Bontanich.
W latach 50-tych Ciechanowski zakończył budowę w Grodźcu fabryki cementu portlandzkiego. Miała ona miejsce w latach 1853 – 1856. Została otwarta w 1857 r. Był to piąty na świecie, a pierwszy takiego rodzaju zakład w całym, ówczesnym cesarstwie rosyjskim.
Jakość cementu
Cement z tej fabryki zdobywał nagrody zarówno w cesarstwie oraz poza jego granicami. Jego wysoka jakość, renoma cementowni oraz pozycja społeczna jej właściciela powodowała, iż grodziecki cement był wykorzystywany zarówno przy budowach cywilnych (budowa kolei Warszawsko – Wiedeńskiej) jak i wojskowych (fortyfikacje).
Przejęcie cementowni
W okresie dwudziestolecia międzywojennego cementownia została przejęta przez belgijski koncern "Solvay", który w drugiej połowie lat 20-tych XX wieku dokonał jej poważnej modernizacji.
W latach 1918 – 1921 cementownią kierował inż. Jan Brzostowski, następnie od roku 1921 do roku 1929 inż. Włodzimierz Kwapiszewski, w latach 1930 – 1936 inż. Leon Hertz, a następnie do roku 1939 Mieczysław Zarębski.
Pod koniec lat 30-tych XX w. była to największa fabryka cementu portlandzkiego w Polsce. Prawdopodobnie cement z tej fabryki był używany do budowy zespołu polskich fortyfikacji określanych jako Obszar Warowny "Śląsk".
Zamknięcie cementowni
Decyzję o jej zamknięciu podjęto w 1979 roku. Ruiny cementowni są często wykorzystywane m.in. jako plener fotograficzny. Jest to jeden z najciekawszych zabytków architektury industrialnej w Europie. Obecnie wstęp do niego jest surowo wzbroniony, a sam obiekt grozi zawaleniem.
Dostępność zabytku
Na terenie całej nieruchomości obowiązuje zakaz wstępu[1].
Galeria
Hala pieca obrotowego - fot. Jerzy Sz. Wieczorek, 1995 rok. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Fragmenty pieców obrotowych - fot. Jerzy Sz. Wieczorek, 1995 rok. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Fragment cementowni od strony działu węglowego - fot. Jerzy Sz. Wieczorek, 1996 rok. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Pakownia cementu - silos nr 1 - fot.Jerzy Sz. Wieczorek 2000 rok. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Skład surowca (kamienia) fot.Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.Wszelkie prawa zastrzeżone.
Dział węglowy - fot.Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.Wszelkie prawa zastrzeżone.
Hala młynów cementu - fot. Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.
Hala pieców obrotowych - fot. Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.
Fragment hali pieców obrotowych - fot. Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.
Piece obrotowe - fot. Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.
Cementownia zimą - fot. Jerzy Sz. Wieczorek 1996 rok.
Fragment elektrofiltrów - fot. Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.
Fragment suwnicy - fot. Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.
Rozwalone elektrofiltry - fot. Jerzy Sz. Wieczorek 1996 rok.
Pozostałość po hali pieców obrotowych - fot. Jerzy Sz. Wieczorek 1996 rok.
Silos cementu nr 1 - fot. Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.
Stanowisko palacza pieców - fot. Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.
Górna część elektrofiltrów - fot. Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.
Silosy cementu nr 3, 4 i 5 - fot. Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.
Pozostałość po młynach cementu - fot. Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.
Wentylatory elektrofiltrów - fot. Jerzy Sz. Wieczorek 1996 rok.
Zbiornik oraz elektrofiltry - fot. Jerzy Sz. Wieczorek 1996 rok.
Wlot do komina - fot. Jerzy Sz. Wieczorek 1996 rok.
Bednarnia - fot. Jerzy Sz. Wieczorek - 1996 rok.
Zobacz też
Bibliografia
- Dorota Starościak - W dziełach swoich… Przemysłowcy i społecznicy Zagłębia Dąbrowskiego w XIX i XX wieku, Dąbrowa Górnicza, 2014
Opracował: Dariusz Majchrzak
Przypisy
- ↑ Cementownia pod lupą prokuratury. Co sprawdzają śledczy?. bedzin.naszemiasto.pl/. [dostęp 2014-04-07].
