Ulica Radocha (Sosnowiec)

Ulica Radocha w Sosnowcu – ulica zaliczana do południowej części Śródmieścia [1-3].

Znaczona i opisywana wraz z utworzeniem Miasta: Радоха / Radocha (1904), Radochastrasse (1915), Radocha, Radock Siedlung (1940), Radocha. Wytyczona na terenie związanym hystorycznie z Mysłowicami, zasiedlanym już w pierwszej połowie XVII stulecia, w następstwie postępującego procesu industrializacji Radochy [1-13].

Biegnie równoleżnikowo, przecięta ulicą Ostrogórską (Острогорская / Ostrogórska / Ostrogórkaerstrasse / Ostrogórska / Saybuscher Strasse). W zachodnim fragmencie jej przebieg zdeterminowany został przez doprowadzoną (1885) Drogę Żelazną Iwanogrodzko-Dąbrowską, biegnącą w sąsiedztwie więzienia [1, 2, 7, 10-18]. W części wschodniej zlokalizowano siedziby zakładów przemysłowych: fabryki chemicznej Reichera i Oppenheima (1883), funkcjonującej następnie (1896) jako Spółka Akcyjna Fabryk Chemicznych „Radocha” (1883), przejętej (1910) przez Państwowy Monopol Zapałczany i dzierżawiony przez Svenska Tandoticks Aktiebolaget, po II Wojnie Światowej jako upaństwowiona Sosnowiecka Fabryka Chemiczna, ostatecznie przekształcona na potrzeby przemysłu wydobywczego – Zakład Doświadczalny Zakładów Konstrukcyjno-Mechanicznych Przemysłu Węglowego (1972), podległy następnie (1975) Dąbrowskim Zakładom Naprawczym Przemysłu Węglowego. Tereny ulicy Radocha mają w dalszym ciągu przeważający charakter przemysłowy [1-18].

Bibliografia

1. A. Barciak, A.T. Jankowski (red.). Sosnowiec. Obraz miasta i jego dzieje. T. II. Wyd. I. Muzeum w Sosnowcu. Sosnowiec 2016.

2. A. Barciak, A.T. Jankowski (red.). Sosnowiec. Obraz miasta i jego dzieje. T. I. Wyd. I. Muzeum w Sosnowcu. Sosnowiec 2016.

3. M. Kantor-Mirski. Sosnowiec. Wyd. I. Sosnowiecka Oficyna Wydawniczo-Autorska „Sowa-Press”. Sosnowiec 1991.

4. J. Przemsza-Zieliński. Sosnowiecka encyklopedia historyczna. Sygnały biograficzno-tematyczne. Z. 1. Wyd. I. Sosnowiecka Oficyna Wydawniczo-Autorska „Sowa-Press”. Sosnowiec 1994.

5. J. Przemsza-Zieliński. Sosnowiecka encyklopedia historyczna. Sygnały biograficzno-tematyczne. Z. 2. Wyd. I. Sosnowiecka Oficyna Wydawniczo-Autorska „Sowa-Press”. Sosnowiec 1994.

6. J. Przemsza-Zieliński. Sosnowiecka encyklopedia historyczna. Sygnały biograficzno-tematyczne. Z. 3. Wyd. I. Sosnowiecka Oficyna Wydawniczo-Autorska „Sowa-Press”. Sosnowiec 1996.

7. J. Przemsza-Zieliński. Sosnowiecka encyklopedia historyczna. Sygnały biograficzno-tematyczne. Z. 4. Wyd. I. Sosnowiecka Oficyna Wydawniczo-Autorska „Sowa-Press”. Sosnowiec 1998.

8. J. Przemsza-Zieliński. Sosnowiecka encyklopedia historyczna. Sygnały biograficzno-tematyczne. Z. 5. Wyd. I. Muzeum w Sosnowcu. Sosnowiec 2000.

9. H. Rechowicz (red.). Sosnowiec. Zarys rozwoju miasta. Wyd. I. Państwowe Wydawnictwo Naukowe. Warszawa, Kraków 1977.

10. T. Kostro, A. Urgacz-Szczęsna. Sosnowiec między wojnami. Opowieść o życiu miasta 1918-1939. Wyd. I. Księży Młyn Dom Wydawniczy. Łódź 2014.

11. M. Trąba (red.). Parafia św. Barbary w Sosnowcu. 1908-2008. Wyd. I. Parafia św. Barbary w Sosnowcu, Drukarnia Archidiecezjalna w Katowicach. Katowice 2008.

12. D. Kmiotek, J. Kmiotek (red.). Sosnowiec. Fotoarchiwum 1940-1943. Wyd. I. Dikappa. Dąbrowa Górnicza 2008.

13. Oberschlesiens Großstädte — Deutsche Städteführer im Osten Bd. 2. Verlag S. Hirzel, Leipzig 1942.

14. D. Pliszka (red.). Plan Miasta Sosnowca. Wyd. I. Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych. Warszawa 1963.

15. A. Kajoch (red.). Sosnowiec. Plan miasta. Wyd. II. Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych. Warszawa 1979.

16. A. Kajoch, G. Wysocki (red.). Sosnowiec. Plan miasta. Wyd. I. Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. Eugeniusza Romera. Warszawa, Wrocław 1987.

17. A. Kajoch, G. Wysocki (red.). Sosnowiec. Plan miasta. Wyd. II. Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. Eugeniusza Romera. Warszawa, Wrocław 1992.

18. J. Nowakowski (red.). Sosnowiec. Plan miasta. Wyd. IV spec. Wydawnictwo Kartograficzne PGK. Katowice 2019.