Kopalnia "Czeladź" (Czeladź-Piaski): Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 10: | Linia 10: | ||
Kopalnie nabyli kapitaliści francyscy skupieni w [[Towarzystwo Akcyjne Kopalń Węgla "Czeladź"|Towarzystwie Akcyjnym Kopalń Węgla "Czeladź"]] z siedzibą w '''Paryżu'''. Nabywcy powierzyli kierownictwo kopalni francuskiemu inżynierowi '''[[Jan Keller|Janowi Kellerowi]]'''. Zmienili też nazwy szybów : '''"Ernest"''' na '''"Piotr"''' a '''"Michał"''' na '''"Paweł"'''. Od roku [[1882]] rozpoczęto poważne inwestycje, które przekształciły kopalnię w nowoczesny zakład. Szyby obmurowano i połączono chodnikiem, zainstalowano maszyny parowe: wydobywczą i odwadniającą, zbudowano kotłownię do ich zasilania i ustawiono wieże wyciągowe. Oprócz tego wzniesiono budynki warsztatów reparacyjnych i nadszybia. Kopalnię połączono bocznica kolejową z dworcem towarowym na [[Pogoń (Sosnowiec)|Pogoni]] oraz [[Dworzec kolejowy Sosnowiec Główny|dworcem kolejowym w Sosnowcu]]. | Kopalnie nabyli kapitaliści francyscy skupieni w [[Towarzystwo Akcyjne Kopalń Węgla "Czeladź"|Towarzystwie Akcyjnym Kopalń Węgla "Czeladź"]] z siedzibą w '''Paryżu'''. Nabywcy powierzyli kierownictwo kopalni francuskiemu inżynierowi '''[[Jan Keller|Janowi Kellerowi]]'''. Zmienili też nazwy szybów : '''"Ernest"''' na '''"Piotr"''' a '''"Michał"''' na '''"Paweł"'''. Od roku [[1882]] rozpoczęto poważne inwestycje, które przekształciły kopalnię w nowoczesny zakład. Szyby obmurowano i połączono chodnikiem, zainstalowano maszyny parowe: wydobywczą i odwadniającą, zbudowano kotłownię do ich zasilania i ustawiono wieże wyciągowe. Oprócz tego wzniesiono budynki warsztatów reparacyjnych i nadszybia. Kopalnię połączono bocznica kolejową z dworcem towarowym na [[Pogoń (Sosnowiec)|Pogoni]] oraz [[Dworzec kolejowy Sosnowiec Główny|dworcem kolejowym w Sosnowcu]]. | ||
Jednocześnie prowadzono inwestycje o charakterze socjalnym. W latach [[1882]]-[[1885]] zbudowano 8 piętrowych domów mieszkalnych dla robotników, 2 domy dla urzędników oraz dom noclegowy dla robotników samotnych. Dały one początek (dzisiaj zabytkowej) kolonii Piaski. | Jednocześnie prowadzono inwestycje o charakterze socjalnym. W latach [[1882]]-[[1885]] zbudowano 8 piętrowych domów mieszkalnych dla robotników, 2 domy dla urzędników oraz dom noclegowy dla robotników samotnych. Dały one początek (dzisiaj zabytkowej) kolonii [[Piaski (Czeladź)|Piaski]]. | ||
Wprowadzane w kolejnych latach dodatkowe kapitały umożliwiły przeprowadzanie kolejnych inwestycji. W latach [[1891]]-[[1893]] szyby "Piotr" i "Paweł" pogłębiono do 210 m, a w 1903 roku wybito nowy szyb wydobywczy '''"Julian"''' o głębokości 170 m. Wykonano również dwa szyby wentylacyjne '''"Milowicki"''' i '''"Abraham"'''. | Wprowadzane w kolejnych latach dodatkowe kapitały umożliwiły przeprowadzanie kolejnych inwestycji. W latach [[1891]]-[[1893]] szyby "Piotr" i "Paweł" pogłębiono do 210 m, a w 1903 roku wybito nowy szyb wydobywczy '''"Julian"''' o głębokości 170 m. Wykonano również dwa szyby wentylacyjne '''"Milowicki"''' i '''"Abraham"'''. | ||
Wieloletnim ([[1905]]-[[1931]]) francuskim dyrektorem towarzystwa w [[Czeladź|Czeladzi]] był inż.[[ | Wieloletnim ([[1905]]-[[1931]]) francuskim dyrektorem towarzystwa w [[Czeladź|Czeladzi]] był inż. [[Victor Vianney]] (krewny św. Jana Marii Vianneya); w zarządzie firmy pracowali także inżynierowie [[Victor Tézenas du Montcel]] i [[Alexis Bartet]], którzy po I wojnie światowej kierowali kopalnią "Janina" w Libiążu k.Chrzanowa.. | ||
== Okres II wojny światowej == | == Okres II wojny światowej == | ||
Wersja z 20:51, 19 lis 2013
Kopalnia "Czeladź" (Czeladź-Piaski) - kopalnia węgla kamiennego w Piaskach (obecnie dzielnica Czeladzi), eksploatowana od 1858 do roku 1996.
Historia
Zapoczątkowana w 1858 roku przez 13 mieszczan czeladzkich, którzy w roku 1867 sprzedali większość udziałów w kopalni Józefowi Familierowi z Warszawy i Michałowi Gutmanowi z Bytomia. Nowi właściciele Familier i Gutman wybili szyb o głębokości 80 metrów który sięgnął pokładu 414 i otrzymał nazwę "Ernest". Ponieważ budowa kopalni wymagała dalszych nakładów finansowych właściciele przyjęli trzeciego wspólnika - kupca Ernesta Kramera z Bytomia. Pieniądze Kramera umożliwiły zbudowanie drugiego szybu (tym razem odwadniającego), który otrzymał nazwę "Michał".
W następnych latach Kramer spłacił udziały Familiera i Guttmana i został wyłącznym właścicielem kopalni. Zbudował również drogę, którą transportowano węgiel wozami konnymi do Sosnowca. Kopalnia była wyposażona dosyć prymitywnie. Szyby miały budowę wieżową (z drewna), a urobek i wodę wyciągano na powierzchnię w drewnianych kubłach za pomocą ręcznych kołowrotów. Administracja mieściła się w baraku obok którego wystawiono również parterowy budynek mieszkalny dla robotników. Dalsze inwestycje przekraczały możliwości finansowe Kramera. W 1879 roku zdecydował się on sprzedać kopalnię kapitalistom francuskim.
Pod kapitałem francuskim
Kopalnie nabyli kapitaliści francyscy skupieni w Towarzystwie Akcyjnym Kopalń Węgla "Czeladź" z siedzibą w Paryżu. Nabywcy powierzyli kierownictwo kopalni francuskiemu inżynierowi Janowi Kellerowi. Zmienili też nazwy szybów : "Ernest" na "Piotr" a "Michał" na "Paweł". Od roku 1882 rozpoczęto poważne inwestycje, które przekształciły kopalnię w nowoczesny zakład. Szyby obmurowano i połączono chodnikiem, zainstalowano maszyny parowe: wydobywczą i odwadniającą, zbudowano kotłownię do ich zasilania i ustawiono wieże wyciągowe. Oprócz tego wzniesiono budynki warsztatów reparacyjnych i nadszybia. Kopalnię połączono bocznica kolejową z dworcem towarowym na Pogoni oraz dworcem kolejowym w Sosnowcu.
Jednocześnie prowadzono inwestycje o charakterze socjalnym. W latach 1882-1885 zbudowano 8 piętrowych domów mieszkalnych dla robotników, 2 domy dla urzędników oraz dom noclegowy dla robotników samotnych. Dały one początek (dzisiaj zabytkowej) kolonii Piaski.
Wprowadzane w kolejnych latach dodatkowe kapitały umożliwiły przeprowadzanie kolejnych inwestycji. W latach 1891-1893 szyby "Piotr" i "Paweł" pogłębiono do 210 m, a w 1903 roku wybito nowy szyb wydobywczy "Julian" o głębokości 170 m. Wykonano również dwa szyby wentylacyjne "Milowicki" i "Abraham".
Wieloletnim (1905-1931) francuskim dyrektorem towarzystwa w Czeladzi był inż. Victor Vianney (krewny św. Jana Marii Vianneya); w zarządzie firmy pracowali także inżynierowie Victor Tézenas du Montcel i Alexis Bartet, którzy po I wojnie światowej kierowali kopalnią "Janina" w Libiążu k.Chrzanowa..
Okres II wojny światowej
Po wkroczeniu w dniu 4 września 1939 roku, kopalnia została przejęta przez władze wojskowe. W maju 1943 roku kopalnię przejął niemiecki koncern górniczy Preussag i taka sytuacja przetrwała aż do roku 1945. Od 1943 roku przy kopalni istniał podobóz jeniecki dla jeńców brytyjskich.
Od 1945 do likwidacji
Po wyzwoleniu w roku 1945 kopalnia wchodzi w skład Dąbrowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego. Od 1 stycznia 1973 roku została połączona z kopalnią "Milowice" tworząc kopalnię "Milowice-Czeladź", a od 1 stycznia 1976 roku weszła w skład kopalni "Czerwona Gwardia". W styczniu 1990 roku przywrócono jej nazwę „Saturn”, a w końcu 1996 roku zlikwidowano.
Wydobycie
W roku 1900 produkcja kopalni wyniosła 239851 ton węgla. Na rok 1913 wydobycie kopalni wyniosło 617363 tony węgla, w roku 1938 wynosiło 689875 ton węgla, a w 1970 roku wyniosło 1625673 ton węgla.
Galeria
Pocztówka przedstawiająca szyby "Piotr" i "Paweł" kopalni "Czeladź".
Odznaka IV Złazu Górskiego Kopalni Milowice-Czeladź Klimczok 1975
Odznaka I Górskiego Rajdu Dąbrowskich Gwarków KWK "Czerwona Gwardia" Wisła 1986
Odznaka III Górskiego Rajdu Dąbrowskich Gwarków KWK "Czerwona Gwardia", Ujsoły 1988
Bibliografia
- Jaros Jerzy: Słownik historyczny kopalń węgla na ziemiach polskich. Katowice 1972.
- Jaros Jerzy: Słownik historyczny kopalń węgla na ziemiach polskich (Wyd. II). Katowice 1984.
- Książka Adresowo-Reklamowa Zagłębia Dąbrowskiego dla Przemysłu i Handlu na 1922 roku. Sosnowiec 1921.
- Przegląd Górniczo-Hutniczy, Rocznik: 1906.
- Przegląd Górniczo-Hutniczy, Rocznik: 1923.
