Czarna Przemsza: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Linia 38: Linia 38:
==Galeria==
==Galeria==
<gallery>
<gallery>
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia:
Plik:Czarna Przemsza KZI 043 1937.02.12.jpg|Opis zdjęcia:
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia:  
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia:  
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia:  
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia:  

Wersja z 16:26, 11 wrz 2021

Cieki wodne w Zagłębiu Dąbrowskim
{{{}}}
[[Plik:{{{Grafika}}}|240x240px|{{{Awers}}}]]
Nazwa {{{Nazwa}}}
Źródło Bzów, dzielnica Zawiercia
Ujście Przemsza, Trójkąt Trzech Cesarzy
Długość 63,3 km
JCW {{{JCW}}}
Powierzchnia zlewni 1045,5 km²

Czarna Przemsza - rzeka o długości 63,3 km, prawy dopływ, źródłowy Przemszy. Źródła rzeki znajdują się na wysokości 385 m n.p.m. w Bzowie, dzielnicy Zawiercia, na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej.

Czarna Przemsza płynie przez Próg Woźnicki, Garb Tarnogórski i Wyżynę Śląską. Od miejsca, w którym wpada do niej Brynica w Sosnowcu - stanowi granicę między wywodzącym się z Małopolski Zagłębiem Dąbrowskim a Śląskiem (wcześniej tę granicę stanowi właśnie Brynica).

Zespół źródeł w Bzowie

Zespół źródeł Czarnej Przemszy w Bzowie

Od źródeł do zbiornika Przeczyce

Od zbiornika Przeczyce do Sosnowca

Czarna Przemsza w Sosnowcu

Czarna Przemsza jest główną rzeką Sosnowca. W Jęzorze łączy się ona z Białą Przemszą przyjmując nazwę Przemszy.

Przez Sosnowiec przepływa 10. kilometrowy odcinek Czarnej Przemszy (od dolnej Środuli do Jęzora). Rzeka płynie uregulowanym i szczelnie obudowanym korytem. Regulacji dokonano w latach 19571964. Do Czarnej Przemszy, w dzielnicy Radocha, wpada Brynica, a w Będzinie przepływający przez północne części miasta Potok Zagórski.

Czarna Przemsza była niegdyś spławna, choć tworzyła liczne rozlewiska. W XVIII i XIX wieku wykorzystywano ją do poruszania kół młynów wodnych, tartaków, kuźnic. Silne uprzemysłowienie tego terenu oraz intensywna zabudowa spowodowały, iż obecnie jest bardzo zanieczyszczona (jeszcze w pierwszych łatach XX wieku niosła wodę czystą).

Galeria

Linki zewnętrzne

Bibliografia