Browar Sielecki w Sosnowcu: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 6: | Linia 6: | ||
==Do 1914 roku== | ==Do 1914 roku== | ||
Browar produkował jasne i ciemne piwo, nazywane „sieleckim” oraz „renardowskim”, w ilości | Browar produkował jasne i ciemne piwo, nazywane „sieleckim” oraz „renardowskim”, w ilości od 17 do niemal 33 tys. hektolitrów rocznie. Cieszyło się ono uznaniem mieszkańców [[Sosnowiec|Sosnowca]] i okolic. Próbowano nawet rozszerzyć jego dystrybucję poza granice regionu. W rezultacie tych działańskład piwa sieleckiego powstał również w Warszawie. Po kilku latach zlikwidowano go jednak, ponieważ przynosił straty. | ||
<gallery> | <gallery> | ||
Wersja z 21:06, 5 gru 2013
Historia
Od 1825 roku w majątku sieleckim produkowano piwo na potrzeby własne w prymitywnym browarze, usytuowanym w pobliżu zamku. W 1882 roku wybudowano w Sielcu nowoczesny browar mechaniczny, który po utworzeniu Gwarectwa „Hrabia Renard” (1884), rozbudowywano i modernizowano. W 1895 roku uruchomiono słodownię, a w 1904 roku wytwórnię sztucznego lodu. W okresie tym znajdowało w nim zatrudnienie przeciętnie 60 osób.
Do 1914 roku
Browar produkował jasne i ciemne piwo, nazywane „sieleckim” oraz „renardowskim”, w ilości od 17 do niemal 33 tys. hektolitrów rocznie. Cieszyło się ono uznaniem mieszkańców Sosnowca i okolic. Próbowano nawet rozszerzyć jego dystrybucję poza granice regionu. W rezultacie tych działańskład piwa sieleckiego powstał również w Warszawie. Po kilku latach zlikwidowano go jednak, ponieważ przynosił straty.
Pilzeńskie - Rozlewnia Zawiercie
Pilzeńskie - Rozlewnia Sosnowiec
Sieleckie - Skład Główny: Warszawa ul. Ogrodowa
Sieleckie - Skład Główny: Warszawa ul. Żelazna
Okres I WŚ 1914 - 1918
Podczas pierwszej wojny światowej zakład produkował niespełna 20% tego co przed 1914 r.
Lata 1918 - 1939
Po ponownym uruchomieniu w latach 20. browar wytwarzał mniej piwa niż przed wojną: w 1923 roku - 8 tys., a w 1924 roku - 11,6 tys. hektolitrów, zatrudniając 38 pracowników. Wyposażony był w 5 motorów, maszynę parową i 2 kotły parowe. Pod koniec lat 20. podjęto decyzję o modernizację zakładu. Na zlecenie Towarzystwa „Hrabia Renard” nową warzelnię zaprojektowała i wybudowała na przełomie 1929 i 1930 roku czeska firma „Skoda” z Pilzna. W latach międzywojennych produkowano w browarze piwo „marcowe”, „obstalunkowe”, „porter”, „sieleckie”, a także słód i lód sztuczny.
Okupacja 1939 - 1945
W okresie okupacji Niemcy przejęli zakład, nadając mu nazwę Braurerei der Gewerkschaft Graf Renard Sosnowitz.
Po 1945 roku
Po drugiej wojnie światowej browar został upaństwowiony i najpierw stanowił oddział Dąbrowskich Zakładów Przemysłu Węglowego a następnie przeszedł pod zarząd Państwowego Przemysłu Fermentacyjnego (1950). Od roku 1951 do 1967 stanowił zakład Będzińskich Zakładów Piwowarsko-Słodowniczych. Produkowano w nim kilka gatunków piwa dobrej jakości, o czym świadczy zajęcie przez sielecki trunek drugiego miejsca (po żywieckim) w konkursie wojewódzkim,przeprowadzonym w grudniu 1956 roku. Natomiast wśród krajowych producentów piwa browar w Sielcu plasował się na szóstej pozycji wśród 118 funkcjonujących wówczas w Polsce zakładów. Zaopatrywał głównie Sosnowiec (86% produkcji) i niektóre miasta śląskie. Według danych z 1957 roku dziennie wytwarzano 11 tys. litrów piwa, a latem produkcja dochodziła nawet do 25 tys. litrów. W latach 60. dominowała produkcja piwa jasnego pełnego (12 BALL). W ostatnim okresie swego istnienia browar należał do Tyskich a następnie Zabrzańskich Zakładów Piwowarskich. Ostatnią warkę piwa wyprodukowano w 1976 roku.
PPF - Sieleckie
Bibliografia
- Małgorzata Śmiałek: Sosnowieckie ABC, tom II. : Muzeum w Sosnowcu, 2003, s. 7-8. ISBN 83-89199-03-3.
