Szkoła Realna w Sosnowcu

	Zagłębiowskie szkoły
	Szkoła Realna
Data utworzenia	1894
Data likwidacji	1914

Gabinet Dyrektora

Informacje

...................

Historia szkoły: lata 1894-1914

Budynek znajdujący się przy dzisiejszej ulicy Żeromskiego został ufundowany przed Henryka Dietla niemieckiego przemysłowca mieszkającego w Sosnowcu. Dietel, któremu Sosnowiec w znacznym stopniu zawdzięcza swój rozwój miał na Pogoni swoją fabrykę włókienniczą, która znana była w całej Europie. W jej sąsiedztwie wybudował swój pałac wraz z otaczającym go parkiem oraz kościół ewangelicki. Budynek był bardzo okazały, jak na tamte czasy. Miał okazałe aule i sale wykładowe, co było o tyle istotne, iż wcześniej nauka odbywała się w fabrycznych pomieszczeniach, często surowych i zupełnie do tego nieprzystosowanych. Ponadto budynek szkoły miał wiele ciekawych detali architektonicznych jak freski oraz dobrze zachowaną do dziś sztukaterię. Uroczyste otwarcie budynku Szkoły Realnej miało miejsce w 1898 roku i było wielkim wydarzeniem towarzysko społecznym w rodzącym się mieście. Przybyli na nie przedstawiciele władz zaborców rosyjskich, duchowieństwa, ale również tłumy sosnowiczan.

Kadra szkolna 1898/1899

Dyrektor - Radca Stanu E.G. Chołodowski
Inspektor - Radca Stanu W.T. Sokołow

Nauczyciel języka rosyjskiego i geografii - W.F. Trockij
Nauczyciel matematyki - Radca Kolegialny A.P. Parenawo
Nauczyciel historii naturalnej i fizyki - T.P. Szak
Nauczyciel języka niemieckiego - H.H. Dietel
Nauczyciel języka niemieckiego - P.A. Reichwald
Nauczyciel języka francuskiego - L.S. Pliume
Nauczyciel języka francuskiego - E.F. Breton
Nauczyciel języka polskiego - K.W. Zieliński
Nauczyciel rysunków - A. G. Mołodienkow

Nauczyciel religii prawosławnej - O. Joan Wasiliewicz Lewickij
Nauczyciel religii rzymskokatolickiej - ksiądz Władysław Musielewicz
Nauczyciel religii ewangelickiej - pastor Ernest Uthke
Nauczyciel religii mojżeszowej - N.S. Rieder

Kadra szkolna 1899/1900

Dyrektor - Radca Stanu E.N. Pfeifer
Inspektor - Radca Stanu S. Ignatienko

Nauczyciel religii prawosławnej - O. Joan Wasiliewicz Lewickij
Nauczyciel religii rzymskokatolickiej - ksiądz Władysław Musielewicz
Nauczyciel religii ewangelickiej - pastor Ernest Uthke
Nauczyciel religii mojżeszowej - N.S. Rieder

Nauczyciel języka rosyjskiego i historii - W.F. Trockij
Nauczyciel języka rosyjskiego i historii - M. Kriżanowskij
Nauczyciel języka rosyjskiego i historii - S. Ignatienko
Nauczyciel języka rosyjskiego i historii - Radca Stanu W.F. Trockij (Inspektor)
Nauczyciel języka rosyjskiego i geografii - W.F. Trockij
Nauczyciel matematyki i fizyki - Radca Kolegialny A.P. Parenawo
Nauczyciel matematyki i fizyki - A. Dmochowskij
Nauczyciel matematyki i fizyki - Cezary Uthke
Nauczyciel kosmografii - Radca Stanu E.N. Pfeifer (Dyrektor)
Nauczyciel historii naturalnej i fizyki - T.P. Szak
Nauczyciel języka niemieckiego - H.H. Dietel
Nauczyciel języka niemieckiego - P.A. Reichwald
Nauczyciel języka niemieckiego - R. Brejksz
Nauczyciel języka francuskiego - L.S. Pliume
Nauczyciel języka francuskiego - E.F. Breton
Nauczyciel języka polskiego - K.W. Zieliński
Nauczyciel rysunków - A. G. Mołodienkow
Nauczyciel śpiewu i muzyki - P. Zabrocki

Pomocnicy gospodarzy klasowych:

Nauczyciel języka niemieckiego i kaligrafii - P. Primo
Nauczyciel gimnastyki - A. Frytz
Nauczyciel rysunków - W. Honet
Nauczyciel kaligrafii - W. Rozankin

Doktor szkolny - Jakub Henryk Neufeld
Lekarz Dentysta - M. Goldberg
Sekretarz - A. Kalisskij

Dalsze dzieje szkoły

W czasie I wojny światowej w budynku Szkoły Realnej mieściła się niemiecka administracja. Popularna dziś nazwa – Staszic, przypisywana nie tylko szkole, ale również budynkowi, w którym się mieściła, pojawiła się w 1916 roku. Powstała Wyższa Szkoła Realna im. Stanisława Staszica. W czasie II wojny światowej Niemcy w budynku ufundowanym przez Dietla utworzyli swoją własną szkołę techniczną. Po wojnie w tym miejscu zaczęło działać Liceum Ogólnokształcące im. Staszica. W 1970 roku w budynku dawnej Szkoły Realnej zagościł Uniwersytet Śląski, konkretnie Wydział Techniki. W 2013 roku zabytkowy budynek powrócił pod zarząd miasta.