Tadeusz Jan Otto

Zagłębiowskie Biogramy
Imię i nazwisko	Tadeusz Otto
Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1929 Będzin
Zawód	Lekarz, Prof. nadzw. dr hab. n. med chirurg serca i klatki piersiowej

Tadeusz Jan Otto ( 1929 ) ur. w Będzinie

Prof. nadzw. dr hab. n. med chirurg serca i klatki piersiowej

Dzieciństwo spędził w Będzinie. Od 1934r. mieszkał z rodzicami na Górnym Śląsku. W Mikołowie ukończył trzy klasy szkoły powszechnej. Był członkiem drużyny zuchowej, potem od 1938r 3 Mikołowskiej DH. Brał udział w harcerskiej akcji obserwacji ruchu samochodowego w celu wychwycenia spotkań V kolumny. Otrzymał za to pochwałę. W 1939r uciekał z matką i siostrą przed frontem niemieckim ( ojciec był ewakuowany ). W Zagłębiu zamieszkał w domu dziadków na przedmieściach Będzina. Uczył się na tajnych kompletach przerabiając materiał trzech klas gimnazjalnych pod kierunkiem pani Saternus, po wojnie dyrektorki szkoły licealnej w Dąbrowie Górniczej. Mimo starań własnych i poparcia starszego kolegi z 23 Dywizji Piechoty Armii Krajowej nie został przyjęty do organizacji z powodu zbyt młodego wieku.

Po ukończeniu 14 r życia został zmuszony przez okupanta do ciężkiej pracy fizycznej. W 1945 r po zdaniu egzaminów zaliczających naukę na tajnych kompletach został przyjęty do IV klasy gimnazjum im Mikołaja Kopernika w Będzinie.

W 1946r rodzina powróciła na Śląsk do Bytomia, gdzie kontynuował naukę w I L.O. im. Jana Smolenia podtrzymującym tradycję Pierwszego Polskiego Gimnazjum w Niemczech. Świadectwo dojrzałości otrzymał w 1948r. Studiował początkowo w Śląskiej Akademii Lekarskiej, następnie w Akademii Medycznej w Warszawie, gdzie w roku 1953 otrzymał dyplom lekarski równocześnie z nakazem pracy w Powszechnej Organizacji „Służba Polsce”. Pracował w rejonie od Gołdapii do Węgorzewa, potem Ostródy, jako lekarz brygad rolnych. Po rozwiązaniu tej organizacji w 1955r powrócił do Warszawy. Przejściowo pracował w pogotowiu ratunkowym, potem w przychodni rejonowej z oddelegowaniem do IV Kliniki Chirurgii A.M. w Warszawie. W 1957r po wygraniu egzaminu konkursowego otrzymał etat asystenta w II Klinice Chirurgii A.M. w Warszawie kierowanej przez profesora Jana Mossakowskiego. Otrzymał tam specjalizację I i II stopnia oraz obronił pracę doktorską. Publikował prace naukowe.

W latach 1959-1960 został wysłany na szkolenie do Wielkiej Brytanii. Pracował w ośrodku torakochirurgicznym w szpitalu w Sully w południowej Walii, w Walijskiej Narodowej Szkole Medycznej w Cardiff. Znał już wówczas biegle język angielski opanowany głównie w liceum. Ponownie pracował w Sully w latach 1962-66. Bardzo dużo operował w zakresie płuc i serca . W zastępstwie szefa, D. Thomasa, przeprowadzał operacje w trzech innych walijskich szpitalach: w Swansea, Church Village i Glan Eally. Wykonał i opublikował na podstawie materiału ośrodka w Sully pracę pt. „ Surgical treatment of mitral stenosis” ( Thorax,1964,6,541). Był także współautorem drugiej pracy (Thorax,1964,4,434).

Po II wojnie światowej kardiochirurgia w Europie rozwijała się bardzo szybko, w Polsce znacznie później i wolniej. Powyższe prace stanowiły wówczas duży wkład w rozwój europejskiej kardiochirurgii.

Po powrocie do kraju pracował nadal w II Klinice Chirurgii A.M. w Warszawie prowadząc w niej samodzielną działalność torakochirurgiczną. W 1964r został przeniesiony do Kliniki Chirurgii Instytutu Gruźlicy w Warszawie, wówczas czołowego ośrodka kardio- i torakochirurgii w kraju.

W roku 1966 uzyskał habilitację na podstawie pracy „ Homologiczne przeszczepy płuc u psów ze szczególnym uwzględnieniem układu krążenia w przeszczepie”. Kierownikiem kliniki i opiekunem pracy był prof. dr med. Leon Manteuffel – Schoege. Praca była w całości opublikowana w Rozprawach Wydziału Nauk Medycznych Polskiej Akademii Nauk ( 1966, t.I, s.1-42) i w brytyjskim czasopiśmie Thorax ( „ Homotransplantaion of the lung in dogs with special reference to the circulation system in the transplant” , Thorax,1966,t.21,nr 6,s.564-576 ).

Praca wzbudziła duże zainteresowanie w ośrodkach światowych i była wielokrotnie cytowana w piśmiennictwie. Był kierownikiem Oddziału Torakochirurgicznego, potem Kardiotorakochirurgicznego w Instytucie Gruźlicy w Warszawie, gdzie pracował łącznie do roku 2000. W roku 1967 został zaproszony przez W.P. Clelanda do pracy w jego ośrodku w Londynie; w latach 1968-69 był starszym asystentem w szpitalu Hammersmith w Royal Postgraduate Medical School na Uniwersytecie Londyńskim w oddziale chirurgii serca w krążeniu pozaustrojowym. Operował w tym zakresie. Wykonał tam również pracę doświadczalną na zwierzętach dotyczącą angielskiego programu przeszczepu serca w Nuffield Unit of Clinical Physiology ( Thorax,1970,25,2,199). Po wygraniu ogłoszonego konkursu miał zapewnioną dalszą kilkuletnią pracę w Hammersmith, ale musiał z niej zrezygnować pod rygorem utraty uprawnień zawodowych w kraju. Po powrocie do Polski nie miał możliwości wykonywania operacji na otwartym sercu, uczestniczył natomiast w opracowaniach tematów naukowych, resortowych i węzłowych w zakresie kardiologii.

w Sully w latach 1962-66. Bardzo dużo operował w zakresie płuc i serca . W zastępstwie szefa, D. Thomasa, przeprowadzał operacje w trzech innych walijskich szpitalach: w Swansea, Church Village i Glan Eally. Wykonał i opublikował na podstawie materiału ośrodka w Sully pracę pt. „ Surgical treatment of mitral stenosis” ( Thorax,1964,6,541). Był także współautorem drugiej pracy (Thorax,1964,4,434). Po II wojnie światowej kardiochirurgia w Europie rozwijała się bardzo szybko, w Polsce znacznie później i wolniej. Powyższe prace stanowiły wówczas duży wkład w rozwój europejskiej kardiochirurgii. Po powrocie do kraju pracował nadal w II Klinice Chirurgii A.M. w Warszawie prowadząc w niej samodzielną działalność torakochirurgiczną. W 1964r został przeniesiony do Kliniki Chirurgii Instytutu Gruźlicy w Warszawie, wówczas czołowego ośrodka kardio- i torakochirurgii w kraju. W roku 1966 uzyskał habilitację na podstawie pracy „ Homologiczne przeszczepy płuc u psów ze szczególnym uwzględnieniem układu krążenia w przeszczepie”. Kierownikiem kliniki i opiekunem pracy był prof. dr med. Leon Manteuffel – Schoege. Praca była w całości opublikowana w Rozprawach Wydziału Nauk Medycznych Polskiej Akademii Nauk ( 1966, t.I, s.1-42) i w brytyjskim czasopiśmie Thorax ( „ Homotransplantaion of the lung in dogs with special reference to the circulation system in the transplant” , Thorax,1966,t.21,nr 6,s.564-576 ). Praca wzbudziła duże zainteresowanie w ośrodkach światowych i była wielokrotnie cytowana w piśmiennictwie.

Był kierownikiem Oddziału Torakochirurgicznego, potem Kardiotorakochirurgicznego w Instytucie Gruźlicy w Warszawie, gdzie pracował łącznie do roku 2000. W roku 1967 został zaproszony przez W.P. Clelanda do pracy w jego ośrodku w Londynie; w latach 1968-69 był starszym asystentem w szpitalu Hammersmith w Royal Postgraduate Medical School na Uniwersytecie Londyńskim w oddziale chirurgii serca w krążeniu pozaustrojowym. Operował w tym zakresie. Wykonał tam również pracę doświadczalną na zwierzętach dotyczącą angielskiego programu przeszczepu serca w Nuffield Unit of Clinical Physiology ( Thorax,1970,25,2,199). Po wygraniu ogłoszonego konkursu miał zapewnioną dalszą kilkuletnią pracę w Hammersmith, ale musiał z niej zrezygnować pod rygorem utraty uprawnień zawodowych w kraju. Po powrocie do Polski nie miał możliwości wykonywania operacji na otwartym sercu, uczestniczył natomiast w opracowaniach tematów naukowych, resortowych i węzłowych w zakresie kardiologii.

W roku 1985 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego i został kierownikiem powołanego w Instytucie Gruźlicy Samodzielnego Oddziału Kardiotorakochirurgii. Wykonał wraz z zespołem kilkaset operacji serca, głównie wszczepień zastawek, a także korekcji wad wrodzonych. Jako pierwszy w Polsce dokonał z powodzeniem jednoczesnego wszczepienia trzech zastawek serca: w ujście aortalne, mitralne i trójdzielne ( 1982). Wykonywał również operacje płuc, tchawicy i oskrzeli (1964). Pierwszy w Polsce wykonał z powodzeniem operację odcinkowej resekcji tchawicy z powodu raka z zespoleniem kikutów koniec do końca (1972). Zajmował się problemem zatorów tętnic płucnych. Wykonał z powodzeniem dwie operacje usunięcia dużych zatorów płucnych bez użycia krążenia pozaustrojowego ( Kardiologia Polska 1974,3,261; Polski Przegląd Chirurgiczny 1976,3,339). Współpracując z klinikami neurologii wykonał około 400 operacji grasicy w leczeniu myasthenia gravis. Była to wówczas największa liczba tych operacji w Polsce i druga w Europie. Wprowadził własne dojście operacyjne ( małą poprzeczną sternotomię ) opublikowane w czasopismach zachodnich ( Thorax,1987,42,199-204)

i przedstawione na konferencji w Sztokholmie ( Joint International Cardiovascular and Thoracic Surgical Conference, 8-11.09.1982).

Profesor Tadeusz Otto wyszkolił następujących doktorantów: A. Pietraszka, Z. Kudelskiego, E. Kłodkowską – Farner i M. Chudańskiego. Za wybitnego wychowanka uznawał dr J. Krusiewicza, najsprawniejszego manualnie współpracownika. Był recenzentem kilku prac habilitacyjnych.

Był członkiem wielu prestiżowych, krajowych i zagranicznych towarzystw naukowych ( m.in. członkiem zagranicznym Society of Cardiothoracic Surgeons of Great Britain and Ireland, członkiem założycielem – founding member- International Society of Cardiothoracic Surgeons z siedzibą w Tokio , 1991-2000). W roku 1989 był zaproszony do Salzburga przez profesora Feliksa Ungera jako ekspert komitetu doradczego – Advisory Board- w Heart Institute , Academia Scientiarum et Artium Europaea. Był także członkiem rad redakcyjnych i wydawniczych: European Journal of Cardiothoracic Surgery (1990-94) oraz Cor Europaeum ( 1991-2000).

Opublikował około 150 prac naukowych, w dużej części w czasopismach zachodnich. Otrzymał prestiżowe nagrody i odznaczenia ( Thoracic Society, Cardiff 1972; Polskiego Przeglądu Chirurgicznego 1994; Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego 1994; nagrodę „The Centenary of Cardiac Surgery”, Hiroszima 1996; medal „ Za zasługi dla Pomorskiej Akademii Medycznej” za czynną pomoc przy wprowadzaniu operacji w krążeniu pozaustrojowym w tamtejszej klinice ). Przewodniczył sesjom naukowym na światowych kongresach ( Brighton 1986, Salzburg 1993, Puerto Rico 1995, Gdańsk 1995, Wiedeń 1996 ).

Tadeusz Otto był harcerzem, łękawiakiem, do 1948 r instruktorem. Został odznaczony Złotą Odznaką „ Harcerskiej Służby Ziemi Śląskiej oraz Honorową Odznaką „ Zasłużony dla Żeglarstwa Śląskiego. Był członkiem kadry narodowej w żeglarstwie ( reprezentantem Warszawy w zawodach żeglarskich krajowych i międzynarodowych ), kapitanem jachtowym PZŻ. Prowadził rejsy klubowe na Bałtyku, Morzu Czarnym i cieśninach, Morzu Marmara i Egejskim. Prowadził też liczne rejsy rodzinne, dwuosobowe, z żoną po Bałtyku i cieśninach duńskich oraz z synem na akwenie Wysp Kanaryjskich. Przez siedem lat był komandorem odrodzonego Yacht Klubu Polski ( 1987-93). Był znanym narciarzem, zawodnikiem i instruktorem PZN ( od 1948r ). Do osiemdziesiątego pierwszego roku życia uprawiał narciarstwo alpejskie.

Bibliografia

• Veith Frank J. „ Lung transplantation 1968. A special edition” American Review of Respiratory Disease, vol. 98, 1968, p.771.
• Rzepecki Wit, Langer Jan „ Chirurgia układu oddechowego”, PZWL, Warszawa, 1975,s.483,484.
• Otto T.J. „ Pięćdziesiąt lat chirurgii w Instytucie Gruźlicy i Chorób Płuc” , Blok Operacyjny 1991,1(2),s.3-9.
• „80 lat I Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Smolenia w Bytomiu”,wyd. SKILL, Bytom, 2012 ( Wspomnienia harcerskie oprac. T.J.Otto ).
• Otto Tadeusz Jan ( biogram) Współcześni uczeni polscy, t.III, s.396, Ośrodek Przetwarzania Informacji Komitetu Badań Naukowych, Warszawa, 2000.
• Tadeusz Jan Otto ( biogram ) Złota Księga Nauki Polskiej 2000. Naukowcy przełomu wieków, s. 282. Helion, Gliwice 2001.
• Otto Tadeusz Jan ( biogram ) Kto jest kim w Polsce, edycja IV, s. 697. Polska Agencja Informacyjna, Warszawa 2001.
• Otto Tadeusz Jan ( biogram ) Encyklopedia Actus Purus – Kto jest kim w Polsce nowego millenium 2000 – 2002, s. 404, Polska Narodowa Oficyna Wydawnicza, Poznań 2002.
• Otto Tadeusz Who is who w Polsce. Who is who Verlag, Switzerland ( red. kraj. Who is who w Polsce, Poznań 2008 i nast. wyd.).
• Otto Tadeusz Jan ( biogram ) Wielka Encyklopedia PWN, t. 20, s.116-117, Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., Warszawa, 2004.
• Tadeusz Jan Otto ( biogram ) Album Torakochirurgów Polskich, s. 118-120. Polskie Towarzystwo Kardiotorakochirurgów, Warszawa 2014.