Witold Mańczak
| Zagłębiowskie Biogramy | |
 Witold Mańczak | |
| Imię i nazwisko | Witold Mańczak |
| Data i miejsce urodzenia | 12 sierpnia 1924 Sosnowiec |
| Data i miejsce śmierci | 12 stycznia 2016 Kraków |
| Zawód | językoznawca języków romańskich i indoeuropejskich, profesor UJ |
Witold Mańczak - językoznawca języków romańskich i indoeuropejskich, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek krajowy Polskiej Akademii Umiejętności i członek Polskiej Akademii Nauk
Witold Mańczak urodził się 12 sierpnia 1924 r. w Sosnowcu, gdzie w 1945 r. zdał eksternistycznie maturę. Rozpoczął w Krakowie studia najpierw w Akademii Handlowej, a później na Uniwersytecie Jagiellońskim, zakończone w 1948 r. magisterium z filologii romańskiej. W 1950 r. obronił rozprawę doktorską, a w 1954 został zastępcą profesora, w 1957 – docentem, w 1971 – profesorem nadzwyczajnym, a w 1982 – zwyczajnym. W latach 1970–1974 był dyrektorem Instytutu Filologii Romańskiej UJ. W 1992 r. został powołany na członka czynnego PAU. W 1994 r. przeszedł na emeryturę; zmarł w Krakowie 12 stycznia 2016 r.
Od czasu ukończenia studiów do ostatnich chwil życia niezwykle intensywnie pracował naukowo w dziedzinie językoznawstwa romańskiego, polskiego, słowiańskiego, indoeuropejskiego i ogólnego. Uczestniczył w licznych konferencjach i kongresach międzynarodowych. Jego bibliografia liczy ponad 950 publikacji, w tym 24 pozycje książkowe, m.in. Gramatyka francuska (1960), Polska fonetyka i morfologia historyczna (1965), Le développement
phonétique des langues romanes et la fréquence (1969), Le latin classique, langue romane commune (1977), Praojczyzna Słowian (1981), Frequenzbedingter unregelmässiger Lautwandel in den germanischen Sprachen (1987), La classification des langues romanes (1991), Problemy
językoznawstwa ogólnego (1996), O pochodzeniu i dialekcie Kaszubów (2002), Linguistique générale et linguistique indo-européenne (2008).
Lingwista światowego formatu, który swoimi pracami w istotny sposób wpłynął na rozwój językoznawstwa romanistycznego, a także ogólnego i polonistycznego. Autor teorii o nieregularnym rozwoju fonetycznym spowodowanym frekwencją jako jednym z podstawowych czynników kształtujących formę językową, zwolennik obiektywnych metod badania języka, opartych na statystyce, niestrudzony poszukiwacz prawdy naukowej, bez względu na zmieniające się mody i trendy lingwistyczne.
Biogram opracował: Piotr Dudała
