Dąbrowska Fabryka Obrabiarek DEFUM: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „'''Dąbrowska Fabryka Obrabiarek "DEFUM"'''”) |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Dąbrowska Fabryka Obrabiarek "DEFUM"''' | '''Dąbrowska Fabryka Obrabiarek "DEFUM"''' - mieściła się w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]] przy ul. T. Kościuszki 3. Działała od [[1879]] r. do [[2015]] r. | ||
==Historia== | |||
Powstanie zakładu przypada na [[1879]] r., kiedy w byłej rozbudowanej kuźni poczęto wykonywać usługi dla rozwijającego się na terenie [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębia]] przemysłu górniczego i hutniczego. Przez kolejne lata zakład przechodził zmiany właścicieli, z którymi najtrwalej do [[1939]] r. łączą się nazwiska Fitzner-Gamper-Zieleniewski. | |||
Jako fabryka R. Tarkacza i Stołki powstała ok. [[1882]] r. następnie kupił ją A. Braunstein wraz z czeskim wspólnikiem E. Skodą. W [[1897]] r. fabrykę nabyło Towarzystwo Akcyjne „Fitzner-Gamper”. [[Konrad Gamper]] szwajcarski inżynier unowocześnił zakład do poziomu pierwszorzędnej wytworni kotłów dla całego państwa rosyjskiego. Po śmierci K. Gampera zakład podupadł. | |||
W 1907 r. naczelne kierownictwo fabryką przejął Władysław Jachelski. W krótkim czasie rozszerzył zakres jej produkcji. Wytwarzano cylindry i odlewy żelazne dla potrzeb pierwszej Fabryki Lokomotyw na ziemiach polskich (siedziba w Chrzanowie). W [[1928]] r. na zasadzie przeprowadzonej fuzji przeszła do firmy Zieleniewski i Fitzner-Gamper Sp. Akcyjna w Krakowie. | |||
W [[1938]] r. fabryka w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]] zatrudniała 450 robotników i 50 urzędników. Po wyzwoleniu Zakład jako przedsiębiorstwo państwowe występował pod nazwą jaką posiadał przed wybuchem wojny, tj. Zjednoczone Fabryki Maszyn, Kotłów i Wagonów L. Zieleniewski i Fitzner-Gamper w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]]. W roku [[1959]] zakład uzyskał nową nazwę Dąbrowska Fabryka Obrabiarek im. St. Krzynowki. W roku [[1962]] przyłączono do zakładu Szopienicką Fabrykę Obrabiarek. | |||
W roku [[1970]] Zarządzeniem Ministra Przemysłu Maszynowego, Zakład wszedł w skład Kombinatu Obrabiarek Ciężkich „PONAR-PORUM”. W tym samym roku zakład uzyskał znak ochronny „Deum”, który odtąd występował nie tylko w nazwie zakładu, ale także na wszystkich wyprodukowanych wyrobach. | |||
Z dniem [[1 stycznia]] [[1981]] r. przedsiębiorstwo wystąpiło ze struktury Kombinatu i stało się samodzielnym podmiotem gospodarczym pod nazwą Dąbrowska Fabryka Obrabiarek „Defum”. | |||
Był przedsiębiorstwem państwowym. „Defum” jest jedynym w kraju, a także znanym w świecie producentem wiertarkofrezarek. W asortymencie produkcji posiada również tokarki karuzelowe. | |||
Podstawowa działalność fabryki zlokalizowana była w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]] przy ul. T. Kościuszki 3, gdzie realizowana była obróbka mechaniczna detali oraz montaż finalny obrabiarek, w zakładzie zamiejscowym w Katowicach-Szopicnicach, zlokalizowana była produkcja wyposażeń specjalistycznych oraz prowadzona była działalność usługowa w zakresie remontu lekkich obrabiarek typu tokarki wytaczarki. | |||
W okresie szczytowego wzrostu produkcji w latach [[1978]]-[[1985]] zatrudnienie w „Defum” dochodziło do 1300 pracowników. W [[1994]] r. wyniosło śr. 400 pracowników. Do [[1973]] zakład posiadał własną orkiestrę dętą oraz przyzakładową szkołę zawodową do [[1992]] r. nadto partycypował w utrzymaniu [[Klub Sportowy "Dąbrowa"|Klubu Sportowego „Dąbrowa”]]. | |||
==Likwidacja zakładu== | |||
W [[2015]] r. zakłady zostały zlikwidowane jako ostatnie duże przedsiębiorstwo państwowe w województwie śląskim. Fabryka o ponad 140-letniej tradycji przestała istnieć. | |||
==Przejęcie produkcji obrabiarek do Andrychowa== | |||
W [[2011]] roku Andrychowska Fabryka Maszyn S.A. przejęła produkcję obrabiarek Dąbrowskiej Fabryki Maszyn S.A. oraz znak towarowy DEFUM. | |||
==Dyrektorzy zakładu od [[1945]] r.== | |||
*Tadeusz Furdyn, | |||
* Stanisław Szczygieł, | |||
* Stanisław Kotuła, | |||
* mgr inż. Tadeusz Ciemiewski, | |||
* inż. Stanisław Krupa, | |||
* mgr inż. Bogdan Dziubiński, | |||
* inż. Andrzej Kuczabiński, | |||
* mgr inż. Wiesław Gęborski. | |||
== Bibliografia == | |||
*{{Cytuj książkę | nazwisko = | imię = |nazwisko2= |imię2= | tytuł = [[Encyklopedia Dąbrowy Górniczej A - Z (Tom 1)]] | data =[[1996]] | wydawca = [[Towarzystwo Przyjaciół Dąbrowy Górniczej]] | miejsce = [[Dąbrowa Górnicza]] | isbn = 83-901687-6-6 | strony = 33}} | |||
[[Kategoria: Zakłady przemysłowe]] |
Wersja z 12:28, 16 lip 2019
Dąbrowska Fabryka Obrabiarek "DEFUM" - mieściła się w Dąbrowie Górniczej przy ul. T. Kościuszki 3. Działała od 1879 r. do 2015 r.
Historia
Powstanie zakładu przypada na 1879 r., kiedy w byłej rozbudowanej kuźni poczęto wykonywać usługi dla rozwijającego się na terenie Zagłębia przemysłu górniczego i hutniczego. Przez kolejne lata zakład przechodził zmiany właścicieli, z którymi najtrwalej do 1939 r. łączą się nazwiska Fitzner-Gamper-Zieleniewski.
Jako fabryka R. Tarkacza i Stołki powstała ok. 1882 r. następnie kupił ją A. Braunstein wraz z czeskim wspólnikiem E. Skodą. W 1897 r. fabrykę nabyło Towarzystwo Akcyjne „Fitzner-Gamper”. Konrad Gamper szwajcarski inżynier unowocześnił zakład do poziomu pierwszorzędnej wytworni kotłów dla całego państwa rosyjskiego. Po śmierci K. Gampera zakład podupadł.
W 1907 r. naczelne kierownictwo fabryką przejął Władysław Jachelski. W krótkim czasie rozszerzył zakres jej produkcji. Wytwarzano cylindry i odlewy żelazne dla potrzeb pierwszej Fabryki Lokomotyw na ziemiach polskich (siedziba w Chrzanowie). W 1928 r. na zasadzie przeprowadzonej fuzji przeszła do firmy Zieleniewski i Fitzner-Gamper Sp. Akcyjna w Krakowie.
W 1938 r. fabryka w Dąbrowie Górniczej zatrudniała 450 robotników i 50 urzędników. Po wyzwoleniu Zakład jako przedsiębiorstwo państwowe występował pod nazwą jaką posiadał przed wybuchem wojny, tj. Zjednoczone Fabryki Maszyn, Kotłów i Wagonów L. Zieleniewski i Fitzner-Gamper w Dąbrowie Górniczej. W roku 1959 zakład uzyskał nową nazwę Dąbrowska Fabryka Obrabiarek im. St. Krzynowki. W roku 1962 przyłączono do zakładu Szopienicką Fabrykę Obrabiarek.
W roku 1970 Zarządzeniem Ministra Przemysłu Maszynowego, Zakład wszedł w skład Kombinatu Obrabiarek Ciężkich „PONAR-PORUM”. W tym samym roku zakład uzyskał znak ochronny „Deum”, który odtąd występował nie tylko w nazwie zakładu, ale także na wszystkich wyprodukowanych wyrobach.
Z dniem 1 stycznia 1981 r. przedsiębiorstwo wystąpiło ze struktury Kombinatu i stało się samodzielnym podmiotem gospodarczym pod nazwą Dąbrowska Fabryka Obrabiarek „Defum”.
Był przedsiębiorstwem państwowym. „Defum” jest jedynym w kraju, a także znanym w świecie producentem wiertarkofrezarek. W asortymencie produkcji posiada również tokarki karuzelowe.
Podstawowa działalność fabryki zlokalizowana była w Dąbrowie Górniczej przy ul. T. Kościuszki 3, gdzie realizowana była obróbka mechaniczna detali oraz montaż finalny obrabiarek, w zakładzie zamiejscowym w Katowicach-Szopicnicach, zlokalizowana była produkcja wyposażeń specjalistycznych oraz prowadzona była działalność usługowa w zakresie remontu lekkich obrabiarek typu tokarki wytaczarki.
W okresie szczytowego wzrostu produkcji w latach 1978-1985 zatrudnienie w „Defum” dochodziło do 1300 pracowników. W 1994 r. wyniosło śr. 400 pracowników. Do 1973 zakład posiadał własną orkiestrę dętą oraz przyzakładową szkołę zawodową do 1992 r. nadto partycypował w utrzymaniu Klubu Sportowego „Dąbrowa”.
Likwidacja zakładu
W 2015 r. zakłady zostały zlikwidowane jako ostatnie duże przedsiębiorstwo państwowe w województwie śląskim. Fabryka o ponad 140-letniej tradycji przestała istnieć.
Przejęcie produkcji obrabiarek do Andrychowa
W 2011 roku Andrychowska Fabryka Maszyn S.A. przejęła produkcję obrabiarek Dąbrowskiej Fabryki Maszyn S.A. oraz znak towarowy DEFUM.
Dyrektorzy zakładu od 1945 r.
- Tadeusz Furdyn,
- Stanisław Szczygieł,
- Stanisław Kotuła,
- mgr inż. Tadeusz Ciemiewski,
- inż. Stanisław Krupa,
- mgr inż. Bogdan Dziubiński,
- inż. Andrzej Kuczabiński,
- mgr inż. Wiesław Gęborski.
Bibliografia
- Encyklopedia Dąbrowy Górniczej A - Z (Tom 1). Dąbrowa Górnicza: Towarzystwo Przyjaciół Dąbrowy Górniczej, 1996, s. 33. ISBN 83-901687-6-6.