Wanda Malczewska: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
Córka Stanisława Malczewskiego i Marii Julii z domu Żurawskich. Pochodziła z rodu Malczewskich, do którego należy poeta Antoni Malczewski oraz jej bratanek, malarz Jacek Malczewski. Siostra Juliana i Marcina.) – Sługa Boża. | Córka Stanisława Malczewskiego i Marii Julii z domu Żurawskich. Pochodziła z rodu Malczewskich, do którego należy poeta Antoni Malczewski oraz jej bratanek, malarz Jacek Malczewski. Siostra Juliana i Marcina.) – Sługa Boża. | ||
== | ==Związki z Klimontowem== | ||
Wanda Malczewska część swojego życia spędziła w [[Klimontów (Sosnowiec)|Klimontowie]], obecnie dzielnicy [[Sosnowiec|Sosnowca]]. Jednym z jej duchowych wychowanków był ksiądz [[Grzegorz Augustynik]], pierwszy jej biograf, budowniczy [[Parafia p.w. Najświętszej Maryi Panny Anielskiej w Dąbrowie Górniczej|Bazyliki Matki Boskiej Anielskiej w Dąbrowie Górniczej]]. | Wanda Malczewska część swojego życia spędziła w [[Klimontów (Sosnowiec)|Klimontowie]], obecnie dzielnicy [[Sosnowiec|Sosnowca]]. Jednym z jej duchowych wychowanków był ksiądz [[Grzegorz Augustynik]], pierwszy jej biograf, budowniczy [[Parafia p.w. Najświętszej Maryi Panny Anielskiej w Dąbrowie Górniczej|Bazyliki Matki Boskiej Anielskiej w Dąbrowie Górniczej]]. | ||
Wanda Malczewska, była krewną [[Jacek Siemieński|Jacka Siemieńskiego]] i przez pewien czas mieszkała w jego majątku. Mieszkańcy [[Klimontów (Sosnowiec)|Klimontowa]] nazwali ja „święta panią”, ponieważ wspierała biednych, zakładała szpitale polowe i jak tylko mogła pomagała powstańcom w czasie [[Powstanie Styczniowe w Zagłębiu Dąbrowskim|Powstania Styczniowego]]. Z jej inicjatywy w klimontowskiej kaplicy zaczęto odprawiać nabożeństwa majowe, które później stały się popularne w całej Polsce. Obecnie w [[Klimontów (Sosnowiec)|Klimontowie]] znajduje się park jej imienia. | Wanda Malczewska, była krewną [[Jacek Siemieński|Jacka Siemieńskiego]] i przez pewien czas mieszkała w jego majątku. Mieszkańcy [[Klimontów (Sosnowiec)|Klimontowa]] nazwali ja „święta panią”, ponieważ wspierała biednych, zakładała szpitale polowe i jak tylko mogła pomagała powstańcom w czasie [[Powstanie Styczniowe w Zagłębiu Dąbrowskim|Powstania Styczniowego]]. Z jej inicjatywy w klimontowskiej kaplicy zaczęto odprawiać nabożeństwa majowe, które później stały się popularne w całej Polsce. Obecnie w [[Klimontów (Sosnowiec)|Klimontowie]] znajduje się park jej imienia. | ||
==Ostanie lata życia== | |||
W październiku [[1872]] r. zmarł [[Jacek Siemieński]], a w 6 tygodni później jego matka, Konstancja z Malczewskich. Wanda nie chcąc być ciężarem dla rodziny, przeniosła się w [[1881]] r. do klasztoru sióstr dominikanek pod wezwaniem św. Anny pod Przyrowem, gdzie przełożoną była jej przyjaciółka, Jadwiga Łopatto. Przez 11 lat pobytu w klasztorze zajmowała się szyciem paramentów liturgicznych, odwiedzaniem i leczeniem chorych, a przede wszystkim modlitwą. Po nagłej śmierci przełożonej [[1892]] r. Wanda powróciła do rodziny Siemieńskich. Jednak w tym samym to roku ks. Tomasz Swiniarski, który został proboszczem w Parznie, zabrał staruszkę do siebie na plebanię. Wyczerpana pracą i umartwieniami coraz bardziej zapadała na zdrowiu. Dnia [[25 września]] [[1896]] r. poprosiła o sakramenty święte. Po ich przyjęciu, pożegnawszy się z obecnymi, zakończyła życie. | W październiku [[1872]] r. zmarł [[Jacek Siemieński]], a w 6 tygodni później jego matka, Konstancja z Malczewskich. Wanda nie chcąc być ciężarem dla rodziny, przeniosła się w [[1881]] r. do klasztoru sióstr dominikanek pod wezwaniem św. Anny pod Przyrowem, gdzie przełożoną była jej przyjaciółka, Jadwiga Łopatto. Przez 11 lat pobytu w klasztorze zajmowała się szyciem paramentów liturgicznych, odwiedzaniem i leczeniem chorych, a przede wszystkim modlitwą. Po nagłej śmierci przełożonej [[1892]] r. Wanda powróciła do rodziny Siemieńskich. Jednak w tym samym to roku ks. Tomasz Swiniarski, który został proboszczem w Parznie, zabrał staruszkę do siebie na plebanię. Wyczerpana pracą i umartwieniami coraz bardziej zapadała na zdrowiu. Dnia [[25 września]] [[1896]] r. poprosiła o sakramenty święte. Po ich przyjęciu, pożegnawszy się z obecnymi, zakończyła życie. | ||
==Proces | ==Proces beatyfikacyjny== | ||
Starania o | Starania o beatyfikację Wandy Malczewskiej zostały rozpoczęte jeszcze przed II wojną światową. Proces wstępny przeprowadzono w latach [[1929]] - [[1930]]. Po zakończeniu działań wojennych nie było wiadomo, gdzie znajdują się akta procesowe. Bp Michał Klepacz w [[1951]] r. zdecydował się więc na nowo podjąć starania na rzecz kanonizacji sługi Bożej Wandy Malczewskiej. W [[1992]] r. zostało złożone w Kongregacji Spraw Świętych kilkuset stronicowe dzieło, zawierającą kompletną dokumentację w sprawie heroiczności cnót Wandy Malczewskiej, w tym pismo ks. abpa Władysława Ziółka z dnia [[16 lipca]] [[1991]] r. popierające starania Kościoła łódzkiego o Jej wyniesienie na ołtarze ze szczególnym podkreśleniem aktualności przykładu życia Sługi Bożej. | ||
<br><br><br> | <br><br><br> | ||
Wersja z 18:53, 12 sie 2014
| Zagłębiowskie Biogramy | |
 Wanda Malczewska | |
| Imię i nazwisko | Wanda Malczewska |
| Data i miejsce urodzenia | 15 maja 1822 Radom |
| Data i miejsce śmierci | 25 września 1896 Parzno |
| Zawód | mistyczka, wizjonerka, Służebnica Boża |
Wanda Justyna Nepomucena Malczewska h. Tarnawa - (ur. 15 maja 1822 w Radomiu, zm. 25 września 1896 w Parznie) – Sługa Boża.
Rodzina
Córka Stanisława Malczewskiego i Marii Julii z domu Żurawskich. Pochodziła z rodu Malczewskich, do którego należy poeta Antoni Malczewski oraz jej bratanek, malarz Jacek Malczewski. Siostra Juliana i Marcina.) – Sługa Boża.
Związki z Klimontowem
Wanda Malczewska część swojego życia spędziła w Klimontowie, obecnie dzielnicy Sosnowca. Jednym z jej duchowych wychowanków był ksiądz Grzegorz Augustynik, pierwszy jej biograf, budowniczy Bazyliki Matki Boskiej Anielskiej w Dąbrowie Górniczej.
Wanda Malczewska, była krewną Jacka Siemieńskiego i przez pewien czas mieszkała w jego majątku. Mieszkańcy Klimontowa nazwali ja „święta panią”, ponieważ wspierała biednych, zakładała szpitale polowe i jak tylko mogła pomagała powstańcom w czasie Powstania Styczniowego. Z jej inicjatywy w klimontowskiej kaplicy zaczęto odprawiać nabożeństwa majowe, które później stały się popularne w całej Polsce. Obecnie w Klimontowie znajduje się park jej imienia.
Ostanie lata życia
W październiku 1872 r. zmarł Jacek Siemieński, a w 6 tygodni później jego matka, Konstancja z Malczewskich. Wanda nie chcąc być ciężarem dla rodziny, przeniosła się w 1881 r. do klasztoru sióstr dominikanek pod wezwaniem św. Anny pod Przyrowem, gdzie przełożoną była jej przyjaciółka, Jadwiga Łopatto. Przez 11 lat pobytu w klasztorze zajmowała się szyciem paramentów liturgicznych, odwiedzaniem i leczeniem chorych, a przede wszystkim modlitwą. Po nagłej śmierci przełożonej 1892 r. Wanda powróciła do rodziny Siemieńskich. Jednak w tym samym to roku ks. Tomasz Swiniarski, który został proboszczem w Parznie, zabrał staruszkę do siebie na plebanię. Wyczerpana pracą i umartwieniami coraz bardziej zapadała na zdrowiu. Dnia 25 września 1896 r. poprosiła o sakramenty święte. Po ich przyjęciu, pożegnawszy się z obecnymi, zakończyła życie.
Proces beatyfikacyjny
Starania o beatyfikację Wandy Malczewskiej zostały rozpoczęte jeszcze przed II wojną światową. Proces wstępny przeprowadzono w latach 1929 - 1930. Po zakończeniu działań wojennych nie było wiadomo, gdzie znajdują się akta procesowe. Bp Michał Klepacz w 1951 r. zdecydował się więc na nowo podjąć starania na rzecz kanonizacji sługi Bożej Wandy Malczewskiej. W 1992 r. zostało złożone w Kongregacji Spraw Świętych kilkuset stronicowe dzieło, zawierającą kompletną dokumentację w sprawie heroiczności cnót Wandy Malczewskiej, w tym pismo ks. abpa Władysława Ziółka z dnia 16 lipca 1991 r. popierające starania Kościoła łódzkiego o Jej wyniesienie na ołtarze ze szczególnym podkreśleniem aktualności przykładu życia Sługi Bożej.
opracował: Piotr Dudała
źródło: www.archidiecezja.lodz.pl
