Stefan Antonowicz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
|miejsce spoczynku = | |miejsce spoczynku = | ||
|zawód = lekarz, nauczyciel, oficer rezerwy WP | |zawód = lekarz, nauczyciel, oficer rezerwy WP | ||
|odznaczenia = | |odznaczenia = Medal Niepodległości | ||
|commons = | |commons = | ||
|wikiźródła = | |wikiźródła = | ||
Wersja z 21:24, 5 lut 2021
| Zagłębiowskie Biogramy | |
 - | |
| Imię i nazwisko | Stefan Antonowicz |
| Data i miejsce urodzenia | 16 grudnia 1895 Kichule (tzw. Kowieńszczyzna) |
| Data śmierci | 1940 |
| Przyczyna śmierci | Ofiara Mordu Katyńskiego |
| Zawód | lekarz, nauczyciel, oficer rezerwy WP |
| Odznaczenia | |
| Medal Niepodległości | |
Stefan Antonowicz, urodził się 16 grudnia 1895 w miejscowości Kichule (tzw. Kowieńszczyzna). Był synem Aleksandra i Józefy, z domu Pacewicz.
Posiadał bardzo szerokie zainteresowania. Studiował chemię, fizykę i medycynę w Warszawie oraz w Genewie. Po studiach uzyskał stopień doktora medycyny.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku zgłosił się do odrodzonego Wojska Polskiego, otzymując angaż w korpusie oficerów sanitarnych i stopień podporucznika rezerwy, ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku.
Podczas wojny polsko bolszewickiej w 1920 roku pełnił funkcję zastępcy ordynatora jednego ze szpitali polowych.
Po zakńczonej wojnie przeniesiony do rezerwy w PKU Sosnowiec, z przydziałem mobilizacyjnym do 5 szpitala okręgowego. W latach 30' XX wieku pracował jako nauczyciel fizyki i chemii, m.innymi w Gimnazjum Żeńskim Zgromadzenia Kupców w Będzinie.
Ożenił się z Kazimierą, z domu Grezejewską i miał z nią syna Włodzimierza.
W 1939 roku został zmobilizowany i podczas kampanii wrzęśniowej ewakuwany na wschód Polski. Po napadzie na Polskę przez sowietów 17 września 1939 roku dostał się do ich niewoli. Był przetrzymywany w obozie jenieckim w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został, wraz z innymi polskimi oficerami zamordowany w Katyniu. Jego nazwisko znajduje się na liście wywózkowej L.W. 0420/2 z kwietnia 1940 roku.
