Józef Pomian-Pomianowski: Różnice pomiędzy wersjami
Z WikiZagłębie
(Dodanie śródtytułów, podlinkowania haseł, redakcyjne.) |
|||
| Linia 18: | Linia 18: | ||
'''Józef Stefan Wit Pomian-Pomianowski''' - inżynier, budowniczy-architekt, artysta malarz, rzeźbiarz. | '''Józef Stefan Wit Pomian-Pomianowski''' - inżynier, budowniczy-architekt, artysta malarz, rzeźbiarz. | ||
Urodził się [[15 czerwca]] [[1864]] w parafii Wysokienice w powiecie rawskim, zmarł w [[Sosnowiec|Sosnowcu]] [[21 września]] [[1919]] roku | Urodził się [[15 czerwca]] [[1864]] w parafii Wysokienice w powiecie rawskim, zmarł w [[Sosnowiec|Sosnowcu]] [[21 września]] [[1919]] roku. Pochowany na Powązkach. | ||
==Rodzina i wykształcenie== | |||
Był synem Feliksa i Elżbiety (z Manuczewiczów). Uczęszczał do Szkoły Realnej w Łowiczu, którą ukończył z odznaczeniem, a następnie wyjechał do Petersburga, gdzie studiował w Instytucie Inżynierów Cywilnych. Uczelnię ukończył w roku [[1889]] z medalem srebrnym. Odznaczony orderem Św. Anny 3 klasy, srebrnym medalem na Pamiątkę Panowania Imperatora z Bożej Łaski Aleksandra III oraz jasno-brązowy na Pamiątkę 300-lecia Panowania Domu Romanowych. | Był synem Feliksa i Elżbiety (z Manuczewiczów). Uczęszczał do Szkoły Realnej w Łowiczu, którą ukończył z odznaczeniem, a następnie wyjechał do Petersburga, gdzie studiował w Instytucie Inżynierów Cywilnych. Uczelnię ukończył w roku [[1889]] z medalem srebrnym. Odznaczony orderem Św. Anny 3 klasy, srebrnym medalem na Pamiątkę Panowania Imperatora z Bożej Łaski Aleksandra III oraz jasno-brązowy na Pamiątkę 300-lecia Panowania Domu Romanowych. | ||
W roku [[1892]] Pomianowski (posiadający wtedy tytuł Sekretarza Kolegialnego – czyli 10 stopnia w hierarchii 14 rang w ramach Systemu służby państwowej, cywilnej i wojskowej w Rosji Carskiej) ożenił się ze Stefanią Marią Józef Słowikowską – ślub odbył się w Warszawie w kościele św. Barbary. Ojciec Marii, Adam Słowikowski, piastował stanowisko Naczelnika Ziemskiego Towarzystwa Kredytowego. | W roku [[1892]] Pomianowski (posiadający wtedy tytuł Sekretarza Kolegialnego – czyli 10 stopnia w hierarchii 14 rang w ramach Systemu służby państwowej, cywilnej i wojskowej w Rosji Carskiej) ożenił się ze Stefanią Marią Józef Słowikowską – ślub odbył się w Warszawie w kościele św. Barbary. Ojciec Marii, Adam Słowikowski, piastował stanowisko Naczelnika Ziemskiego Towarzystwa Kredytowego. | ||
Pomianowscy mieszkali w Sosnowcu na ulicy Fabrycznej (dziś [[Ulica Małachowskiego (Sosnowiec)|Małachowskiego]]). | |||
==Praca zawodowa== | |||
Począwszy od roku [[1889]] Pomianowski pracował jako inżynier powiatu będzińskiego, w [[1905]] został ponadto inżynierem miejskim w [[Sosnowiec|Sosnowcu]] i piastował tę funkcję do roku [[1917]].<br> | |||
Równolegle z pracą w magistracie prowadził także prywatną praktykę budowlaną. Był członkiem Stowarzyszenia Techników w Warszawie, współtworzył Klub Esperantystów przy Warszawskiej 20 w Sosnowcu, uczył kreślenia w 7 klasowej szkole handlowej w [[Będzin|Będzinie]]. | |||
Najważniejsze projekty J. S. Pomian-Pomianowskiego: | Najważniejsze projekty J. S. Pomian-Pomianowskiego: | ||
| Linia 39: | Linia 42: | ||
* [[Pałac Wilhelma Schoena w Sosnowcu|Pałac Wilhelma w Sosnowcu]] [[1900]] | * [[Pałac Wilhelma Schoena w Sosnowcu|Pałac Wilhelma w Sosnowcu]] [[1900]] | ||
* [[Mauzoleum rodziny Dietlów w Sosnowcu]] [[1912]] | * [[Mauzoleum rodziny Dietlów w Sosnowcu]] [[1912]] | ||
==Galeria== | ==Galeria== | ||
| Linia 75: | Linia 77: | ||
* Ponad sto udokumentowanych projektów budynków mieszkalnych w Będzinie, np.: oficyna braci Altman na pl. Aleksandrowskim [[1910]], 3 piętrowy dom z oficynami i sala koncertowa Winera przy Nowym Placu Targowym i ul. Kijewskiej [[1895]], dom Langera przy placu bazarowym [[1897]]. | * Ponad sto udokumentowanych projektów budynków mieszkalnych w Będzinie, np.: oficyna braci Altman na pl. Aleksandrowskim [[1910]], 3 piętrowy dom z oficynami i sala koncertowa Winera przy Nowym Placu Targowym i ul. Kijewskiej [[1895]], dom Langera przy placu bazarowym [[1897]]. | ||
W roku [[1901]] w konkursie na projekt kościoła Najświętszego Zbawiciela w Warszawie projekt Pomianowskiego odznaczono wielkim medalem złotym. | ==Odznaczenia oraz pozostała działalność== | ||
*W roku [[1901]] w konkursie na projekt kościoła Najświętszego Zbawiciela w Warszawie projekt Pomianowskiego odznaczono wielkim medalem złotym. | |||
W roku [[1903]] w mieszkaniu inżynierostwa Pomianowskich w Sosnowcu odbyła się pierwsza wystawa prac plastycznych Grupy Artystycznej Zagłębie. | *W roku [[1903]] w mieszkaniu inżynierostwa Pomianowskich w Sosnowcu odbyła się pierwsza wystawa prac plastycznych Grupy Artystycznej Zagłębie. | ||
W roku [[1907]] wykonał plany fundamentów kościoła św. Stanisława i Męczennika w Czeladzi. Nie zgodził się jednak na robienie detalicznych rysunków, wobec czego postanowiono wyszukać innego budowniczego i polecić mu wykonanie tychże planów. | *W roku [[1907]] wykonał plany fundamentów kościoła św. Stanisława i Męczennika w Czeladzi. Nie zgodził się jednak na robienie detalicznych rysunków, wobec czego postanowiono wyszukać innego budowniczego i polecić mu wykonanie tychże planów. | ||
Podczas zastoju budowlanego w latach pierwszej wojny światowej Pomianowski zajął się malarstwem. Swe obrazy prezentował na wystawach m.in. w Krakowie i Warszawie. | *Podczas zastoju budowlanego w latach pierwszej wojny światowej Pomianowski zajął się malarstwem. Swe obrazy prezentował na wystawach m.in. w Krakowie i Warszawie. | ||
Podsumowaniem działalności Józefa Stefana Pomianowskiego w Zagłębiu Dąbrowskim jest notatka z Kuriera Sosnowieckiego ([[1917]]): | Podsumowaniem działalności Józefa Stefana Pomianowskiego w Zagłębiu Dąbrowskim jest notatka z Kuriera Sosnowieckiego ([[1917]]): | ||
'' | ''"Dowiadujemy się, iż p. J. S. Pomianowski, inżynier cywilny, ustąpił z zajmowanego stanowiska budowniczego miejskiego miasta Sosnowca. P. Pomianowski, znany w szerokich kołach społeczeństwa miejskiego, zaznaczył technicznie swoją działalność szeregiem prac konkursowych; wg jego projektu budowano okoliczne kościoły (Dąbrowa, Zagórze, Strzemieszyce, Niwka i inne). W wybitnym przedstawicielu budownictwa polskiego miasto nasze traci wytrawnego pracownika, obeznanego z potrzebami miasta, ich stroną techniczną, oraz jednego z tych nielicznych, którzy byli za oględnym szafowaniem grosza publicznego w gospodarce miejskiej i za bezwzględną walką z wyzyskiem."'' | ||
Źródła | ==Źródła== | ||
* Archiwum Państwowe Łódź, zespół rząd Gubernialny Piotrkowski w wydziale Administracyjnym WA i Budowlanym WB. | * Archiwum Państwowe Łódź, zespół rząd Gubernialny Piotrkowski w wydziale Administracyjnym WA i Budowlanym WB. | ||
* Przegląd Techniczny 1920 nr 23 | * Przegląd Techniczny 1920 nr 23 | ||
* http://www.e-poreba.pl/viewtopic.php?f=2&t=951&start=90 | * http://www.e-poreba.pl/viewtopic.php?f=2&t=951&start=90 | ||
* Dziennik Częstochowski Nr 117 1906 | * [[Goniec Częstochowski|Dziennik Częstochowski]] Nr 117 1906 | ||
* Przemysłowo Handlowy Kurier Sosnowiecki nr 51, 52/1903 | * [[Przemysłowo-Handlowy Kurier Sosnowiecki|Przemysłowo Handlowy Kurier Sosnowiecki]] nr 51, 52/1903 | ||
* Archiwum Państwowe Katowice Akta Miasta Sosnowca sygnatura 776 | * Archiwum Państwowe Katowice Akta Miasta Sosnowca sygnatura 776 | ||
Wersja z 21:40, 8 sty 2015
| Zagłębiowskie Biogramy | |
| |
| Imię i nazwisko | Józef Stefan Wit Pomian-Pomianowski |
| Data i miejsce urodzenia | 15 czerwca 1864 Wysokienice w powiecie rawskim |
| Data i miejsce śmierci | 21 września 1919 Sosnowiec |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz na Powązkach w Warszawie |
| Zawód | Architekt, malarz, urzędnik |
Józef Stefan Wit Pomian-Pomianowski - inżynier, budowniczy-architekt, artysta malarz, rzeźbiarz. Urodził się 15 czerwca 1864 w parafii Wysokienice w powiecie rawskim, zmarł w Sosnowcu 21 września 1919 roku. Pochowany na Powązkach.
Rodzina i wykształcenie
Był synem Feliksa i Elżbiety (z Manuczewiczów). Uczęszczał do Szkoły Realnej w Łowiczu, którą ukończył z odznaczeniem, a następnie wyjechał do Petersburga, gdzie studiował w Instytucie Inżynierów Cywilnych. Uczelnię ukończył w roku 1889 z medalem srebrnym. Odznaczony orderem Św. Anny 3 klasy, srebrnym medalem na Pamiątkę Panowania Imperatora z Bożej Łaski Aleksandra III oraz jasno-brązowy na Pamiątkę 300-lecia Panowania Domu Romanowych.
W roku 1892 Pomianowski (posiadający wtedy tytuł Sekretarza Kolegialnego – czyli 10 stopnia w hierarchii 14 rang w ramach Systemu służby państwowej, cywilnej i wojskowej w Rosji Carskiej) ożenił się ze Stefanią Marią Józef Słowikowską – ślub odbył się w Warszawie w kościele św. Barbary. Ojciec Marii, Adam Słowikowski, piastował stanowisko Naczelnika Ziemskiego Towarzystwa Kredytowego.
Pomianowscy mieszkali w Sosnowcu na ulicy Fabrycznej (dziś Małachowskiego).
Praca zawodowa
Począwszy od roku 1889 Pomianowski pracował jako inżynier powiatu będzińskiego, w 1905 został ponadto inżynierem miejskim w Sosnowcu i piastował tę funkcję do roku 1917.
Równolegle z pracą w magistracie prowadził także prywatną praktykę budowlaną. Był członkiem Stowarzyszenia Techników w Warszawie, współtworzył Klub Esperantystów przy Warszawskiej 20 w Sosnowcu, uczył kreślenia w 7 klasowej szkole handlowej w Będzinie.
Najważniejsze projekty J. S. Pomian-Pomianowskiego:
- Kościół p.w. św. Joachima w Sosnowcu 1893-1908
- Kościół św. Jana Chrzciciela w Sosnowcu Niwce 1896-1910
- Bazylika Najświętszej Maryi Panny Anielskiej w Dąbrowie Górniczej 1898
- Kościół p.w. Zesłania Ducha Świętego w Ząbkowicach 1902-1906
- Bazylika Najświętszego Serca Pana Jezusa w Strzemieszycach 1903-1910
- Kościół p.w. św. Antoniego w Koziegłówkach 1903-1908
- Kościół p.w. św. Tomasza Apostoła w Sosnowcu 1904-1911
- Kościół p.w. Przenajświętszego Ducha Świętego w Porębie 1901
- Pałac Wilhelma w Sosnowcu 1900
- Mauzoleum rodziny Dietlów w Sosnowcu 1912
Galeria
- Kozieglowki1.jpg
Pozostałe sygnowane projekty:
- Fasada kamienicy w Sosnowcu przy ul. Dekerta 6,
- Budynki fabryczne w Będzinie:
- Budynek fabryczny na wytop surówki przy ul. Słowiańskiej 1893,
- Fabryka cegieł J. Piechulka 1895,
- Fabryka krochmalu przy ul. Modrzewiowej Sz. Helgardta 1910,
- Plan fabryki odlewni żelaza H. Gliksztajna 1894,
- Fabryka Mej(y)erholda 1898,
- Pomieszczenie dla lokomobili na terenie zabudowań fabryki farb 1899,
- Budynek fabryczny Tylmansa i Oppengeima 1913,
- Stajnia Wł. Gutmana przy ul. Słowiańskiej 1892,
- Budynek gospodarczy przy zbiegu ulic Słowiańskiej i Smoleńskiej 1892,
- Budynek gospodarczy T. Inwalda 1910,
- Projekt wozowni murowanej T. Laprusa przy ul. Modrzejewskiej 1894,
- Pomieszczenie na maszynę w fabryce Oppenheima 1891,
- Pomieszczenie na piec do wypalania wapna A. Wekselmana 1910,
- Warsztat przy ul. Nabrzeżnej M. Kornfelda 1904,
- Warsztat stolarski i budynek gospodarczy braci Pleskner 1910.
- Ponad sto udokumentowanych projektów budynków mieszkalnych w Będzinie, np.: oficyna braci Altman na pl. Aleksandrowskim 1910, 3 piętrowy dom z oficynami i sala koncertowa Winera przy Nowym Placu Targowym i ul. Kijewskiej 1895, dom Langera przy placu bazarowym 1897.
Odznaczenia oraz pozostała działalność
- W roku 1901 w konkursie na projekt kościoła Najświętszego Zbawiciela w Warszawie projekt Pomianowskiego odznaczono wielkim medalem złotym.
- W roku 1903 w mieszkaniu inżynierostwa Pomianowskich w Sosnowcu odbyła się pierwsza wystawa prac plastycznych Grupy Artystycznej Zagłębie.
- W roku 1907 wykonał plany fundamentów kościoła św. Stanisława i Męczennika w Czeladzi. Nie zgodził się jednak na robienie detalicznych rysunków, wobec czego postanowiono wyszukać innego budowniczego i polecić mu wykonanie tychże planów.
- Podczas zastoju budowlanego w latach pierwszej wojny światowej Pomianowski zajął się malarstwem. Swe obrazy prezentował na wystawach m.in. w Krakowie i Warszawie.
Podsumowaniem działalności Józefa Stefana Pomianowskiego w Zagłębiu Dąbrowskim jest notatka z Kuriera Sosnowieckiego (1917):
"Dowiadujemy się, iż p. J. S. Pomianowski, inżynier cywilny, ustąpił z zajmowanego stanowiska budowniczego miejskiego miasta Sosnowca. P. Pomianowski, znany w szerokich kołach społeczeństwa miejskiego, zaznaczył technicznie swoją działalność szeregiem prac konkursowych; wg jego projektu budowano okoliczne kościoły (Dąbrowa, Zagórze, Strzemieszyce, Niwka i inne). W wybitnym przedstawicielu budownictwa polskiego miasto nasze traci wytrawnego pracownika, obeznanego z potrzebami miasta, ich stroną techniczną, oraz jednego z tych nielicznych, którzy byli za oględnym szafowaniem grosza publicznego w gospodarce miejskiej i za bezwzględną walką z wyzyskiem."
Źródła
- Archiwum Państwowe Łódź, zespół rząd Gubernialny Piotrkowski w wydziale Administracyjnym WA i Budowlanym WB.
- Przegląd Techniczny 1920 nr 23
- http://www.e-poreba.pl/viewtopic.php?f=2&t=951&start=90
- Dziennik Częstochowski Nr 117 1906
- Przemysłowo Handlowy Kurier Sosnowiecki nr 51, 52/1903
- Archiwum Państwowe Katowice Akta Miasta Sosnowca sygnatura 776
