Karol I Habsburg Lotaryński: Różnice pomiędzy wersjami
(→Władza) |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 21: | Linia 21: | ||
}} | }} | ||
'''Karol I Habsburg-Lotaryński''' - (ur. [[17 sierpnia]] [[1887]] r. w Persenbeug, zm. [[1 kwietnia]] [[1922]] w | '''Karol I Habsburg-Lotaryński''' - (ur. [[17 sierpnia]] [[1887]] r. w Persenbeug, zm. [[1 kwietnia]] [[1922]] w Funchal) ostatni władca Cesarsko-Królewskich Austro-Węgier (jako król Węgier – Karol IV, jako król Czech – Karol III), pochodził z dynastii Habsbursko-Lotaryńskiej. Przez Kościół katolicki ogłoszony błogosławionym. | ||
==Panowanie== | ==Panowanie== |
Aktualna wersja na dzień 19:37, 27 paź 2013
Zagłębiowskie Biogramy | |
Karol I Habsburg Lotaryński | |
Imię i nazwisko | Karol I Habsburg Lotaryński |
Data i miejsce urodzenia | 17 sierpnia 1887 Persenbeug |
Data i miejsce śmierci | 1 kwietnia 1922 Funchal |
Zawód | ostatni cesarz Austro-Węgier, błogosławiony kościoła katolickiego |
Karol I Habsburg-Lotaryński - (ur. 17 sierpnia 1887 r. w Persenbeug, zm. 1 kwietnia 1922 w Funchal) ostatni władca Cesarsko-Królewskich Austro-Węgier (jako król Węgier – Karol IV, jako król Czech – Karol III), pochodził z dynastii Habsbursko-Lotaryńskiej. Przez Kościół katolicki ogłoszony błogosławionym.
Panowanie
W kwietniu 1915 r. jako następca tronu austro-węgierskiego, arcyksiążę Karol I Franciszek Habsburg Lotaryński wraz z małżonką arcyksiężną Zytą odwiedza Niwkę, obecnie dzielnicę Sosnowca. W 1916 r. został on ostatnim cesarzem Austro-Węgier. Był przykładnym mężem i ojcem, heroicznym żołnierzem. Gdy został władcą, zabiegał o położenie kresu I wojnie światowej. Po upadku cesarstwa nie chciał się zgodzić na abdykację, ponieważ władzę traktował jako zadanie powierzone przez Boga. Z tym przekonaniem dwukrotnie próbował odzyskać tron na Węgrzech. W czerwcu 1919 r. został zmuszony do opuszczenia ojczyzny. Najpierw udał się do Szwajcarii, a następnie został zesłany przez państwa Ententy na Maderę.
Choroba i śmierć
Pozbawiony tytułów i majątku, żył tam w ciężkich warunkach. W krótkim czasie podupadł na zdrowiu i 1 kwietnia 1922 r. w Funchal na Maderze zmarł na zapalenie płuc, mając zaledwie 34 lata. Trudy wygnania i cierpienia spowodowane chorobą ofiarował za powierzone mu przez Boga narody. Jego proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1949 r. Karol został beatyfikowany 3 października 2004 przez papieża Jana Pawła II w Rzymie. Liturgiczne wspomnienie bł. Karola przypada 21 października. Obecnie trwa jego proces kanonizacyjny. Rozpoczął się także proces beatyfikacyjny żony cesarza, Zyty z rodu parmeńskich Burbonów, która zmarła w 1989 r.
Biogram opracował: Piotr Dudała