Karol I Habsburg Lotaryński: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(→Śmierć) |
||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
W kwietniu [[1915]] r. jako następca tronu austro-węgierskiego, arcyksiążę Karol I Franciszek Habsburg Lotaryński wraz z małżonką arcyksiężną Zytą odwiedza [[Niwka (Sosnowiec)|Niwkę]], obecnie dzielnicę [[Sosnowiec|Sosnowca]]. W [[1916]] r. został on ostatnim cesarzem Austro-Węgier. Był przykładnym mężem i ojcem, heroicznym żołnierzem. Gdy został władcą, zabiegał o położenie kresu I wojnie światowej. Po upadku cesarstwa nie chciał się zgodzić na abdykację, ponieważ władzę traktował jako zadanie powierzone przez Boga. Z tym przekonaniem dwukrotnie próbował odzyskać tron na Węgrzech. W czerwcu [[1919]] r. został zmuszony do opuszczenia ojczyzny. Najpierw udał się do Szwajcarii, a następnie został zesłany przez państwa Ententy na Maderę. | W kwietniu [[1915]] r. jako następca tronu austro-węgierskiego, arcyksiążę Karol I Franciszek Habsburg Lotaryński wraz z małżonką arcyksiężną Zytą odwiedza [[Niwka (Sosnowiec)|Niwkę]], obecnie dzielnicę [[Sosnowiec|Sosnowca]]. W [[1916]] r. został on ostatnim cesarzem Austro-Węgier. Był przykładnym mężem i ojcem, heroicznym żołnierzem. Gdy został władcą, zabiegał o położenie kresu I wojnie światowej. Po upadku cesarstwa nie chciał się zgodzić na abdykację, ponieważ władzę traktował jako zadanie powierzone przez Boga. Z tym przekonaniem dwukrotnie próbował odzyskać tron na Węgrzech. W czerwcu [[1919]] r. został zmuszony do opuszczenia ojczyzny. Najpierw udał się do Szwajcarii, a następnie został zesłany przez państwa Ententy na Maderę. | ||
== | ==Choroba i śmierć== | ||
Pozbawiony tytułów i majątku, żył tam w ciężkich warunkach. W krótkim czasie podupadł na zdrowiu i [[1 kwietnia]] [[1922]] r. w Funchal na Maderze zmarł na zapalenie płuc, mając zaledwie 34 lata. Trudy wygnania i cierpienia spowodowane chorobą ofiarował za powierzone mu przez Boga narody. Jego proces beatyfikacyjny rozpoczął się w [[1949]] r. Karol został beatyfikowany [[3 października]] [[2004]] przez papieża Jana Pawła II w Rzymie. Liturgiczne wspomnienie bł. Karola przypada [[21 października]]. Obecnie trwa jego proces kanonizacyjny. Rozpoczął się także proces beatyfikacyjny żony cesarza, Zyty z rodu parmeńskich Burbonów, która zmarła w [[1989]] r. | Pozbawiony tytułów i majątku, żył tam w ciężkich warunkach. W krótkim czasie podupadł na zdrowiu i [[1 kwietnia]] [[1922]] r. w Funchal na Maderze zmarł na zapalenie płuc, mając zaledwie 34 lata. Trudy wygnania i cierpienia spowodowane chorobą ofiarował za powierzone mu przez Boga narody. Jego proces beatyfikacyjny rozpoczął się w [[1949]] r. Karol został beatyfikowany [[3 października]] [[2004]] przez papieża Jana Pawła II w Rzymie. Liturgiczne wspomnienie bł. Karola przypada [[21 października]]. Obecnie trwa jego proces kanonizacyjny. Rozpoczął się także proces beatyfikacyjny żony cesarza, Zyty z rodu parmeńskich Burbonów, która zmarła w [[1989]] r. | ||
Wersja z 19:32, 27 paź 2013
| Zagłębiowskie Biogramy | |
 Karol I Habsburg Lotaryński | |
| Imię i nazwisko | Karol I Habsburg Lotaryński |
| Data i miejsce urodzenia | 17 sierpnia 1887 Persenbeug |
| Data i miejsce śmierci | 1 kwietnia 1922 Funchal |
| Zawód | ostatni cesarz Austro-Węgier, błogosławiony kościoła katolickiego |
Karol I Habsburg-Lotaryński - (ur. 17 sierpnia 1887 r. w Persenbeug, zm. 1 kwietnia 1922 w Funcha) ostatni władca Cesarsko-Królewskich Austro-Węgier (jako król Węgier – Karol IV, jako król Czech – Karol III), pochodził z dynastii Habsbursko-Lotaryńskiej. Przez Kościół katolicki ogłoszony błogosławionym.
Władza
W kwietniu 1915 r. jako następca tronu austro-węgierskiego, arcyksiążę Karol I Franciszek Habsburg Lotaryński wraz z małżonką arcyksiężną Zytą odwiedza Niwkę, obecnie dzielnicę Sosnowca. W 1916 r. został on ostatnim cesarzem Austro-Węgier. Był przykładnym mężem i ojcem, heroicznym żołnierzem. Gdy został władcą, zabiegał o położenie kresu I wojnie światowej. Po upadku cesarstwa nie chciał się zgodzić na abdykację, ponieważ władzę traktował jako zadanie powierzone przez Boga. Z tym przekonaniem dwukrotnie próbował odzyskać tron na Węgrzech. W czerwcu 1919 r. został zmuszony do opuszczenia ojczyzny. Najpierw udał się do Szwajcarii, a następnie został zesłany przez państwa Ententy na Maderę.
Choroba i śmierć
Pozbawiony tytułów i majątku, żył tam w ciężkich warunkach. W krótkim czasie podupadł na zdrowiu i 1 kwietnia 1922 r. w Funchal na Maderze zmarł na zapalenie płuc, mając zaledwie 34 lata. Trudy wygnania i cierpienia spowodowane chorobą ofiarował za powierzone mu przez Boga narody. Jego proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1949 r. Karol został beatyfikowany 3 października 2004 przez papieża Jana Pawła II w Rzymie. Liturgiczne wspomnienie bł. Karola przypada 21 października. Obecnie trwa jego proces kanonizacyjny. Rozpoczął się także proces beatyfikacyjny żony cesarza, Zyty z rodu parmeńskich Burbonów, która zmarła w 1989 r.
Biogram opracował: Piotr Dudała
