Michał Adam Skarbiński: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
|miejsce urodzenia = [[Grodziec (Będzin)|Grodźiec]] | |miejsce urodzenia = [[Grodziec (Będzin)|Grodźiec]] | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
|data śmierci = 5 lutego]] [[1997]] | |data śmierci = [[5 lutego]] [[1997]] | ||
|miejsce śmierci = Warszawa | |miejsce śmierci = Warszawa | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
|miejsce spoczynku = | |miejsce spoczynku = | ||
|zawód = | |zawód = inżynier mechanik, wybitny specjalista przemysłu lotniczego i odlewniczego, profesor | ||
|odznaczenia = | |odznaczenia = | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
'''Michał Adam Skarbiński''' (1903 | '''Michał Adam Skarbiński''' - (ur. [[10 kwietnia]] [[1903]] r., w [[Grodziec (Będzin)|Grodźcu]], zm. [[5 lutego]] [[1997]] r., w Warszawie), inżynier mechanik, wybitny specjalista przemysłu lotniczego i odlewniczego, profesor Politechniki Łódzkiej i Politechniki Warszawskiej. | ||
==Rodzina== | |||
Pochodzi z rodziny Jakuba Mariana Skarbińskiego i Marii z Krajewskich. Ożenił się ([[1935]]) z Anielą Junosza-Janiszewską. Z tego związku narodził się syn Jerzy, także inżynier mechanik, absolwent Politechniki Warszawskiej. | |||
W roku 1921 ukończył Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie. Podjął studia na Wydziale Mechanicznym Sekcji Lotniczej Politechniki Warszawskiej, które ukończył w czerwcu 1926 roku. Odbył dwuletni staż zawodowy we Francji, w wytwórniach płatowców Blèriota, Farmana i Proteza, a także w fabryce silników lotniczych Lorraine – Dietrich. | ==Edukacja== | ||
W roku [[1921]] ukończył Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie. Podjął studia na Wydziale Mechanicznym Sekcji Lotniczej Politechniki Warszawskiej, które ukończył w czerwcu [[1926]] roku. Odbył dwuletni staż zawodowy we Francji, w wytwórniach płatowców Blèriota, Farmana i Proteza, a także w fabryce silników lotniczych Lorraine – Dietrich. | |||
==Praca== | |||
'''Podlaska Wytwórnia Samolotów'''<br> | |||
Po powrocie do Polski podjął pracę w Podlaskiej Wytwórni Samolotów, na stanowisku kierownika Wydziału Studium. „Był odpowiedzialny za warsztat prototypów oraz za prowadzenie badań samolotów zarówno na ziemi jak i w locie”. Były to samoloty takie jak: PWS-5, PWS-8, PWS-50, PWS-52, PWS-10, PWS-11, PWS-12, PWS-20 oraz PWS-21. W tym czasie odbył także przeszkolenie w zakresie pilotażu samolotów „(...) w miejscowym Klubie Lotniczym PWS (...)”. | Po powrocie do Polski podjął pracę w Podlaskiej Wytwórni Samolotów, na stanowisku kierownika Wydziału Studium. „Był odpowiedzialny za warsztat prototypów oraz za prowadzenie badań samolotów zarówno na ziemi jak i w locie”. Były to samoloty takie jak: PWS-5, PWS-8, PWS-50, PWS-52, PWS-10, PWS-11, PWS-12, PWS-20 oraz PWS-21. W tym czasie odbył także przeszkolenie w zakresie pilotażu samolotów „(...) w miejscowym Klubie Lotniczym PWS (...)”. | ||
W latach 1930-1936 pracował w Towarzystwie Przemysłowym Zakładów Mechanicznych Lilpop, Rau i Loewenstein w Warszawie jako kierownik odlewni stali, żeliwa, brązów oraz metali lekkich a także szef laboratorium | '''Towarzystwo Przemysłowe Zakładów Mechanicznych Lilpop, Rau i Loewenstein w Warszawie''' <br> | ||
W latach [[1930]] - [[1936]] pracował w Towarzystwie Przemysłowym Zakładów Mechanicznych Lilpop, Rau i Loewenstein w Warszawie jako kierownik odlewni stali, żeliwa, brązów oraz metali lekkich a także szef laboratorium. | |||
'''Państwowe Zakłady Lotnicze w Warszawie''' <br> | |||
W związku z rozbudową przemysłu lotniczego w ramach Centralnego Okręgu Przemysłowego COP przeniósł się do Państwowych Zakładów Lotniczych w Warszawie, gdzie objął stanowisko kierownika budowy nowych samolotów bombowych. Uczestniczył tam „(...) w przygotowaniach technologii produkcji takich samolotów prototypowych jak: bombowy PZL P-37 „Łoś”, rozpoznawczo – bombowy PZL P-42 (...), pasażerski PZL-44 „Wicher” i wstępnych pracach przy samolotach myśliwskich PZL P-38 „Wilk” oraz PZL P-50 „Jastrząb”. Następnie został kierownikiem działu uruchomienia produkcji seryjnej samolotów „Łoś”. | |||
'''Wytwórnia Płatowców nr 2 Państwowych Zakładów Lotniczych w Mielcu''' <br> | |||
Kolejnym miejscem pracy M. A. Skarbińskiego była Wytwórnia Płatowców nr 2 Państwowych Zakładów Lotniczych w Mielcu. Pełnił tam funkcję dyrektora technicznego. | Kolejnym miejscem pracy M. A. Skarbińskiego była Wytwórnia Płatowców nr 2 Państwowych Zakładów Lotniczych w Mielcu. Pełnił tam funkcję dyrektora technicznego. | ||
Michał Skarbiński aktywnie działał w Związku Polskich Inżynierów Lotniczych; w roku 1937 pełnił funkcję jego prezesa. | Michał Skarbiński aktywnie działał w Związku Polskich Inżynierów Lotniczych; w roku [[1937]] pełnił funkcję jego prezesa. | ||
W czasie okupacji w latach 1940-1942 zatrudniony był w Zarządzie Miejskim w Warszawie | ==Okres II wojny światowej== | ||
'''Praca w Zarządzie Miejskim w Warszawie'''<br> | |||
W czasie okupacji w latach [[1940]] - [[1942]] zatrudniony był w Zarządzie Miejskim w Warszawie. | |||
'''Działalność edukacyjna'''<br> | |||
W latach [[1942]] - [[1944]] wykładał w Państwowej Szkole Metaloznawczo-Odlewniczej II stopnia oraz w Państwowej Szkole Budowy Maszyn II stopnia. | |||
'''Działalność patriotyczna''' <br> | |||
Podczas drugiej wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej, pseudonim „Marian”. Podczas wojny był zastępcą szefa, a następnie szefem Działu Przemysłu Lotniczego ZWZ-AK, stanowiącego część Wydziału Przemysłu Wojennego. | |||
==Okres po II wojnie światowej== | |||
Od [[1945]] r., tuż po wyzwoleniu, przez okres dwóch lat pracował „(...) w komisjach przejmujących i uruchamiających zakłady lotnicze w Mielcu, Rzeszowie, Warszawie oraz na Dolnym Śląsku”. W latach [[1945]] - [[1946]] był naczelnikiem wydziału w Centralnym Zarządzie Przemysłu Metalowego. | |||
'''Działalność edukacyjna'''<br> | |||
Następnie podjął pracę na Politechnice Łódzkiej. Był wybitnym specjalistą w dziedzinie technologii wytwarzania maszyn, obróbki bezwiórowej oraz mechanizacji odlewnictwa. W roku [[1946]] uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a we wrześniu [[1957]] - profesora zwyczajnego. Do roku [[1961]] był profesorem zwyczajnym Politechniki Łódzkiej, a później - Politechniki Warszawskiej. | |||
W latach [[1965]] - [[1969]] pełnił funkcję prorektora ds. nauki PW. Michał Skarbiński szczycił się członkostwem w „(...) Komitecie Budowy Maszyn oraz Komitecie Metalurgii Polskiej Akademii Nauk”. Był autorem licznych publikacji o charakterze naukowym, opiekunem i promotorem wielu prac inżynierskich, magisterskich oraz doktorskich. W roku [[1993]] został uhonorowany doktoratem honoris causa Politechniki Łódzkiej. | |||
==Śmierć== | |||
Michał Skarbiński zmarł [[5 lutego]] [[1997]] roku w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu powązkowskim, w Warszawie, obok [[Jakub Marian Skarbiński|ojca Jakuba Mariana]], stryja Stanisława Mariana oraz dalszych krewnych z rodziny Skarbińskich i Żychlińskich. Co ciekawe na jego nagrobku oprócz tytułów naukowych i wzmianki o działalności wojskowej znajduje się również informacja o miejscu jego urodzenia. | Michał Skarbiński zmarł [[5 lutego]] [[1997]] roku w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu powązkowskim, w Warszawie, obok [[Jakub Marian Skarbiński|ojca Jakuba Mariana]], stryja Stanisława Mariana oraz dalszych krewnych z rodziny Skarbińskich i Żychlińskich. Co ciekawe na jego nagrobku oprócz tytułów naukowych i wzmianki o działalności wojskowej znajduje się również informacja o miejscu jego urodzenia. | ||
Michał Skarbiński zapisał piękną kartę dobrego Polaka i gorącego patrioty; uczestniczył w wojnie z bolszewikami w roku [[1920]] w oddziale łączności. | |||
''Biogram opracowali: '''Dorota Starościak i Dariusz Majchrzak''''' | ''Biogram opracowali: '''Dorota Starościak i Dariusz Majchrzak''''' | ||
Aktualna wersja na dzień 13:30, 8 lip 2012
| Zagłębiowskie Biogramy | |
| Imię i nazwisko | Michał Adam Skarbiński |
| Data i miejsce urodzenia | 10 kwietnia 1903 Grodźiec |
| Data i miejsce śmierci | 5 lutego 1997 Warszawa |
| Zawód | inżynier mechanik, wybitny specjalista przemysłu lotniczego i odlewniczego, profesor |
Michał Adam Skarbiński - (ur. 10 kwietnia 1903 r., w Grodźcu, zm. 5 lutego 1997 r., w Warszawie), inżynier mechanik, wybitny specjalista przemysłu lotniczego i odlewniczego, profesor Politechniki Łódzkiej i Politechniki Warszawskiej.
Rodzina
Pochodzi z rodziny Jakuba Mariana Skarbińskiego i Marii z Krajewskich. Ożenił się (1935) z Anielą Junosza-Janiszewską. Z tego związku narodził się syn Jerzy, także inżynier mechanik, absolwent Politechniki Warszawskiej.
Edukacja
W roku 1921 ukończył Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie. Podjął studia na Wydziale Mechanicznym Sekcji Lotniczej Politechniki Warszawskiej, które ukończył w czerwcu 1926 roku. Odbył dwuletni staż zawodowy we Francji, w wytwórniach płatowców Blèriota, Farmana i Proteza, a także w fabryce silników lotniczych Lorraine – Dietrich.
Praca
Podlaska Wytwórnia Samolotów
Po powrocie do Polski podjął pracę w Podlaskiej Wytwórni Samolotów, na stanowisku kierownika Wydziału Studium. „Był odpowiedzialny za warsztat prototypów oraz za prowadzenie badań samolotów zarówno na ziemi jak i w locie”. Były to samoloty takie jak: PWS-5, PWS-8, PWS-50, PWS-52, PWS-10, PWS-11, PWS-12, PWS-20 oraz PWS-21. W tym czasie odbył także przeszkolenie w zakresie pilotażu samolotów „(...) w miejscowym Klubie Lotniczym PWS (...)”.
Towarzystwo Przemysłowe Zakładów Mechanicznych Lilpop, Rau i Loewenstein w Warszawie
W latach 1930 - 1936 pracował w Towarzystwie Przemysłowym Zakładów Mechanicznych Lilpop, Rau i Loewenstein w Warszawie jako kierownik odlewni stali, żeliwa, brązów oraz metali lekkich a także szef laboratorium.
Państwowe Zakłady Lotnicze w Warszawie
W związku z rozbudową przemysłu lotniczego w ramach Centralnego Okręgu Przemysłowego COP przeniósł się do Państwowych Zakładów Lotniczych w Warszawie, gdzie objął stanowisko kierownika budowy nowych samolotów bombowych. Uczestniczył tam „(...) w przygotowaniach technologii produkcji takich samolotów prototypowych jak: bombowy PZL P-37 „Łoś”, rozpoznawczo – bombowy PZL P-42 (...), pasażerski PZL-44 „Wicher” i wstępnych pracach przy samolotach myśliwskich PZL P-38 „Wilk” oraz PZL P-50 „Jastrząb”. Następnie został kierownikiem działu uruchomienia produkcji seryjnej samolotów „Łoś”.
Wytwórnia Płatowców nr 2 Państwowych Zakładów Lotniczych w Mielcu
Kolejnym miejscem pracy M. A. Skarbińskiego była Wytwórnia Płatowców nr 2 Państwowych Zakładów Lotniczych w Mielcu. Pełnił tam funkcję dyrektora technicznego.
Michał Skarbiński aktywnie działał w Związku Polskich Inżynierów Lotniczych; w roku 1937 pełnił funkcję jego prezesa.
Okres II wojny światowej
Praca w Zarządzie Miejskim w Warszawie
W czasie okupacji w latach 1940 - 1942 zatrudniony był w Zarządzie Miejskim w Warszawie.
Działalność edukacyjna
W latach 1942 - 1944 wykładał w Państwowej Szkole Metaloznawczo-Odlewniczej II stopnia oraz w Państwowej Szkole Budowy Maszyn II stopnia.
Działalność patriotyczna
Podczas drugiej wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej, pseudonim „Marian”. Podczas wojny był zastępcą szefa, a następnie szefem Działu Przemysłu Lotniczego ZWZ-AK, stanowiącego część Wydziału Przemysłu Wojennego.
Okres po II wojnie światowej
Od 1945 r., tuż po wyzwoleniu, przez okres dwóch lat pracował „(...) w komisjach przejmujących i uruchamiających zakłady lotnicze w Mielcu, Rzeszowie, Warszawie oraz na Dolnym Śląsku”. W latach 1945 - 1946 był naczelnikiem wydziału w Centralnym Zarządzie Przemysłu Metalowego.
Działalność edukacyjna
Następnie podjął pracę na Politechnice Łódzkiej. Był wybitnym specjalistą w dziedzinie technologii wytwarzania maszyn, obróbki bezwiórowej oraz mechanizacji odlewnictwa. W roku 1946 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a we wrześniu 1957 - profesora zwyczajnego. Do roku 1961 był profesorem zwyczajnym Politechniki Łódzkiej, a później - Politechniki Warszawskiej.
W latach 1965 - 1969 pełnił funkcję prorektora ds. nauki PW. Michał Skarbiński szczycił się członkostwem w „(...) Komitecie Budowy Maszyn oraz Komitecie Metalurgii Polskiej Akademii Nauk”. Był autorem licznych publikacji o charakterze naukowym, opiekunem i promotorem wielu prac inżynierskich, magisterskich oraz doktorskich. W roku 1993 został uhonorowany doktoratem honoris causa Politechniki Łódzkiej.
Śmierć
Michał Skarbiński zmarł 5 lutego 1997 roku w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu powązkowskim, w Warszawie, obok ojca Jakuba Mariana, stryja Stanisława Mariana oraz dalszych krewnych z rodziny Skarbińskich i Żychlińskich. Co ciekawe na jego nagrobku oprócz tytułów naukowych i wzmianki o działalności wojskowej znajduje się również informacja o miejscu jego urodzenia.
Michał Skarbiński zapisał piękną kartę dobrego Polaka i gorącego patrioty; uczestniczył w wojnie z bolszewikami w roku 1920 w oddziale łączności.
Biogram opracowali: Dorota Starościak i Dariusz Majchrzak
Bibliografia
- T. Chwałczyk, A. Glass, Samoloty PWS, Warszawa 1990
- P. Wasilewski, Skarbiński Michał, [w:] Słownik Biograficzny Techników Polskich, tom 12
- W. Grabowski, Delegatura Rządu Rzeczypospolitej na Kraj, Warszawa 1995
