Błędów (Dąbrowa Górnicza): Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
|zespół = | |zespół = | ||
|założone = | |założone = | ||
|w_granicach_miasta = od 1 | |w_granicach_miasta = od [[1 lutego]] [[1977]] | ||
|burmistrz = | |burmistrz = | ||
|powierzchnia = | |powierzchnia = | ||
| Linia 28: | Linia 28: | ||
|galeria_commons = | |galeria_commons = | ||
}} | }} | ||
'''Błędów''' – najdalej na wschód od centrum położona część [[Dąbrowy Górniczej]] na tzw. terenach zielonych, rozróżnia się Błędów Stary (w obrębie kościoła) | |||
i Błędów Nowy, oddalony od kościoła. | |||
==Historia== | |||
Jako osada Błędów znany był już w [[1220]] r. W tym to roku biskup krakowski Iwo Szałwowicz z Odrowążów oddał wieś w uposażenie klasztorowi kanoników Św. | |||
Ducha, co potwierdza Jan Długosz w Liber Benificjorum. | |||
Około [[1460]] r. Błędów miał czterech właścicieli, jedna część należała do rodów Trębitów i Piłatów, na roli szlacheckiej gospodarzyli Błędowscy herbu Pokuży, 6 łanów należało do biskupa. W 1668 r. B. wchodzi w skład [[Klucz Sławkowski|klucza sławkowskiego]], który aż do [[1790]] r. należał do biskupów krakowskich, po czym przeszedł na własność korony. Prawdopodobnie pod koniec XVI w. Błędów rozpadł się na cztery oddzielne osady; [[Kuźnica Błędowska (Dąbrowa Górnicza)|Kuźnicę Błędowską]], Łazy, Rudy i Błędów właściwy z Zagórzem. Pod względem kościelnym wioska zmieniała swą przynależność, do [[1228]] r. wchodziła w skład parafii Świętokrzyskiej, następnie [[Parafia p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego w Sławkowie|Sławkowskiej]], w XV w. należała do [[Parafia p.w. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Chechle|parafii w Chechle]]. Pod koniec XVIII w. istniała w Błędowie filia parafii chechłowskiej. W [[1802]] r. przydzielono wioskę do [[Parafia p.w. św. Franciszka z Asyżu w Niegowonicach|parafii w Niegowonicach]]. W [[1925]] r. w Błędowie erygowano [[Parafia p.w. Trójcy Przenajświętszej w Dąbrowie Górniczej-Błędowie|parafię]]. | |||
Na wzgórzach [[Kuźnica Błędowska (Dąbrowa Górnicza)|Kuźnicy Błędowskiej]], wydobywano i prażono rudę w dwóch kuźniach, stąd prawdopodobnie pochodzi nazwa Kuźnica Błędowska. W [[1827]] r. | |||
Błędów liczył 27 domów i 198 mieszkańców. Do [[1975]] r. Błędów jako sołectwo należał do [[Gmina Łosień (powiat będziński)|gminy Łosień]], w latach [[1975]]-[[1977]] został włączony do miasta i gminy [[Ząbkowice]], od [[1977]] stanowi część [[Dąbrowy Górniczej]], ostatnim sołtysem Błędowa był [[Stefan Kulik]]. | |||
Błędów posiada szkołę podstawową, świetlicę środowiskową, remizę strażacką, O.S.P., leśniczówkę, Koło Gospodyń Wiejskich, Schronisko turystyczne,. | |||
Przez Błędów przepływa [[Biała Przemsza]], w jego granice wchodzi zalesiona część [[Pustynia Błędowska|Pustyni Błędowskiej]]. | |||
==Galeria== | ==Galeria== | ||
<gallery> | <gallery> | ||
Plik:Błędów_dzielnica_Dąbrowy_Górniczej.jpg|[[Błędów: dzielnica Dąbrowy Górniczej]] | |||
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia: | Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia: | ||
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia: | Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia: | ||
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia: | Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia: | ||
</gallery> | </gallery> | ||
== Bibliografia == | |||
*{{Cytuj książkę | nazwisko = | imię = |nazwisko2= |imię2= | tytuł = [[Encyklopedia Dąbrowy Górniczej A - Z (Tom 1)]] | data =[[1996]] | wydawca = [[Towarzystwo Przyjaciół Dąbrowy Górniczej]] | miejsce = [[Dąbrowa Górnicza]] | isbn = 83-901687-6-6 | strony = 20}} | |||
[[Kategoria:Dzielnice i osiedla Dąbrowy Górniczej|Błędów]] | [[Kategoria:Dzielnice i osiedla Dąbrowy Górniczej|Błędów]] | ||
[[Kategoria:Nazwy miejscowe związane z Dąbrową Górniczą|Błędów]] | [[Kategoria:Nazwy miejscowe związane z Dąbrową Górniczą|Błędów]] | ||
[[Kategoria:Nazwy miejscowe|Błędów]] | [[Kategoria:Nazwy miejscowe w Zagłębiu Dąbrowskim|Błędów]] | ||
Aktualna wersja na dzień 11:18, 29 lip 2019
| |||
| Status | dzielnica | ||
| W granicach Dąbrowy Górniczej | od 1 lutego 1977 | ||
| Kod pocztowy | 42-525 | ||
Błędów – najdalej na wschód od centrum położona część Dąbrowy Górniczej na tzw. terenach zielonych, rozróżnia się Błędów Stary (w obrębie kościoła) i Błędów Nowy, oddalony od kościoła.
Historia
Jako osada Błędów znany był już w 1220 r. W tym to roku biskup krakowski Iwo Szałwowicz z Odrowążów oddał wieś w uposażenie klasztorowi kanoników Św. Ducha, co potwierdza Jan Długosz w Liber Benificjorum.
Około 1460 r. Błędów miał czterech właścicieli, jedna część należała do rodów Trębitów i Piłatów, na roli szlacheckiej gospodarzyli Błędowscy herbu Pokuży, 6 łanów należało do biskupa. W 1668 r. B. wchodzi w skład klucza sławkowskiego, który aż do 1790 r. należał do biskupów krakowskich, po czym przeszedł na własność korony. Prawdopodobnie pod koniec XVI w. Błędów rozpadł się na cztery oddzielne osady; Kuźnicę Błędowską, Łazy, Rudy i Błędów właściwy z Zagórzem. Pod względem kościelnym wioska zmieniała swą przynależność, do 1228 r. wchodziła w skład parafii Świętokrzyskiej, następnie Sławkowskiej, w XV w. należała do parafii w Chechle. Pod koniec XVIII w. istniała w Błędowie filia parafii chechłowskiej. W 1802 r. przydzielono wioskę do parafii w Niegowonicach. W 1925 r. w Błędowie erygowano parafię.
Na wzgórzach Kuźnicy Błędowskiej, wydobywano i prażono rudę w dwóch kuźniach, stąd prawdopodobnie pochodzi nazwa Kuźnica Błędowska. W 1827 r.
Błędów liczył 27 domów i 198 mieszkańców. Do 1975 r. Błędów jako sołectwo należał do gminy Łosień, w latach 1975-1977 został włączony do miasta i gminy Ząbkowice, od 1977 stanowi część Dąbrowy Górniczej, ostatnim sołtysem Błędowa był Stefan Kulik.
Błędów posiada szkołę podstawową, świetlicę środowiskową, remizę strażacką, O.S.P., leśniczówkę, Koło Gospodyń Wiejskich, Schronisko turystyczne,. Przez Błędów przepływa Biała Przemsza, w jego granice wchodzi zalesiona część Pustyni Błędowskiej.
Galeria
Opis zdjęcia:
Opis zdjęcia:
Opis zdjęcia:
Bibliografia
- Encyklopedia Dąbrowy Górniczej A - Z (Tom 1). Dąbrowa Górnicza: Towarzystwo Przyjaciół Dąbrowy Górniczej, 1996, s. 20. ISBN 83-901687-6-6.
