Jan Keller: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(Redakcyjne.) |
||
| (Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
|imię i nazwisko = Jan Keller | |imię i nazwisko = Jan Keller | ||
|pseudonim = | |pseudonim = | ||
|grafika = | |grafika = Jean Keller.jpg | ||
|opis grafiki = | |opis grafiki = Jean Keller | ||
|podpis = | |podpis = | ||
|data urodzenia = [[1857]] | |data urodzenia = [[1857]] | ||
| Linia 17: | Linia 17: | ||
}} | }} | ||
'''Jan Antoni Keller''' urodził się w [[1857]] r. we Francji. Był synem Emila hrabiego Kellera, deputowanego departamentu Haut – Rjin, sławnego ze swego protestu przeciwko aneksji Alzacji i Lotaryngii przez Niemców. Po ukończeniu studiów w Szkole Politechnicznej i Wyższej Szkole Górniczej w Paryżu przybył do Polski w [[1879]] r. po nabyciu wraz z innymi kapitalistami francuskimi, budującej się kopalni w osadzie [[Czeladź]] ([[ | '''Jan Antoni Keller''' urodził się w [[1857]] r. we Francji. Był synem Emila hrabiego Kellera, deputowanego departamentu Haut – Rjin, sławnego ze swego protestu przeciwko aneksji Alzacji i Lotaryngii przez Niemców. | ||
==Przyjazd do Polski== | |||
Po ukończeniu studiów w Szkole Politechnicznej i Wyższej Szkole Górniczej w Paryżu przybył do Polski w [[1879]] r. po nabyciu, wraz z innymi kapitalistami francuskimi, budującej się kopalni w osadzie [[Piaski (Czeladź)|Piaski]] (obecna dzielnica [[Czeladź|Czeladzi]]). W tym samym roku spółkę przemianowano na [[Towarzystwo Bezimienne Kopalń Węgla "Czeladź” Piaski|„Towarzystwo Bezimienne Kopalń Węgla Czeladź”]] z siedzibą w Paryżu. Jan A. Keller zostaje mianowany dyrektorem tej spółki, a później jej administratorem. Jako inżynier dbał o nowoczesne wyposażenie budującej się kopalni. Pod jego kierunkiem [[Kopalnia "Czeladź" (Czeladź-Piaski)|kopalnia "Czeladź"]] jako pierwsza w [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębiu Dąbrowskim]] zastosowała pompy rotacyjne do głównego odwadniania kopalni i zastąpiła maszyny wyciągowe parowe na elektryczne. Jan Keller dużo podróżował. Podczas jednej z podróży do Paryża przez Wiedeń odwiedził Kalwarię Zebrzydowską. Usłyszał wówczas orkiestrę zakonną i bez namysłu zaproponował jej dyrygentowi – Janowi Kawalerowi posadę kapelmistrza nieistniejącej jeszcze orkiestry kopalnianej. Ten propozycję przyjął i przybył w [[1898]] r. na [[Piaski (Czeladź)|Piaski]]. | |||
[[Plik:Czeladź Piaski stara zabudowa 012.JPG|thumb|left|300px|Dawny Klub Urzędników]] | |||
Keller dostrzegał oraz czynił starania by zaspokoić zarówno potrzeby materialne, jak i kulturalne swego personelu urzędniczego i robotniczego. Dbał również o oświatę. Budynki szkolne powstawały niemal razem z budynkami mieszkalnymi. W [[1906]] r. Keller zobowiązuje dyrektora kopalni do starania się o uzyskanie koncesji, tak aby prowadzone przez Towarzystwo "Czeladź" szkoła, przedszkole i szkoła gospodarstwa domowego miały polski język wykładowy. Do szkół przyjęto najlepszy personel pedagogiczny ze sławnego Seminarium mec. Osuchowskiego w Ursynowie, prowadzenie zaś przedszkola i szkoły gospodarstwa powierzono w [[1896]] r. absolwentkom szkoły w Chyliczkach – siostrom Honoratkom. Gdy inż. Keller po raz pierwszy przybył na [[Piaski (Czeladź)|Piaski]] była to piaszczysta pustynia z jednym prymitywnym szybem i dwoma, może trzema domami kopalnianymi. To jego inicjatywie i myśli twórczej przypisać należy to czym kopalnia i [[Piaski (Czeladź)|Piaski]] stały się później. W [[1920]] r. kiedy armia bolszewicka stała u wrót Warszawy za sprawą Kellera Towarzystwo zdecydowało się powiększyć o 100% swój kapitał przeznaczony dla kopalń w Polsce. Z inicjatywy Jana A. Kellera założone zostały "Kasa Przezorności" i "Klub Urzędnika" dla pracowników umysłowych oraz "Kasa Bracka" dla robotników. Dla jednych i drugich budowano nowoczesne domy mieszkalne, sklepy, założono park, ulice obsadzono drzewami i wybrukowano. W [[1924]] r. wybudowano przy kopalni kościół . Kolonie mieszkalne oświetlono i skanalizowano. Wspierano ruch młodzieżowy na [[Piaski (Czeladź)|Piaskach]] – "Sokoła", "Strzelca", "Związek Podoficerów Rezerwy". W październiku [[1929]] r. Keller obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy w Towarzystwa "Czeladź". Świętował w Polsce w gronie współpracowników, sąsiadów i swojej ukochanej orkiestry. Zmarł [[16 kwietnia]] [[1934]] r. na swym zamku Le Plesis. Był dobrym, zrównoważonym, pogodnym i skromnym człowiekiem. W uznaniu Jego zasług Stolica Apostolska obdarzyła go Komandorią Krzyża Piusa IX, Francja – Legią Honorową, a Polska Krzyżem Poloniae Restituta. Jan Keller pozostawił swój kolejny ślad w piaskowskim kościele. Wraz z prezesem Rady Zarządzającej [[Towarzystwo Kopalń Czeladź|Towarzystwa Kopalń Czeladź]] Albertem de Montplanet ufundował jeden z witraży<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.niedziela.pl/artykul/107057/nd/Niezwykly-dar|tytuł=Niezwykły dar|opublikowany=niedziela.pl/|data dostępu=2013-11-20}}</ref>. Witraż zaprojektowany przez Alfreda Żmudę z Krakowa przedstawia Chrystusa z Otwartym Sercem, adorowanego z prawej strony przez Francuzów: św. Ludwika - króla Francji, marszałka Focha i żołnierza z chorągwią; po lewej stronie umieszczono Polonię, a dalej św. Kazimierza królewicza z koroną, ks. Ignacego Skorupkę i żołnierza polskiego ze sztandarem. Ostatni plan wypełnia lud wiejski i szlachta. W ścianie obok wmurowano płytę z chęcińskiego marmuru, którego fundatorem był również Keller. Napis na tablicy głosi: "Dom chwalebnej pamięci. Emil Keller – kapitan artylerii wojsk francuskich, kawaler Legii Honorowej i Krzyża Wojennego – urodzony w Paryżu dnia [[16 czerwca]] [[1888]] – Poległ śmiercią bohaterską – w bitwie nad rzeką Sommeą [[25 września]] [[1916]]. Prosi o westchnienie". Emil był synem Jana Kellera, a imię na chrzcie otrzymał po dziadku. | |||
Źródło: http://www.muzeum-saturn.czeladz.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=378&Itemid=106 | Źródło: http://www.muzeum-saturn.czeladz.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=378&Itemid=106 | ||
== Przypisy == | |||
<references/> | |||
[[Kategoria:Ludzie związani z Czeladzią|Keller, Jan]] | [[Kategoria:Ludzie związani z Czeladzią|Keller, Jan]] | ||
Aktualna wersja na dzień 18:23, 20 lis 2013
| Zagłębiowskie Biogramy | |
 Jean Keller | |
| Imię i nazwisko | Jan Keller |
| Data i miejsce urodzenia | 1857 Francja |
| Data i miejsce śmierci | 16 kwietnia 1934 Le Plesis (Francja) |
| Zawód | przemysłowiec |
Jan Antoni Keller urodził się w 1857 r. we Francji. Był synem Emila hrabiego Kellera, deputowanego departamentu Haut – Rjin, sławnego ze swego protestu przeciwko aneksji Alzacji i Lotaryngii przez Niemców.
Przyjazd do Polski
Po ukończeniu studiów w Szkole Politechnicznej i Wyższej Szkole Górniczej w Paryżu przybył do Polski w 1879 r. po nabyciu, wraz z innymi kapitalistami francuskimi, budującej się kopalni w osadzie Piaski (obecna dzielnica Czeladzi). W tym samym roku spółkę przemianowano na „Towarzystwo Bezimienne Kopalń Węgla Czeladź” z siedzibą w Paryżu. Jan A. Keller zostaje mianowany dyrektorem tej spółki, a później jej administratorem. Jako inżynier dbał o nowoczesne wyposażenie budującej się kopalni. Pod jego kierunkiem kopalnia "Czeladź" jako pierwsza w Zagłębiu Dąbrowskim zastosowała pompy rotacyjne do głównego odwadniania kopalni i zastąpiła maszyny wyciągowe parowe na elektryczne. Jan Keller dużo podróżował. Podczas jednej z podróży do Paryża przez Wiedeń odwiedził Kalwarię Zebrzydowską. Usłyszał wówczas orkiestrę zakonną i bez namysłu zaproponował jej dyrygentowi – Janowi Kawalerowi posadę kapelmistrza nieistniejącej jeszcze orkiestry kopalnianej. Ten propozycję przyjął i przybył w 1898 r. na Piaski.
Keller dostrzegał oraz czynił starania by zaspokoić zarówno potrzeby materialne, jak i kulturalne swego personelu urzędniczego i robotniczego. Dbał również o oświatę. Budynki szkolne powstawały niemal razem z budynkami mieszkalnymi. W 1906 r. Keller zobowiązuje dyrektora kopalni do starania się o uzyskanie koncesji, tak aby prowadzone przez Towarzystwo "Czeladź" szkoła, przedszkole i szkoła gospodarstwa domowego miały polski język wykładowy. Do szkół przyjęto najlepszy personel pedagogiczny ze sławnego Seminarium mec. Osuchowskiego w Ursynowie, prowadzenie zaś przedszkola i szkoły gospodarstwa powierzono w 1896 r. absolwentkom szkoły w Chyliczkach – siostrom Honoratkom. Gdy inż. Keller po raz pierwszy przybył na Piaski była to piaszczysta pustynia z jednym prymitywnym szybem i dwoma, może trzema domami kopalnianymi. To jego inicjatywie i myśli twórczej przypisać należy to czym kopalnia i Piaski stały się później. W 1920 r. kiedy armia bolszewicka stała u wrót Warszawy za sprawą Kellera Towarzystwo zdecydowało się powiększyć o 100% swój kapitał przeznaczony dla kopalń w Polsce. Z inicjatywy Jana A. Kellera założone zostały "Kasa Przezorności" i "Klub Urzędnika" dla pracowników umysłowych oraz "Kasa Bracka" dla robotników. Dla jednych i drugich budowano nowoczesne domy mieszkalne, sklepy, założono park, ulice obsadzono drzewami i wybrukowano. W 1924 r. wybudowano przy kopalni kościół . Kolonie mieszkalne oświetlono i skanalizowano. Wspierano ruch młodzieżowy na Piaskach – "Sokoła", "Strzelca", "Związek Podoficerów Rezerwy". W październiku 1929 r. Keller obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy w Towarzystwa "Czeladź". Świętował w Polsce w gronie współpracowników, sąsiadów i swojej ukochanej orkiestry. Zmarł 16 kwietnia 1934 r. na swym zamku Le Plesis. Był dobrym, zrównoważonym, pogodnym i skromnym człowiekiem. W uznaniu Jego zasług Stolica Apostolska obdarzyła go Komandorią Krzyża Piusa IX, Francja – Legią Honorową, a Polska Krzyżem Poloniae Restituta. Jan Keller pozostawił swój kolejny ślad w piaskowskim kościele. Wraz z prezesem Rady Zarządzającej Towarzystwa Kopalń Czeladź Albertem de Montplanet ufundował jeden z witraży[1]. Witraż zaprojektowany przez Alfreda Żmudę z Krakowa przedstawia Chrystusa z Otwartym Sercem, adorowanego z prawej strony przez Francuzów: św. Ludwika - króla Francji, marszałka Focha i żołnierza z chorągwią; po lewej stronie umieszczono Polonię, a dalej św. Kazimierza królewicza z koroną, ks. Ignacego Skorupkę i żołnierza polskiego ze sztandarem. Ostatni plan wypełnia lud wiejski i szlachta. W ścianie obok wmurowano płytę z chęcińskiego marmuru, którego fundatorem był również Keller. Napis na tablicy głosi: "Dom chwalebnej pamięci. Emil Keller – kapitan artylerii wojsk francuskich, kawaler Legii Honorowej i Krzyża Wojennego – urodzony w Paryżu dnia 16 czerwca 1888 – Poległ śmiercią bohaterską – w bitwie nad rzeką Sommeą 25 września 1916. Prosi o westchnienie". Emil był synem Jana Kellera, a imię na chrzcie otrzymał po dziadku.
Źródło: http://www.muzeum-saturn.czeladz.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=378&Itemid=106
Przypisy
- ↑ Niezwykły dar. niedziela.pl/. [dostęp 2013-11-20].
