Stanisław Arnold: Różnice pomiędzy wersjami
mNie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
|miejsce spoczynku = | |miejsce spoczynku = | ||
|zawód = | |zawód = | ||
|odznaczenia = | |odznaczenia = Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, <br> Order Sztandaru Pracy I klasy | ||
|commons = | |commons = | ||
|wikiźródła = | |wikiźródła = | ||
|wikicytaty = | |wikicytaty = | ||
|www = | |www = | ||
}}'''Stanisław Arnold''' (ur. [[20 grudnia]] [[1895]] w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]], zm. [[3 listopada]] [[1973]] w | }}'''Stanisław Arnold''' - (ur. [[20 grudnia]] [[1895]] w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]], zm. [[3 listopada]] [[1973]] w Warszawie) historyk, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, członek PAN, szef Marksistowskiego Zrzeszenia Historyków | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
Był synem Jana (dyrektora kopalni) i Romany z Bojanowskich. Kształcił się w szkole handlowej w [[Sosnowiec|Sosnowcu]], Szkole Komercyjnej w | Był synem Jana (dyrektora kopalni) i Romany z Bojanowskich. Kształcił się w szkole handlowej w [[Sosnowiec|Sosnowcu]], Szkole Komercyjnej w Wilnie. Odbył studia historyczne i socjologiczne na Uniwersytecie Warszawskim ([[1916]] - [[1920]]), ponadto studiował historię na uniwersytetach w Wiedniu i Florencji. W [[1920]] obronił doktorat na UW pod kierunkiem Marcelego Handelsmana na podstawie pracy ''Władztwo biskupie na grodzie wolborskim w wieku XIII''. Podjął wówczas pracę na Uniwersytecie, z którym pozostał związany do emerytury w [[1966]]. W latach [[1924]] - [[1928]] uczył historii w warszawskim Gimnazjum im. Stefana Batorego. | ||
Na UW pracował początkowo jako starszy asystent Seminarium Historycznego, a po przedstawieniu pracy ''Stanowisko Longobardów do Rzymian we Włoszech północnych'' ([[1925]]) został docentem w Katedrze Historii Gospodarczej. Od [[1929]] był profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry Historii Społeczno-Gospodarczej i Geografii Historycznej, w 1938 otrzymał tytuł | Na UW pracował początkowo jako starszy asystent Seminarium Historycznego, a po przedstawieniu pracy ''Stanowisko Longobardów do Rzymian we Włoszech północnych'' ([[1925]]) został docentem w Katedrze Historii Gospodarczej. Od [[1929]] był profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry Historii Społeczno-Gospodarczej i Geografii Historycznej, w [[1938]] otrzymał tytuł profesora zwyczajnego oraz objął funkcję dziekana Wydziału Humanistycznego na rok akademicki [[1938]]/[[1939]]. W latach [[1931]] - 1939 kierował ponadto Katedrą Historii Polski Średniowiecznej w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. Prowadził wykłady w Tajnym Uniwersytecie Warszawskim. | ||
Po wojnie kontynuował pracę na UW, kierował Studium Nauki o Polsce i Świecie Współczesnym oraz katedrami Historii Polski Feudalnej i Historii Polski do XVIII Wieku i Nauk Pomocniczych Historii. | Po wojnie kontynuował pracę na UW, kierował Studium Nauki o Polsce i Świecie Współczesnym oraz katedrami Historii Polski Feudalnej i Historii Polski do XVIII Wieku i Nauk Pomocniczych Historii. | ||
Od [[1948]] pracował także w Wyższej Szkole Partyjnej w Warszawie (w [[1950]] przemianowanej na | Od [[1948]] pracował także w Wyższej Szkole Partyjnej w Warszawie (w [[1950]] przemianowanej na Instytut Kształcenia Kadr Naukowych, a w [[1954]] na Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR, a w [[1957]] na Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR), gdzie kierował Katedrą Historii Polski i Polskiego Ruchu Robotniczego. Kierował ponadto Pracownią PRL oraz Radą Naukową Instytutu Historii PAN oraz Katedrą Historii Gospodarczej Szkoły Głównej Planowania i Statystyki. | ||
W latach [[1945]]-[[1947]] stał na czele Departamentu Szkół Wyższych i Nauki | W latach [[1945]] - [[1947]] stał na czele Departamentu Szkół Wyższych i Nauki Ministerstwa Oświaty. Był przewodniczącym Rady Naukowej Ośrodka Badań Naukowych im.Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie ([[1964]] - [[1968]]). W [[1936]] został członkiem-korespondentem, a w [[1945]] członkiem rzeczywistym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Od [[1952]] członek-korespondent PAN, od [[1958]] członek rzeczywisty. Pełnił funkcje sekretarza Wydziału I PAN, przewodniczącego Komisji ds. Bibliotek i Bibliografii PAN, przewodniczącego Komitetu Nauk Historycznych PAN, a w latach [[1957]] - [[1968]] wchodził w skład Prezydium PAN. Był również m.in. prezesem Polskiego Stowarzyszenia Filmu Naukowego. | ||
W pracy naukowej zajmował się średniowieczną historią gospodarczą, geografią historyczną, historią Warszawy. Był uznanym specjalistą w dziedzinie ustroju administracyjnego Polski | W pracy naukowej zajmował się średniowieczną historią gospodarczą, geografią historyczną, historią Warszawy. Był uznanym specjalistą w dziedzinie ustroju administracyjnego Polski Piastów. W badaniach z zakresu historii gospodarczej stosował metody statystyczne, przedstawił własny podział dziejów Polski na okresy i podokresy na podstawie stosunków produkcyjnych, kulturalnych i politycznych. Przeprowadził identyfikację terytoriów plemiennych wczesnego okresu Polski piastowskiej. | ||
== Odznaczenia == | == Odznaczenia == | ||
Był m.in. odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą | Był m.in. odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski ([[1965]]) oraz Orderem Sztandaru Pracy I klasy ([[1955]]). | ||
== Publikacje == | == Publikacje == | ||
* ''Możnowładztwo polskie w XI i XII wieku i jego podstawy gospodarczo-społeczne'' (1925) | * ''Możnowładztwo polskie w XI i XII wieku i jego podstawy gospodarczo-społeczne'' ([[1925]]) | ||
* ''Terytoria plemienne w ustroju administracyjnym Polski piastowskiej (wiek XII-XIII)'' (1927) | * ''Terytoria plemienne w ustroju administracyjnym Polski piastowskiej (wiek XII-XIII)'' ([[1927]]) | ||
* ''W sprawie ustroju plemiennego na ziemiach polskich'' (1928) | * ''W sprawie ustroju plemiennego na ziemiach polskich'' ([[1928]]) | ||
* ''Geografia historyczna, jej zasady i metody'' (1929) | * ''Geografia historyczna, jej zasady i metody'' ([[1929]]) | ||
* ''Rozwój handlu polskiego'' (1939) | * ''Rozwój handlu polskiego'' ([[1939]]) | ||
* ''Geografia historyczna Polski'' (1951) | * ''Geografia historyczna Polski'' ([[1951]]) | ||
* ''Historia Polski od połowy XV wieku do roku 1795'' (1953, z Kazimierzem Piwarskim i Jerzym Michalskim) | * ''Historia Polski od połowy XV wieku do roku 1795'' ([[1953]], z Kazimierzem Piwarskim i Jerzym Michalskim) | ||
* ''Podłoże gospodarczo-społeczne polskiego Odrodzenia'' (1953) | * ''Podłoże gospodarczo-społeczne polskiego Odrodzenia'' ([[1953]]) | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Aktualna wersja na dzień 09:03, 3 lip 2024
| Zagłębiowskie Biogramy | |
 Stanisław Arnold | |
| Imię i nazwisko | Stanisław Arnold |
| Data i miejsce urodzenia | 20 grudnia 1895 Dąbrowa Górnicza |
| Data i miejsce śmierci | 3 listopada 1973 Warszawa |
| Odznaczenia | |
| Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Order Sztandaru Pracy I klasy | |
Stanisław Arnold - (ur. 20 grudnia 1895 w Dąbrowie Górniczej, zm. 3 listopada 1973 w Warszawie) historyk, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, członek PAN, szef Marksistowskiego Zrzeszenia Historyków
Życiorys
Był synem Jana (dyrektora kopalni) i Romany z Bojanowskich. Kształcił się w szkole handlowej w Sosnowcu, Szkole Komercyjnej w Wilnie. Odbył studia historyczne i socjologiczne na Uniwersytecie Warszawskim (1916 - 1920), ponadto studiował historię na uniwersytetach w Wiedniu i Florencji. W 1920 obronił doktorat na UW pod kierunkiem Marcelego Handelsmana na podstawie pracy Władztwo biskupie na grodzie wolborskim w wieku XIII. Podjął wówczas pracę na Uniwersytecie, z którym pozostał związany do emerytury w 1966. W latach 1924 - 1928 uczył historii w warszawskim Gimnazjum im. Stefana Batorego.
Na UW pracował początkowo jako starszy asystent Seminarium Historycznego, a po przedstawieniu pracy Stanowisko Longobardów do Rzymian we Włoszech północnych (1925) został docentem w Katedrze Historii Gospodarczej. Od 1929 był profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry Historii Społeczno-Gospodarczej i Geografii Historycznej, w 1938 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego oraz objął funkcję dziekana Wydziału Humanistycznego na rok akademicki 1938/1939. W latach 1931 - 1939 kierował ponadto Katedrą Historii Polski Średniowiecznej w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. Prowadził wykłady w Tajnym Uniwersytecie Warszawskim.
Po wojnie kontynuował pracę na UW, kierował Studium Nauki o Polsce i Świecie Współczesnym oraz katedrami Historii Polski Feudalnej i Historii Polski do XVIII Wieku i Nauk Pomocniczych Historii.
Od 1948 pracował także w Wyższej Szkole Partyjnej w Warszawie (w 1950 przemianowanej na Instytut Kształcenia Kadr Naukowych, a w 1954 na Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR, a w 1957 na Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR), gdzie kierował Katedrą Historii Polski i Polskiego Ruchu Robotniczego. Kierował ponadto Pracownią PRL oraz Radą Naukową Instytutu Historii PAN oraz Katedrą Historii Gospodarczej Szkoły Głównej Planowania i Statystyki.
W latach 1945 - 1947 stał na czele Departamentu Szkół Wyższych i Nauki Ministerstwa Oświaty. Był przewodniczącym Rady Naukowej Ośrodka Badań Naukowych im.Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie (1964 - 1968). W 1936 został członkiem-korespondentem, a w 1945 członkiem rzeczywistym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Od 1952 członek-korespondent PAN, od 1958 członek rzeczywisty. Pełnił funkcje sekretarza Wydziału I PAN, przewodniczącego Komisji ds. Bibliotek i Bibliografii PAN, przewodniczącego Komitetu Nauk Historycznych PAN, a w latach 1957 - 1968 wchodził w skład Prezydium PAN. Był również m.in. prezesem Polskiego Stowarzyszenia Filmu Naukowego.
W pracy naukowej zajmował się średniowieczną historią gospodarczą, geografią historyczną, historią Warszawy. Był uznanym specjalistą w dziedzinie ustroju administracyjnego Polski Piastów. W badaniach z zakresu historii gospodarczej stosował metody statystyczne, przedstawił własny podział dziejów Polski na okresy i podokresy na podstawie stosunków produkcyjnych, kulturalnych i politycznych. Przeprowadził identyfikację terytoriów plemiennych wczesnego okresu Polski piastowskiej.
Odznaczenia
Był m.in. odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1965) oraz Orderem Sztandaru Pracy I klasy (1955).
Publikacje
- Możnowładztwo polskie w XI i XII wieku i jego podstawy gospodarczo-społeczne (1925)
- Terytoria plemienne w ustroju administracyjnym Polski piastowskiej (wiek XII-XIII) (1927)
- W sprawie ustroju plemiennego na ziemiach polskich (1928)
- Geografia historyczna, jej zasady i metody (1929)
- Rozwój handlu polskiego (1939)
- Geografia historyczna Polski (1951)
- Historia Polski od połowy XV wieku do roku 1795 (1953, z Kazimierzem Piwarskim i Jerzym Michalskim)
- Podłoże gospodarczo-społeczne polskiego Odrodzenia (1953)
Bibliografia
- Biogramy uczonych polskich, Część I: Nauki społeczne, zeszyt 1: A-J, Wrocław 1983
