Grzegorz Augustynik: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
|data śmierci = [[10 listopada]] [[1929]] | |data śmierci = [[10 listopada]] [[1929]] | ||
|miejsce śmierci = | |miejsce śmierci = Kraków | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
|miejsce spoczynku = | |miejsce spoczynku = | ||
|zawód = ksiądz | |zawód = ksiądz | ||
|odznaczenia = | |odznaczenia = Order "Pro Ecclesia et Pontifice"<br> Order "Polonia Restituta"<br> Krzyż legionowym | ||
|commons = | |commons = | ||
|wikiźródła = | |wikiźródła = | ||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
Grzegorz Augustynik ( | '''Grzegorz Augustynik''' - (ur. [[25 listopada]] [[1847]] r. w [[Zagórze (Sosnowiec)|Zagórzu]] obecnie dzielnicy [[Sosnowiec|Sosnowca]], zm. [[10 listopada]] [[1929]] r. w Krakowie) – polski ksiądz rzymskokatolicki, działacz społeczno-kulturalny. | ||
==Edukacja== | |||
Po ukończeniu szkoły elementarnej w [[Zagórze (Sosnowiec)|Zagórzu]] w latach [[1861]] - [[1869]], rozpoczął naukę w gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim. W [[1869]] r. wstąpił na Wydział Medyczny Uniwersytetu Warszawskiego, jednak wkrótce przeniósł się do Seminarium Duchownego w Kielcach. | |||
W 1916 | ==Działalność duszpasterska== | ||
Święcenia kapłańskie otrzymał [[31 sierpnia]] [[1872]] r. Studia teologiczne kontynuował w Akademii Duchowej w Petersburgu. Nie ukończył ich jednak i po powrocie został wikariuszem – początkowo w parafii Janina, następnie – w [[Siemonia (gm. Bobrowniki)|Siemoni]], [[Bobrowniki (gm. Bobrowniki)|Bobrownikach]], [[Grodziec (Będzin)|Grodźcu]] i [[Czeladź|Czeladzi]]. W latach [[1883]] - [[1897]] był administratorem parafii i dziekanem we Włoszczowie. Dwukrotnie był proboszczem w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]] ([[1897]] - [[1902]] i [[1906]] - [[1916]]), gdzie rozwinął intensywną działalność duszpasterską i społeczno-kulturalną. Zainicjował w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]] [[Stowarzyszenie Robotników Chrześcijańskich]], rodzaj związku zawodowego, który dbał zarówno o formację religijno-moralną jak i upominał się o prawa ludzi pracy i prowadził szeroką działalność społeczną, kulturalną i charytatywną w swoim otoczeniu. W latach [[1902]] - [[1906]] zarządzał parafią Książ Wielki. | |||
W [[1916]] r. przeniósł się do diecezji włocławskiej, gdzie został proboszczem w Łasku. W [[1921]] r. zrezygnował z działalności duszpasterskiej i zamieszkał na Jasnej Górze. | |||
==Działalność piśmiennicza== | |||
Prowadził intensywną działalność piśmienniczą obejmującą kilkadziesiąt pozycji zwartych i liczne artykuły z problematyki społeczno-religijnej. Opublikował wiele książeczek do nabożeństwa, modlitewników i rozmyślań, w których prócz wydarzeń z życia Chrystusa, Matki Boskiej i świętych, często dołączał litanie i rozważania („Wzór prawdziwie dobrej i pobożnej sługi, czyli nabożeństwo do świętej Zyty patronki stanu służebnego z Jej życia zebrane i do naśladowania dla służących podane obejmuje: Mszę św., Koronkę, Nowennę, Żywot i rozmyślania o śmierci św. Zyty i inne modlitwy”). Napisał również kilka książek historycznych (liczne monografie miejsc kultu, historie znanych sanktuariów, biografie świętych i wybitnych kapłanów), w których prócz części związanej z dziejami miejsca bądź osoby, zamieszczał prawdy katechizmowe, pieśni kościelne, modlitwy („Wspomnienie pośmiertne o księżach: Dominiku Kapuścińskim, Tadeuszu Konarskim, Karolu Rogalskim, Michale Sławęcie, Edmundzie Taylorze”). | Prowadził intensywną działalność piśmienniczą obejmującą kilkadziesiąt pozycji zwartych i liczne artykuły z problematyki społeczno-religijnej. Opublikował wiele książeczek do nabożeństwa, modlitewników i rozmyślań, w których prócz wydarzeń z życia Chrystusa, Matki Boskiej i świętych, często dołączał litanie i rozważania („Wzór prawdziwie dobrej i pobożnej sługi, czyli nabożeństwo do świętej Zyty patronki stanu służebnego z Jej życia zebrane i do naśladowania dla służących podane obejmuje: Mszę św., Koronkę, Nowennę, Żywot i rozmyślania o śmierci św. Zyty i inne modlitwy”). Napisał również kilka książek historycznych (liczne monografie miejsc kultu, historie znanych sanktuariów, biografie świętych i wybitnych kapłanów), w których prócz części związanej z dziejami miejsca bądź osoby, zamieszczał prawdy katechizmowe, pieśni kościelne, modlitwy („Wspomnienie pośmiertne o księżach: Dominiku Kapuścińskim, Tadeuszu Konarskim, Karolu Rogalskim, Michale Sławęcie, Edmundzie Taylorze”). | ||
Wydał książki i broszury, które wykorzystywał do pracy duszpasterskiej np. „Przewodnik katechizmowy przysposabiający dzieci do pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej” oraz o tematyce patriotycznej, w których wskazywał na niewolę narodu i działalność zaborców jako przyczyny obniżające poziom życia intelektualnego i religijno-moralnego polaków. Liczne broszury ks. Augustynika oraz artykuły były głównie skierowane przeciw działającym w Dąbrowie Górniczej mariawitom i socjalistom. Czasem wydawał broszury anonimowo, jak np. „Ciekawa historia, co robią księża w Zagłębiu Dąbrowskim”. Znaczną część swoich publikacji wydał w Drukarni Franciszka Czerwińskiego w Warszawie, pozostałe w Drukarni Edmunda Miłka i Spółki oraz w Drukarni „St. Święcki” w Dąbrowie Górniczej, pozostałe w drukarniach w Częstochowie, Kielcach a oraz w Krakowie. Jego modlitewniki m. in. poświęcone nabożeństwu majowemu były również popularne na Górnym Śląsku. | Wydał książki i broszury, które wykorzystywał do pracy duszpasterskiej np. „Przewodnik katechizmowy przysposabiający dzieci do pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej” oraz o tematyce patriotycznej, w których wskazywał na niewolę narodu i działalność zaborców jako przyczyny obniżające poziom życia intelektualnego i religijno-moralnego polaków. Liczne broszury ks. Augustynika oraz artykuły były głównie skierowane przeciw działającym w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]] mariawitom i socjalistom. Czasem wydawał broszury anonimowo, jak np. „Ciekawa historia, co robią księża w Zagłębiu Dąbrowskim”. Znaczną część swoich publikacji wydał w Drukarni Franciszka Czerwińskiego w Warszawie, pozostałe w Drukarni Edmunda Miłka i Spółki oraz w Drukarni „St. Święcki” w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]], pozostałe w drukarniach w Częstochowie, Kielcach a oraz w Krakowie. Jego modlitewniki m. in. poświęcone nabożeństwu majowemu były również popularne na Górnym Śląsku. | ||
Był jednym z wielu wychowanków Sługi Bożej Wandy Malczewskiej (1822-1896) i Jacka Siemieńskiego. Był też pierwszym jej biografem. Książka jej poświęcona: Miłość Boga i Ojczyzny okazana w czynach czyli żywot świętobliwej Polki Panny Wandy Justyny Nepomuceny Malczewskiej, jej objawienia i przepowiednie dotyczące kościoła i Polski doczekała się kilku wydań. | ==Działalność biograficzna== | ||
Był jednym z wielu wychowanków Sługi Bożej [[Wanda Malczewska|Wandy Malczewskiej]] ([[1822]] - [[1896]]) i [[Jacek Siemieński|Jacka Siemieńskiego]]. Był też pierwszym jej biografem. Książka jej poświęcona: Miłość Boga i Ojczyzny okazana w czynach czyli żywot świętobliwej Polki Panny Wandy Justyny Nepomuceny Malczewskiej, jej objawienia i przepowiednie dotyczące kościoła i Polski doczekała się kilku wydań. | |||
==Budowniczy kościoła== | |||
Zasłynął także jako budowniczy monumentalnej świątyni [[Parafia p.w. Najświętszej Maryi Panny Anielskiej w Dąbrowie Górniczej|p.w. NMP Anielskiej]], wybudowanej dzięki ofiarności robotników dąbrowskich. Inżynier architekt Józef Pomianowski zaprojektował monumentalną neogotycką świątynię o imponujących rozmiarach: długość 68 m, szerokość 30 m, wysokość wewnątrz 30 m. Wieża główna o wysokości 86 m. z krzyżem jest dominującym elementem w krajobrazie miasta i sprawia imponujące wrażenie. To wciąż najwyższa świątynia na terenie [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębia Dąbrowskiego]]. Staraniem ks. Augustynika wznoszony kościół otrzymał na mocy breve papieża Leona XIII tytuł honorowy Bazyliki w roku [[1901]] (probazyliki) i został agregowany do bazyliki św. Piotra w Rzymie. Ks. Augustynik był żarliwym propagatorem kultu maryjnego. Założył w tym celu [[Bractwo Matki Bożej Anielskiej i Najświętszego Sakramentu]]. Odznaczony został godnością prałata Jego Świątobliwości. | |||
==Odznaczenia== | |||
*Order "Pro Ecclesia et Pontifice", | |||
*Order "Polonia Restituta" (Order Odrodzenia Polski) | |||
*Krzyż legionowy | |||
Zmarł w Krakowie [[10 listopada]] [[1929]] roku. Pochowany został 15 listopada 1929 | ==Śmierć== | ||
Zmarł w Krakowie [[10 listopada]] [[1929]] roku. Pochowany został [[15 listopada]] [[1929]] r. w kaplicy Porcjunkula obok wzniesionej przez siebie świątyni. | |||
Rok 2010 obchodzony był w Dąbrowie Górniczej jako Rok Księdza Prałata Grzegorza Augustynika. | ==Pamiętają o ks. Augustyniku== | ||
Rok [[2010]] obchodzony był w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]] jako Rok Księdza Prałata Grzegorza Augustynika. | |||
Ks. Augustynik jest honorowym obywatelem Włoszczowy (1929) i Dąbrowy Górniczej (2012). | |||
==Bibliografia== | |||
''Biogram opracował: Piotr Dudała'' | ''Biogram opracował: Piotr Dudała'' | ||
Aktualna wersja na dzień 05:53, 7 sie 2019
| Zagłębiowskie Biogramy | |
 Grzegorz Augustynik | |
| Imię i nazwisko | Grzegorz Augustynik |
| Data i miejsce urodzenia | 25 listopada 1847 Sosnowiec |
| Data i miejsce śmierci | 10 listopada 1929 Kraków |
| Zawód | ksiądz |
| Odznaczenia | |
| Order "Pro Ecclesia et Pontifice" Order "Polonia Restituta" Krzyż legionowym | |
Grzegorz Augustynik - (ur. 25 listopada 1847 r. w Zagórzu obecnie dzielnicy Sosnowca, zm. 10 listopada 1929 r. w Krakowie) – polski ksiądz rzymskokatolicki, działacz społeczno-kulturalny.
Edukacja
Po ukończeniu szkoły elementarnej w Zagórzu w latach 1861 - 1869, rozpoczął naukę w gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim. W 1869 r. wstąpił na Wydział Medyczny Uniwersytetu Warszawskiego, jednak wkrótce przeniósł się do Seminarium Duchownego w Kielcach.
Działalność duszpasterska
Święcenia kapłańskie otrzymał 31 sierpnia 1872 r. Studia teologiczne kontynuował w Akademii Duchowej w Petersburgu. Nie ukończył ich jednak i po powrocie został wikariuszem – początkowo w parafii Janina, następnie – w Siemoni, Bobrownikach, Grodźcu i Czeladzi. W latach 1883 - 1897 był administratorem parafii i dziekanem we Włoszczowie. Dwukrotnie był proboszczem w Dąbrowie Górniczej (1897 - 1902 i 1906 - 1916), gdzie rozwinął intensywną działalność duszpasterską i społeczno-kulturalną. Zainicjował w Dąbrowie Górniczej Stowarzyszenie Robotników Chrześcijańskich, rodzaj związku zawodowego, który dbał zarówno o formację religijno-moralną jak i upominał się o prawa ludzi pracy i prowadził szeroką działalność społeczną, kulturalną i charytatywną w swoim otoczeniu. W latach 1902 - 1906 zarządzał parafią Książ Wielki.
W 1916 r. przeniósł się do diecezji włocławskiej, gdzie został proboszczem w Łasku. W 1921 r. zrezygnował z działalności duszpasterskiej i zamieszkał na Jasnej Górze.
Działalność piśmiennicza
Prowadził intensywną działalność piśmienniczą obejmującą kilkadziesiąt pozycji zwartych i liczne artykuły z problematyki społeczno-religijnej. Opublikował wiele książeczek do nabożeństwa, modlitewników i rozmyślań, w których prócz wydarzeń z życia Chrystusa, Matki Boskiej i świętych, często dołączał litanie i rozważania („Wzór prawdziwie dobrej i pobożnej sługi, czyli nabożeństwo do świętej Zyty patronki stanu służebnego z Jej życia zebrane i do naśladowania dla służących podane obejmuje: Mszę św., Koronkę, Nowennę, Żywot i rozmyślania o śmierci św. Zyty i inne modlitwy”). Napisał również kilka książek historycznych (liczne monografie miejsc kultu, historie znanych sanktuariów, biografie świętych i wybitnych kapłanów), w których prócz części związanej z dziejami miejsca bądź osoby, zamieszczał prawdy katechizmowe, pieśni kościelne, modlitwy („Wspomnienie pośmiertne o księżach: Dominiku Kapuścińskim, Tadeuszu Konarskim, Karolu Rogalskim, Michale Sławęcie, Edmundzie Taylorze”).
Wydał książki i broszury, które wykorzystywał do pracy duszpasterskiej np. „Przewodnik katechizmowy przysposabiający dzieci do pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej” oraz o tematyce patriotycznej, w których wskazywał na niewolę narodu i działalność zaborców jako przyczyny obniżające poziom życia intelektualnego i religijno-moralnego polaków. Liczne broszury ks. Augustynika oraz artykuły były głównie skierowane przeciw działającym w Dąbrowie Górniczej mariawitom i socjalistom. Czasem wydawał broszury anonimowo, jak np. „Ciekawa historia, co robią księża w Zagłębiu Dąbrowskim”. Znaczną część swoich publikacji wydał w Drukarni Franciszka Czerwińskiego w Warszawie, pozostałe w Drukarni Edmunda Miłka i Spółki oraz w Drukarni „St. Święcki” w Dąbrowie Górniczej, pozostałe w drukarniach w Częstochowie, Kielcach a oraz w Krakowie. Jego modlitewniki m. in. poświęcone nabożeństwu majowemu były również popularne na Górnym Śląsku.
Działalność biograficzna
Był jednym z wielu wychowanków Sługi Bożej Wandy Malczewskiej (1822 - 1896) i Jacka Siemieńskiego. Był też pierwszym jej biografem. Książka jej poświęcona: Miłość Boga i Ojczyzny okazana w czynach czyli żywot świętobliwej Polki Panny Wandy Justyny Nepomuceny Malczewskiej, jej objawienia i przepowiednie dotyczące kościoła i Polski doczekała się kilku wydań.
Budowniczy kościoła
Zasłynął także jako budowniczy monumentalnej świątyni p.w. NMP Anielskiej, wybudowanej dzięki ofiarności robotników dąbrowskich. Inżynier architekt Józef Pomianowski zaprojektował monumentalną neogotycką świątynię o imponujących rozmiarach: długość 68 m, szerokość 30 m, wysokość wewnątrz 30 m. Wieża główna o wysokości 86 m. z krzyżem jest dominującym elementem w krajobrazie miasta i sprawia imponujące wrażenie. To wciąż najwyższa świątynia na terenie Zagłębia Dąbrowskiego. Staraniem ks. Augustynika wznoszony kościół otrzymał na mocy breve papieża Leona XIII tytuł honorowy Bazyliki w roku 1901 (probazyliki) i został agregowany do bazyliki św. Piotra w Rzymie. Ks. Augustynik był żarliwym propagatorem kultu maryjnego. Założył w tym celu Bractwo Matki Bożej Anielskiej i Najświętszego Sakramentu. Odznaczony został godnością prałata Jego Świątobliwości.
Odznaczenia
- Order "Pro Ecclesia et Pontifice",
- Order "Polonia Restituta" (Order Odrodzenia Polski)
- Krzyż legionowy
Śmierć
Zmarł w Krakowie 10 listopada 1929 roku. Pochowany został 15 listopada 1929 r. w kaplicy Porcjunkula obok wzniesionej przez siebie świątyni.
Pamiętają o ks. Augustyniku
Rok 2010 obchodzony był w Dąbrowie Górniczej jako Rok Księdza Prałata Grzegorza Augustynika. Ks. Augustynik jest honorowym obywatelem Włoszczowy (1929) i Dąbrowy Górniczej (2012).
Bibliografia
Biogram opracował: Piotr Dudała
Więcej informacji: http://pl.wikipedia.org/wiki/Grzegorz_Augustynik
