Blanowice (Zawiercie): Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 16 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
Blanowice - dzielnica [[Zawiercie|Zawiercia]].
{{dzielnica infobox
|dzielnica              = Blanowice
|dopełniacz_dzielnicy    = Blanowic
|miasto                  = Zawiercie
|dopełniacz_miasta      = Zawiercia
|herb_miasta          = Herb Zawiercia.png
|flaga_dzielnicy      =
|herb_dzielnicy      =
|flaga_dzielnicy      =
|dewiza              =
|zdjęcie              =
|opis_zdjęcia        =
|status              = dzielnica
|zespół              =
|założone            =
|w_granicach_miasta  = od
|burmistrz            =
|powierzchnia        =
|populacja            =
|gęstość              =
|wysokość            =
|nr_kier              =
|kod_poczt            = 00-000
|tablica_rej          =
|mapa_miasta          =
|www                  =
|wikinews            =
|galeria_commons      =}}


Blanowice - jedna z najstarszych dzielnic [[Zawiercie|Zawiercia]]
===Historia===
W dokumentach wymieniane były takie nazwy tej miejscowości jak Vilanowicz, Bilanovicz czy Bilawnycze[1].
W dokumentach wymieniane były takie nazwy tej miejscowości jak Vilanowicz, Bilanovicz czy Bilawnycze[1].


Pierwsza wzmianka o wsi Bilanowice pochodzi z roku 1384 - wiadomo o niej tyle, że była własnością Krzywonosa z Czarnej Poręby. W roku 1403 sprzedał on ją wraz z Czarną Porębą rodzinie Pileckich z Pilicy. Od roku 1431 w Blanowicach czynna była kuźnica żelaza zwana Bilanowską. Na początku XIX w. w Blanowicach istniała kopalnia "Blanowice", która jest uważana za najstarszą kopalnię węgla w rejonie zawierciańskim.
Pierwsza wzmianka o wsi Bilanowice pochodzi z roku [[1384]] - wiadomo o niej tyle, że była własnością Krzywonosa z Czarnej Poręby. W roku [[1403]] sprzedał on ją wraz z Czarną Porębą rodzinie Pileckich z [[Pilica|Pilicy]]. Od roku [[1431]] w Blanowicach czynna była kuźnica żelaza zwana Bilanowską. Na początku XIX w. w Blanowicach istniała [[Kopalnia "Blanowice" (Zawiercie-Blanowice)|kopalnia "Blanowice"]], która jest uważana za najstarszą kopalnię węgla w rejonie zawierciańskim.
 
Wieś była własnością Padniewskich, Zbaraskich, Warszyckich i Westów. Pod koniec XVIII w. we wsi był dwór, folwark, młyn z browarem i karczma; mieszkało tu ok. 200 ludzi<ref>Materiały do słownika historyczno-geograficznego województwa krakowskiego w dobie Sejmu Czteroletniego pod red. Semkowicza, Czorta i Szumańskiego, Wyd. PAU, Kraków 1939</ref>. W [[1827]] r. istniały 34 domy, a wieś liczyła 355 mieszkańców<ref>Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I</ref>.
 
Miejscowość należała do parafii i gminy Kromołów, która do [[1885]] r. należała do powiatu olkuskiego w guberni kieleckiej, a następnie została włączona do powiatu będzińskiego w guberni piotrkowskiej dzieląc losy rozrastającego się wówczas Zawiercia. W roku [[1965]] przyłączono do [[Zawiercie|Zawiercia]] część Blanowic, a w latach [[1975]]-[[1976]] pozostałą część wsi.


Wieś była własnością Padniewskich, Zbaraskich, Warszyckich i Westów. Pod koniec XVIII w. we wsi był dwór, folwark, młyn z browarem i karczma; mieszkało tu ok. 200 ludzi<ref>Materiały do słownika historyczno-geograficznego województwa krakowskiego w dobie Sejmu Czteroletniego pod red. Semkowicza, Czorta i Szumańskiego, Wyd. PAU, Kraków 1939</ref>. W 1827 r. istniały 34 domy, a wieś liczyła 355 mieszkańców<ref>Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I</ref>.
Dzielnica [[Zawiercie|Zawiercia]] jest położona w dolince (odchodzi z niej kilka wąwozów porośniętych trawą) i na wzniesieniu kuesty jurajskiej (roztacza się z niej panorama Zawiercia i okolic). Na stoku kuesty, za kilkoma cegielniami i ich wyrobiskami gliny, stoi wapiennik.


Miejscowość należała do parafii i gminy Kromołów, która do 1885 r. należała do powiatu olkuskiego w guberni kieleckiej, a następnie została włączona do powiatu będzińskiego w guberni piotrkowskiej dzieląc losy rozrastającego się wówczas Zawiercia. W roku 1965 przyłączono do Zawiercia część Blanowic, a w latach 1975-76 pozostałą część wsi.
W Blanowicach znajduje się sezonowy basen kąpielowy, który jest miejscem letniego wypoczynku mieszkańców Zawiercia.
Na terenie dzielnicy działa klub piłkarski Olimpia Blanowice.


Dzielnica Zawiercia jest położona w dolince (odchodzi z niej kilka wąwozów porośniętych trawą) i na wzniesieniu kuesty jurajskiej (roztacza się z niej panorama Zawiercia i okolic). Na stoku kuesty, za kilkoma cegielniami i ich wyrobiskami gliny, stoi wapiennik.
==Galeria==
<gallery>
Plik:Zawiercie-Blanowice._Wapiennik._Foto._Grzegorz_Onyszko._05.JPG|Zdjęcie nieczynnego wapiennika.
Plik:Zawiercie-Blanowice._Zdjecie_kosciola_z_droga_krzyzowa._Foto_G._Onyszko._01.JPG|Zdjęcie kościoła pw. Miłosierdzia Bożego - sanktuarium Bożego Miłosierdzia i Świętego Krzyża Chrystusowego.
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia:
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia:
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia:
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia:
</gallery>


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}
[[Kategoria:Dzielnice i osiedla Zawiercia|Blanowice ]]
[[Kategoria:Nazwy miejscowe związane z Zawierciem|Blanowice ]]
[[Kategoria:Nazwy miejscowe związane z powiatem zawierciańskim|Blanowice (Zawiercie)]]
[[Kategoria:Nazwy miejscowe w Zagłębiu Dąbrowskim|Blanowice (Zawiercie)]]

Aktualna wersja na dzień 17:48, 22 mar 2017

Herb Zawiercia Blanowice
dzielnica Zawiercia
Status dzielnica
W granicach Zawiercia od
Kod pocztowy 00-000

Blanowice - jedna z najstarszych dzielnic Zawiercia

Historia

W dokumentach wymieniane były takie nazwy tej miejscowości jak Vilanowicz, Bilanovicz czy Bilawnycze[1].

Pierwsza wzmianka o wsi Bilanowice pochodzi z roku 1384 - wiadomo o niej tyle, że była własnością Krzywonosa z Czarnej Poręby. W roku 1403 sprzedał on ją wraz z Czarną Porębą rodzinie Pileckich z Pilicy. Od roku 1431 w Blanowicach czynna była kuźnica żelaza zwana Bilanowską. Na początku XIX w. w Blanowicach istniała kopalnia "Blanowice", która jest uważana za najstarszą kopalnię węgla w rejonie zawierciańskim.

Wieś była własnością Padniewskich, Zbaraskich, Warszyckich i Westów. Pod koniec XVIII w. we wsi był dwór, folwark, młyn z browarem i karczma; mieszkało tu ok. 200 ludzi[1]. W 1827 r. istniały 34 domy, a wieś liczyła 355 mieszkańców[2].

Miejscowość należała do parafii i gminy Kromołów, która do 1885 r. należała do powiatu olkuskiego w guberni kieleckiej, a następnie została włączona do powiatu będzińskiego w guberni piotrkowskiej dzieląc losy rozrastającego się wówczas Zawiercia. W roku 1965 przyłączono do Zawiercia część Blanowic, a w latach 1975-1976 pozostałą część wsi.

Dzielnica Zawiercia jest położona w dolince (odchodzi z niej kilka wąwozów porośniętych trawą) i na wzniesieniu kuesty jurajskiej (roztacza się z niej panorama Zawiercia i okolic). Na stoku kuesty, za kilkoma cegielniami i ich wyrobiskami gliny, stoi wapiennik.

W Blanowicach znajduje się sezonowy basen kąpielowy, który jest miejscem letniego wypoczynku mieszkańców Zawiercia. Na terenie dzielnicy działa klub piłkarski Olimpia Blanowice.

Galeria

  • Zdjęcie nieczynnego wapiennika.

  • Zdjęcie kościoła pw. Miłosierdzia Bożego - sanktuarium Bożego Miłosierdzia i Świętego Krzyża Chrystusowego.

  • Opis zdjęcia:

  • Opis zdjęcia:

  • Opis zdjęcia:

  • Opis zdjęcia:

Przypisy

  1. ↑ Materiały do słownika historyczno-geograficznego województwa krakowskiego w dobie Sejmu Czteroletniego pod red. Semkowicza, Czorta i Szumańskiego, Wyd. PAU, Kraków 1939
  2. ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I
Źródło: „https://wikizaglebie.pl/index.php?title=Blanowice_(Zawiercie)&oldid=78986”