Tadeusz Edward Domagała: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
|opis grafiki = por. Tadeusz Domagała | |opis grafiki = por. Tadeusz Domagała | ||
|podpis = | |podpis = | ||
|data urodzenia = [[20 sierpnia]] [[ | |data urodzenia = [[20 sierpnia]] [[1913]] | ||
|miejsce urodzenia = [[Będzin]] | |miejsce urodzenia = [[Będzin]] | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
|data śmierci = [[7 kwietnia]] [[1940]] | |data śmierci = [[7 kwietnia]] [[1940]] | ||
|miejsce śmierci = | |miejsce śmierci = Katyń | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = Ofiara Mordu Katyńskiego | ||
|miejsce spoczynku = | |miejsce spoczynku = | ||
|zawód = żołnierz Września | |zawód = żołnierz Września [[1939]] | ||
|odznaczenia = | |odznaczenia = | ||
|commons = | |commons = | ||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
'''Por. Tadeusz Edward Domagała''' - (ur. [[20 sierpnia]] [[1913]] r. w [[Będzin|Będzinie]], zm. [[7 kwietnia]] [[1940]] r. w Katyniu), żołnierz Września [[1939]] r., zginął męczeńską śmiercią w Katyniu. Jego zwłoki zostały odnalezione podczas prac ekshumacyjnych, prowadzonych w lesie katyńskim wiosną [[1943]] r. W [[1991]] r. w Archiwum Robla odnaleziono pamiętnik - kalendarzyk terminowy na rok [[1939]], w kopercie podpisanej: kapitan Zygmunt Biernacki (teczka nr. 0216). Z analizy treści prawie codziennych zapisków okazało się, że należał on do ppor. Domagały z [[Będzin|Będzina]]. Zapiski te mają ogromną wartość, gdyż wskazują dokładną datę i miejsce śmierci nie tylko ppor. Domagały, ale również grupy oficerów wywiezionej z Kozielska. | |||
==Młodość i edukacja== | |||
Tadeusz Domagała był synem Stanisława i Józefy z d. Janowczyk. Ochrzczony został w kościele [[Kościół p.w. Świętej Trójcy w Będzinie|pw. św. Trójcy]] w dniu [[21 września]]. W [[1914]] r. rodzina Domagałów wyjechała do Smoleńska w Rosji. Powróciła do [[Będzin|Będzina]] po zakończeniu I wojny światowej, w grudniu [[1918]] r. We wrześniu [[1921]] r. Tadeusz podjął naukę w gimnazjum, w [[Wyższa Szkoła Realna w Będzinie|Wyższej Szkole Realnej]], mieszczącej się przy ulicy Kołłątaja. Tradycje tej szkoły przejęło później [[I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Będzinie|I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Będzinie]]. Przed maturą został usunięty decyzją rady pedagogicznej za odklejenie marki siedmiozłotowej z biletu miesięcznego innego ucznia. On sam się do tego nie przyznał, tłumacząc, że znaczek odkleił od znalezionego w tramwaju biletu miesięcznego. Ówczesna dyrekcja szkoły nie dała temu wiary. | |||
W [[1928]] znalazł się w [[Gimnazjum Męskim Zrzeszenia Rodzicielskiego w Sosnowcu]], o profilu matematyczno-przyrodniczym, gdzie w czerwcu [[1930]] roku zdał egzamin dojrzałości. Gimnazjum to mieściło się przy ul. Dziewiczej 4 na [[Stary Sosnowiec (Sosnowiec)|Starym Sosnowcu]]. Jego tradycję kontynuuje obecnie [[III Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Prusa w Sosnowcu|Liceum im. Bolesława Prusa]]. Po maturze Tadek wyjechał do Lwowa, by studiować na politechnice. Zaliczył 3 semestry wydziału ogólnego. | |||
==Wojsko== | |||
We wrześniu [[1933]] została powołany do wojska. W listopadzie złożył przysięgę, a [[2 grudnia]] awansował na bombardiera. Służył w baterii Szkoły Podchorążych Artylerii Rezerwy w Toruniu. W maju [[1934]] r. ponownie awansował tym razem na stopień kaprala. W czerwcu otrzymał tytuł plutonowego. Ukończył SPAR we Włodzimierzu Wołyńskim w stopniu podchorążego. Przeniesiono go służbowo do [[23 Pułku Artylerii Lekkiej w Będzinie]], z przydziałem do 7 baterii. We wrześniu [[1934]] r.został przyjęty do Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu. W [[1936]] r. dwukrotnie wysłano go na praktykę do 23 PAL. Praktyki owe zakończyło szkolenie w SPAR. Otrzymał bardzo dobrą opinię od komendanta szkoły. płk. dypl. Adama Sawczyńskiego, który chwalił jego umiejętności i zalety umysłu. "Bardzo zdolny i pracowity, w pracy samodzielny - oceniał komendant. - Zachowanie przed frontem pewne i śmiałe. Wiadomości teoretyczne i praktyczne posiada duże. Sprytny, wygadany, o dużym tupecie. Szczery, ambitny, koleżeński i towarzyski". | |||
W czasie gdy wybuchła II wojna światowa ppor. Tadeusz Domagała był oficerem w Grupie Fortecznej, jej istnienie otaczano ścisłą tajemnica wojskowa, a kadrę oficerską oraz żołnierską specjalnie dobierano. Jego nazwisko znaleźć można wśród oficerów IV batalionu ckm 73 Pułku Piechoty, tzw. Batalionu Kochłowickiego. Z batalionem wycofywał się znad granicy, której nie dało się obronić przed przeważającymi siłami Niemców. Po mobilizacji [[4 września]] [[1939]] r. ppr. Domagała podjął dowództwo 6 baterii. W trakcie odwrotu, gdy ranny został kapitan Bolesław Wisławski, komendę po nim przejął Domagała. Dokładna trasa marszu 23 PAL - przez Mogiłę, Czyżyny, Igołomię w stronę Nowego Brzeska – opisana została dokładnie we wspomnianym terminarzyku. Podczas odwrotu oddział był atakowany w Koszycach i Nowym Korczynie przez niemieckie lotnictwo oraz czołgi. Rozbito 12 z 30 atakujących maszyn. Nocą z [[8 września|8]] na [[9 września]] 23 PAL miał połączyć się z innym oddziałem i w tym celu udał się do Pacanowa. Doszło tam do starcia, w trakcie którego ranny został Domagała. Rannego przewieziono sanitarką do Połańca, a stamtąd dalej do Stalowej Woli, Niska, Janowa Lubelskiego, Lubomala. Dnia [[17 września]] ranny znalazł się w szpitalu nr 107 w Kowlu. Tam też zastała go wiadomość o wkroczeniu sowietów. 2 października został przewieziony do Szepetówki, a pod koniec listopada do Kozielska. | |||
==Śmierć== | |||
[[Plik:Por. Tadeusz Domagala.jpg|thumb|400px|Tablica ppor. Tadeusza Domagały na Cmentarzu w Katyniu, zdjęcie: Piotr Dudała]] | |||
Jeszcze w 1940r. z obozu w Kozielsku napisał list do swojej dziewczyny „Very” (Weroniki Brody) z wiadomością, że szykuje się do wyjazdu, choć nie wie dokąd. Jak wynika z notatek już od 3 do 5 kwietnia z obozu w Kozielsku „wyjechało” 692 oficerów. Stali się oni pierwszymi ofiarami zbrodni katyńskiej. Podporucznik Tadeusz Edward Domagała – jak wynika z notatek - zginął dnia [[7 kwietnia]] [[1940]]r. | |||
Zwłoki Tadeusza Edwarda Domagały odnaleziono podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych w lesie katyńskim wiosna [[1943]] r. Nie było trudno zidentyfikować oficera. Miał przy sobie "dowód osobisty, kartę na broń, pęk kluczy z tabliczka 'Restauracja da voi', [[Sosnowiec|Sosnowice]], pilnik angielski i właśnie ten notatnik. "Da voi" w [[Sosnowiec|Sosnowicach]] to źle odczytana nazwa [[Restauracja Savoy w Sosnowcu|restauracji Savoy w Sosnowcu]], gdzie spotykali się oficerowie z [[Będzin|Będzina]]. Pośmiertnie otrzymuje tytuł porucznika. | |||
Obywatelskie Forum Samorządowe w Będzinie postanowiło zasadzić por. Domagale na placu im. Kardynała Jean Marii Lustigera w [[Będzin|Będzinie]] Dąb Pamięci, w ramach ogólnopolskiej akcji „Katyń… ocalić od zapomnienia”. Uroczystość odbyła się w dniu [[13 kwietnia]] [[2010]] r., kilka dni po katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem. | |||
Obywatelskie Forum Samorządowe w Będzinie postanowiło zasadzić por. Domagale na placu im. Kardynała Jean Marii Lustigera w Będzinie Dąb Pamięci, w ramach ogólnopolskiej akcji „Katyń… ocalić od zapomnienia”. Uroczystość odbyła się w dniu 13 kwietnia | |||
''Biogram opracował: Piotr Dudała | ''Biogram opracował: Piotr Dudała | ||
| Linia 43: | Linia 46: | ||
[[Kategoria:Uczestnicy kampanii wrześniowej|Domagała, Tadeusz]] | [[Kategoria:Uczestnicy kampanii wrześniowej|Domagała, Tadeusz]] | ||
[[Kategoria:Więźniowie obozów jenieckich|Domagała, Tadeusz]] | [[Kategoria:Więźniowie obozów jenieckich|Domagała, Tadeusz]] | ||
[[Kategoria: | [[Kategoria:Zagłębiowska Lista Katyńska|Domagała, Tadeusz]] | ||
Aktualna wersja na dzień 05:47, 16 sie 2016
| Zagłębiowskie Biogramy | |
 por. Tadeusz Domagała | |
| Imię i nazwisko | Tadeusz Domagała |
| Data i miejsce urodzenia | 20 sierpnia 1913 Będzin |
| Data i miejsce śmierci | 7 kwietnia 1940 Katyń |
| Przyczyna śmierci | Ofiara Mordu Katyńskiego |
| Zawód | żołnierz Września 1939 |
Por. Tadeusz Edward Domagała - (ur. 20 sierpnia 1913 r. w Będzinie, zm. 7 kwietnia 1940 r. w Katyniu), żołnierz Września 1939 r., zginął męczeńską śmiercią w Katyniu. Jego zwłoki zostały odnalezione podczas prac ekshumacyjnych, prowadzonych w lesie katyńskim wiosną 1943 r. W 1991 r. w Archiwum Robla odnaleziono pamiętnik - kalendarzyk terminowy na rok 1939, w kopercie podpisanej: kapitan Zygmunt Biernacki (teczka nr. 0216). Z analizy treści prawie codziennych zapisków okazało się, że należał on do ppor. Domagały z Będzina. Zapiski te mają ogromną wartość, gdyż wskazują dokładną datę i miejsce śmierci nie tylko ppor. Domagały, ale również grupy oficerów wywiezionej z Kozielska.
Młodość i edukacja
Tadeusz Domagała był synem Stanisława i Józefy z d. Janowczyk. Ochrzczony został w kościele pw. św. Trójcy w dniu 21 września. W 1914 r. rodzina Domagałów wyjechała do Smoleńska w Rosji. Powróciła do Będzina po zakończeniu I wojny światowej, w grudniu 1918 r. We wrześniu 1921 r. Tadeusz podjął naukę w gimnazjum, w Wyższej Szkole Realnej, mieszczącej się przy ulicy Kołłątaja. Tradycje tej szkoły przejęło później I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Będzinie. Przed maturą został usunięty decyzją rady pedagogicznej za odklejenie marki siedmiozłotowej z biletu miesięcznego innego ucznia. On sam się do tego nie przyznał, tłumacząc, że znaczek odkleił od znalezionego w tramwaju biletu miesięcznego. Ówczesna dyrekcja szkoły nie dała temu wiary. W 1928 znalazł się w Gimnazjum Męskim Zrzeszenia Rodzicielskiego w Sosnowcu, o profilu matematyczno-przyrodniczym, gdzie w czerwcu 1930 roku zdał egzamin dojrzałości. Gimnazjum to mieściło się przy ul. Dziewiczej 4 na Starym Sosnowcu. Jego tradycję kontynuuje obecnie Liceum im. Bolesława Prusa. Po maturze Tadek wyjechał do Lwowa, by studiować na politechnice. Zaliczył 3 semestry wydziału ogólnego.
Wojsko
We wrześniu 1933 została powołany do wojska. W listopadzie złożył przysięgę, a 2 grudnia awansował na bombardiera. Służył w baterii Szkoły Podchorążych Artylerii Rezerwy w Toruniu. W maju 1934 r. ponownie awansował tym razem na stopień kaprala. W czerwcu otrzymał tytuł plutonowego. Ukończył SPAR we Włodzimierzu Wołyńskim w stopniu podchorążego. Przeniesiono go służbowo do 23 Pułku Artylerii Lekkiej w Będzinie, z przydziałem do 7 baterii. We wrześniu 1934 r.został przyjęty do Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu. W 1936 r. dwukrotnie wysłano go na praktykę do 23 PAL. Praktyki owe zakończyło szkolenie w SPAR. Otrzymał bardzo dobrą opinię od komendanta szkoły. płk. dypl. Adama Sawczyńskiego, który chwalił jego umiejętności i zalety umysłu. "Bardzo zdolny i pracowity, w pracy samodzielny - oceniał komendant. - Zachowanie przed frontem pewne i śmiałe. Wiadomości teoretyczne i praktyczne posiada duże. Sprytny, wygadany, o dużym tupecie. Szczery, ambitny, koleżeński i towarzyski".
W czasie gdy wybuchła II wojna światowa ppor. Tadeusz Domagała był oficerem w Grupie Fortecznej, jej istnienie otaczano ścisłą tajemnica wojskowa, a kadrę oficerską oraz żołnierską specjalnie dobierano. Jego nazwisko znaleźć można wśród oficerów IV batalionu ckm 73 Pułku Piechoty, tzw. Batalionu Kochłowickiego. Z batalionem wycofywał się znad granicy, której nie dało się obronić przed przeważającymi siłami Niemców. Po mobilizacji 4 września 1939 r. ppr. Domagała podjął dowództwo 6 baterii. W trakcie odwrotu, gdy ranny został kapitan Bolesław Wisławski, komendę po nim przejął Domagała. Dokładna trasa marszu 23 PAL - przez Mogiłę, Czyżyny, Igołomię w stronę Nowego Brzeska – opisana została dokładnie we wspomnianym terminarzyku. Podczas odwrotu oddział był atakowany w Koszycach i Nowym Korczynie przez niemieckie lotnictwo oraz czołgi. Rozbito 12 z 30 atakujących maszyn. Nocą z 8 na 9 września 23 PAL miał połączyć się z innym oddziałem i w tym celu udał się do Pacanowa. Doszło tam do starcia, w trakcie którego ranny został Domagała. Rannego przewieziono sanitarką do Połańca, a stamtąd dalej do Stalowej Woli, Niska, Janowa Lubelskiego, Lubomala. Dnia 17 września ranny znalazł się w szpitalu nr 107 w Kowlu. Tam też zastała go wiadomość o wkroczeniu sowietów. 2 października został przewieziony do Szepetówki, a pod koniec listopada do Kozielska.
Śmierć
Jeszcze w 1940r. z obozu w Kozielsku napisał list do swojej dziewczyny „Very” (Weroniki Brody) z wiadomością, że szykuje się do wyjazdu, choć nie wie dokąd. Jak wynika z notatek już od 3 do 5 kwietnia z obozu w Kozielsku „wyjechało” 692 oficerów. Stali się oni pierwszymi ofiarami zbrodni katyńskiej. Podporucznik Tadeusz Edward Domagała – jak wynika z notatek - zginął dnia 7 kwietnia 1940r.
Zwłoki Tadeusza Edwarda Domagały odnaleziono podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych w lesie katyńskim wiosna 1943 r. Nie było trudno zidentyfikować oficera. Miał przy sobie "dowód osobisty, kartę na broń, pęk kluczy z tabliczka 'Restauracja da voi', Sosnowice, pilnik angielski i właśnie ten notatnik. "Da voi" w Sosnowicach to źle odczytana nazwa restauracji Savoy w Sosnowcu, gdzie spotykali się oficerowie z Będzina. Pośmiertnie otrzymuje tytuł porucznika.
Obywatelskie Forum Samorządowe w Będzinie postanowiło zasadzić por. Domagale na placu im. Kardynała Jean Marii Lustigera w Będzinie Dąb Pamięci, w ramach ogólnopolskiej akcji „Katyń… ocalić od zapomnienia”. Uroczystość odbyła się w dniu 13 kwietnia 2010 r., kilka dni po katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem.
Biogram opracował: Piotr Dudała
